12ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ - Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

"Τα πάντα στο ελάχιστο" είναι το σύνθημα του φετινού Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, το οποίο έφτασε κιόλας στον 12ο χρόνο του. Το σύνθημα δεν έχει να κάνει με το ίδιο το πρόγραμμα, το οποίο ο Δημ. Εϊπίδης και οι συνεργάτες του προσπάθησαν να κάνουν ελκυστικό όπως και τις προηγούμενες χρονιές όσο με τα οικονομικά της διοργάνωσης, που δοκιμάστηκαν με δραστικές περικοπές σε πολλές υποχρεώσεις του Φεστιβάλ (ενοίκια ταινιών, φιλοξενία, οδοιπορικά, εκδηλώσεις).

189 ταινίες στο σύνολο, ειδικά αφιερώματα σε Γιόρις Ίβενς και Κριστοφ Κισλόφσκι (αυτό δείχνει και μια μεταστροφή του Φεστιβάλ σε πιο πρακτικές και οικονομικές λύσεις σε σύγκριση με το παρελθόν που επένδυσε σε ένα καλλιτεχνικό λαιφσταιλ), ματιές σε επιμέρους ζητήματα της υφηλίου (Αφρική, Βόρεια Κορέα, Πολωνικά ντοκιμαντέρ, Ο Πλανήτης μετά την Κοπεγχάγη, κ.α.). Στο ελληνικό πρόγραμμα ενδιαφέρον παρουσιάζει η επιλογή 12 ταινιών που σκιαγραφούν διαφορετικές πτυχές κοινωνικές, οικονομικές, ήθη - έθιμα και διαβίωση στο Αιγαίο. Η αποχή των ομιχλιστών δεν επηρέασε σημαντικά τον προγραμματισμό του Φεστιβάλ αφού 40 ελληνικές ταινίες θα προβληθούν. Ανάμεσα τους μερικά πολύ δυνατά και ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ για τον Νίκο Κούνδουρο, τον Γιάννη Αγγελάκα, τους Active Member, το ελληνικό ερωτικό σινεμά, τους κατοίκους της Sugartown μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007. Ο Δημήτρης Εϊπίδης χαρακτήρησε την απόφαση της Ομίχλης άτυχη και προβληματική αφού στην ουσία έβλαψαν ένα μέσο προβολής των ταινιών τους, όπως ανέφερε. Δεν έχει και πολύ άδικο ο κος Εϊπίδης εδώ που τα λέμε.

Την ίδια στιγμή βέβαια που το Φεστιβάλ παρουσίαζε στο Ολύμπιον το πρόγραμμα του, στην Αθήνα εντελώς "τυχαία" η Ομίχλη καλούσε σε γενική συνέλευση τα μέλη της και σε συνέντευξη τύπου τους δημοσιογράφους στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, το οποίο μάλιστα κατέλαβαν συμβολικά για 2 ώρες. Παράλληλα μέσω της ιστοσελίδας της η Ομίχλη διατύπωνε και πάλι την ανησυχία της για ότι 150 μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της η νέα κυβέρνηση δεν έχει κάνει και πολλά για να αλλάξει τα πράγματα στον ελληνικό κινηματογράφο.

Δεν έχουν άδικο και οι Ομιχλιστές σε αυτό που λένε. Το έχουμε παρουσιάσει βέβαια όπως και όλα τα επειχηρήματα τους διεξοδικά. Αλλά ας το δούμε και αλλιώς. Το Υπουργείο Πολιτισμού φαίνεται να θέλει να τακτοποιεί όλες του τις εκκρεμότητες μια-μια και χωρίς βιασύνη. Πρόσφατα π.χ. άλλαξε το Δ.Σ. του Ε.ΚΕ.ΒΙ. Από την άλλη η Ελλάδα όπως ξέρουμε όλοι το τελευταίο εξάμηνο ζει μια ανευ προηγούμενου οικονομική κρίση. Η κυβέρνηση πρόχωρησε μάλιστα σε μια δραστικότατη περιστολή δαπανών του δημοσίου. Δίκαια ή άδικα είναι μια μεγάλη κουβέντα. Πως μπορεί το Υπουργείο Πολιτισμού να προχωρήσει σε ένα κινηματογραφικό νομοσχέδιο όταν για κάθε του κίνηση ζητά την έγκριση του Οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης? Το ποια είναι η οικονομική κατάσταση το ξέρουν και οι ίδιοι οι κινηματογραφιστές αφού το Κέντρο Κινηματογράφου σύμφωνα με πληροφόρίες είναι έτοιμο για λουκέτο! Να μην μιλήσουμε για το "κρατικό" φεστιβάλ που, όπως το αναφέρουν και πάλι οι ίδιες πληροφορίες, του ζητήθηκε από το Υπουργείο να διοργανώσει την επόμενη 51η διοργάνωση σχεδόν με τα μισά λεφτά απ' ότι πέρυσι. Λοιπόν?

ΥΓ(update 10/03): Για του λόγου το αληθές ιδού στο σημερινό άρθρο της Ελευθεροτυπίας για την έφοδο της Ομίχλης μια σοβαρή εξέλιξη για τα οικονομικά του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την κατάργηση των δύο προγραμμάτων που χρηματοδοτούν σενάρια και παραγωγή ταινίων που βρίσκονται σε pre-production, τα Balcan Fund και Crossroads. Αν αληθεύει είναι κρίμα γιατί η Θεσσαλονίκη δημιούργησε καλές συνθήκες και στα δύο τμήματα για ταινίες που διακρίθηκαν. Να αναφέρω ενδεικτικά το Σεράγεβο σ' αγαπώ της Γιάσμιλα Σμπάνιτς(Χρυσή Άρκτος στο Βερολίνο), το Ατζάμι (Χρυσός Αλέξανδρος και Υποψηφιοτητα για Όσκαρ), το Περιμένοντας στα σύννεφα της Γιασίμ Ουστάογλου. Αν αληθεύει είναι μια λάθος απόφαση.