Ο ΦΟΒΟΣ : Μια απόπειρα για μια διαφορετική θεατρική εμπειρία (συνέντευξη για τον Εξώστη 29/03)
Μια διαφορετική παράσταση βασισμένη στο έργο του Έντγκαρ Άλαν Πόε που ανεβαίνει σε ένα απόλυτα ατμοσφαιρικό μέρος. Ο λόγος για τον Φόβο τον οποίο μας προσκαλεί να βιώσουμε το Θέατρο του Άλλοτε και η σκηνοθέτις της παράστασης Βαρβάρα Δουμανίδου, η οποία μας μίλησε για το έργο.
Τι είναι ο Φόβος?
Ο Φόβος είναι μια απόπειρα να αγγίξουμε ένα πολύ ιδιαίτερο και παραμελημένο θεατρικά είδος, όπως είναι αυτό των ιστοριών τρόμου. Είκοσι θεατές με τη βοήθεια τεσσάρων ιδιόμορφων οδηγών, περιφέρονται σε έναν παράξενο κόσμο από φασματικές παρουσίες χωρίς την αίσθηση της πραγματικότητας γύρω τους. Τέσσερις γυναίκες στοιχειωμένες από τη μοίρα τους γεννιούνται και πεθαίνουν στην αιώνια ασυνειδησία. Και όλα αυτά με την παρουσία – απουσία του Θεού και του Διαβόλου. Που κανείς δεν ξέρει Ποιος είναι Ποιος. Και κάπου εκεί και ο Θάνατος. Και κάτι Ακόμη.
Αν και ο Πόε δεν μας έχει αφήσει ολοκληρωμένο θεατρικό έργο εσείς που στηρίζεστε για τη δράση του συγκεκριμένου έργου?
Είναι μια παράσταση βασισμένη στα τέσσερα γυναικεία πορτραίτα που έγραψε ο Edgar Allan Poe. Τη Βερενίκη τη Μορέλλα την Ελεονόρα και τη Λιγεία. Τα διηγήματα αυτά ήταν η πηγή της έμπνευση μας και πάνω σε αυτά εργαστήκαμε μέσα από αυτοσχεδιασμούς δύο ολόκληρων χρόνων και βαθιάς κατάδυσης στον αλλόκοτο κόσμο του συγγραφέα. Η σπουδή πάνω στο έργο του Poe και η διαστροφική οπτική που είχε για τις γυναίκες ήταν το μονοπάτι που μας οδήγησε στη σκοτεινή δραματοποίηση των διηγημάτων. Ο μισογυνισμός του και η καταστροφική του διάθεση ήταν γνωστή. Γυναίκες – φαντάσματα ανήμπορες και ευθραύστες συνθέτουν μακάβρια και πένθιμα σκηνικά. Όλες όμορφες και ετοιμοθάνατες. όπως όλες οι γυναίκες που καταπιάστηκε συγγραφικά ο Poe.
Τι μπορεί να φοβούνται οι ηρωίδες του εργου?
Οι ηρωίδες του έργου ζουν ξανά και ξανά μέσα σε μια αέναη πραγματικότητα για τις ίδιες. βιώνουν ξανά και ξανά την ίδια καταραμένη ζωή – στιγμή, σε ένα στοιχειωμένο από ήχους και εικόνες μέρος. Ο Φόβος τους είναι δεν είναι μόνο ο Θάνατος αλλά και η ίδια η ζωή που καταδικάστηκαν να ζουν. Η ίδια μαρτυρική βασανιστική και εφιαλτική ζωή που διάλεξε για αυτές ο συγγραφέας. Γιατί όπως και ο ίδιος ισχυριστήκε ο θάνατος μιας ωραίας γυναίκας είναι χωρίς αμφιβολία το πιο ποιητικό θέμα στον κόσμο.
Ο Φόβος απλώνει την δράση του σε ένα διατηρητέο της Θεσσαλονίκης, το Μπενσουσάν Χαν. Η συγκεκριμένη επιλογή σαν χώρος και σαν ντεκορ προσδίδει ατμόσφαιρα εποχής στην παράσταση σας?
Η συγκεκριμένη παράσταση δεν θα μπορούσε να ανέβει σε συμβατικό θεατρικό χώρο. Είναι από μόνη της παράξενη και οι βασικές δομές του θεάτρου όπως το γνωρίζαμε καταργούνται. Οι θεατές περνούν από τον έναν χώρο στον άλλον χωρίς να μιλούν χωρίς να κάθονται πάντα, χωρίς να υπάρχει σκηνή και πλατεία. Οι θεότητες με τα φαντάσματα γίνονται ένα, οι δυο όχθες του υλικού και αϋλου κόσμου δεν χωρίζονται πια και οι θεατές γίνονται μάρτυρες (και όχι μόνο) μιας τρομαχτικής εμπειρίας. Το Μπενσουσάν Χαν ήταν το μέρος που άρχισα να οραματίζομαι τον Φόβο. Ήταν ιδανικός και η αισθητική του ταιριάζει απόλυτα στην αίσθηση της παράστασης. Το έργο όμως δεν είναι τοποθετημένο κάπου χρονικά. Μπορεί ο Poe να έγραψε τα διηγήματα γύρω στο 1850 όμως εμείς το κρατάμε μακριά από πραγματικούς χρόνους. Αυτό φαίνεται και από τα κοστούμια τα σκηνικά και τη σκηνοθετική ματιά. Το Μπενσουσάν Χαν έρχεται να ολοκληρώσει μια εικόνα παράξενη διαφορετική από τα συνηθισμένα θεατρικά δρώμενα όπως τα ξέραμε μέχρι τώρα.
Δεν μας ενδιαφέρει να ασχοληθούμε καθόλου με τον σύγχρονο Φόβο. Η παράσταση δεν έχει καμία πολιτική ή κοινωνική προέκταση. Ο θεατής δεν θα προβληματιστεί και ίσως να μη καταλάβει ή να μη βγάλει κάνενα συμπέρασμα. Και αυτός ήταν και ο σκοπός μου εξ’αρχής. Για μια ώρα και ένα τέταρτο ο θεατής θα ξεχάσει τον υλικό κόσμο και θα μεταφερθεί σε κάτι μη γήινο μη πραγματικό. Μακριά από τις υλικές ψευτοφοβίες. Ο σκοπός μας είναι να νιώσει. Έχουμε ξεχάσει να νιώθουμε και τα συναισθήματα έρχονται σε δεύτερη μοίρα και τα ένστικτα θάβονται βαθιά. Εμείς μελετήσαμε τον αρχέγονο ενστικτώδη βίαιο παραλυτικό αγχωτικό καθαρό αγνό Φόβο. Και σας τον προσφέρουμε. Για να ξαναβρούμε ίσως ένα από τα χαμένα μας κομμάτια σαν Ανθρώπινο Είδος.
ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΤΕ
ΦΟΒΟΣ Edgar Allan Poe.
Σκηνοθεσία: Δουμανίδου Βαρβάρα
Σκηνικά - κοστούμια :Καλαϊτζίδης Νίκος
Μουσική: B612 (Χαριζάνης Δημήτρης - Παπακωνσταντίνου Νίκος) INFENTAL
Παίζουν: Αργυροπούλου Ευρώπη, Δεσιοπούλου Ανδρομάχη, Μπόλματη Μαριάννα, Ράπτη Μαρία, Καλαμάρα ΄Ολγα, Μανιάτη Ευαγγελία, Δουμανίδου Βαρβάρα, Καλλιοντζή Βιργινία, Φραγκούδη Βίκη, Σεμερτζίδου Μαρία, Σταματίου Δήμητρα, Τιφτίκογλου Χρύσα
Η παράσταση είναι Ακατάλληλη
Μπενσουσάν Χαν Εδέσσης 6 (Aνω Λαδάδικα)
απο 28 Μαρτίου
κάθε Τετάρτη Πέμπτη και Σάββατο στις 22.00μ.μ.
κάθε Παρασκευή στις 00.00μ.μ. (μεταμεσονύκτια)
γενική είσοδος: 15 ευρώ
κρατήσεις θέσεων (αυστηρά 20 άτομα) τηλ: 6982031199
Φωτογράφιες: Γιώργος Γιατρομανωλάκης
Σχόλια
Καλησπέρα!