Εκτός οσκαρικού σώου τα 2 υποψήφια τραγούδια

2 υποψηφιότητες, κανένα (υποψήφιο) τραγούδι στο σώου!

Το ξέραμε ότι η κατηγορία καλύτερου τραγουδιού υπήρξε τα τελευταία χρόνια μια αγγαρεία για την Ακαδημία αλλά πλέον η φετινή αντιμετώπιση ξεπερνάει κάθε προηγούμενη.
Δεν έφτανε ο δήθεν υψηλός πήχυς που έβαλαν με σκοπό να αναδείξουν τα δύο καλύτερα ντε και σώνει τραγούδια που ακούγονται σε ταινίες της χρονιάς, αποφάσισαν να τα εξορίσουν και από την τελετή.

Δε νομίζω πως αξίζει αυτή η αντιμετώπιση σε μια κατηγορία που σίγουρα έχει προσφέρει ρεζιλίκια και μάπες   αλλά έχει δώσει και σπουδαίες στιγμές για την ίδια την τελετή και την ιστορία των Όσκαρ. Αρκεί να θυμίσω ονόματα κλειδιά όπως Ρότζερς, Μπέρλιν και Χάμερσταϊν, Χατζιδάκι, Μαντσίνι, Λεγκράν, Ρίτσαρντ και Ρόμπερτ Σέρμαν, Μπάκαρα, Μορόντερ, Σπρινγκστιν, Μένκεν, Λένοξ για να φτάσουμε στο σήμερα με τον χιπ χοπ Έμινεμ.

Κι όλα αυτά για να προστατέψουν το τηλεοπτικό σώου και τις μετρήσεις του αφού το σκεπτικό θέλει τα δύο υποψήφια τραγούδια, όπως και τις υποψηφιότητες της κατηγορίας τα τελευταία χρόνια αδιάφορες για το τηλεοπτικό κοινό. Δεν έχει μια Μαντόνα, έναν Σπρινγκστιν, μια Σερ, έναν Έλτον Τζον, μια Μαίρυ Τζ. Μπλαϊτζ για να κεντρίσει την προσοχή των τηλεθεατών. Μιλάμε για υποψηφιότητες που η ίδια η Ακαδημία έκαψε και πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων. Γιατί στην τελική η απόφαση αυτή μόνο την ίδια την αδυναμία της Ακαδημίας φανερώνει για να συμπληρώσει την κατηγορία αξιοπρεπώς και τίποτα περισσότερο.