ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

Το έγραψα χτες, το επαναλαμβάνω και σήμερα. Το πιο μέτριο Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ της πρώτης 10ετιας μόλις τελείωσε. Πάμε για την υπόλοιπη σούμα τώρα.

Αμηχανία. Αυτή είναι η λέξη που προσδιορίζει το 10ημερο, που μόλις τέλειωσε. Θα βρει η 11η διοργάνωση τον καλλιτεχνικό διευθυντή στην θέση του? Θα υπάρξουν ριζικές αλλαγές στο πρόγραμμα, ώστε να αποφευχθούν οι παρεξηγήσεις? Θα αλλάξει ο κινηματογραφικός νόμος? Είναι 3 ερωτήματα που απασχολούν πολύ από εδώ και πέρα.

Οργανωτικά το φεστιβάλ δεν τα πήγε άσχημα, είναι ευδιάκριτη όμως μια στασιμότητα και μια εμμονή σε επιλογές και προτάσεις. Σκανδιναβία και Καναδάς έχουν τον πρώτο λόγο στις επιλογές. Οι τηλεοπτικοί ρεπορτερ επίσης. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον βέβαια το γεγονός της ολοκλήρωσης αυτού του κύκλου με τον Σωτήρη Δανέζη. Εκτός κι αν αρχίζουν τις προσκλήσεις σε αμιγώς ειδησεογραφικές εκπομπές. Θα ήταν έξυπνη επιλογή αν η διοργάνωση ξεχώριζε το τηλεοπτικό από το δημιουργικό ντοκιμαντέρ με κάποιο τρόπο. Αν υπήρχε ένα αφιέρωμα σε εκπροσωπο της κάθε πλευράς, ας πούμε. Αν υπήρχε ένα βραβείο για κάθε πλευρά επίσης. Έτσι η γκρίνια ορισμένων θα περιοριζόταν και θα υπήρχε ισσοροπία. Από την άλλη είναι αδιανόητο να παίζεται όλη η παραγωγή σε ένα φεστιβάλ. Οι Έλληνες κινηματογραφιστές οφείλουν να προωθήσουν το έργο τους σε πολλά φεστιβάλ σε Ελλάδα και εξωτερικό. Το δίκιο είναι μοιρασμένο στα 2 όπως καταλαβαίνετε. Νομίζω πως οι λιγοστοί που συμμετείχατε στην μικρή δημοσκόπηση που είχα συμφωνείτε. Και αν αλλάξει το νομικό πλαίσιο τότε θα κάνει καλό σε όλους.

Οι θεατές, αν και ο κος Εϊπίδης μίλησε για μικρή αύξηση εδώ και δύο χρόνια κινούνται σε σταθερά και στάσιμα επίπεδα. Αυτό σημαίνει πως υπάρχει μια σταθερή δύναμη 30 - 35 χιλιάδων θεατών αλλά θέλει πολύ προσπάθεια για να αυξήσεις αυτό το κοινό για ένα δύσκολο είδος όπως το ντοκιμαντέρ.

Το φετινό διεθνές πρόγραμμα είχε κάποιες καλές στιγμές αλλά δεν έδωσε καμία μεγάλη ταινία. Αντίθετα είδαμε στο ελληνικό πανόραμα μια σειρά πολύ καλών ταινιών, που παραδόξως αποκλείστηκαν από τα βραβεία της φιπρέσι και του φεστιβάλ. Αυτό σημαίνει πως το φεστιβάλ οφείλει να είναι πιο προσεκτικό στις μελλοντικές επιλογές του. Και πόσο μάλλον αν θέλεις ένα επετειακό φεστιβάλ.

Πως θα είναι όμως προσεκτικό όταν ο μεγάλος φόρτος προετοιμασίας γίνεται σε 2 μήνες (από Χριστούγεννα μέχρι Μάρτη)? Και όταν ο διευθυντής του είναι ουσιαστικά υπό προθεσμία?

Κλείνω το σημείωμα αυτό κουρασμένος. Αν και χλιαρή ήταν ενδιαφέρουσα διοργάνωση. Τώρα του χρόνου ποιος ξέρει πως και που θα είμαστε...

ΟΙ 7 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΞΕΝΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΟΙΝΟΥ)

1. AS SEEN THROUGH THESE EYES (USA) - 4,774
2. FLOW FOR LOVE OF WATER (FRANCE) - 4,685
3. HEAVY METAL IN BAGDAD (UK) - 4,683
4. UNDER THE HOOD (CANADA) - 4,651
5. IN PRISON MY WHOLE LIFE (UK) - 4, 630
6. THE SUICIDE TOURIST (CANADA) - 4,615
7. THE PRICE OF SUGAR (USA) - 4,602

ΚΑΙ ΟΙ 7 ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ (ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΟΙΝΟΥ)

1. ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΟΝ ΒΑΛΤΟ - ΑΛΙΝΤΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ - 4,814
2. ΑΓΙΟΤΑΦΙΤΕΣ - ΝΙΚΟΣ ΒΕΖΥΡΓΙΑΝΝΗΣ - 4,788
3. ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ - ΜΑΝΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - 4,674
4. LIVE AND LET LIVE - Μ. ΔΗΜΕΛΛΑΣ - 4,606
5. ΠΑΡΒΑΣ, ΑΓΟΝΗ ΓΡΑΜΜΗ - ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΡΗΓΑΣ - 4,549
6. ΚΑΝΤΙΡ, ΕΝΑΣ ΑΦΓΑΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ - ΑΝΝΕΤΑ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ - 4,481
7. Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΕΡΝΙΚΟΣ - 4,422