ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΣΕ ΠΟΙΑ ΠΟΛΗ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ (ΕΛΑ ΜΟΥ ΝΤΕ!)

Η κεντρική πλατεία της Μασσαλίας.
Κάντε την σύγκριση με κάποια μεγάλη πλατεία στη Θεσσαλονίκη
και βγάλτε τα συμπεράσματα σας

Πως θα σας φαινόταν αν η Πλατεία Αριστοτέλους άλλαζε όψη? Αν η Θεσσαλονίκη αποκτούσε δεκάδες υπόγειους χώρους στάθμευσης που θα άνοιγαν τους δρόμους από την μάστιγα του διπλοπαρκαρίσματος? Τι θα γινόταν αν υπήρχε ένας περισσότερο οργανωμένος τρόπος συγκέντρωσης αλλά και εκμετάλευσης των απορριμάτων της πόλης? Θα σας κακοφαινόταν αν κάποια σημεία του ιστορικού και εμπορικού κέντρου της πόλης είχαν μεγαλύτερο ή αποκλειστικό χώρο για τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα ποδήλατα, τους πεζούς? Φαντάζεστε το παραλιακό μέτωπο της πόλης με θαλάσσια ταξί, μαρίνες και πεζοδρομήσεις που θα δίνουν άλλη όψη στην επαφή της Θεσσαλονίκης με τον Θερμαϊκό? Αυτά είναι μερικά από τα δεκάδες ερωτήματα που τέθηκαν χτες στο δεύτερο μέρος της ημερίδας "Θεσσαλονίκη : Σε ποια πόλη θέλουμε να ζούμε?".

Επτά νέοι αρχιτέκτονες στο πλαίσιο μιας έρευνας που έγινε για λογαριασμό της Πολιτιστικής Εταιρίας Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδας επισκέφτηκαν πέντε πόλεις -λιμάνια της Ευρώπης με πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την Θεσσαλονίκη και έβγαλαν τα συμπεράσματα τους. Ρότερντάμ, Μασσαλία, Βαλένθια, Γένοβα, Λεμεσός αποτέλεσαν το παράδειγμα και το σημείο μελέτης σε σχέση με τα όσα γίνονται στην Θεσσαλονίκη τόσα χρόνια.

Στην παρουσίαση τους αναφέρθηκαν στα ακόλουθα ζητήματα:

- Οι πόλεις με μια ματιά

- Η όψη της πόλης

-Το θαλάσσιο μέτωπο

- Η πόλη και η Αρχιτεκτονική (ή η Αρχιτεκτονική ως το ορόσημο)

- Η ποιότητα του Δημόσιου Χώρου

- Οι επιτελείς των Δήμων εξηγούν

- Η επικυριαρχία του αυτοκινήτου

- Προσβασιμότητα

- Εικόνα, Συλλογή και Διαχείριση Απορριμάτων

Είναι εκπληκτικό φυσικά πως κάθε πόλη έχει τα προβλήματα της αλλά είναι αξιοσημείωτη η προσπάθεια που γίνεται σε όλα αυτά τα αστικά κέντρα για την βελτίωση των συνθηκών και πως οι πολίτες αποδέχονται και συμμετέχουν στην φροντίδα και στην ανάδειξη του δημόσιου χώρου. Την ίδια στιγμή τοπικοί φορείς και πολίτες δίνουν τον χειρότερο τους εαυτό για την Θεσσαλονίκη αδιαφορώντας και παράλληλα μιζεριάζοντας για όσα γίνονται ή μάλλον για όσα δεν γίνονται στην πόλη.

Σε πόσο χρόνο γίνεται η αποκομιδή των αποριμάτων σε Βαλένθια και Θεσσαλονίκη. Παραφράζοντας μια παλιότερη διαφήμιση στη Σαλόνικη ακόμη μαζεύουν!

Όταν οι άλλες πόλεις δίνουν προτεραιότητα στα δημόσια μέσα μεταφοράς και στο ποδήλατο δημιουργώντας ένα ευρύτατο οργανωμένο δίκτυο ποδηλατοδρόμων και πεζοδρομήσεων την ίδια στιγμή στους δρόμους της Θεσσαλονίκης βασιλεύει ο νόμος του ισχυρότερου οδηγού ΙΧ! Πως άραγε να σχολιάσεις την οπτική και ηχητική ρύπανση? Τα τραπεζοκαθίσματα που έχουν αλώσει τα πεζοδρόμια? Τους μικρούς και μεγάλους δημόσιους χώρους που πάσχουν από έλλειψη αισθητικής? Η ομάδα των νέων αρχιτεκτόνων μέσα από τις σύντομες χρονικά παρουσιάσεις έδινε τις λύσεις με βάση αυτές τις πέντε πόλεις.

Το προβλημα όπως εστιάστηκε στην κουβέντα που έγινε μετά την παρουσίαση των αρχιτεκτόνων έχει να κάνει με τον κακό εαυτό των κατοίκων αυτής της πόλης. Με το πως σκεφτόμαστε και τι θέλουμε για την πόλη και τον δημόσιο χώρο. Με την παιδεία, την κουλτούρα, το ηθικό, την ψυχολογία και τον σεβασμό που έχουμε για την πόλη μας. Αν ο Εμπράρ σχεδόν 100 χρόνια πριν οραματίστηκε ένα αστικό κέντρο με συγκεκριμένες παρεμβάσεις και εμείς στο πέρασμα του χρονου προσπαθούμε με επιτυχία να σβήσουμε κάθε θετικό σχεδιασμό και ανάπτυξη τότε προφανώς οφείλουμε να ξανακοιτάξουμε τους εαυτούς μας στον καθρέφτη, να αποδεχτούμε τον πλούτο αλλά και την κακοδαιμονία μας και να προχωρήσουμε αυτή τη φορά παρεμβαίνοντας ευεργετικά και θετικά για το κοινό καλό.