ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ 51ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ
Το 51ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου περνάει πλέον στην ιστορία και νομίζω πως όλοι όσοι το αγαπάμε νιώθουμε γεμάτοι και χαρούμενοι με όσα είδαμε και ζήσαμε το τελευταίο δεκαήμερο στην Πλ. Αριστοτέλους και στο Λιμάνι.
Μπορεί το φεστιβάλ αυτό να ήταν φτωχό σε γκλαμουριά, φιέστες και έντονες συζητήσεις ωστόσο ήταν πλούσιο σε συναισθήματα, εικόνες, συγκινήσεις.
Το είχα γράψει και μεσοβδόμαδα και αυτό είναι τελικά η κατακλείδα της φετινής γιορτής: Ευτυχώς δεν είναι πλέον μόνο Φεστιβάλ είναι και Κινηματογράφου!
Η επιλογή Εϊπίδη να στραφεί και πάλι το ενδιαφέρον μας προς τις ταινίες και όχι στα πρόσωπα, όπως συνέβαινε την τελευταία πενταετία νομίζω πως δίνει μια νέα πνοή σε έναν σπουδαίο θεσμό, όχι μόνο για την πόλη αλλά συνολικά για την χώρα, που δοκιμάζεται όπως κάθετι ελληνικό από τον προηγούμενο κακό εαυτό μας. Δεν έχει πια σημασία πωςχάθηκαν 6 εκ ευρώ. Σημασία έχει να επιβιώσει ο θεσμός στο νέο περιβάλλον και να αναδείξει τις δυνάμεις του έλευθερα.
Το Διεθνές Διαγωνιστικό νομίζω πως φέτος βελτιώθηκε σημαντικά στις επιλογές και στην αισθητική του. Το γενικότερο επίπεδο των ταινιών κρίνεται κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό και θα είναι μεγάλη ευτυχία αν οι 2 Ρουμάνοι ή όποιος άλλος από τους βραβευμένους και μη αναδειχτεί τα επόμενα χρόνια,όπως συνέβη στην περίπτωση του Αρονόφσκι π.χ. όταν είχε έρθει πριν 10-12 χρόνια με το "Π" του.
Είναι σαφές πως η νέα φιλοσοφία της διοργάνωσης είναι να αναδειχτεί σε ένα φιλότιμο (εώς φιλόδοξο) πανόραμα ταινιών από όλα τα σημαντικά φεστιβάλ της υφηλίου, από τα Βαλκάνια και παράλληλα να αναδείξει εκ νέου αυτή την πρωτότυπη ιδέα του για τους πρωτοεμφανιζόμενους σκηνοθέτες που αναφέραμε πιο πάνω για το διεθνές.
Εκεί που χωλαίνει το πράγμα είναι στο ελληνικό πανόραμα το οποίο φέτος ήταν απελπιστικό. Μερικές από τις σημαντικότερες ελληνικές ταινίες της χρονιάς (Μαχαιροβγάλτης, Ταξίδι στην Μυτιλήνη, Χώρα Προέλευσης) αρνήθηκαν να παρουσιαστούν στην Θεσσαλονίκη είτε γιατί δεν πιστεύουν ότι θα κερδίσουν κάτι από τη συμμετοχή τους (και τα όσα λένε οι Αθανίτης, Οικονομίδης και Παπαστάθης στην χτεσινή Ελευθεροτυπία είναι χαρακτηριστικά) είτε γιατί η περσινή αποχή αλλά και η προϊστορία της σχέσης Εϊπίδη - κινηματογραφιστών αποτέλεσαν αποθαρρυντικό στοιχείο για την συμμετοχή.
Από την άλλη ο ίδιος ο διευθυντής του φεστιβάλ έχω την αίσθηση με τα όσα δήλωσε στην ημερίδα του Ελληνικού Κινηματογράφου για την πιθανότητα δημιουργίας ενός διαγωνιστικού ελληνικού φεστιβάλ ή άλλου τρόπου ανάδειξης της ελληνικής ταινίας δείχνει αμήχανος και απρόθυμος να μπει στην ουσία του προβλήματος ακριβώς λόγω αυτής της προϊστορίας και επιπλέον γιατί δεν θέλει να ξαναμπει το Φεστιβάλ σε μια νέα εσωστρέφεια και τριβή με τους κινηματογραφιστές (όπως συνέβη πέρυσι με την αποχή της Ομίχλης και όπως συνέβη στο 10ο φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ όταν οι Ελληνες σκηνοθέτες είχαν διαμαρτυρηθεί έντονα για τις τότε επιλογές Εϊπιδη στο πρόγραμμα της εκδήλωσης). Κι όμως το φεστιβάλ έχει ανάγκη τις ελληνικές ταινίες και φυσικά και οι ελληνικές ταινίες έχουν ανάγκη το Φεστιβάλ και είναι ανάγκη να βρεθεί άμεσα ο τρόπος επίλυσης του προβλήματος αυτού είτε με νέο διαγωνιστικό φεστιβάλ ελληνικών ταινιών, είτε με οποιοδήπτεάλλο τρόπο που θα δημιουργήσει το κίνητρο συμμετοχής των κινηματογραφιστών στην διοργάνωση
Ο Γιάννης Οικονομίδης βέβαια λέει και κάτι άλλο πολύ χαρακτηριστικό, που έχει γραφτεί σε αυτό το ιστολόγιο κατ' επανάληψη τα προηγούμενα χρόνια. Καλό το κοινό του 10ημέρου αλλά ο θεσμός του Φεστιβάλ πρέπει να επενδύσει πιο ουσιαστικά στην κινηματογραφική παιδεία του κοινού της Θεσσαλονίκης και γενικότερα της Β. Ελλάδος σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. Με άμεση σύνδεση της Σχολής Κινηματογράφου στην εκπαιδευτική διαδικασία, αφιερώματα, πρεμιέρες, ειδικές προβολές, masteclasses, παρουσιάσεις και ημερίδες σε όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Όπως επίσης το φεστιβάλ πρέπει να οικοδομήσει ένα μνημόνιο (που σαν λέξη είναι και της μοδός) συνεργασίας και συννενόησης με όλους τους φορείς της πόλης
Και επιτέλους ας ανοίξουμε αυτή την ρημάδα τη συζήτηση για την επιστροφή της βάσης του Φεστιβάλ στην Θεσσαλονίκη, όπως ας διεκδικήσει επιτέλους η πόλη αυτές τις 4 αίθουσες στο λιμάνι! Σε αυτήν ανήκουν, οχι στους γραφειοκράτες!
Τα δύο επόμενα χρόνια κρίνονται ως ιδιαίτερης σημασίας για συμβολικούς και όχι μόνο λόγους. Το 2011 το φεστιβάλ κλείνει 20 χρόνια διεθνούς παρουσίας ενώ παράλληλα θα δούμε το νέο οργανόγραμμα και το νέο διοικητικό σχήμα που προβλέπει ο νέος κινηματογραφικός νόμος πως λειτουργεί στην πράξη. Το 2012 η Θεσσαλονίκη θα γιορτάσει (έστω και με άρωμα ΔΝΤμνημονίου) τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της. Επιπλέον σε αυτή τη διετία θα δοκιμαστεί και το νέο πρόγραμμα του ΥΠΠΟΤ "Σταυροδρόμι Πολιτισμών" που αφορά πολιτιστικούς φορείς της πόλης.
Μπορεί το φεστιβάλ αυτό να ήταν φτωχό σε γκλαμουριά, φιέστες και έντονες συζητήσεις ωστόσο ήταν πλούσιο σε συναισθήματα, εικόνες, συγκινήσεις.
Το είχα γράψει και μεσοβδόμαδα και αυτό είναι τελικά η κατακλείδα της φετινής γιορτής: Ευτυχώς δεν είναι πλέον μόνο Φεστιβάλ είναι και Κινηματογράφου!
Η επιλογή Εϊπίδη να στραφεί και πάλι το ενδιαφέρον μας προς τις ταινίες και όχι στα πρόσωπα, όπως συνέβαινε την τελευταία πενταετία νομίζω πως δίνει μια νέα πνοή σε έναν σπουδαίο θεσμό, όχι μόνο για την πόλη αλλά συνολικά για την χώρα, που δοκιμάζεται όπως κάθετι ελληνικό από τον προηγούμενο κακό εαυτό μας. Δεν έχει πια σημασία πωςχάθηκαν 6 εκ ευρώ. Σημασία έχει να επιβιώσει ο θεσμός στο νέο περιβάλλον και να αναδείξει τις δυνάμεις του έλευθερα.
Το Διεθνές Διαγωνιστικό νομίζω πως φέτος βελτιώθηκε σημαντικά στις επιλογές και στην αισθητική του. Το γενικότερο επίπεδο των ταινιών κρίνεται κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό και θα είναι μεγάλη ευτυχία αν οι 2 Ρουμάνοι ή όποιος άλλος από τους βραβευμένους και μη αναδειχτεί τα επόμενα χρόνια,όπως συνέβη στην περίπτωση του Αρονόφσκι π.χ. όταν είχε έρθει πριν 10-12 χρόνια με το "Π" του.
Είναι σαφές πως η νέα φιλοσοφία της διοργάνωσης είναι να αναδειχτεί σε ένα φιλότιμο (εώς φιλόδοξο) πανόραμα ταινιών από όλα τα σημαντικά φεστιβάλ της υφηλίου, από τα Βαλκάνια και παράλληλα να αναδείξει εκ νέου αυτή την πρωτότυπη ιδέα του για τους πρωτοεμφανιζόμενους σκηνοθέτες που αναφέραμε πιο πάνω για το διεθνές.
Εκεί που χωλαίνει το πράγμα είναι στο ελληνικό πανόραμα το οποίο φέτος ήταν απελπιστικό. Μερικές από τις σημαντικότερες ελληνικές ταινίες της χρονιάς (Μαχαιροβγάλτης, Ταξίδι στην Μυτιλήνη, Χώρα Προέλευσης) αρνήθηκαν να παρουσιαστούν στην Θεσσαλονίκη είτε γιατί δεν πιστεύουν ότι θα κερδίσουν κάτι από τη συμμετοχή τους (και τα όσα λένε οι Αθανίτης, Οικονομίδης και Παπαστάθης στην χτεσινή Ελευθεροτυπία είναι χαρακτηριστικά) είτε γιατί η περσινή αποχή αλλά και η προϊστορία της σχέσης Εϊπίδη - κινηματογραφιστών αποτέλεσαν αποθαρρυντικό στοιχείο για την συμμετοχή.
Από την άλλη ο ίδιος ο διευθυντής του φεστιβάλ έχω την αίσθηση με τα όσα δήλωσε στην ημερίδα του Ελληνικού Κινηματογράφου για την πιθανότητα δημιουργίας ενός διαγωνιστικού ελληνικού φεστιβάλ ή άλλου τρόπου ανάδειξης της ελληνικής ταινίας δείχνει αμήχανος και απρόθυμος να μπει στην ουσία του προβλήματος ακριβώς λόγω αυτής της προϊστορίας και επιπλέον γιατί δεν θέλει να ξαναμπει το Φεστιβάλ σε μια νέα εσωστρέφεια και τριβή με τους κινηματογραφιστές (όπως συνέβη πέρυσι με την αποχή της Ομίχλης και όπως συνέβη στο 10ο φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ όταν οι Ελληνες σκηνοθέτες είχαν διαμαρτυρηθεί έντονα για τις τότε επιλογές Εϊπιδη στο πρόγραμμα της εκδήλωσης). Κι όμως το φεστιβάλ έχει ανάγκη τις ελληνικές ταινίες και φυσικά και οι ελληνικές ταινίες έχουν ανάγκη το Φεστιβάλ και είναι ανάγκη να βρεθεί άμεσα ο τρόπος επίλυσης του προβλήματος αυτού είτε με νέο διαγωνιστικό φεστιβάλ ελληνικών ταινιών, είτε με οποιοδήπτεάλλο τρόπο που θα δημιουργήσει το κίνητρο συμμετοχής των κινηματογραφιστών στην διοργάνωση
Ο Γιάννης Οικονομίδης βέβαια λέει και κάτι άλλο πολύ χαρακτηριστικό, που έχει γραφτεί σε αυτό το ιστολόγιο κατ' επανάληψη τα προηγούμενα χρόνια. Καλό το κοινό του 10ημέρου αλλά ο θεσμός του Φεστιβάλ πρέπει να επενδύσει πιο ουσιαστικά στην κινηματογραφική παιδεία του κοινού της Θεσσαλονίκης και γενικότερα της Β. Ελλάδος σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. Με άμεση σύνδεση της Σχολής Κινηματογράφου στην εκπαιδευτική διαδικασία, αφιερώματα, πρεμιέρες, ειδικές προβολές, masteclasses, παρουσιάσεις και ημερίδες σε όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Όπως επίσης το φεστιβάλ πρέπει να οικοδομήσει ένα μνημόνιο (που σαν λέξη είναι και της μοδός) συνεργασίας και συννενόησης με όλους τους φορείς της πόλης
Και επιτέλους ας ανοίξουμε αυτή την ρημάδα τη συζήτηση για την επιστροφή της βάσης του Φεστιβάλ στην Θεσσαλονίκη, όπως ας διεκδικήσει επιτέλους η πόλη αυτές τις 4 αίθουσες στο λιμάνι! Σε αυτήν ανήκουν, οχι στους γραφειοκράτες!
Τα δύο επόμενα χρόνια κρίνονται ως ιδιαίτερης σημασίας για συμβολικούς και όχι μόνο λόγους. Το 2011 το φεστιβάλ κλείνει 20 χρόνια διεθνούς παρουσίας ενώ παράλληλα θα δούμε το νέο οργανόγραμμα και το νέο διοικητικό σχήμα που προβλέπει ο νέος κινηματογραφικός νόμος πως λειτουργεί στην πράξη. Το 2012 η Θεσσαλονίκη θα γιορτάσει (έστω και με άρωμα ΔΝΤμνημονίου) τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της. Επιπλέον σε αυτή τη διετία θα δοκιμαστεί και το νέο πρόγραμμα του ΥΠΠΟΤ "Σταυροδρόμι Πολιτισμών" που αφορά πολιτιστικούς φορείς της πόλης.
Σχόλια
Έχω, όμως, εμπιστοσύνη στον Εϊπίδη. Μπορεί να τα καταφέρει.
Άντε και του χρόνου...
Το φεστιβάλ έγινε πιο ανθρώπινο σε ρυθμό και μεγέθος. Για τη ζωντάνια μάλλον θα χρειαστεί να προσπαθήσουμε εμείς οι ίδιοι. Τη ιστορία άλλωστε την γράφουν οι παρέες.
Πολύ ωραίο το βίντεο και υπέροχη συνοδεία η μουσική απ΄ τα "Diarios de motocicleta"!
Καλησπέρα!
Υπάρχει κανονικά στο youtube αν το ψάξεις
Καλημέρα!
Είναι πολύ καλή δουλειά!
εμένα μου την έδωσαν κάποια πράγματα φέτος να σας πω την πάσα αλήθεια και θα την πω-γιατί να σας φοβηθώ;; ;)
1.Μου την έδωσε που ξεπάγιασα στις αιθουσες Μαρκετάκη και Λιάππα!
Μα είναι δυνατόν;! Να πληρώνεις 6 ευρώ και να ξεπαγιάζεις;;
(αφήστε δε που ξεπάγιασα συνοδεία μιας ταινίας που δεν ήταν ταινία,αλλά προβολή σλάιντς σε έκθεση φωτογραφίας,εννοώ το "Μοντεβιδέο" κι αναρωτιέμαι πως λέγεται κινηματογραφος κάτι που δεν έχει κίνηση;;)
2.Το πρώτο πλάνο!
Ας είναι μόνο τέσσερα τα φύλλα που έβγαλε,οκ,ειναι δυνατόν να μην υπάρχει ένα φύλλο που να περιλαμβάνονται οι βαθμολογίες του κοινου (της Φισερ εννοω) για όοολες τις ταινίες που προβλήθηκαν;;
Αν και να σας πω κατι;
Θα μπορούσε να έβγαινε κάθε μέρα ένα ασπρόμαυρο δισέλιδο.
Το πρώτο πλάνο σε κατατόπιζε λίγο παραπανω για τις ταινίες.
Αυτό το βρήκα εξοργιστικά πρόχειρο!
Τα σέβη μου!
(ή όπως άκουσα έναν φεστιβαλιστή να λέει στην απηθήκη: Τα σκεύη μου!)
1. Για τις αίθουσες Μαρκετάκη - Λιάππα τα έγραψα αυτά που αναφέρετε και τα έζησα και προσωπικά στο πετσί μου! Ήταν ντροπή για μια διεθνή διοργάνωση και συνέβησαν και στην Αποθήκη Γ και στα Μουσεία του προβλήτα επειδή όπως ειπώθηκε είχε πρόβλημα ο αγωγός αερίου του λιμανιού
2. Δυστυχώς δεν έγραψα για τις ελληνικές ταινίες παρ' ότι τις είδα,έχω άποψη και το ήθελα. Ο ένας λόγος που δεν το έκανα είναι πως με απορρόφησε τόσο η διαδικασία κάλυψης των γεγονότων του φεστιβάλ που ξεχάστηκα! Τον δεύτερο λόγο τον ψιλοάναφερα σε κάποιο ποστ (νομίζω και σε αυτό) αλλά τον αναφέρετε και εσείς με το παράδειγμα σας. Δυστυχώςόποιος είχε την εμπνευση να δει ελληνικές ταινίες φέτος πρέπει να έκλαψε τον χρόνο που δαπάνησε μέσα στην αίθουσα. Λαμπρή έξαιρεση τα Ατενμπεργκ, Άπνοια, 45 τετραγωνικά, Κανένας, Ο ξεναγός και ίσως το ηθικοδιδακτικό Θετικές Ιστoρίες και το horror Ψύχος.
Το Μοντεβιδέο όπως και οι 37 Μνημες είναι πράγματι περισσότερο εικαστικά παρά κινηματογραφικά.
Δυστυχώς η διεύθυνση του φεστιβάλ δεν ασχολήθηκε καθόλου με τις ελληνικές ταινίες. Ας ελπίσουμε στο 52ο να υπάρξει μέριμνα για το θέμα.
3. Για το Πρώτο Πλάνο έγινε μεγάλη προσπάθεια με βάση τις υπάρχουσες οικονομικές συνθήκες για να βγει όσο πιο τακτικά γίνεται και όσο μπορούσε το κατάφερε. Για τις υποθέσεις και τους συντελεστές που λέτε απ'ότι ξέρω υπήρχε ένας ειδικός οδηγός που κόστιζε 1 ή 2 € Αν θυμάμαι καλά).
Δε γνωρίζω εκ των εσω τα του πρώτου πλάνου,αλλά αλήθεια είναι αστειο να μην υπάρχει ένα τελικό φυλλάδιο στο οποίο να περιέχονται οι βαθμολογίες του κοινου για όλες τις ταινίες!Μου έδωσε την αίσθηση ότι συνέβη ξαφνικά βομβαρδισμός και όλα έμειναν στη μέση!
Σας χαιρετω και αναμένω!