Τι έκλεψαν από το Μουσείο της Ολυμπίας (και τι κάνει εκ των υστέρων το ΥΠ.ΠΟ.)

Εύγλωττο σκίτσο του Guardian με αφορμή την κλοπή στην Αρχαία Ολυμπία

Διαβάζω μια είδηση πως αποφασίστηκε λέει η βελτίωση των όρων ασφάλειας στα μουσεία της χώρας.
Ειδική ομάδα του Υπουργείου Πολιτισμού προτείνει σειρά μέτρων για να αποφευχθούν νέα κρούσματα. Μετά από δύο καραμπινάτες και πανηγυρικές ληστείες ότι και να πεις...

Στον Δρακο του Κούνδουρου ένας άσημος ανθρωπάκος κερδίζει ξαφνικά την διασημότητα λόγω της ομοιότητας του με έναν διάσημο κακοποιό της εποχής. Κάπου μέσα στην ταινία υπάρχει μια σκηνή που σχεδιάζεται μια ληστεία αρχαιοτήτων και γίνεται και ένα σχόλιο για την πώληση των Στήλων του Ολυμπίου Διός στους ξένους. Ήταν τέτοια η κατάσταση στην Ελλάδα τότε, καθώς έβγαινε από τις στάχτες δύο πολέμων που ίσως να επέτρεπε τέτοιες θολές σκέψεις (ακόμα και σε επίπεδο συμβολισμού).

Θα πρέπει να μας πιάνει σύγκρυο αν η ληστεία της Αρχαίας Ολυμπίας ή αυτή στην Εθνική Πινακοθήκη άνοιξαν έναν φαύλο κύκλο, ένα κουτί της Πανδώρας από το οποίο δύσκολα θα υπάρξει επιστροφή. Αν όλοι οι επίδοξοι αρχαιοκάπηλοι νιώσουν ότι η χώρα δεν έχει να προστατέψει το πολύτιμο κεφάλαιο της αξιοπρεπώς.

Στέκομαι άφωνος όταν ακούω εδώ και δύο χρόνια ότι το Υπουργείο Πολιτισμού δεν δίνει λεφτά για την φύλαξη των Μουσείων της χώρας. Οι εντυπώσεις που κερδίζουμε σε φήμη και οργάνωση ξεπερνάνε το όριο του αρνητικού σχολιασμού και το διαπιστώνει κανείς ξεφυλλίζοντας και διαβάζοντας τα σχόλια των ξένων τουριστών στα βιβλία επισκεπτών των Μουσείων. Στέκομαι έκπληκτος επίσης όταν ανακαλύπτω ότι οι καταρτιζόμενοι της ειδικότητας Φύλακας Μουσείων που παρέχεται σε ΙΕΚ καλύπτουν π.χ. το κομμάτι της αυτοάμυνας με δύο ώρες κατάρτισης την εβδομάδα! Όσο Τσακ Νόρις και να το παίξουν αυτοί οι αρχαιοφύλακες, όταν ο κλέφτης προτάξει την κάνη του όπλου του στον κρόταφο του φύλακα, το έργο μετατρέπεται από τελειωμένη κωμωδία σε ένα δράμα. Διότι αν δεν υπάρχει κανένα σοβαρό κονδύλι προφύλαξης και πρόωθησης αυτής της κληρονομιάς, αν δεν χαμπαριάζουν ότι χρειάζεται σοβαρός σχεδιασμός και όχι μεγαλοστομίες και φωτογραφικά ενσταντανέ σε χαριτωμένα σουαρέ εγκαινίων νέων εκθέσεων τότε όσα και να ξοδεύουν οι αξιότιμοι υπουργοί αυτής και όποιας άλλης κυβέρνησης σε διαφημιστική προβολή του ελληνικού τουρισμού μοιάζουν σαν πιθάρι των Δαναϊδων, άλλη μια σπατάλη χωρίς νόημα από την τσέπη μας.

Για όσους δεν το αντιλαμβάνονται οι θησαυροί της Εθνικής Πινακοθήκης και του Μουσείου της Αρχαίας Ολυμπίας είναι ένα κεφάλαιο πάνω στο οποίο πρέπει να επενδύουμε κάθε μέρα. Όπως και στα (κλειστά) Θέατρα, οι (καμμένοι) Κινηματογράφοι και οι Βιβλιοθήκες. Όχι μόνο για το παρελθόν μας και τον ιστορικό και πολιτισμικό μας πλούτο αλλά γιατί ο Μοντριάν και τα χρυσά κοσμήματα της αρχαιότητας αποτελούν επένδυση για τον τουρισμό, τον πολιτισμό, την παιδεία και την αξιοπιστεία της χώρας. Οι εποχές στις οποίες η Μελίνα ζητάει περήφανα από τον διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου ένα κομμάτι της ιστορίας μας πίσω μπορεί να τελείωσαν αλλά ας μην πετάμε τόσο εύκολα την μπάλα στην κερκίδα. Αν εκλείψουν αυτά τότε όσο και να κατέβουν τα spreads ή όσο πετυχημένο και να αποβεί το πρόγραμμα περικοπών στον Πολιτισμό στο μηδέν θα βρεθούμε. Είμαστε ήδη σε μια αντίστροφη μέτρηση που αν συνεχίσει με αυτούς τους ρυθμούς θα θερίσουμε θύελλες.