Μεθυσμένο Ημερολόγιο στις αιθουσες - Εξώστης Θήτα 01/03

Παιχνίδια αισθήσεων, παραισθήσεων και προαισθήσεων στο Μεθυσμένο Ημερολόγιο

Μεθυσμένο Ημερολόγιο (Rum Diary) ***

Περιπέτεια/Δράμα, 2011, Η.Π.Α., 120 λεπτά

Σκηνοθεσία: Μπρους Ρόμπινσον

Παίζουν: Τζόνι Ντέπ, Αάρον Έκχαρτ, Μαϊκλ Ρισπόλι, Άμπερ Χάρντ, Τζιοβάνι Ριμπίσι

Βασισμένη σε ένα ημιαυτοβιογραφικό έργο του Χάντερ Τόμσον, το Μεθυσμένο Ημερολόγιο είναι ουσιαστικά ένας φόρος τιμής του παραγωγού και πρωταγωνιστή της ταινίας, Τζόνι Ντεπ στην προσωπικότητα του ίδιου του Χάντερ Τόμσον. Ο ίδιος ο Ντεπ θαύμαζε απεριόριστα τον συγγραφέα, είχε άλλωστε πρωταγωνιστεί σε άλλη μια κινηματογραφική διασκεύη έργου του, το Φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας. Έτσι όταν έπεσε το 1998 στα χέρια του το χειρόγραφο του Μεθυσμένου Ημερολογίου, γραμμένο τη δεκαετία του '70, δεν δίστασε στιγμή να προωθήσει την έκδοση του και αργότερα να προχωρήσει και στην παραγωγή μιας ταινίας πάνω στο βιβλίο. Του πήρε μάλιστα πάνω από 10 χρόνια τελικά για να φτάσει στο αποτέλεσμα που έχουμε τελικά μπροστά μας για τα πρώτα δημοσιογραφικά βήματα του Τόμσον σε ένα εξωτικό μέρος, στο Σαν Χοσέ.

Η πρωτεύουσα του Πουέρτο Ρίκο παρουσιάζεται ώς ένα μέρος αντιθέσεων καθώς η φτώχεια των ντόπιων και η προκλητική συμπεριφορά των ευκατάστατων γκρίνγκος δημιουργούν αντιθετικές εικόνες αλλά και ευκαιρίες για κάθε εμπειρία. Ο νεαρός Πωλ Κέμπ αναζητάει την τύχη του ως δημοσιογράφος στην τοπική αγγλόφωνη εφημερίδα Σαν Χοσέ Σταρ. Ένα μείγμα περίεργων εμπειρίων σε συνδυασμό με την εκκεντρικότητα που τον διακρίνει του δίνουν την ευκαιρία να λάβει τελικά μια σειρά αποφάσεων που θα αναθεωρήσουν το ενδιαφέρον του για τη δημοσιογραφία και την ίδια την ζωή του. Αν και φορέας του περίφημου αμερικάνικου όνειρου, το οποίο αδηφάγα μπορεί να απλώσει το χέρι του για να οικοιοποιηθεί ένα μέρος που δεν του ανήκει, ο Κέμπ θα δοκιμάσει τον εαυτό του και τις αρχές του σε αυτή τη διαδικασία. Παρατηρεί βέβαια πως η δημοσιογραφία μπορεί να είναι είτε μαχητική και ερευνητική (και εδώ ο Τόμσον υπερασπίζεται την ερευνητική εμπειρική δημοσιογραφία που ο ίδιος ανέδειξε πολύ δυναμικά) αλλά από την άλλη μπορεί άνετα να γίνει ένα ευχάριστο ανάγνωσμα που θα ικανοποίησει το αναγνωστικό κοινό και τους διαφημιστές. Το αντίτιμο σε κάθε περίπτωση μπορεί να είναι είτε διαρκείς προκλήσεις για να ξεπεράσεις τον εαυτό σου είτε ένα πολυτελές αυτοκίνητο για να προσελκύσεις εύκολα την επόμενη ερωμένη στο κρεβάτι σου.

Ο Πωλ Κέμπ και η Σιανό, η μοιραία γυναίκα του Μεθυσμένου Ημερολογίου του 

Μεταξύ αισθήσεων, παραισθήσεων και προαισθήσεων (λειτουργώντας με άλλα λόγια εσωτερικά τον ρόλο του) ο Τζόνι Ντεπ δίνει μια συμπαθητική ερμηνεία κλείνωντας το μάτι στον αγαπημένο του συγγραφέα. Ευχάριστοι είναι και οι υπόλοιποι ηθοποιοί του καστ. Ο Αάρον Έκχαρτ λειτουργεί με την δύναμη και το θράσος αυτού του american dream που ήδη αναφέραμε. Ο Μαϊκλ Ρισπόλι είναι φλύαρος αλλά και πολύτιμο στήριγμα για τον Κέμπ – Τζόνι Ντεπ. Ίσως η πιο απολαυστική ερμηνεία να δίνεται από τον Τζιοβάνι Ριμπίσι, που παίζει έναν “καταραμένο” άνεργο δημοσιογράφο παραδομένο στις αδυναμίες του ενώ η Άμπερ Χάρντ, ως το μοιραίο θηλυκό, λειτουργεί με αισθησιασμό για να προκαλέσει όχι μόνο το ένστικτο του πρωταγωνιστή αλλά και το δικό της πεπρωμένο. Ο σκηνοθέτης Μπρους Ρόμπινσον δίνει με ορθό τροπο την στυλιστική απεικόνιση του υλικού που είχε στα χέρια του σεναριακά αλλά δεν χρωματίζει επαρκώς αυτή την αφήγηση του. Ίσως αυτό που λείπει είναι εκείνος ο μάγκικος, θρασύς, κυνικός τόνος που θα έδινε περισσότερο νεύρο στην ταινία. Όπως άλλωστε γνωρίζει και ο Κέμπ (δηλαδή ο Τόμσον) αλλά δεν μεταδίδεται επαρκώς στον θεατή “κυνικοί είναι εκείνοι που ξέρουν την τιμή των πάντων και την αξία του τίποτα” (τάδε έφη Όσκαρ Ουαϊλντ).