Ο Φίλιππος Τσίτος μιλάει για τον Άδικο Κόσμο - Εξώστης Θήτα 02/02/2012

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΤΣΙΤΟΣ

“Με συγκλονίζουν οι άνθρωποι που δεν ζουν αυτό που θέλουν”

(για τον Εξώστη Θήτα της 2/2/2012)

Ο Φίλιπος Τσίτος με το βραβείο σκηνοθεσίας του Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν για τον "Άδικο Κόσμο"

Με 2 βραβεία στις αποσκεύες του από το Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν και την θερμή υποδοχή του φεστιβαλικού κοινού σε Θεσσαλονίκη, Ρότερνταμ και Γκέτεμπρογκ ο Άδικος Κόσμος, η τρίτη ταινία του Φίλιππου Τσίτου, κλείνει ραντεβού με τους θεατές στις αίθουσες από σήμερα. Ο Φ. Τσίτος μίλησε στον Εξώστη για τους αγαπημένους του αντιήρωες και τις αδικίες μιας ζωής...

Ο Άδικος Κόσμος πότε γεννήθηκε σαν ιδέα?

Ξεκινήσαμε μαζί με την συνσεναριογράφο μου, την Δώρα Μασκλαβάνου, την ιδέα το 2003. Θέλαμε να φτιάξουμε για την γερμανική τηλεόραση μια μικρή αστυνομική ιστορία μιας καθαρίστριας που καθαρίζει εν αγνοία της τον τόπο ενός εγκλήματος. Πολύ γρήγορα καταλάβαμε πως δεν μπορούμε να γράψουμε αυτή την ιστορία για την τηλεόραση γιατί είναι πολύ επιφανειακός ο τρόπος που καλύπτει τα πράγματα. Δεν είναι κακό αυτό αλλά νιώθαμε ότι δεν μπορούσαμε να το υπηρετήσουμε. Τελικά κρατήσαμε την ιδέα για μια ταινία. Η βαριά δουλειά με την τελική μορφή του σεναρίου, το γύρισμα και την παραγωγή έγινε τα 2 τελευταία χρόνια.

Οι ήρωες των ταινιών σας είναι άνθρωποι που δεν τους προσέχεις, δεν βρίσκονται στο επίκεντρο, είναι αντιήρωες.

Να προσθέσω επίσης ότι είναι όλοι άντρες μεγαλύτεροι σε ηλικία από μένα. Βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σημείο της ζωής τους νιώθωντας δυστυχείς και πως αν δεν κάνουν κάτι για να αλλάξουν θα μείνουν για πάντα με αυτή τη δυστυχία. Τώρα γιατί συμβαίνει αυτό: Νομίζω πως με συγκινεί να παρακολουθώ έναν άνθρωπο που ποτέ δεν ήταν ήρωας αλλά παραμένει αντιήρωας. Ένας άνθρωπος που ποτέ δεν είχε μεγάλα όνειρα, φιλοδοξίες ή πολλά λεφτά, που διαπιστώνει ότι είναι δυστυχισμένος και ότι κάτι πρέπει να αλλάξει αλλιώς θα μείνει με την δυστυχία. Η συνειδητοποίηση αυτής της μετριότητας του και η ανάγκη του να αλλάξει με συγκινεί πάρα πολύ.

Αυτό από μόνο του αποτελεί ένα γεγονός αρκετά ελκυστικό για να πλάσετε μια ιστορία?

Δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζετε. Οι ιστορίες συνήθως έρχονται από μια ιδέα που ξεφύτρωσε σε μια κουβέντα ή σε μια βόλτα. Στο δρόμο ψάχνοντας έρχονται όλα αυτά που αναφέρετε προηγουμένως και προκύπτουν τέτοιοι τύποι. Είναι περίπλοκο το πως ξεκινάς από μια ιδέα ή μια εικόνα και φτιάχνεις τελικά μια ολόκληρη ιστορία. Προσωπικά με δυσκολεύει να το ορίσω. Εκ του αποτελέσματος κρίνω και εγώ το τι έχω φτιάξει. Αυτό νομίζω ισχύει για όλους τους καλλιτέχνες. Την ώρα που χτίζεις ένα έργο δεν μπορείς να αντιληφθείς τι ακριβώς κάνεις. Εκ των υστέρων λοιπόν με συγκινεί να βλέπω έναν φτωχό άνθρωπο που θέλει να ερωτευτεί, από το να βλέπω έναν πλούσιο και πετυχημένο σε μια τέτοια κατάσταση. Μου φαίνεται πραγματικά πιο πλούσιο.

Πως μπορεί όμως να ταυτιστεί ο θεατής με έναν τέτοιο πρωταγωνιστή, που είναι παράλληλα και αστυνομικός και τον βλέπουμε στον χώρο εργασίας του?

Δεν είναι αστυνομικός. Μάλλον ένας υπάλληλος που δουλεύει σε αστυνομικό τμήμα προανακρίσεων. Σκέφτομαι τώρα ότι με βάση την επικαιρότητα θα μπορούσε να είναι και ένας εφοριακός που κρίνει τους πολίτες με βάση την προσωπική του ηθική. Μου αρέσουν οι ήρωες που μέσα τους υπάρχει μια σύγκρουση. Στο My Sweet Home ας πούμε ο ήρωας μου είναι ένας Αμερικάνος, που οι υπόλοιποι θεωρούν πως δεν έχει προβλήματα. Στην Ακαδημία Πλάτωνος παρακολουθούμε έναν ρατσιστή που έρχεται σε απόλυτη σύγκρουση με την ίδια τη ζωή του.

Και στον Άδικο Κόσμο αυτό υπάρχει. Όσο πιο ακραία είναι η ιδιότητα του ήρωα τόσο πιο μεγάλη είναι η σύγκρουση μέσα του. Τι μπορεί να κάνει ένας αστυνομικός που έχει περάσει τα 45-50 και καταλαβαίνει ότι δεν του αρέσει αυτό που κάνει? Αυτή η στιγμή λοιπόν είναι πλούσια σε συναισθήματα. Έφυγα σχετικά νωρίς από την Ελλάδα. Αλλά καθώς μεγάλωνα αυτό που με συγκλόνιζε ήταν πως τόσοι πολύ άνθρωποι κάνανε κάτι που δεν τους άρεσε είτε μιλάμε για επάγγελμα είτε για τρόπο ζωής. Συναντώ ακόμα αυτό το στοιχείο και είναι κάτι πολύ βαθύ που συνδέει τις ιστορίες και τις ταινίες. Ίσως για αυτό κρατάω αυτους τους χαρακτήρες στο επίκεντρο.