ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ, ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΡΕΛΑΣ

Ξεκίνησα με βιολογική καλλιέργεια στο λιμάνι, πήγα Μακρόνησο και κατέληξα Τουρκμενισταν. Πως έγινε αυτό? Απλά με το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ!

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΣΟΔΕΙΑΣ

Δεν ξέρω πόσους μπορούσε να ενδιαφέρει η χτεσινή ημερίδα του Φεστιβάλ για τα μεταλλαγμένα, την βιολογική καλλιέργεια, την αναδάσωση. Μάλλον περίμενα και κάτι άλλο να ακούσω. Πάντως μπαίνοντας στην αίθουσα Τ. ΚΑΣΣΑΒΕΤΗΣ βρέθηκα απέναντι από έναν τεράστιο πάγκο με είδη βιολογικής καλλιέργειας. Τον οποίο τον καταθέτω ως μια ωραιότατη φωτογραφία εδώ. Η ημερίδα ενδεχομένως ννα μπορούσε να γίνει λίγο πιο ελκυστική με έναν καλύτερο συντονισμό και φαντασία. Ακόμη και έτσι όμως οι παρεβρισκόμενοι στο πάνελ, άνθρωποι της γεωπονίας και της γεωργίας κυρίως αν καταλάβα καλά ήταν κατατοπιστικοί σε σχέση με το θέμα.

ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ

Από τις πιο δυνατές εμπειρίες μέχρι τώρα στο φεστιβάλ αποδείχτηκε ένα ακόμη ελληνικό ντοκιμαντέρ. Πράγμα που σημαίνει ότι ίσως θα έπρεπε να προσέξουν λίγο περισσότερο εκεί στο φεστιβάλ ποιους κόβουν και γιατί το κάνουν. Δεν ασπάζομαι την ανέξοδη άποψη, που εκφράζουν κάποιοι "Ολες οι ταινίες μέσα" (όπως έλεγαν οι αγρότες πριν μερικά χρόνια "Όλα τα λεφτά όλα τα κιλά"). Εννοείται πως σε μια σούμα ενός έτους βγάζεις και καλά πράγματα αλλά και σκάρταδούρα. Εδώ μάλλον θα πρέπει να δωθεί λίγο προσοχή. Αν το φετινό Φεστιβάλ έχει σαν κεντρικό θέμα ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ και καταθέτουν 2 έξυπνοι και ταλαντούχοι σκηνοθέτες μια ταινία για την σκοτεινή και μαύρη ιστορία της Μακρονήσου (κατεξοχήν παράδειγμα φασισμού) και δεν την ενσωματώνεις σε αυτό το αφιέρωμα (και κατ' επέκταση και στα βραβεία του φεστιβάλ) τότε πως κρίνεις ποιες ταινίες μιλάνε για το θέμα σου και ποιες όχι?

Ο Ηλίας Γιαννακάκης και η Εύη Καραμπάτσου μας χαρίζουν μια από τις πιο δυνατές ιστορίες για τα φετινά ελληνικά ντοκιμαντέρ. Τους είχα και στο στούντιο και θα προσπαθήσω λιαν προσεχώς να ανεβάσω ένα απόσπασμα από την κουβέντα μας στον ραδιοθάλαμο του 9.58. Είναι συγκινητικό ότι μιλάνε για την Μακρόνησο άνθρωποι όπως η ηθοποιός Αλέκα Παϊζη, ο σκηνογράφος Τάσος Ζωγράφος. Και ακριβώς από την απέναντι πλευρά οι 2 σκηνοθέτες βάζουν την μαρτυρία και την οπτική του ανθρώπου που πάσχισε να τους "αναμορφώσει", όπως ονομάστηκε το σχέδιο της Μακρονήσου. Αντικειμενικοί και χωρίς καμία διάθεση υμνολογίας ή κατηγορίας των καλών αριστερών ή των κακών εθνικοφρόνων. Παράθεση των γεγονότων και δραματουργική ανάπτυξη που ακόμη και μια ταινία φιξιόν θα ζήλευε!

Η ταινία σφίζει από ζωντάνια. Οι αφηγήσεις των γραμμάτων κρατουμένων συγκινητικές. Υπέροχο πως οι δημιουργοί εκμεταλεύονται και όλη την καλλιτεχνική κίνηση (από το Χάπυ νταιη του Βούλγαρη μέχρι τα χαρακτικά και τα τραγούδια της εποχής) και τους εσωτερικούς κώδικες που δημιούργησε η Μακρόνησος και όλα τα παρεμφερή "θέρετρα" και της κλείνουν το μάτι πονηρά. ϊσως να ακουστεί υπερβολικό αλλά στον βαθμό που συνδέονται φιξιόν και ντοκιμαντέρ η ταινία αυτή είναι η ελληνική απάντηση στις "Ζωές των άλλων" ή τον "Λαβύρυνθο του Πάνα" (ταινίες που επίσης μιλάνε για τον φασισμό). Με τις μόνες διαφορές ότι εδώ δεν υπάρχουν ακριβά εφέ και το σενάριο το έγραψε η ζωή μέχρι και την τελευταία τελεία. Εύχομαι στην "Μακρόνησο" να φτάσει στα Κρατικά βραβεία. Και στον Ηλία και στην Εύη να δουν το έργο τους να προσωρήσει και σε άλλα φεστιβάλ και να κερδίσει την αποδοχή που της αξίζει.

Η ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ επαναλαμβάνεται ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΜΑΡ - 14.30 ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΡΝΕΣ

Ο ΑΡΤΟ ΧΑΛΟΝΕΝ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΥXΝΑΜΑ

Τον Φινλανδό Χάλονεν (φωτο) δεν τον ήξερα και ομολογώ πως τον έμαθα όπως και πολλοί άλλοι μέσα από το φετινό φεστιβάλ. Πήγα στην τιμητική εκδήλωση προς τιμήν του και παρακολούθησα την ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ. Η ταινία μας μεταφέρει στο μακρινό Τουρκμενιστάν. Στην χώρα αυτή ο Πρόεδρος είναι ισόβιος και λατρεύεται σαν Θεός. Η ελέυθερη έκφραση είναι εξωτικό φρούτο και η το κράτος συγκαταλέγεται στην ελιτ των καταπατητών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

"Κανονικά τα κράτη της Δύσης που κόπτονται για ελευθερία και δικαιώματα θα έπρεπε να κάνουν κάτι και εδώ", σκέφτεται ο Χάλονεν. Κι όμως πολυεθνικοί κολοσσοί στηρίζουν το καθεστώς με υπέρογκες επενδύσεις (καθότι αποτελεί νέα αγορά της διαλυμένης πρων ΕΣΣΔ) , τις οποίες όμως τις κερδίζουν με έναν απλό τρόπο. Μεταφράζοντας το Ρουχναμα, το βιβλίο που ο Πρόεδρος του Τουρκμενιστάν έχει εκδόσει για να καταθέσει την κοσμοθεωρία του για τον ρόλο των Τουρκμένων στο παγκόσμιο γίγνεσθαι (μια δόση θρησκεία, μια δόση πλαστή ιστορία, μια μικρή κουταλιά άνθρωπε αγάπα και μια τεράστια υποταγή στον Πρόεδρο) και να το το ιερό βιβλίο. Το οποίο οι πολυεθνικές ανακάλυψαν αν το μεταφράσουν στην γλώσσα πρόελευσης τους αποτελεί την "Παπαρήγα την καλή" για υπέροχες επενδύσεις και κέρδη στην χώρα. Τα γράφω όπως ακριβώς αφηγήθηκε και ο Χάλονεν, ο οποίος έχει απίστευτο χιούμορ και δυεισδυτική ματιά και επιμονή όσο κι αν ανεβαίνει ο βαθμός δυσκολίας στην έρευνα του θέματος του. Επιλέξτε επομένως χωρίς άλλη δική μου φλυαρία μια από τις ταινίες του και θα μείνετε θαμπωμένοι από την τέχνη του.

Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ παίζεται σε επανάληψη ΣΗΜΕΡΑ 22.30 ΜΑΡΚΕΤΑΚΗ