"ΘΟΔΩΡΗ ΦΕΡΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ ΣΟΥ" ΣΤΟ ΜΚΘ
Τελικά ο Θοδωρής άφησε την Αθήνα και ήρθε στο Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης μαζί με τους δίσκους του. Και ο λόγος φυσικά για μια έκθεση του ΜΚΘ με θέμα τα soundtracks, την κατηγορία εκείνη των δίσκων βινιλίου και cd που σχετίζεται με την κινηματογραφική μουσική. Μια όμορφη και θετική πρωτοβουλία του Μουσείου να ασχολήθει - επιτέλους μετά από 15 περίπου χρόνια λειτουργίας με ένα επιμέρους ζήτημα του κινηματογράφου που προσφέρεται για μελέτη και ανάδειξη, μιας και οι Έλληνες κινηματογραφικοί συνθέτες και πολλοί είναι και σπουδαία εργασία και διακρίσεις σπουδαίες μας έχουν προσφέρει χρόνια τώρα.
Το "Συμπόσιο" (σκην: Δ. Κολλάτος) του Γ. Σπανού
και η "Ηλέκτρα" (σκην: Μιχ. Κακογιάννης) του Μ. Θεοδωράκη
σε πρώτο πλάνο στην έκθεση του ΜΚΘ
και η "Ηλέκτρα" (σκην: Μιχ. Κακογιάννης) του Μ. Θεοδωράκη
σε πρώτο πλάνο στην έκθεση του ΜΚΘ
Έτσι κι αλλιώς τα εγκαίνια της έκθεσης έγιναν το Σάββατο 2 Οκτωβρίου στον χωρό του Μουσείου στην Προβλήτα Α του ΟΛΘ από μια τέτοια σπουδαία προσωπικότητα, τον μουσικοσυνθέτη Μίμη Πλέσσα,ο οποίος κατέχει το απόλυτο ρεκόρ αφού έχει γράψει πάνω από 100 κινηματογραφικά scores για τον ελληνικό κινηματογράφο. Παρών και ο Θοδωρής της έκθεσης, που δεν είναι άλλος από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο, τον γνωστό κριτικό κινηματογράφου, ο οποίος με αφορμή αυτή την έκθεση φανερώνει μια από τις επιμέρους αγάπες του, την συλλογή δίσκων κινηματογραφικής μουσικής.
Μάνος Χατζιδάκις και Μίκης Θεοδωράκης,
δύο συνθέτες που διακρίθηκαν κινηματογραφικά
την περίοδο '60-'70 και στο εξωτερικό.
Στην φώτο οι συνεργασίες τους αντίστοιχα
με Ντασέν (στο οσκαρικό Ποτέ την Κυριακή), Καζάν(Αμέρικα - Αμέρικα)
και Πολέτ (Μια σφαίρα στην καρδιά).
δύο συνθέτες που διακρίθηκαν κινηματογραφικά
την περίοδο '60-'70 και στο εξωτερικό.
Στην φώτο οι συνεργασίες τους αντίστοιχα
με Ντασέν (στο οσκαρικό Ποτέ την Κυριακή), Καζάν(Αμέρικα - Αμέρικα)
και Πολέτ (Μια σφαίρα στην καρδιά).
Είναι μια ωραία ιδέα να κατεβείτε λοιπόν στο λιμάνι και να χαρείτε μια διαφορετική έκθεση που σχετίζεται με τον κινηματογράφο. Σπάνια και δυσέρευτα εξώφυλλα δίσκων (βίνιλιο και cd), τα οποία μπορείτε να δείτε και στις φωτογραφίες του post που γεμίζουν τον χώρο του Μουσείου εκεί που μπορείτε να δείτε και την μόνιμη έκθεση με τις νέες παρεμβάσεις και το στήσιμο του χώρου, που αποτελεί ουσιαστικά μια διαδρομή - βόλτα στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε δίνοντας ειδική προσοχή στις ιστορίες που κρύβουν αυτά τα σαουντρακς. Ανάμεσα στα ωραία της έκθεσης και εκείνο το booth (θάλαμος) στον οποίο ο επισκέπτης μπορεί να ακούσει κάποια από τα σάουντρακ που εκθέτονται. Στις ενστάσεις μου επισκεπτόμενος τον χώρο με τα κινηματογραφικά βινίλια σημειώνω το στήσιμο της που ομολογουμένως στραβολαιμιάζει τον επισκέπτη με το μανταλοκρέμασμα στο ταβάνι. Αυτό όμως έχει να κάνει και με την διαχείρηση του έτσι κι αλλιώς περιορισμένου χώρου του Μουσείου.
Ακόμα και έτσι όμως το πείραμα του Μουσείου κρίνεται θετικό και εσείς δεν έχετε παρά να κατεβείτε στο λιμάνι, να χαρείτε την βόλτα και τον καφέ σας στα καλντερίμια της προβλήτας και φυσικά να δείτε αυτή την έκθεση.
Σχόλια
Είναι μέρες που σκέφτομαι να περάσω από κει μια βόλτα, τώρα που διάβασα το κείμενο βρήκα έναν λόγο παραπάνω να πάω!
(καλώς σας βρήκα!)
:-)
Καλως σε βρήκαμε! Ελπίζω να τα λέμε και φυσικά περιμένω εντυπώσεις από την έκθεση
Σήμερα επισκέφθηκα την έκθεση επιτέλους!
Μου άρεσε, το στήσιμο ωραίο, καθώς και το έντυπο που "συνοδεύει" την έκθεση (με τις συζητήσεις των κιν/φικών συνθετών)!
(τα τραγούδια στο θάλαμο δεν παίζουν πια..)
Επίσης, επισκέφθηκα την έκθεση του Lautrec στο Τελλόγλειο (ημέρα καλλιτεχνικών ανησυχιών σήμερα!)-μου άρεσε πολύ και μάλιστα εντελώς ξαφνικά απολαύσαμε ένα ωραίο κείμενο του Guy de Maupassant - μονόλογος ταλαντούχου ηθοποιού!
Καλό βράδυ!
Χαίρομαι που σου άρεσαν και οι δύο εκθέσεις. πιστεύω ότι για την έκθεση του ΜΚΘ θα μπορούσαν να το στήσουν και να το παρουσιάσουν με καλύτερο τρόπο αλλά έχει μεγάλη σημασία το θέμα της έκθεσης και ο ίδιος ο χώρος της έκθεσης.
Για τον Λωτρέκ δεν έχω ακόμα άποψη, όταν πάω θα σου πω. ;-)
Για τον Lautrec πρόσεξα κάτι που δεν είχα προσέξει ποτέ ως τώρα (όσον αφορά στις χρωματιστές αφίσες επικεντρωνόμουν στα ζωηρά χρώματα!)..τα πρόσωπα των γυναικών που ζωγράφιζε είναι (στην πλειοψηφία τους) άσχημα και μάλλον..γέρικα..!
Όπως διάβασα στο πρόγραμμα, ο μονόλογος θα παρουσιαστεί ξανά στις 10 του μήνα (7μιση το βράδυ) και...στις 30 θα ΄χει εκδήλωση "Lautrec + μαγειρική"...χμ...μάλλον θα πάω ξανά μια βόλτα!