ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Ήρθε η ώρα για μια συγκεντρωτική σούμα όλων των τανιών που είδαμε το Σαββατοκύριακο. Και επειδή είδαμε και πολλά θα προσπαθήσω να είμαι περιεκτικός και επιγραμματικός στις περιλήψεις και στις παρουσιάσεις μου. Περιμένω βέβαια και τα δικά σας σχόλια για όσα είδατε στο Φεστιβάλ.


Ζο όπως Ζονατάν (Διεθνές Διαγωνιστικό)


Δύο αδέρφια. Ο ένας, ο μικρός, τσογλανάκος που θαυμάζει τον μεγάλο αδερφό που είναι και καλά μαγκίτης, οδηγάει σε κόντρες και έχει σούπερ γκομενίτσα. Ο μικρός από μιμιτισμό μπλέκει σε κόντρα, χάνει το στοίχημα και γίνεται Λούης για να μην πληρώσει. Ο μεγάλος αδεφός θα θελήσει να ξεβρωμίσει την κατασταση αλλά σε νέα κόντρα - στοίχημα καταλήγει στο νοκομείο.Ο μικρός αντιλαμβάνεται τις μέχρι τώρα επιλογές του και βρίσκεται κοντά σε μια κρίσιμη απόφαση για όλη την οικογένεια.

Ευτυχώς καθόλου ηθικοδιδακτικό και αρκετά ρεαλιστικό. Από εκεί και πέρα άνευρο και σκοτεινό. Όβερ.

Ιρλανδέζικος Δρόμος (Ειδικές Προβολές)


Δύο αδερφικοί φίλοι που μεγάλωσαν μαζί στο Λίβερπουλ. Ο ένας θα γυρίσει νεκρός ενώ "υπηρετεί" στο Ιρακ. Ο άλλος που γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις ψιλιάζεται βρώμικη ιστορία. Στη μέση του κάδρου η χήρα του αδερφικού φίλου και κάτι σαν μοιραία γυναίκα της ιστορίας. Μια σειρά από θεαματικές ανατροπές και προσωπικές δοκιμασίες θα ενισχύσουν τις ηθικές αρχές και την σχέση τους.

Δεν είναι η καλύτερη του Κεν Λοούτς. Μιλάει όμως απολαυστικά για όλες αυτές τις ιδέες που στο υπέροχο κοινωνικό σινεμά του έχει ασχοληθεί ουκ ολίγες φορές. Η φιλία, η αφοσίωση, η αγάπη, η δικαιοσύνη ή ακόμα καλύτερα η αίσθηση περί δικαίου και ηθικής που κουβαλάμε μέσα μας. Θα έλεγε κανείς πως πρόκειται για ένα ψυχολογικό και πολιτικό θρίλερ για έναν Ρόνιν πριν κάνει το απονενοημένο χαρακίρι του. Η αφέλεια πάντως αυτής όλης της αυτοδικίας αποδυναμώνει το αποτέλεσμα.

Ποίηση (Ειδικές Προβολές)


Γυναίκα των 60φευγα που ζει σε προάστειο της Σεούλ με τον εγγονό της αναζητά τη γνησιότητα, την ομορφιά και μια νέα αλήθεια για την ζωή της. Μαθαίνει πως πάσχει από Αλτσχαϊμερ και ανακαλύπτει την ανάμειξη του εγγονού στην αυτοκτονία μιας συμμαθήτριας του. Η ομορφιά κρύβεται στις λέξεις της ποίησης...

Ένα μικρό αριστούργημα made in Korea. Η πρωταγωνίστρια δίνει μια συγκλονιστική ερμηνεία. Εικαστικά δεν χορταίνεις τις εικόνες και τους συμβολισμούς του σκηνοθέτη. Σεναριακά σε συγκινεί βαθύτατα η ευαισθησία και η ειλικρίνεια που κρύβεται μέσα στην ιστορία. Μικρό ντεσαβανταζ η εμμονή στην ίδια την ποίηση ως εκμάθηση ζωής, όπως την αντιλαμβάνεται η πρωταγωνίστρια στα ταχύρυθμα σεμινάρια που παρακολουθεί για ναμάθει να γράφει ποίηματα. Όμως η πληρότητα των εικόνων και των ανθρώπινων στιγμών που παρακολουθούμε σε αφοπλίζει από κάθε δεύτερη σκέψη

Μέσα από τις φλογες (Ημέρες Ανεξαρτησίας)

Γυναίκα παθαίνει εγκεφαλικό και πεθαίνει αφηνοντας την εντολή στα παιδιά της να γνωρίσουν τον πατέρα τους και τον αδερφό τους, που μέχρι τότε αγνοούσαν την ύπαρξη τους. Η αναζήτηση θα τους οδηγήσει στην Παλαιστίνη και θα φέρει μια πικρή αλήθεια στο φως και ένα μάθημα αυτογνωσίας και κατανόησης της ίδιας της μητέρας τους.

Ανατρεπτική μέχρι το τέλος η ταινία του Ζακ Βιλνέβ. Με φοβερή δραματική ένταση αποτελεί άλλη μια πικρή αναπαράσταση της πολύχρονης δοκιμασίας μιας από τις πλέον αιματοβαμένες περιοχές του πλάνητη. Η σκληρότητα και βιαίοτητα του πολέμου έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον μελοδραματισμό της αναζήτησης μιας μάνας όμως όταν αυτα τα δύο ενωθούν θα γεννήσουν μια αληθινή τραγωδία που κάποια στιγμή θα οδηγήσει στην απόλυτη κάθαρση και αυτογνωσία για όλους. Είναι εντυπωσιακή αυτή η ένωση της μοντέρνας βίαιης πραγματικότητας με την αρχαία που περιγράφει στα κείμενα του ο Σοφοκλής. Για όσους δεν κατάλαβαν την παραπομπή ίσως χρειαστεί να ξαναδουν την ταινία. Αλλιώς περί ορέξεως...

Γαϊδαροι (Διεθνές Διαγωνιστικό)


Ένας εκκεντρικός 60 και βάλε μποέμης Άγγλος έχει σαν όνειρο ένα ταξιδι στην Ισπανία. Πριν φύγει θα προσπαθήσει να λύσει τις διαφορές του με την κόρη και την εγγονή του, μια τελεύταια έννοια που τον βασανίζει. Η προσπάθεια θα αποκαλύψει μικρά αλλά σοβαρά μυστικά για την ζωή όλων, όπως ένας ετεροθαλής αδερφός και ένας καρκίνος προστάτη.

Γλυκοπικρη, με έντονες δραματικές νότες που μπλέκουν όμορφα με το εκκεντρικό και ανάλαφρα κωμικό στοιχείο η ταινία σε κρατάει μέχρι το φινάλε σε αυτό το διαρκέςπαιχνίδι πίκρας και γέλιου. Dramedy? Ναι, ίσως. Αλλά πολύ ευχάριστο!

Ζωικό Βασίλειο (Διεθνές Διαγωνιστικό)



Μια οικογένεια με φήμη για την εγκληματική δράση της στην Μελβούρνη σε αποσύνθεση. Η αστυνομία προσπαθεί να τους συλλάβει ή να τους εξοντώσει. Το νεότερο μέλος της οικογένειας παρακολουθεί το αργόσυρτο σβήσιμο της φαμέλιας, που εν τέλει θυσιάζεται ένας προς έναν για να διασωθεί ο Πάπας, ο μεγάλος αδερφός και αρχιμαφιόζος της οικογένειας. Όταν κάποια στιγμή ο κλοιός θα γίνει ασφυκτικός η σκληρότητα θα αφυπνίσει σχεδόν το νεαρό μέλος σε ένα παιχνίδι επιβίωσης, όπου ο εξυπνότεροςκαι ο δυνατότερος υπερισχύουν.

Αργό, σχεδόν υπνωτιστικό, με την βια και το αίμα ως κύριο πρωταγωνιστή να κλιμακώνει την ιστορία. Θα έλεγε κανείς πως ο Σόντερμπεργκ και ο Ταραντίνο αποτελεί βασική επιρροή για τον σκηνοθέτη. Δεν ξέρω γιατί αλλά η όλη αφήγηση και η τεχνική με παρέπεμπαν στο Traffic και στο Reservoir Dogs. Ίσως να κάνω και λάθος. Πάντως ο τρόπος δόμησης και αφήγησης της ιστορίας είναι εξαιρετικός. Δυνατές ερμηνείες επίσης.

Αν θέλω να σφυρίξω, σφυράω (Ματιές στα Βαλκάνια)



Πιτσιρικάς μετράει τις μέρες που θα βγει από το αναμορφωτήριο. Μέχρι που ο μικρότερος αδερφός του ανακοινώνει πως θα φύγει με την άλλοτε εξαφανισμένη στο εξωτερικό μήτερα τους. Οι μέρες της ελευθερίας είναι ξαφνικά τόσο μακριά και τα γεγονότα δεν μπορούν να περιμένουν.

Δεν είναι η δυνατότερη ταινία του νέου ρουμάνικου κύματος, στέκεται όμως επάξια δίπλα στα διαμάντια που θαυμάσαμε τα τελευταία χρόνια από τη Ρουμανία. Συμπαθητικό ως ιστορία με τον νεαρό πρωταγωνιστή να αναζητά την λύτρωση και την δικαιοσύνη εγκλωβισμένος όντας σε ένα σύστημα απίστευτης καταπίεσης και αδιαφορίας για τον ανθρώπο. Η μικρή επανάσταση του φανερώνει τις ευαισθησίες του αλλά και την αντίδραση του σε αυτή την πίεση του περιβάλλοντος στο οποίο έζησε.

Είναι σε κάθε περίπτωση άλλή μια πετυχημένη μεταφορά- πορτραίτο μιας κοινωνίας που βίωσε την σοσιαλιστική πίεση και 20 χρόνια μετά δεν αντιλαμβάνεται τις νέες και διαφορετικά καταπιεστικές συνθήκες του καπιταλισμού στον οποίο πλέον ζει. Παράλληλα είναι εντυπωσιακή η αναπαράσταση του περιβάλλοντος και των εσωτερικών μηχανισμών ενός αναμορφωτηρίου, όπως αυτό στο οποίο υπάρχει σαν βασικό σκηνικό εδώ.

Ελληνικές ταινίες

Για τις οποίες δεν θα κάνω ακόμα κάποιο ειδικό σχόλιο αλλά θα σας συμβούλευα να προσέξετε πολύ ποιες θα επιλέξετε. Πάντως είναι τραβάς τα μαλλιοκέφαλα σου. Ίσως η χειρότερη χρονιά ελληνικών συμμετοχών σε φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με εξαίρεση 3-4 περιπτώσεις. Θα μιλήσω με περισσότερη προσοχή και πιο ειδικά την Τρίτη σε ειδικό post.