ΓΙΑΝΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ - ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΟΥΡΙΚΗΣ ΣΤΟ THESSALONIKI INTERNATIONAL SHORT FILM FESTIVAL 2010

Ήταν ένα χαλαρό απόγευμα γεμάτο κινηματογραφικές αναφορές. Καλά με την είδηση του φευγιού του Γ. Τζιώτζιου το χαλαρό σχήμα λόγου είναι. Αυτή είναι η πρώτη κινηματογραφική αναφορά, αν και θλιβερή. Συναντόντας όμως στο Σινέ Αλέξανδρος τον Γιάννη Ζαχόπουλο και τους προσκεκλημένους του, τον Γιάννη Οικονομίδη και τον Βαγγέλη Μουρίκη αυτό το χαλαρό ίσως να γίνεται περισσότερο συγκεκριμένο. Όση ένταση βγάζει μέσα στις ταινίες του ο Γ. Οικονομίδης άλλη τόση ηρεμία σου βγάζει σε μια ανοιχτή κουβέντα με κυρίως θέμα - τι άλλο?- τη νέα του πολυαναμενόμενη ταινία, τον Μαχαιροβγάλτη. Από τον όποιο μάλιστα πήραμε και μια ιδέα βλέποντας ένα υλικό περίπου πέντε λεπτών.

Ο ίδιος ο σκηνοθέτης της ταινίας πάντως στην συζήτηση που ξεκίνησε αμέσως μετά μίλησε ανοιχτά για το πως ετοιμάζεται κάθε φορά για το γύρισμα και την διαδικασία παραγωγής μιας ταινίας. Φυσικά και εδώ υπάρχει ο προβληματισμός για το σενάριο, μόνιμο θέμα για τον ελληνικό κινηματογράφο εδώ και χρόνια: "Δεν χαίρομαι με την διαδικασία συγγραφής σεναρίων αλλά για μένα αυτό το πράγμα είναι ανάγκη από την στιγμή που δεν βρίσκω καλά σενάρια". Βλέποντας τον Μαχαιροβγάλτη το κοινό στάθηκε στην ασπρόμαυρη φωτογραφία και έτσι η ερώτηση έπεσε σύντομα για να δωθεί η εξήγηση του Οικονομίδη : "Η ασπρόμαυρη φωτογραφία προέκυψε από τύχη. Συνηθως ο παραγωγός δεν δέχεται κάτι τέτοιο γιατί φοβάται πως θα του κοστίσει στην διανομή, πως δεν θα υπάρχει ζήτηση για το έργο. Εμείς λοιπόν δεν είχαμε διανομή εξ αρχής. Κάτι που τελικά μας έλυσε τα χέρια καθώς ο Πάνος Παπαχατζής, ο παραγωγός της ταινίας, έχοντας ξαναδοκιμάσει κάτι αντίστοιχο στο παρελθον (σσ: με το Τέλος Εποχής του Α. Κόκκινου) δεν φοβήθηκε καθόλου να πει το OK. Φυσικά εκ των υστέρων αποδείχτηκε αυτή η επιλογή μας ως κίνηση κλειδί για την ίδια την ταινία".

Βλέποντας το απόσπασμα του Μαχαιροβγάλτη, την Ψυχή στο στόμα, το Σπιρτόκουτο δεν είναι λίγοι οι θεατές που φτάνουν στο συμπέρασμα ότι τα έργα του Οικονομίδη αποτελούν μια κανονική ακτινογραφία της ελληνικής κοινωνίας, είναι όμως έτσι? Ο δημιουργός τους φαίνεται να συμφωνεί με κάποιο τρόπο: "Θα έλεγα καλύτερα πως είναι μέρος της ελληνικής πραγματικότητας. Αυτό το στοιχείο των άκρων, του να φτάνουν τα πράγματα στα άκρα, είναι στοιχείο των ταινιών μου. Είναι φυσικά και στοιχείο ανθρώπινο και προσωπικά δεν βρίσκω πεδίο περισσότερο ενδιαφέρον από το ανθρώπινο". Σε αυτό το σημείο μπήκε στην κουβέντα και ο Βαγγέλης Μουρίκης δίνοντας την οπτική ενός ηθοποιού που έχει συνεργαστεί αρκετά καλά με τον Οικονομίδη: "Ο κόσμος του Οικονομίδη είναι ένας κόσμος που φτάνει στο σημείο μηδέν, στην τρέλα, στο όριο της ανατροπής. Ποιος αμφιβάλει άραγε ότι αυτό αποτελεί κομμάτι της ελληνικής πραγματικότητας?"

H κουβέντα κύλησε αρκετά πιάνοντας και άλλες λεπτομέρειες στις ταινίες του Γ. Οικονομίδη. Όπως για τον τρόπο αντίδρασης ενός θεατή ακόμα και με το γέλιο σε αυτή την σκηνοθετική προσέγγιση της λεκτικής ή σωματικής βιας. Ή για το αν οι ήρωες του είναι μικροαστοί, εδώ ο σκηνοθέτης προσδιόρισε ως βασική επιρροή ή μάλλον καλύτερα ως αναφορά τον Κασσαβέτη. Αυτό με τις επιρροές είναι μάλλον αρκετά σοβαρό ζητούμενο για κάποιους θεατές ωστόσο η τελευταία ερώτηση έμελλε να ολοκληρώσει την κουβέντα με τον ίδιο χαλαρό τρόπο που ξεκίνησε. Η ερώτηση αυτή δεν αφορούσε κάποια cinephile απορία αλλά κάτι περισσότερο παρατηρητικο: γιατί το t-shirt του Μουρική έγραφε Μπομπ Μάρλει αλλά απεικόνιζε τον Τζιμι Χέντριξ! Βλέποντας τις φωτογραφίες με λίγη προσοχή θα το διαπιστώσετε και εσείς. Όσο για απάντηση, μην ψάχνετε!