OSCAR 2010: ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ (ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ)

Στο δεύτερο post της ημέρας σειρά έχουν τα υποψηφία τραγούδια. Πέντε είναι φέτος σε σύγκριση με την τακτική των τελευταίων ετών που έδινε τρεις υποψήφιους. Δεν ξέρω τι εννοούσε η Ακαδημία πριν την ανάδειξη της πεντάδας όταν έλεγε για υψηλό συντελεστή ώστε να μετρήσει τους πραγματικά καλύτερους και να ψαλιδίσει χρονικά ένα παραδοσιακά χρονοβόρο κομμάτι της τελετής. Βέβαια κάποιες συνήθειες τηρήθηκαν και φέτος και έτσι έχουμε μια ταινία κιν. σχεδίων με δύο υποψηφιότητες. Στις καινοτομίες της φετινής τελετής η παρουσίαση των τραγουδιών με βιντεοκλιπ και όχι με on stage live εμφάνιση. Ας δούμε αναλυτικά τα υποψήφια τραγούδια.


Το φαβορί της κατηγορίας είναι ένα κάντρι τραγούδι από την ταινία Crazy Heart. Ο T Bone Burnet είναι από τις συμβολικές φιγούρες στην αμερικάνικη μουσική βιομηχανία. Κινείται στον χώρο της κάντρι και ότι πιάνει γίνεται χρυσάφι. Έχει συνεργασίες δισκογραφικές με σπουδαία ονομάτα όπως Άλισον Κράους, K D Lang ενώ έχει ήδη μια υποψηφιότητα οσκαρική για το Cold Mountain. Με τους Κοέν επίσης έχει συνεργαστεί στα σάουντρακ των Μεγάλος Λεμπόφσκι και Ω αδερφέ που είσαι (καταφέρνοντας μάλιστα να αναδείξει το τελευταίο στα Γκράμι του 2002 ως το άλμπουμ της χρονιάς). Ο Ραϊαν Μπίγκχαμ από την άλλη πριν αναπτύξει την καλλιτεχνική του πλευρά συμμετείχε σε αγώνες ρόντεο. Είναι από τα νέα αστέρια της αμερικάνα (της έντεχνης κάντρι δηλαδή) και εδώ σφραγίζει μια σπουδαία συνεργασία με τον γερόλυκο Μπερνέτ. Το Weary Kind είναι ένα τραγούδι που μιλάει στην γλώσσα της Ακαδημίας και έχει κερδίσει ήδη την Χρυσή Σφαίρα. Οι Αμερικανοί τα αγαπούν κάτι τέτοια πολύ. Άλλωστε καταλαβαίνουν καλύτερα από 'μας την κάντρι κουλτούρα και έτσι η ταινία Crazy Heart, που έχει δυναμική χάρη στο δίπολο Μπερνέτ και Τζεφ Μπρίτζες δείχνει να είναι με δύο Όσκαρ το βράδυ της Κυριακής. Το ένα για το τραγούδι.

Ένα τραγούδι από γαλλική ταινία είναι το επόμενο που θα μας απασχολήσει. Ο Κριστόφ Μπαρατιέ κάνει και πάλι το θαύμα του και η ταινία Paris 36 εκπροσωπείται στα Όσκαρ με ένα τραγούδι, το Loin De Paname, των Ρεναρ Βάγκνερ και Φρανκ Τόμας. Αναφέρω τον Μπαρατιέ, γιατί πριν μερικά χρόνια μια άλλη ταινία του, τα Παιδιά της Χορωδίας, είχαν κατορθώσει με ένα εκπληκτικό χορωδιακό άσμα, το Vois sur ton chemin να απασχολήσουν τα Όσκαρ. Παραδόξως αν και το γαλλικό τραγούδι γενικώς δεν είναι μια τυχαία περίπτωση και παρά τον κοσμοπολίτικο αέρα του Χόλυγουντ μόλις τα τελευταία χρόνια απασχόλησε την Ακαδημία. Με ένα πρόχειρο ψάξιμο βρήκα άλλη μια, τρίτη κατά σειρά, υποψηφιότητα τραγουδιού με γαλλικούς στίχους, το 2003 με το γουστόζικο σουινγκ του Τρίο της Μπελβίλ. Γάλλοι συνθέτες έχουν κερδίσει φυσικά Όσκαρ τραγουδιού. Αλλά αυτό έγινε με αγγλικούς στίχους (αναφέρομαι στον Μισέλ Λεγκράν). Να θυμίσω επίσης τα τρία τραγούδια που κατόρθωσαν να ξεπεράσουν την δυσκολία της γλώσσας (και αυτό μετράει πολύ για τους Αμερικανούς παρά την καλή διάθεση τους). 1960 πρώτος ο Μανος Χατζιδάκις με τα παιδιά του Πειραιά με ελληνικό στίχο, 2004 ο Χόρχε Ντρέξλερ με το Al otro lado del rio (για τα Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας) και πέρυσι ο A. R. Rahman με το μπόλυγουντ χιτ του Slumdog, το Jai Ho που είχε ινδική διάλεκτο (χίντι) και λίγα ισπανικά. Τέταρτη νικηφόρα περίπτωση βέβαια με το Paris 36 δεν νομίζω βέβαια να υπάρξει άσχετα αν η σκηνοθετική ματιά κλείνει ματάκι στο παλιό κλασικό Χόλυγουντ. Πάντως και η παρουσία στα Όσκαρ είναι σημαντική σε αυτή την περίπτωση.

Μέσα στις υποψηφιότητες των τραγουδιών συναντάμε και ένα μιουζικαλ. Το Εννέα σώζει την υπόληψη του μετην παρουσία του αν μη τι άλλο σε μια κατηγορία που όφειλε να δώσει παρων. Ο Μάουρι Γέστον βέβαια προτάθηκε όχι για το ανάλαφρο και χαζοχαρούμενο Cinema Italiano (Γκουίντο, Γκουίντο Γκουίντοοοο), που έφτασε μέχρι τις Σφαίρες αλλά με το καμπαρέ αλλά σπαρακτικό Take it all, που ερμηνεύει η Μαριόν Κοτιγιάρ. Μάλλον μέτρησε η λειτουργία και η τοποθέτηση του συγκεκριμένου τραγουδιού στην σεναριακή πλοκή ενώ πάω στοίχημα πως στα συν της υποψηφιότητας μέτρησε και η Κοτιγιάρ που μαζί με τις άλλες συμπρωταγωνίστριες της δίνουν αξιοπρέπεια στην ταινία συνολικά. Ο Μάουρι Γέστον είναι κατά βάση θεατρικός συνθέτης και το Εννέα είναι ένα από τα σκορ που τον ανέδειξαν στην πιάτσα του Μπροντγουει κερδίζοντας μάλιστα και Τόνυ μουσικής (τα θεατρικάΌσκαρ) για αυτό. Tο υπολογίζω ως αουτσάιντερ της κατηγορίας με το ατού ενός μιούζικαλ. Αν κάνει τελικά την ανατροπή και ξεπεράσει τον σκόπελο που ακούει στο όνομα T Bone θα είναι ευχάριστη έκπληξη.

Δεν αποτελεί πρωτοτυπία για την Ακαδημία να αναδεικνύει ως υποψήφια δύο τραγούδια απότην ίδια ταινία. Να θυμίσω απλά την περσινή περίπτωση με τα δύο τραγούδια του Slumdog. Αυτό υποτίθεται πλασάρει τις μουσικές αρετές της υποψήφιας ταινίας αλλά στην ουσία είναι κάψιμο γιατί οι ψήφοι μοιράζονται και έτσι η όποια πιθανότητας βράβευσης πάει βόλτα. Πάλι σαν παράδειγμα το Slumdog που οι παραγωγοί του για να αποφύγουν αυτή την σημαντική παράμετρο απόφάσισαν να προμοτάρουν δυνατά το ένα από τα δύο με ειδικά promo cd ζητώντας μάλιστα από τα μέλη της Ακαδημίας να μην δώσουν προσοχή στο έτερο υποψήφιο τραγούδι!

Φέτος την δοκιμασία αυτή θα την περάσει ο Ράντι Νιούμαν, με όνομα βαρύ καθ' ότι προέρχεται από σπουδαία μουσική οικογένεια που μετρά ονόματα όπως ο θείος του Άλφρεντ Νιούμαν και ο ξαδερφός του Τόμας Νιούμαν. Ο Ράντι υπογράφει το σάουντρακ της ταινίας κιν. σχεδίων της Ντίσνει Η Πριγκίπισσα και ο Βάτραχος. Παλιά του τέχνη κόσκινο φυσικά μιας και η Νέα Ορλεάνη κυλάει στις φλέβες του μιας και είναι το σπίτι του, η γενέτειρα.

Στο πρώτο από τα δύο τραγούδια το Almost There ο Νιούμαν γράφει ένα χαριτωμένο τραγουδάκι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μιας ταινίας καρτούν της Ντίσνει. Ανάλαφρη μουσικούλα, ανάλαφροι στίχοι, προσεγμένη ερμηνεία (από την καλλίφωνη Ανίκα Νόνι Ροούζ) και τι ωραία, τι καλά περάσαμε και τσουπ το ξεχάσαμε!

Στο δεύτερο τραγούδι το Down in New Orleans παίζει πιο πολύ με τον ρυθμό της Νέας Ορλεάνης έχοντας ιδανικό ερμηνευτή τον θρύλο της Νέας Ορλεάνης Dr John! Είναι ακόμη πιο στρωτό από το άλλο τραγούδι του Νιούμαν αλλά σε κάθε περίπτωση ο συνθέτης και στιχουργός καίγεται από την διπλή υποψηφιότητα, όπως είπα.

Βέβαια αυτά για τον Ράντι Νιούμαν είναι ψιλά γράμματα. Έχει προταθεί δυο και τρεις φορές ταυτόχρονα για πολλές δημιουργίες του χάνοντας πάντα στο νημα. Μόλις το 2003 στην 15η οσκαρική υποψηφιότητα του (η πρώτη και μάλιστα διπλή για μουσική και τραγούδι ήταν το 1981 για το Ragtime) κατάφερε να κάνει τα μέλη της Ακαδημίας να προσέξουν κάπως παραπάνω αυτόν τον ωραίο μουσικό κι αυτό γιατί το δυνατό χαρτί της υποψηφιότητας του ήταν πως αν χάσει θα ισοφάριζετο αρνητικό ρεκορ του Άλεξ Νορθ, ιστορία - σκάνδαλο που η Ακαδημία τελικά διευθέτησε το 1986 με ένα τιμητικό στο Νορθ. Συνηθισμένος να χάνει ο Ράντι αν και του εύχομαι κάποια στιγμή να διπλασιάσει τις νίκες του (γιατί όχι και φέτος?) και για την ιστορία ας θυμήσουμε μερικά άλλα υποψήφια σκορ του: Άβαλον, Toy Story, Pleasantville, Μπειμπ: το μικρό γουρουνάκι στη μεγάλη πόλη, Cars.

ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΟΥΜΑ

Θα το πάρει: Ψηλά στον Ουρανό
θα το κλέψει: Άβαταρ
Εκτός προγράμματος: Fantastic Mr Fox

ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΙΚΗ ΣΟΥΜΑ

Θα το πάρει: Crazy Heart
θα το κλέψει: Εννέα
Εκτός προγράμματος: Πρίγκιπισσα και ο Βάτραχος