ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

* Το πληροφόρηθηκα χτες και ούρλιαζα απο τα γέλια: Τύπος πάει στα εκδοτήρια του Φεστιβάλ στο λιμάνι και ζητάει εισητήριο. Τον ρωτάνε λοιπόν οι υπάλληλοι "Για ποια αίθουσα θέλετε? Τορνές, Μαρκετάκη, Κασσαβέτης?" Και εκείνος λέει" Δεν ξέρω πως λέγετε το πλοίο, όποιο φεύγει πρώτο για Μυτιλίνη!"

* Φτάνοντας στη μέση του Φεστιβάλ έχουμε πλέον αποκτήσει μια απόλυτα καθαρή εικόνα της φετινής διοργάνωσης. Φυσικά μένουν άλλες 5 ημέρες προγράμματος για μια ολοκληρωμένη σούμα. Πάντως το φεστιβάλ βρίσκει πλέον με άνεση τη νέα περπατησιά του, για να δανειστώ τον τίτλο του ομώνυμου animation του Ντουβνικοβιτς

* "Που είναι ο Στοούν, που είναι είναι ο Μάλκοβιτς?" με ρωτούσε ρητορικά όλο παράπονο μια φίλη που γαλουχήθηκε με φεστιβαλικές εικόνες κυρίως τον καιρό της Μουζάκη.

* Η αλήθεια είναι πως αρκετοί μιλούσαν για συμμάζεμα και νοικοκυρεμα αλλά αυτό που ειδαμε στο πρώτο φεστιβαλικό μισό δεν το περίμεναν. Φυσικά όσοι μιλάνε για φτώχεια και μιζέρια τώρα είναι περίπου οι ίδιοι που πέρυσι ούρλιαζαν για τις βασιλικές δαπάνες της προηγούμενης διεύθυνσης του Φεστιβάλ. Η γκρίνια για τη γκρίνια...

* Το σοκ ξεκίνησε με την τελετή έναρξης. 10 λεπτά με το ζόρι! Γούρλωσαν τα μάτια τους από έκπληξη οι πιστοί της λαιφσταλιάς και του γκλάμουρ. Μα ούτε ένα ακροβατικό, ούτε μισό εφέ? Πως να δεχτείς και να ξεπέσεις από την γκουρμέ ρόκα-μαρούλι-ξυνόμηλο-μπαλσάμικο στην ταπεινή τοματοσαλάτα με λίγο λαδάκι και ελιές?

* Η αλήθεια είναι πως με βάση την εμπειρία μας από τον Εϊπίδη τέτοια ακριβά ταρατατζούμ δεν τα περιμέναμε. Όπως επίσης το πείραμα του Μαρτίου, όταν ο Δημ. Εϊπίδης δοκίμασε και έκανε Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ με λίγα και καλά επιτυχώς, έδειξε σε όλους τι θα γίνει το Νοέμβρη ασχέτως του ποιος θα αναλάμβανε το ρίσκο της δίοικησης και διοργάνωσης. Τελικά το τεστ φαίνεται να απέδωσε και ανέλαβε ο Εϊπίδης της γατρειάς το ρίσκο.

* "Ο Δημ. Εϊπίδης επιστρέφει το Φεστιβάλ στον κόσμο και στο αληθινό κοινό που γνωρίζει και εκτιμά την ουσία και όχι σε όσους είχαν μαζευτεί μόνο για τη λάμψη και τα φωτογραφικά φλας", μου έλεγε στέλεχος που ζει τη διοργάνωση χρόνια τώρα από μέσα.

* Με λίγα λόγια δεν είναι μόνο φεστιβάλ είναι και κινηματογράφου!

* Όσο για τους εσωτερικούς ρυθμούς της οργάνωσης μου έλεγε με χαμόγελο πως δεν έχει καμία σχέση με τις μέρες της κας Μουζάκη. "Η δουλειά είναι δουλειά και η κούραση, κούραση αλλά σε σύγκριση με πέρυσι όλα είναι σε πιο φυσιολογικούς ρυθμούς". Που εκείνες οι ιστορίες για κλάματα, φωνές, επικαλύψεις τομέων ευθύνης και τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι κι άμα δεν σου αρέσει κούκλα μου πάνε σπίτι σου. Τώρα όλα nice 'n' easy, χαλλλαρά στα καθ' ημάς.

* Βέβαια σε χαλαρούς ρυθμούς δεν είναι οι υποχρεώσεις του φεστιβάλ. Η διακριτικότατη αστυνόμευση έξω από το Ολύμπιον σε καθημερινή βάση υπενθυμίζει μια τέτοια υποχρέωση. Πήρε λέει το λογιστήριο τηλέφωνο τους απλήρωτους εργαζόμενους του 2009 και τους έδωσε ημερομηνία εξόφλησης και αποπληρωμής. Βέβαια η καχυποψία παραμένει και έτσι υπάρχει στο πλάνο μια νέα συνέλευση απλήρωτων εργαζομένων.

* Ημερομηνία δεν δόθηκε βέβαια στους απλήρωτους νικητές του Χρυσού Αλέξανδρου του 2009! Οι δύο Ισραηλινοί σκηνοθέτες του "Ajami",λέει, δεν έχουν πάρει ακόμα ούτε σεντ από το χρηματικό έπαθλο που δικαιουνται!

* Οι αίθουσες είναι σε αρκετές περιπτώσεις γεμάτες. Χτες ας πούμε βρέθηκα σε τρεις προβολές και ακόμα και τα σκαλάκια ήταν τιγκαρισμένα. Η μόνη μέρα που την πάτησαν άσχημα στο φεστιβάλ ήταν η Δευτέρα 6 του Δεκέμβρη και δε το θέτω τυχαία έτσι με την ημερομηνία του το θέμα. Μου λέγανε πως στο Ολύμπιον για το Submarino του Βίντερμπεργκ και για το ρώσικο "Πως τελείωσε αυτό το καλοκαίρι" η προπώληση πήγαινε αρκετά καλά το πρωί όμως το βράδυ με το ζόρι εμφανίστηκαν 300-400 άτομα σε κάθε προβολή. Αιτία φυσικά οι αποκλεισμένοι δρόμοι και ο φόβος επεισοδίων.

* Πολύ έντονα σχολιάζεται το ανάποδο σκηνικό που ζούμε κάθε πρωί στην Αποθήκη Γ΄. Μιλάμε για τέτοια νέκρα που ακόμα και η αίθουσα δεξιώσεων στα νεκροταφεία της Θέρμης θυμίζει περισσότερο σε αίθουσα δεξιώσεων γάμων! Ας ελπίσουμε πως τις επόμενες μέρες αυτή η αμηχανία θα αλλάξει σε κάτι πιο θερμό και ενθουσιώδες.

* Φοβερή ήταν η αμηχανία και χτες στην πρεμιέρα της ταινίας "Ο θείος Μπουνμί..." στο Ολύμπιον. Όλοι χειροκρότησαν τον Απιτσατπονγκ ή για την ευκολία μας τον Τζο, όπως λένε οι Ευρωπαίοι φίλοι του για μην μπλέκουν τη γλώσσα τους. Όταν ξεκίνησε όμως η προβολή...Τόσο μαζεμένο βήχα (αμηχανίας) είχα να ακούσω από την τελελυταία επίσκεψη μου στον Ωριλά γιατρό! Για τον Τζο όμως σας έχω περισσότερα προσεχώς αφού παρακολουθήσω και το masterclass που θα δώσει σε λίγη ώρα στον Κασσαβέτη.

* Αμηχανία είναι η καλύτερη έκφραση που βρίσκω για την υποδοχή και του πολυαναμενομενου Άτενμπεργκ της Αθηνάς Τσαγγάρη χτες στο Ολύμπιον. Δεν ξέρω αν υπήρξε περισσότερος ενθουσιασμός αργότερα για την ψηφοφορία του βραβείο κοινού... Για το Άτενμπεργκ πάντως έγινε και κάποιο σούσουρο για το cameo του Μισέλ Δημόπουλου, προέδρου της κριτικής επιτροπής, σε κάποια σκηνή της της ταινίας. Αυτό το σούσουρο λέγεται πως τον υποχρέωσε στην απόφαση να μην τοποθετηθεί και να μην ψηφίσει για την τανία όταν έρθει η ώρα της κρίσης. Η Μέση Ανατολή λοιπόν θα βγάλει το Χρυσό Αλέξανδρο...

* Πάντως στην συν. τύπου της κριτικής επιτροπής το πρόσωπο του έλαμπε από χαρά. Με αιχμές για την προηγούμενη χαμένη πενταετία, όπως ειπώθηκε, αλλά και για την ασυννενοησία που υπήρξε χρόνια τώρα (και το έζησε στο πετσί του καλά ο Μισέλ) με την δημοτική δίοικηση Παπαγεωργόπουλου ευχήθηκε να πάνε όλα καλά σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία.

* τα καλούδια και τα σχόλια δεν τελειώνουν βέβαια εδώ. Το post όμως τελειώνει για να μην κουράσει πρισσότερο με τον όγκο του. Θα επανέλθω όμως πολύ σύντομα γιατί έχω και άλλα για τις φεστιβαλικές μέρες.

* Για την ώρα πάρτε μια ιδέα από το φεστιβαλικό πάρτυ των Burger Project που επιτέλους ζωντάνεψε την Αποθήκη Γ με το κέφι του!