OSCAR 2010: ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ (ΜΟΥΣΙΚΗ)

Στο σημερινό post θα δούμε τις δύο αγαπημένες μας οσκαρικές κατηγορίες. Όσκαρ μουσικής και τραγουδιού. Όπου έχω μαρκάρει τον τίτλο της ταινίας αφορά links στα οποία μπορείτε να πάρετε μια ιδέα από το υποψήφιο σκορ. Η ορχήστρα ξεκινάει...

ΤΖΕΙΜΣ ΧΟΡΝΕΡ - ΑΒΑΤΑΡ

Πάνε 12 χρόνια από τότε που ο πλανήτης Γη ασχολήθηκε με τις μουσικές του Τζειμς Χόρνερ στον Τιτανικό. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που συνεργάστηκαν και θριάμβευσαν με τον Τζέιμς Κάμερον στα Όσκαρ. Τότε ο Χόρνερ πήρε και τα 2 μουσικά βραβεία σπίτι του ενώ το My heart will go on με την ερμηνεία της Σελίν Ντιόν έγινε τρελό σουξέ χτυπώντας χρυσούς και πλατινένιους. Συνολικά ο συνθέτης αυτός έχει 10 υποψηφιότητες για ταινίες όπως Άλιεν, Ξυπόλητος Τζο (Field of Dreams στα αγγλικά και πάω στοίχημα πιο ηλίθια μετάφραση τίτλου δεν έχετε ακούσει), Απόλλων 13, Μπρειβχαρτ, Ένας Υπέροχος Άνθρωπος. Την δεκαετία του 90 ήταν η πλέον δημιουργική συνολικά για την φιλμογραφία του.

Στο Άβαταρ ο Χόρνερ επανέρχεται με ένα σκορ που μάλλον θυμίζει κάτι από τα παλιά. Φανερή η διάθεση του να μεταχειριστεί κάτι σαν ήχους και ρυθμούς Ινδιάνων ιθαγενών για να τονίσει την σχέση των Ναβί με τη μάνα Πανδώρα (κατά το μάνα Γη) μέσα στο γνώριμο ύφος της μουσικής του ενώ δεν λείπουν και οι στιγμές δράσης για τις πολεμικές σκηνές της ταινίας. Με το τραγούδι με τη Λιόνα Λιούις μάλλον ποντάριζε στο να επαναλάβει το σουξέ του Τιτανικού ο Χόρνερ αλλά παραείναι γλυκερό, είναι μουδιασμένη και η Οσκαρική υποδοχή της ταινίας με τις λίγες 9 υποψηφιότητες και έτσι την πάτησε και έφαγε πόρτα. Φαινομενικά μέσα στο παιχνίδι των Όσκαρ αν το Άβαταρ δείξει τα δόντια του και καθαρίσει την παρτίδα. Ωστόσο η κατηγορία κρύβει μεγαλύτερες συγκινήσεις από την μανιέρα του Χόρνερ.

ΑΛ. ΝΤΕΣΠΛΑ - FANTASTIC MR FOX

Όπως η μουσική του Αλεξάντερ Ντεσπλά για το καρτούν του Γουές Άντερσον Fantastic Mr Fox. Ο Κριστόφερσον αλλά και τα υπόλοιπα στοιχεία της ταινίας τονίζονται υπέροχα από την παιχνιδιάρικη διάθεση του συνθέτη που αντιλαμβάνεται πως εδώ έχει την ευκαιρία να φτιάξει μουσική για τα αυτιά του πιο δύσκολου κοινού, των ανήλικων θεατών μιας κινηματογραφικής αίθουσας. Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω την λατρεία μου για αυτόν τον καταπληκτικό συνθέτη. Δεν κρύβω άλλωστε και τον θαυμασμό μου.

Η Ακαδημία δείχνει να τον έχει στα υπόψη της. Μιλάμε άλλωστε για την πλέον παραγωγική και δημιουργική φάση της κινηματογραφικής διαδρομής του αφού μέσα στο 2009 συνέθεσε μουσική για 7 ταινίες (Από τον Προφήτη του Οντιάρ μέχρι το μπλοκμπάστερ Νέα Σελήνη)! Επιπλέον θεωρώ πως μαζί με τον Σανταολάγια υπήρξαν από τους επιδραστικούς και σημαντικούς συνθέτες της προηγούμενης δεκαετίας. Αυτή είναι η τρίτη υποψηφιότητα και μάλλον θα πάει όπως οι δύο προηγούμενες (Η Βασίλισσα και Μπέντζαμιν Μπάτον) χωρίς βραβείο. Θεωρώ θέμα χρόνου μια τέτοια διάκριση για τον Ντεσπλά. Άλλωστε τα έχει πάρει σχεδόν όλα. Αρκεί βέβαια να μην μείνει η ιστορία στις καλένδες όπως συνέβη με ανάλογες περιπτώσεις συνθετών (Άλεξ Νορθ και Έννιο Μορικόννε)

Μ. ΜΠΕΛΤΡΑΜΙ και ΜΠΑΚ ΣΑΝΤΕΡΣ - HURT LOCKER

Εκείνο που δεν έχω καταλάβει ακόμα είναι πως κατάφεραν οι Μάρκο Μπελτράμι και Μπάκ Σάντερς να βρεθούν υποψήφιοι για το Hurt Locker. θεωρώ το συγκεκριμένο σκορ ως το πιο αδιάφορο των υποψηφιοτήτων. Σαφώς και λειτουργεί πολύ καλά μέσα στην ταινία.Παίζει με την ψυχοσύνθεση του βασικού ήρωα τονίζοντας άλλοτε τη μελαγχολία και άλλοτε την εμπλοκή του σε αυτό το αδιέξοδο πολεμικό περιβάλλον. Εξ ού και η παρουσία της κιθάρας, ακουστικής και κυρίως ηλεκτρικής, σε πρώτο πλάνο.

Για τον Μπελτράμι είναι η δεύτερη υποψηφιότητα (μετά την πολύ καλή δουλειά του στο γουέστερν Το Τρένο για τη Γιούμα με στοιχεία Μορικόννε και Μπερνσταϊν). Για τον Μπακ Σάντερς, βοηθός και στενός συνεργάτης του Μπελτράμι, αυτή είναι η πρώτη φορά που τιμάται με κάποια υποψηφιότητα γενικώς. Παρά τον αέρα του φαβορί, που έχει η ταινία, στην κατηγορία της μουσικής συνήθως τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Έτσι οι δύο συνεργάτες μάλλον δεν θα δουν Όσκαρ φέτος.

ΧΑΝΣ ΤΣΙΜΕΡ - ΣΕΡΛΟΚ ΧΟΛΜΣ

Από τα μεγαλύτερα παράδοξα της οσκαρικής ιστορίας είναι η περίπτωση του Χανς Τσίμερ. Όντας ο πλέον δημιουργικός της γενίας του με σταθερή παρουσία σε 3-4 ταινίες κάθε χρόνο και μάλιστα με πολύ καλά αποτελέσματα παρόλα αυτά ο γερμανικής καταγωγής συνθέτης έχει να προταθεί για Όσκαρ από το 2000 για τον Μονομάχο! Δέκα χρόνια μετά λοιπόν η Ακαδημία ξαναθυμήθηκε τον Τσίμερ (ο οποίος όπως έχω πει δεν ήταν εξαφανισμένος αφού έγραφε μουσικάρες ο άνθρωπος σε ωραίες παραγωγές όπως Λεπτη Κόκκινη Γραμμή, Περλ Χάρμπορ, Τελευταίος Σαμουράι, Κώδικας Ντα Βίντσι, Πειρατές της Καραϊβικής, Φροστ-Νίξον). να θυμήσουμε πως στο πρώτο του αμερικάνικο σκορ για τον Άνθρωπο της Βροχής πήρε και την πρώτη του υποψηφιότητα ενώ το 1994 πήρε τοΌσκαρ για το καρτούν της Ντίσνει Ο Βασιλιάς των Λιονταριών. Δεν είμαι σίγουρος αλλά υποψιάζομαι πως μέτρησε στην φετινή παρουσία του Τσίμερ το περσινό κάζο που του έστησε η Ακαδημία με το σκορ του Σκοτεινού Ιππότη.

Αν και στον Σέρλοκ Χολμς μιλάμε για ένα οργιαστικό σκορ με διάθεση Γκαι Ρίτσι. Ο Τσίμερ αρέσκεται στο να ψαχουλέυει ρυθμούς ξένους προς την αμερικάνικη κουλτούρα συχνα πυκνά. παραδόξως έδεσε με έξυπνο τρόπο μουσικά όργανα όπως το βιολί, ακορντεόν και άλλα που θα έλεγες πως θυμίζουν Βαλκάνια. Ουσιαστικά όμως φτιάχνει ένα στιλάτο σκορ που μετράει εναλλακτικά τόσο για την εποχή του Χολμς όσο και για την διάθεση του σκηνοθέτη. Το αουτσάιντερ της κατηγορίας ο Τίμερ και ας ελπίσουμε πως η Ακαδημία δεν θα χρειαστεί άλλα δέκα χρόνια για την επόμενη υποψηφιότητα!

ΜΑΙΚΛ ΤΖΙΑΚΙΝΟ - ΨΗΛΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Αν ψάχνετε ένα αληθινό φαβορί στην κατηγορία της μουσικής τότε να σας μιλήσω για τον Μαικλ Τζιακίνο του Ψηλά στον ουρανό. Από τα πληρέστερα σκορ της χρονιάς που σαφέστατα καδράρει την ανάλαφρη, ταξιδιάρικη αλλά και ενίοτε μελαγχολική και ρομαντική διάθεση του βασικού ήρωα αυτού του Pixar animation. Με αναφορές στην δροσιά και την ελαφρότητα επίσης μιας άλλης εποχής όταν ο γλυκύτατος παππούλης της ιστορίας έκανε όνειρα μαζί με την καλή του για ένα ταξίδι στα σύννεφα.

Για τον Τζιακίνο είναι η δεύτερη φορά που φτάνει στα Όσκαρ. Η πρώτη ήταν πάλι μια ιστορία καρτούν της Pixar, ο Ρατατούης. Ωστόσο η δόξα για αυτόν τον συνθέτη ήρθε τηλεοπτικά μέσα από το σάουντρακ μιας εκ των δημοφιλέστερων τηλεσειρών της αμερικάνικης μικρής οθόνης, του Lost. Έχοντας ήδη Χρυσή Σφαίρα και Γκράμι το μόνο που απομένει για να δέσει το γλυκό για τον Τζιακίνο είναι το Annie (τα βραβεία των ταινιών καρτούν) και φυσικά το Όσκαρ. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι το αξίζει και πολύ περισσότερο ότι θα το πάρει δίνοντας στο Ψηλά στον Ουρανό ένα επιπλέον βραβείο το βράδυ της Κυριακής.