Ο μπαμπας τρελαινοταν να ακουει Νινο Ροτα!

- Μπορείς να κάνεις έρωτα με αυτό το μουσικό θέμα τα αυτιά σου? (η βελόνα πέφτει και η μουσική από τον δισκο βινιλίου απλώνεται στον χώρο) - Ωραίο ακούγεται. Τι είναι ? - Το θέμα της Λάρα από τον Δρ Ζιβάγκο. Το έχεις δει? Υπάρχουν πολλές ερωτικές μουσικές στην ιστορία του κινηματογράφου. Υπάρχουν αρκετοί ωραίοι συνθέτες που μένουν πάντα στην μνήμη μας για την μελωδικότητα και την λειτουργικότητα του ήχου που προσέφεραν στο όραμα κάποιου σκηνοθέτη. Δεν θα υπάρξει όμως συνθέτης σαν τον Μωρίς Ζαρ. Και φυσικά ερωτικό θέμα όπως το "Lara's Theme" στον Δρ Ζιβάγκο του επιβλητικού Ντ. Λυν. Είναι η στιγμή που η Λάρα (Τζούλι Κρίστι) χάνεται στην αγκαλιά του Ζιβάγκο (Ομάρ Σαριφ) με τα χιόνια να έχουν αποκλείσει το ζευγάρι σε εκείνο το καλυβάκι στη μέση του πουθενά είναι μια από τις πιο συγκλονιστικές σκηνές στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου. Και δεν είναι μόνο αυτό. Υπογράφοντας την μουσική για περισσότερες από 150 ταινίες ο Μωρίς Ζαρ ξεκίνησε από την Λυών της Γαλλίας και κα

Δεν πρόλαβε να κλείσει 24 ώρες με το Όσκαρ στα χέρια ο Α. Ρ. Ραχμάν και είδε το τραγούδι του JAI HO, να πιάνει την κορυφή των charts με μια σαχλή αμερικανόμπνευστη διασκεύη με το συγκρότημα των Pussycat Dolls. Συγκεκριμένα το σινγκλ κυκλοφόρησε στις 23 Φεβρουαρίου και μέσα σε ένα μήνα βρίσκεται στο τοπ-20 αρκετών χωρών ενώ το ψηφιακό δισκάδικο i-tunes δηλώνει πως μέσα σε 15 μέρες οι πωλήσεις του σάουντρακ του Slumdog και του συγκεκριμένου τραγουδιού ξεπέρασαν το 500% αύξησης σε ζήτηση! Εδώ δείτε και μια παλιά είδηση για την χρήση του ως κομμάτι της προεκλογικής εκστρατείας στην Ινδία. Το Jai Ho λοιπόν είναι το πιο εμπορικό κινηματογραφικό τραγούδι της χρονιάς αν όχι της δεκαετίας! ΥΓ: Και περιμένω να δω πότε κάποιος δικός μας ευφάνταστος συνθέτης θα το "μεταφράσει" στα ελληνικά!

ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΒΗΣΩ ΤΑ ΦΩΤΑ ΚΑΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΛΕΙΣΩ ΤΑ ΦΩΤΑ ΣΗΜΕΡΑ Αν περιμέναμε από την ΔΕΗ για την ώρα της Γης ζήτω που καήκαμε. Για να μην μιλήσουμε για Νομαρχίες, Δήμους και πολιτεύτες...

ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΣΤΗΝ HUFFINGTON POST

Με μια τελετή στην οποία λειτούργησε η τυπικότητα, η προχειρότητα αλλά και το στοιχείο της εντοπιότητας ολοκληρώθηκε το 11ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντερ Θεσσαλονίκης, το οποίο προσωπικά θεωρώ κουραστικό και πολύ υποτονικό ως προς τις συγκινήσεις που μας προσέφερε. Η Μάγια Τσόκλη, την οποία είχα την χαρά να φιλοξενήσω στο στούντιο του 9.58 το απόγευμα της Παρασκεύης, ήταν για άλλη μια φορά (έχω χάσει πια το μέτρημα με τις παρουσίες της σε τελετή λήξης) η οικοδέσποινα της βραδιάς. Δεν γνωρίζω αν η παντελής απουσία του Υπουργείου Πολιτισμού (ούτε έναν υπάλληλο δεν στείλατε βρε παιδιά για weekend στην ερωτική Θεσσαλονίκη?) σημαίνει κάτι για την διοργάνωση, πάντως ο Υ.ΜΑ.Θ. κος Καλαφάτης ήταν και πάλι παρών ενώ ο Δήμαρχος της πόλης εκπροσωπήθηκε από τον Αντιδήμαρχο Πολιτισμού, κο Γάκη. Η μόνη ωραία στιγμή της βραδιάς ήταν η παρέμβαση της ομάδας ΣΦΗΝΑ, την οποία ίσως κάποιοι να ξέρετε μέσα από τις πρωτότυπες παρεμβάσεις της στην Θεσσαλονίκη. Α, ξέχασα! Και το μπέρδεμα του κου Μαρτίνη, του Ερυθρού Στ

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΟΥ 11 ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ – ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ 21 ου ΑΙΩΝΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΟΙΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Βραβείο Κοινού – Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού που αφορά σε ταινίες άνω των 45’ απονέμεται i. Για ελληνική παραγωγή που συνοδεύεται από το χρηματικό έπαθλο των 4.000 € στην ταινία Εθνικός Κήπος σε σκηνοθεσία Απόστολου Καρακάση. ii. Για ξένη παραγωγή που συνοδεύεται από το χρηματικό έπαθλο των 4.000 € στην ταινία Β urma VJ - Reporting from a Closed Country / Βίντεο Βιρμανία-Ρεπορτάζ από μια κλειστή χώρα (Δανία) σε σκηνοθεσία Anders Ostergaard / Άντερς Έστεργκαρντ. Βραβείο Κοινού – Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού που αφορά σε ταινίες κάτω των 45’ απονέμεται i. Για ελληνική παραγωγή που συνοδεύεται από το χρηματικό έπαθλο των 2.000 € στην ταινία Βγήκαμε από τα ρούχα μας σε σκηνοθεσία Έλλης Ζερμπίνη. ii. Για ξένη παραγωγή που συνοδεύετα

Δύο δυνατά μουσικά ντοκιμαντέρ μας επιφυλάσει για το τέλος το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ. Και στα δύο έχει βάλει το χεράκι του ο Χρόνης Πεχλιβανίδης, σκηνοθέτης και παραγωγός, αγαπημένων μουσικών ντοκιμαντέρ όπως Οι μουσικοί του κόσμου και Ταξιδεύοντας με τη Μάγια Τσόκλη. KREUZBERG 36 Πρώτα κάνουμε ένα ταξίδι στον κόσμο της γερμανικής χιπ χοπ σκηνής, που εδρεύει στο Κροιτσμπεργκ, μια γειτονιά του Βερολίνου. Εκεί οι περισσότερες ταμπέλες των καταστημάτων είναι στα τούρκικα και οι κάτοικοι ως επι το πλείστον μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς. Κάποτε άντρο την γερμανικής πανκ, του αντεγκράουντ και στέκι διακίνησης ναρκωτικών. Σήμερα ένα από τα πιο δυνατά σημεία της ευρωπαϊκής χιπ χοπ κουλτούρας. Ακούστε στο πρώτο βίντεο ένα κομμάτι από τους 36 Boys που στην ταινία Kreuzberg 36 σαρώνουν τα πάντα στο πέρασμα τους! KATRINA MUSIC Αφήνοντας το Κροιτσμπεργκ κατευθυνόμαστε προς ΗΠΑ και συγκεκριμένα προς Νέα Ορλεάνη. Μια περιοχή αληθινή μητρόπολη για την μουσική που δοκιμάστηκε σκληρά πριν 4 χρόνια

Και ένα υπέροχο φωτογραφικό ρεπορταζ στο Yahoo για μια γοητευτικότατη ηθοποιό, που φεύγει απρόσμενα.

Στη Κρήτη, ένα τμήμα του Δημοκρατικού Στρατού, επιβίωσε, ακόμα και όταν ο Εμφύλιος τέλειωσε στην υπόλοιπη Ελλάδα. Οι αντάρτες αυτοί παράνομοι και επικηρυγμένοι, κρύβονταν για 14 περίπου χρόνια στο Ν. Χανίων. Μια ταινία για το "θαύμα" της αντοχής των τσακισμένων υπολειμμάτων του Δημοκρατικού Στρατού και την αυτοθυσία των απλών ανθρώπων που τους έκρυβαν τόσα χρόνια. Μην ξεγελιέστε! Είναι μια ταινία που έχει σαν αφορμή τον Εμφύλιο αλλά μιλάει για μια ντουζίνα ανθρώπων που πάλεψαν με νύχια και με δόντια για να προστατέψουν και να διαφυλάξουν την αξιοπρέπεια τους. Οι ήρωες αυτού του ντοκιμαντερ είναι τόσο άμεσοι και η αφήγηση του Σταύρου Ψυλλάκη τόσο ανθρώπινη που φεύγεις συγκινημένος από την προβολή. Επισκεφτείτε και το μπλογκ ΠΕΜ 19/03 20.30 ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ ΠΑΡ 20/03 15.30 ΑΚΜΗ

Η ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΒΡΑΧΟΥΣ Η Αλίντα Δημητρίου είχε γυρίσει και πέρυσι μια ανάλογης υφής και θεματολογίας ταινία. Συνοπτικά να πω ότι το στόρυ έχει να κάνει με τον ρόλο των γυναικών στον εμφύλιο. Είναι εντυπωσιακό πως η σκηνοθέτις πήρε τόσες πολλές συνεντεύξεις από γυναικες που κατέθεσαν την ζωή τους για τα πιστεύω τους. Οι μαρτυρίες και τα βιώματα που καταθέτουν στον φακό είναι συγκλονιστικά και δίνουν στην ταινία την αξία ενός ιστορικού ντοκουμέντου. Όμως η ενδελεχής, λεπτομερής και αναλυτική περιγραφή των θεμάτων και των ιστοριών που παρουσιάζει η ταινία κουράζει τον θεατή σε μεγάλο βαθμό. Βάλτε και το ότι η διάρκεια της ταινίας φτάνει με πολλές φιλοδοξίες τα 90 λεπτά και καταλαβαίνετε τις αντοχές που χρειάζεσαι ΑΡΤΑ. ΤΑ ΚΑΛΑΜΙΑ ΤΟΥ ΣΑΚΗ. Η ΝΤΑΛΙΚΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑ. Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΛΩΡΙΝΑ. ΦΑΣΟΛΙΑ ΓΙΓΑΝΤΕΣ Αυτό δεν είναι τίτλος! Κανονικό Μπεν Χουρ είναι! Περιττό να αναφέρω πως ο σκηνοθέτης Γ. Ματσίκας περιγράφει την ταινία του τόσο αναλυτικά που δεν ξέρω αν χρειάζεται να μπεις στην αίθουσα για να

O Τέρρυ Παπαντίνας είναι 56 χρονών, ζει στη Θεσσαλονίκη, είναι μουσικός και ψάχνει απεγνωσμένα για δουλειά. Μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη, απ’ όπου επέστρεψε για να μεσουρανήσει στην ανεξάρτητη ροκ σκηνή της Ελλάδας του ’70. Ταλαντούχος και γοητευτικός, έγινε ίνδαλμα και φορέας της ροκ υποκουλτούρας όπου συχνά ενυπάρχουν η αντίδραση και η αυτοκαταστροφή. Σήμερα, απομονωμένος και περιθωριοποιημένος, αποκαλύπτει, σε συγκλονιστικές εκ βαθέων εξομολογήσεις μπροστά στην κάμερα, μια ψυχική πραγματικότητα που αντανακλά ένα κοινωνικό φαινόμενο. Η αφήγηση μιας ζωής που υπάκουσε στις αξίες της ροκ μυθολογίας· ένα μουσικό ταξίδι μέσα απ’τα τραγούδια ενός άγνωστου στο ευρύ κοινό καλλιτέχνη. Βλέποντας και το τρέιλερ νομίζω πως θα ζήσουμε μια από τις σημαντικότερες ταινίες ντοκιμαντερ της φετινής χρονιάς. Ελπίζω... ΣΗΜΕΡΑ ΟΛΥΜΠΙΟΝ 20.00 ΠΕΜΠΤΗ ΚΑΣΣΑΒΕΤΗΣ 22.30 YΓ: Και για όποιον απορεί που είναι ο ιστολόγος και αν παρακολουθεί το φεστιβάλ του λέω πως έρχομαι αύριο με ένα μεγάλο κομμάτι για όσα είδα και άκο

Η ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΒΡΑΧΟΥΣ Στην ταινία Η ζωή στους βράχους , τριάντα τρεις γυναίκες καταθέτουν τη μαρτυρία τους για τις διώξεις που υπέστησαν αυτές και οι οικογένειες τους μετά την υπογραφή της Βάρκιζας στις 2 Φεβρουαρίου 1945. Από αυτές τις γυναίκες, άλλες πήγαν στο Δημοκρατικό Στρατό για να σωθούν, ενώ άλλες συνελήφθηκαν και είτε φυλακίστηκαν είτε τις έστειλαν εξορία. Πρόθεση της ταινίας είναι να αποκαλύψει το ρόλο μιας κοινωνικής ομάδας «χωρίς φωνή» ο οποίος αγνοείται από την επίσημη γραπτή ιστορία. Ο νεότερος κλάδος της «προφορικής ιστορίας» ερευνά τις ζωντανές μαρτυρίες των μη επωνύμων, μαζί και τις βιωματικές εμπειρίες τους, για να φωτίσει πληρέστερα το παρελθόν και τις δυναμικές της ιστορίας που δε μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν. Στην ταινία αυτή, η ομάδα «χωρίς φωνή» είναι οι Γυναίκες. Έναν χρόνο μετά τον θρίαμβο του "Πουλιά στο βάλτο" η Αλίντα Δημητρίου επιστρέφει με μια ακόμα εμφυλιοπολεμική ιστορία. ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΖΑΝΝΑΣ 20.30 ΚΥΡΙΑΚΗ 22/03 ΑΚΜΗ 15.30 GENDER POP Απρίλιος

Υποτονικό το κλίμα των πρώτων ημερών για ακόμη μια φορά στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Μέτριες ταινίες ως επί το πλείστον, προβολές με μετρημένο κόσμο, στοιχεία οργανωτικής φτώχειας και προχειρότητας που δεν τιμούν μια διοργάνωση που θέλει να λέγεται διεθνής. Εντάξει για το πάρτυ έναρξης δεν θα σου μιλήσω. Εγώ είχα καλή παρέα και ότι κι αν πήγε λάθος δεν με προβλημάτισε και τόσο. Μπορώ όμως να προβληματίζομαι για την κακή ακουστική στο Τζον Κασσαβέτης. Ή για τα τεχνικά προβλήματα της κόπιας στην έναρξη μιας προβολής. Ή για το ότι οι δύο αίθουσες στο Λιμάνι κόβουν εισητήρια από έναν πρόχειρο πάγκο που έχει στηθεί (λες και είσαι στη γιορτή σαρδέλας). Να θίξω μήπως το πόσο έκπληξη είναι η ταινία έκπληξη? Ένα dvd από την κάβα του Όλιβερ Στοούν. Προκαλεί εντύπωση η επιλογή των ταινιών του προγράμματος. Με ποια κριτήρια γίνεται η επιλογή? Και πως είναι δυνατόν να λείπουν ταινίες - γεγονότα της σεζόν όπως ο Πολάνσκι , το οσκαρικό Man on wire , το Trouble the Water ή το Religulous ? Και πολύ περισ

ΑΓΑΠΗΤΕ ΖΑΚΑΡΙ: ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΓΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ Το βράδυ της 5ης Νοεμβρίου 2001, ο 28χρονος γιατρός Άντρου Μπάγκμπι δολοφονήθηκε σ’ ένα πάρκινγκ στη δυτική Πενσιλβάνια. Η βασική ύποπτη, πρώην φίλη του και γιατρός, Σέρλι Tέρνερ, κατέφυγε αμέσως στο Σεντ Τζον της επαρχίας Νιούφαουντλαντ του Καναδά, όπου και ανακοίνωσε ότι είναι έγκυος στο παιδί του Άντρου. Η Σέρλι ονόμασε το αγοράκι Ζάκαρι. Ο σκηνοθέτης Κερτ Κένι, παιδικός φίλος του Άντρου, ξεκίνησε αρχικά να κάνει αυτή την ταινία προκειμένου ο μικρός Ζάκαρι να μάθει ποιος ήταν ο πατέρας του. Όταν όμως η Σέρλι Τέρνερ αποφυλακίστηκε με εγγύηση στον Καναδά και, ενόσω ανέμενε την έκδοσή της στις ΗΠΑ, ανέκτησε την κηδεμονία του Ζάκαρι, ο άξονας της ταινίας μετατοπίστηκε στον παππού και τη γιαγιά του Ζάκαρι, τον Ντέιβιντ και την Καθλίν Μπάγκμπι, και στην απεγνωσμένη προσπάθειά τους να κερδίσουν την κηδεμονία του αγοριού. Δεν ξέρω τι άλλο θα δείτε σε αυτό το φεστιβάλ αλλά στην συγκεκριμένη ταινία θα πάτε με κλειστά μάτια! Ένα από τα καλύ

Ο θρύλος της σενεγαλέζικης ποπ Γιουσού Ν’Ντουρ έχει γίνει παγκοσμίως γνωστός τα τελευταία 20 χρόνια κι έχει χαρακτηριστεί ως «η φωνή της Αφρικής». Στο ζενίθ της καριέρας του, απογοητευμένος απ’ την αρνητική εικόνα που έχει ο κόσμος για τη μουσουλμανική θρησκεία, συνέθεσε το άλμπουμ «Egypt», ένα βαθιά πνευματικό έργο αφιερωμένο στην ανάδειξη μιας πιο ανεκτικής αντίληψης του Ισλάμ. Ήταν μια στιγμή-σταθμός στην καριέρα του Γιουσού Ν’Ντουρ. Το θαρραλέο μήνυμα που έστειλε μέσω της μουσικής του έλαβε θερμή υποδοχή απ’ το δυτικό κοινό αλλά πυροδότησε αντιφατικά συναισθήματα στη θρησκευτική κοινότητα της πατρίδας του Σενεγάλης. Συνδυάζοντας εικόνες απ’τα πιο ιερά μουσουλμανικά τελετουργικά της Σενεγάλης που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό, από συναυλίες του Ν’ Ντουρ απ’όλον τον κόσμο, καθώς και από προσωπικές στιγμές του ίδιου και της οικογένειάς του, το Φέρνω αυτό που αγαπώ καταγράφει το δύσκολο ταξίδι που ανέλαβε ο Ν’Ντουρ να κάνει προκειμένου να φέρει εις πέρας την αποστολή τ

Έτσι δεν σου λέγανε όταν πήγαινες στο σχολείο την πρώτη μέρα του αγιασμού? Έτσι δεν ένιωθες όταν έκλεινες ραντεβού με εκείνο το ωραίο πλάσμα, που γνώρισες χτες το βράδυ στο μπαρ? Έτσι δεν πίστευες για το interview στην μεγάλη εταιρία που ζητούσε δραστήρια και πολυμήχανα στελέχη? Ε, αυτό ακριβώς ισχύει και για τους ανθρώπους που στήνουν μια διοργάνωση όπως το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ... ΣΕΜΝΗ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΗ Οι δύο επιθετικοί προσδιορισμοί που ταιριάζουν απόλυτα στην τελετή έναρξης του φεστιβάλ. Έτσι και αλλιώς στο ίδιο έργο θεατές είμαστε εδώ και 11 χρόνια. Αδιάφοροι λόγοι με την μίση αίθουσα άδεια. Καλά δεν υάρχουν θεατές για αυτήν την ρημάδα την τελετή? Ή μήπως οι επίσημοι που προσκαλούνται τους γράφουν εκεί που δεν πιάνει μελάνι? Σεμνή λοιπόν η τελετή. Οι δύο οικοδεσπότες της βραδιάς, η κα Μουζάκη και ο κος Εϊπίδης τυπικά έδωσαν την σκυτάλη ο ένας στον άλλον και τυπικά προχώρησαν σε μια παρουσίαση και σε μια δήλωση ευχαριστιών στους χορηγούς. Τυπικοί και νερόβραστοί και οι δύο πολιτικο

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΟΡΥ "Αυτός είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή, χωρίς διαφυγή. Αυτά τα παιδιά, 5-8 ετών, δεν σταματούν ποτέ να πηδούν, να περιστρέφονται, να κάνουν κατακόρυφο, με μόνη συντροφιά το βάρος μιας αδιάκοπης κριτικής και την πίεση να πετύχουν. Προέρχονται από φτωχές οικογένειες και οι άποροι γονείς τους περιμένουν απ’αυτά μόνον ένα πράγμα: να γίνουν κάποια στιγμή διάσημα για τις γυμναστικές τους επιδόσεις." Δεν έχει πολύ καιρό που το Πεκίνο διοργάνωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και εικόνες όπως αυτές της συγκεκριμένης ταινίας έκαναν τον γύρο του κόσμου μέσω ειδησεογραφικών πρακτορείων και τηλεοπτικών σταθμών. Η Κίνα μπορεί να ήταν πρωταγωνίστρια των αγώνων όμως η πολιτική και η τακτική που ακολούθησε για να κερδίσει αυτά τα μετάλλια μάλλον θορύβησαν τους Αμερικανούς και Ευρωπαίους. Πόσο μάλλον όταν αμφισβητείται ακόμη και η ηλικία των αθλητριών της ενόργανης (σκάνδαλο που έβγαλε τον περασμενο Αύγουστο στο Πεκίνο την αμερικανική ομάδα ενόργανης από τα ρούχα της και έφ

Θα έπρεπε να κάνω αυτό το αφιέρωμα στα μέσα της επόμενης εβδομάδας. Δύσκολο όμως με το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ σε πλήρη εξέλιξη. Έτσι λοιπόν σήμερα και με αφορμή την προβολή της ταινίας ΑΣΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΝΑ ΜΠΕΙ (το τρέιλερ σας δίνει μια ιδέα για αυτή την καταπληκτική ταινία που σας προτείνω ανεπιφύλακτα ανεπιφύλακτα) αλλά και του ΛΥΚΟΦΩΤΟΣ, που σάρωσε με τον βαμπιρένιο έρωτα του πριν λίγο καιρό στις αίθουσες, θα θυμηθούμε μουσικές από ταινίες όπως το ΨΥΧΩ, τον ΔΡΑΚΟΥΛΑ του Κόπολα, το ΧΑΛΟΓΟΥΙΝ και το ΜΑΛΧΟΛΑΝΤ ΝΤΡΑΙΒ.

Μια παράδοξη επέτειος συμπληρώνεται αυτή την άνοιξη. Ήταν πριν από 40 χρόνια όταν ένα ζευγάρι της ροκ σκηνής θα τραβήξει όλα τα βλέμματα πάνω του με μια πρωτότυπη διαμαρτυρία με μόνο αίτημα την ειρήνη. Ο Τζόν Λένον και η Γιόκο Όνο περνάνε τον μήνα του μέλιτος στο Αμστερνταμ και κάνουν διαμαρτυρία καθηλωμένοι στο κρεβάτι τοπυ ξενοδοχείου. Δημοσιογράφοι καλύπτουν το πρωτότυπο γεγονός ενώ φίλοι έρχοται προς συμπαράσταση της διαμαρτυρίας, που θα συνεχιστεί λίγο αργότερα στο δωμάτιο 1742 του ξενοδοχείου "Βασίλισσα Ελισάβετ" στο Μόντρεαλ του Καναδά. Μια εποχή με το αντιπολεμικό κίνημα του Βιετνάμ στο φόρτε, με το καλοκαίρι της αγάπης να έχει δώσει την σκυτάλη στον Μάη της Αμφισβήτησης και από εκεί στην ψυχεδέλεια του Γουντστοκ. Αναμφισβήτητα μια εποχή διαφοροποίησης για τα θέλω των ίδιων των Μπιτλς που τότε κυκλοφόρησαν ένα από τα κορυφαία αλμπουμ τους, το "Abbey Road". Πέριπου τότε θα κυκλοφορήσουν και δύο σουρεάλ δίσκοι για το ζεύγος Λένον - Όνο με τον γενικό τίτλο &q

Είναι παράξενο πως συνέβη αλλά για τον Μίκη Θεοδωράκη έχω μιλήσει λίγες φορές ραδιοφωνικά. Παρ' ότι το έργο του καλύπτει σχεδόν 50 χρόνια (και παραπάνω) και παρά το ότι σήμερα είναι ο τελευταίος μεγάλος εν ζωή και το έργο του συνολικά παίρνει μια άλλη μορφή και έχει μια νέα σημασία, που μας θυμίζει τις πολιτικές και κοινωνικές ανησυχίες του συνθέτη αλλά παράλληλα ξέρει να μεταφράζει και να προσαρμώζεται σε προβληματισμούς, όνειρα και ανησυχίες και του σήμερα. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την απόλυτα διαχρονική έννοια της Αγάπης, που στη διαδρομή του Θεοδωράκη είναι πάντα παρούσα με όποια μορφή την επιζητεί κάποιος. Σαν έρωτας ή σαν μητρική αγάπη. Κι ακόμα σαν αδελφική αγάπη ή σαν μετουσίωση μιας άλλης ανθρώπινης έννοιας αυτή της φιλίας . Με λίγα λόγια η αγάπη είναι ένας πυρήνας γύρω από το οποίο περιστρέφεται το είναι μας και έτσι γυρίζει και η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη γύρω από αυτήν. Ψάχνωντας να βρω στοιχεία γύρω από την σημερινή εκπομπή έπεσα πάνω σε μια παλαιότερη

Καταπληκτική ιδέα! Τελικά όντως έχουμε την φαντασία στην εξουσία! Και αφού σήμερα, μια αδιάφορη Κυριακή, που σιγά μην πλήρωσει εισητήριο η θεία Ελπίνίκη για να πάει απο νωρίς στην εκκλησία, δώσατε τζάμπα εισητήριο (αντί να περάσετε κανένα εξτρά επίδομα για τις πολύτεκνες μητέρες αλλά και τις άλλες εργαζόμενες γυναίκες που καθημερινά αγωνίζονται και φτύνουν αίμα για να κάνουν πράγματα που εσείς - ω φωτισμένοι! - δεν τα διανοείστε ότι γίνονται αφού δεν έχετε επαφή με την καθημερινότητα του πολίτη) έχω να σας κάνω την εξής πρόταση: Σε μια εβδομάδα που είναι η παγκόσμια ημέρα της μπριζόλας και της πεολειχίας δώστε δωρεάν σπαλομπριζόλες. Για τα υπόλοιπα αφήστε το πάνω μας, έτσι κι αλλιώς φροντίζετε εδώ και καιρό! ΥΓ: "Χρόνια μας πολλά κορίτσια" την άκουσα να λέει από την συχνότητα του ραδιοφώνου. Μα πόσο ηλίθια μπορεί να είναι αυτή και άλλες τόσες (που θα τρέξουν σήμερα να γεμίσουν τα κωλάδικα με τα ladies night). Δυστυχώς για εσας κορίτσια που γιορτάζετε δεν είναι γιορτή, είναι

Ο Δημήτρης Μαραμής τα τελευταία χρόνια έχει κάνει το Αθήνα-Θεσσαλονίκη σαν είναι Πειραιάς - Κηφησία. Συναυλίες, παρουσιάσεις και μια σταθερή παρουσία στις παραστάσεις του Κρατικού μας δίνουν την προνομιακή ευκαιρία να απολαμβάνουμε το ταλέντο αυτού του εξαιρετικού μουσικού. Έχω παρουσιάσει αφιέρωμα και συνέντευξη του σχετικά πρόσφατα και μπορείτε να πάρετε μια ιδέα αν ψάξετε στο μενού πλαγίως στην κατηγορία ΙΝΤΕΡΒΙΣΤΑ το όνομα του. Αυτή την φορά ο σκοπός της επίσκεψης του στην Θεσσαλονίκη σχετίζεται με την σύνθεση της μουσικής για την θεατρική παράσταση " Ματωμένος Γάμος " του Φ.Γ. Λόρκα που ανεβάζει το ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία Γιάννη Ιορδανίδη. Ο Ιορδανίδης αντιμετώπισε από την αρχή το έργο με πολύ προχωρημένες ιδέες γεγονός που βοηθάει, απ' όσο ξέρω και η μουσική του Δημήτρη Μαραμή. Στα συν της παράστασης η παρουσία της Αντιγόνης Βαλάκου ενώ ο θίασος αποτελείται από μερικούς από τους νέους πρωταγωνιστές του Κρατικού και όχι μόνο. Μια παράσταση γεγονός για την φετινή άνοιξη σ