ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ


* Το πληροφόρηθηκα χτες και ούρλιαζα απο τα γέλια: Τύπος πάει στα εκδοτήρια του Φεστιβάλ στο λιμάνι και ζητάει εισητήριο. Τον ρωτάνε λοιπόν οι υπάλληλοι "Για ποια αίθουσα θέλετε? Τορνές, Μαρκετάκη, Κασσαβέτης?" Και εκείνος λέει" Δεν ξέρω πως λέγετε το πλοίο, όποιο φεύγει πρώτο για Μυτιλίνη!"

* Φτάνοντας στη μέση του Φεστιβάλ έχουμε πλέον αποκτήσει μια απόλυτα καθαρή εικόνα της φετινής διοργάνωσης. Φυσικά μένουν άλλες 5 ημέρες προγράμματος για μια ολοκληρωμένη σούμα. Πάντως το φεστιβάλ βρίσκει πλέον με άνεση τη νέα περπατησιά του, για να δανειστώ τον τίτλο του ομώνυμου animation του Ντουβνικοβιτς

* "Που είναι ο Στοούν, που είναι είναι ο Μάλκοβιτς?" με ρωτούσε ρητορικά όλο παράπονο μια φίλη που γαλουχήθηκε με φεστιβαλικές εικόνες κυρίως τον καιρό της Μουζάκη.

* Η αλήθεια είναι πως αρκετοί μιλούσαν για συμμάζεμα και νοικοκυρεμα αλλά αυτό που ειδαμε στο πρώτο φεστιβαλικό μισό δεν το περίμεναν. Φυσικά όσοι μιλάνε για φτώχεια και μιζέρια τώρα είναι περίπου οι ίδιοι που πέρυσι ούρλιαζαν για τις βασιλικές δαπάνες της προηγούμενης διεύθυνσης του Φεστιβάλ. Η γκρίνια για τη γκρίνια...

* Το σοκ ξεκίνησε με την τελετή έναρξης. 10 λεπτά με το ζόρι! Γούρλωσαν τα μάτια τους από έκπληξη οι πιστοί της λαιφσταλιάς και του γκλάμουρ. Μα ούτε ένα ακροβατικό, ούτε μισό εφέ? Πως να δεχτείς και να ξεπέσεις από την γκουρμέ ρόκα-μαρούλι-ξυνόμηλο-μπαλσάμικο στην ταπεινή τοματοσαλάτα με λίγο λαδάκι και ελιές?

* Η αλήθεια είναι πως με βάση την εμπειρία μας από τον Εϊπίδη τέτοια ακριβά ταρατατζούμ δεν τα περιμέναμε. Όπως επίσης το πείραμα του Μαρτίου, όταν ο Δημ. Εϊπίδης δοκίμασε και έκανε Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ με λίγα και καλά επιτυχώς, έδειξε σε όλους τι θα γίνει το Νοέμβρη ασχέτως του ποιος θα αναλάμβανε το ρίσκο της δίοικησης και διοργάνωσης. Τελικά το τεστ φαίνεται να απέδωσε και ανέλαβε ο Εϊπίδης της γατρειάς το ρίσκο.

* "Ο Δημ. Εϊπίδης επιστρέφει το Φεστιβάλ στον κόσμο και στο αληθινό κοινό που γνωρίζει και εκτιμά την ουσία και όχι σε όσους είχαν μαζευτεί μόνο για τη λάμψη και τα φωτογραφικά φλας", μου έλεγε στέλεχος που ζει τη διοργάνωση χρόνια τώρα από μέσα.

* Με λίγα λόγια δεν είναι μόνο φεστιβάλ είναι και κινηματογράφου!

* Όσο για τους εσωτερικούς ρυθμούς της οργάνωσης μου έλεγε με χαμόγελο πως δεν έχει καμία σχέση με τις μέρες της κας Μουζάκη. "Η δουλειά είναι δουλειά και η κούραση, κούραση αλλά σε σύγκριση με πέρυσι όλα είναι σε πιο φυσιολογικούς ρυθμούς". Που εκείνες οι ιστορίες για κλάματα, φωνές, επικαλύψεις τομέων ευθύνης και τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι κι άμα δεν σου αρέσει κούκλα μου πάνε σπίτι σου. Τώρα όλα nice 'n' easy, χαλλλαρά στα καθ' ημάς.

* Βέβαια σε χαλαρούς ρυθμούς δεν είναι οι υποχρεώσεις του φεστιβάλ. Η διακριτικότατη αστυνόμευση έξω από το Ολύμπιον σε καθημερινή βάση υπενθυμίζει μια τέτοια υποχρέωση. Πήρε λέει το λογιστήριο τηλέφωνο τους απλήρωτους εργαζόμενους του 2009 και τους έδωσε ημερομηνία εξόφλησης και αποπληρωμής. Βέβαια η καχυποψία παραμένει και έτσι υπάρχει στο πλάνο μια νέα συνέλευση απλήρωτων εργαζομένων.

* Ημερομηνία δεν δόθηκε βέβαια στους απλήρωτους νικητές του Χρυσού Αλέξανδρου του 2009! Οι δύο Ισραηλινοί σκηνοθέτες του "Ajami",λέει, δεν έχουν πάρει ακόμα ούτε σεντ από το χρηματικό έπαθλο που δικαιουνται!

* Οι αίθουσες είναι σε αρκετές περιπτώσεις γεμάτες. Χτες ας πούμε βρέθηκα σε τρεις προβολές και ακόμα και τα σκαλάκια ήταν τιγκαρισμένα. Η μόνη μέρα που την πάτησαν άσχημα στο φεστιβάλ ήταν η Δευτέρα 6 του Δεκέμβρη και δε το θέτω τυχαία έτσι με την ημερομηνία του το θέμα. Μου λέγανε πως στο Ολύμπιον για το Submarino του Βίντερμπεργκ και για το ρώσικο "Πως τελείωσε αυτό το καλοκαίρι" η προπώληση πήγαινε αρκετά καλά το πρωί όμως το βράδυ με το ζόρι εμφανίστηκαν 300-400 άτομα σε κάθε προβολή. Αιτία φυσικά οι αποκλεισμένοι δρόμοι και ο φόβος επεισοδίων.

* Πολύ έντονα σχολιάζεται το ανάποδο σκηνικό που ζούμε κάθε πρωί στην Αποθήκη Γ΄. Μιλάμε για τέτοια νέκρα που ακόμα και η αίθουσα δεξιώσεων στα νεκροταφεία της Θέρμης θυμίζει περισσότερο σε αίθουσα δεξιώσεων γάμων! Ας ελπίσουμε πως τις επόμενες μέρες αυτή η αμηχανία θα αλλάξει σε κάτι πιο θερμό και ενθουσιώδες.

* Φοβερή ήταν η αμηχανία και χτες στην πρεμιέρα της ταινίας "Ο θείος Μπουνμί..." στο Ολύμπιον. Όλοι χειροκρότησαν τον Απιτσατπονγκ ή για την ευκολία μας τον Τζο, όπως λένε οι Ευρωπαίοι φίλοι του για μην μπλέκουν τη γλώσσα τους. Όταν ξεκίνησε όμως η προβολή...Τόσο μαζεμένο βήχα (αμηχανίας) είχα να ακούσω από την τελελυταία επίσκεψη μου στον Ωριλά γιατρό! Για τον Τζο όμως σας έχω περισσότερα προσεχώς αφού παρακολουθήσω και το masterclass που θα δώσει σε λίγη ώρα στον Κασσαβέτη.

* Αμηχανία είναι η καλύτερη έκφραση που βρίσκω για την υποδοχή και του πολυαναμενομενου Άτενμπεργκ της Αθηνάς Τσαγγάρη χτες στο Ολύμπιον. Δεν ξέρω αν υπήρξε περισσότερος ενθουσιασμός αργότερα για την ψηφοφορία του βραβείο κοινού... Για το Άτενμπεργκ πάντως έγινε και κάποιο σούσουρο για το cameo του Μισέλ Δημόπουλου, προέδρου της κριτικής επιτροπής, σε κάποια σκηνή της της ταινίας. Αυτό το σούσουρο λέγεται πως τον υποχρέωσε στην απόφαση να μην τοποθετηθεί και να μην ψηφίσει για την τανία όταν έρθει η ώρα της κρίσης. Η Μέση Ανατολή λοιπόν θα βγάλει το Χρυσό Αλέξανδρο...

* Πάντως στην συν. τύπου της κριτικής επιτροπής το πρόσωπο του έλαμπε από χαρά. Με αιχμές για την προηγούμενη χαμένη πενταετία, όπως ειπώθηκε, αλλά και για την ασυννενοησία που υπήρξε χρόνια τώρα (και το έζησε στο πετσί του καλά ο Μισέλ) με την δημοτική δίοικηση Παπαγεωργόπουλου ευχήθηκε να πάνε όλα καλά σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία.

* τα καλούδια και τα σχόλια δεν τελειώνουν βέβαια εδώ. Το post όμως τελειώνει για να μην κουράσει πρισσότερο με τον όγκο του. Θα επανέλθω όμως πολύ σύντομα γιατί έχω και άλλα για τις φεστιβαλικές μέρες.

* Για την ώρα πάρτε μια ιδέα από το φεστιβαλικό πάρτυ των Burger Project που επιτέλους ζωντάνεψε την Αποθήκη Γ με το κέφι του!


Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Για να είμαι ειλικρινής, κέφι υπήρχε. Οι διασκευές του συγκροτήματος ήταν πολύ καλές αν και η jazz και η swing με κουράζουν σαν ήχοι.
Για εμένα προσωπικά η Ματούλα Ζαμάνη ήταν το hot της βραδιάς. Μπορεί να άργησα να την μάθω αλλά τώρα σίγουρα την αγαπώ.
Όσο για την ζωντάνια του κόσμου, εκεί έχω κάποια ένσταση. Κάτω όλα φαινόταν καλά, ο κόσμος είχε κέφι και έμοιαζαν να περνάνε καλά και να περνάμε όλοι καλά. Με ενόχλησε πολύ το ότι επάνω ο κόσμος μάλλον ξεπέρασε τα όρια του περνάω καλά. Υπό την επήρεια αλκοόλ, τουλάχιστον, μερικές παρέες "παρασύρθηκαν από τον ρυθμό" και πραγματικά ένιωσα ενοχλημένος. Προτιμώ να θεωρηθώ απαίδευτος, άμουσος, άτεχνος, κι άλλα στερητικά α αλλά συνένοχος σε αυτήν την παρακμή δεν ήθελα να είμαι κι αποχώρησα όταν όλοι μαζί άρχισαν να χορεύουν και να ουρλιάζουν μαζί με το συγκρότημα, το "πρέζα όταν πιεις, γίνεσαι ευθύς..." κι έβλεπα ακριβώς τι ήταν αυτό που γίνεσαι και δεν ήταν ούτε βασιλιάς ούτε αυτοκράτορας
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Είναι χρόνια που δεν παρακολουθώ το φεστιβάλ..κάτι που οι ταινίες παίζονται σε ώρες εργασίας (μου)..κάτι που οι παρέες δεν είναι πια "φανατικές" του θεσμού...πολύ ευχάριστο να διαβάζω εδώ για τις ταινίες, αλλά και τα...παραλειπόμενα! Μπράβο!
Το περιστατικό με την έκδοση εισιτηρίου πολύ καλό-χαχα!
Burger Project απίστευτοι-αγαπάμε!

Καλησπέρα!
Ο χρήστης igkros είπε…
@ vasilliostales

Δερν την είδα τη φάση που λέτε και δεν ξέρω. Στο τέλος του πάρτυ πάντως είχε ζεστό σαλέπι στην πύλη της Προβλήτας για να φτιάξει το στομάχι από τις καταχρήσεις!
Ο χρήστης igkros είπε…
@ new girl on the blog

Είναι κρίμα που δεν έρχεσαι φεστιβάλ. Ελπίζω να βρεις χρόνο. Έχουμε ανάγκη από new girls on the blog για να μας λένε την άποψη τους!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ - ΝΕΑ ΖΩΗ 705 (ΤΟ ΣΑΟΥΝΤΡΑΚ ΜΙΑΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΕΡΘΕΙ ΠΟΤΕ)

ΟΙ 100 ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ

ΑΡΜΑΝΤ ΑΜΑΡ - Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ