Ναθαναήλ, Μελίνα, τι νεκρολαγνεία μας έχει πιάσει; σε λίγο θ' ανεβάσουμε ποστ και για την "επέτειο" του...Γεννηματά! Ειδικά, πάντως, το "Χάρτινο το φεγγαράκι" με τη συχωρεμένη, είναι η ωραιότερη εκτέλεση που έγινε ποτέ!
Άσε, ρε γαμώτο και δε βλέπω ν' ανεβαίνω...έχω πρόβες για το μονόπρακτο του Χρονά και δουλεύω και σε κάτι με το Μέγαρο. Θα σου τηλεφωνήσω...θέλω κανονική ανταπόκριση! Αν τα καταφέρω, πάντως, θα ειμ' εκεί οπωσδήποτε!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Γειάσου φίλε....η απίστευτη Μελίνα μας...πανέμορφη...αναντικατάστατη, μοναδική,σπάνια...εξαιρετική...μα....πάνω απ όλα...ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ...με όλη τη σημασία που μπορεί να έχουν αυτές οι δύο λέξεις....για πάντα στις καρδιές μας.....εκεί θα ζεί...Αθανασία.
Ένα χειμωνιάτικο πρωι στην Αγίου Δημητρίου. Η ώρα είναι 8 παρα δεκα. Το κρύο έχει τσαλακώσει τα χέρια μου σε μια μάζα που απλώς κουνιέται πέρα δώθε. Δεν φοράω γάντια αλλά έχω μαζί μου ένα πράσινο γουωκμαν. Σήμερα που το βλέπω να σκονίζεται σε ένα ράφι του σπιτιού μου φαίνεται ογκόλιθος. Τότε το παραχωνα στην τσέπη του μπουφαν και τα ακουστικά ήταν μονίμως στα αυτιά μου. Η κασέτα εκείνο το πρωί είχε ένα περιέργο συγκρότημα που άκουσα το προηγούμενο βράδυ σε ένα συμμαθητή μου. Θυμάμαι το πρώτο κομμάτι και δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ. Ο τίτλος του ήταν σαν να έδινε μια υπόσχεση για κάτι καλύτερο στο μέλλον. Το πιανάκι στην αρχή άνοιγε γοητευτικά το ηλεκτρονικό μουσικό θέμα της συνέχειας. ΝΕΑ ΖΩΗ 705 από τους Στερεο Νοβα, το σάουντρακ της δεκαετίας του 90 στα ηχεία του ραδιοφώνου σας για την επόμενη μια ώρα
Τίποτα δεν υπήρξε πιο πρωτότυπο αυτή την εποχή από τα ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ, τις ΤΡΥΠΕΣ και τους ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ στη ζωή μου. Η χώρα πέρναγε δημιουργικά από τον παπανδρεου στον Σημ
Ο Δημήτρης Δανίκας ολοκλήρωσε σήμερα έναν μαραθώνιο εκατό ημερών με θέμα τις 100 πιο αγαπημένες ταινίες που έχει δει. Στο παρελθόν ανάλογες προσπάθειες έχουν γίνει από πολλούς κριτικούς και και έντυπα μέσα που ασχολούνται με το θέμα του κινηματογράφου. Αυτή η λίστα έχει την ιδιαιτερότητα να εκπροσωπεί έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, που φυσικά δεν είναι καθόλου τυχαίος στον χώρο της κριτικής κινηματογράφου παρα την ιδιομορφία της γραφής και της προσεγγισης του για ένα έργο τέχνης ή αν προτιμάται ένα καλλιτεχνικό προϊον. Ως εκ τούτου καθόλου δεν με παραξενεύει π.χ. η εκκωφαντική απουσία του ακαδημαϊκού "Πολίτη Κεϊν" ή του "Θωρηκτού Ποτέμκιν", της νουάρ "Καζαμπλάνκας" ή του Γερακιού της Μάλτας", ούτε η τριπλή υπερεκτιμημένη παρουσία των Κοέν από την 100αδα Δανίκα αλλά και κάποιες πολύ ιδιαίτερες και εκκεντρικές επιλογές που αν παρατηρούσες την λίστα χωρίς να έχεις παραπάνω στοιχεία θα έβαζες στοίχημα ότι ο συντάκτης της δεν ξεπερνάει τα 25-30 χρόνια ζωής. Μό
Θεωρείται ως ένας από τους ανερχόμενους και σημαντικούς συνθέτες του γαλλικού κινηματογράφου την τελευταία δεκαετία. Κινηματογραφικός πατέρας του υπήρξε ο Κώστας Γαβράς, η συνεργασία τους άλλωστε υπήρξε και είναι σταθερή από το 2002 όταν ο Ελληνογάλλος σκηνοθέτης του εμπιστεύεται το μουσικό μέρος των ταινιών του αλλά και αρκετών παραγωγών του. Αυτοδίδακτος ως μουσικός αλλά οπαδός της εικαστικής φαντασίας που λάτρευε ο Μπέλα Μπάρτοκ ο Αρμάντ Αμάρ ξέρει καλά πως μοναδικό κίνητρο για δημιουργία είναι αυτό της περιέργειας για τα πράγματα γύρω του. Τι ζητά ο σκηνοθέτης? Τι νιώθουν ως ανάγκη οι ήρωες της ταινίας, τι βγάζει από μέσα του παρατηρώντας τα πλάνα της κάμερας? Από το ΑΜΗΝ και μέχρι σήμερα πέρασαν 7 χρόνια όμως ο Αμάρ - μαροκινής καταγωγής και με προυπηρεσία στην σύνθεση μουσικής για μπαλέτο και χορό - υπήρξε άκρως δημιουργικός γράφοντας 20 σάουντρακ. Η αισθητική της Ανατολής είναι ευδιάκριτη στον ήχο του κυρίως λόγω των οργάνων που χρησιμοποιεί στην ορχήστρα (ντουντουκ, μαντολίνο,
Σχόλια
Πότε πέρασαν τόσα χρόνια...
Φιλιά και καλημε΄ρα :)
Προφανώς έχουμε κοινό γούστο, γλυκό μου!
@ μποσκο
Όπως έλεγε και ο τσίρκας δεν υπάρχουν πιο ζωντανοί από τους πεθαμένους μας.
Από αύριο έτσι κι αλλιώς θα μιλάμε για ζωντανούς. Για πολύ ζωντανούς όμως! Δύο λέξεις θα σου πω: Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ!