Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ: Μια τελετή έναρξης σε ρυθμό 9/8!



Δική μου είναι η Ελλάς
που στη κατάντια της γελάς
της λείπει το ένα της ποδάρι
που της το παίξανε στο ζάρι

Για όσους ξέρουν να διαβάζουν και να παίζουν μουσική καταλαβαίνουν πως ο ρυθμός 9/8 δεν είναι άλλος από τον βασικό ρυθμό των ρεμπέτικων τραγουδιών. Αυτόν τον ρυθμό, που προφητικά το 1948 ο Μάνος Χατζιδάκις στην ιστορική διάλεξη του για το ρεμπέτικο θεωρεί τόσο επιδραστικό για τη νεώτερη Ελλάδα. Κάπως έτσι κινήθηκε η χτεσινοβραδινή έναρξη του 13 Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ μαζί με τα χειροκροτήματα, τα σιγοψυθιρίσματα των στίχων, τα παλαμάκια στην διάρκεια της προβολής της ταινίας του Ροϊ Σερ "Καναρίνι μου Γλυκό", που περιγράφει τη ζωή και το έργο της Ρόζας Εσκενάζι.

Η ΤΕΛΕΤΗ

Η αρχή βέβαια έγινε με το καθιερωμένο τυπικό πλαίσιο. Η Θέμις Βελένη, η νεαρή οικοδέσποινα της βραδιάς, παρά το τρακ δεν τα πήγε καθόλου άσχημα στα 45 λεπτά που κράτησε η εκδήλωση. Κάθολου άσχημα δεν τα πήγαν ούτε ο Δημήτρης Εϊπιδης, που ουσιαστικά έκανε μια σύνοψη του φετινού πρόγραμματος ενώ έκανε μια αναφορά και στην χτεσινή σοκαριστική είδηση του σεισμού - τσουνάμι που τάραξε την Ιαπωνία. Ακόμη πιο σύντομος ήταν ο Δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης που με δύο ατάκες καθάρισε το τυπικό του πράγματος και έδωσε την σκυτάλη στο φωνητικό σχήμα "Γκόλφω" (αν άκουσα καλά), που ένα μικρό πρόγραμμα δημοτικών και ρεμπέτικων τραγουδιών μας έβαλε στο κλίμα της ταινίας.



ΚΑΝΑΡΙΝΙ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ

Ένα οδοιπορικό σε δύο επίπεδα είναι η ταινία του Ροϊ Σερ "Καναρίνι μου Γλυκό". Με όχημα τον βίο και την πολιτεία μιας σπουδαίας ρεμπέτισσας και λαικής ερμηνεύτριας, όπως ήταν (και είναι) η Ρόζα Εσκενάζι. Το ένα ταξίδι αφορά την έρευνα και την περιήγηση τριών μουσικών (από Ισραήλ, Τουρκία και Κύπρο) στους δρόμους της Ρόζας και του ρεμπέτικου τραγουδιού (αισθητική, κουλτούρα και ήχος), το δεύτερο ταξίδι είναι η ιστορία των Βαλκανίων και της Ελλάδας από το 1900 μέχρι το 1980. Έξυπνη η χρήση παλαιών ηχογραφήσεων με νέες που παρουσιάζουν οι τρεις περιηγητές μουσικοί της ταινίας σε Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη και Αθήνα ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι μαρτυρίες της εγγονής της Ρόζας, του ρεμπετολόγου Κώστα Χατζηδουλή αλλά και της χήρας του Στράτου, το μοιραίο πρόσωπο στη ζωή της Ρόζας Εσκενάζυ. Όπως έγραψα και στην αρχή της ανάρτησης αυτό το ταξίδι και η αφηγηματική ροή της ταινίας ήταν τόσο ευχάριστα που σε όλη την διάρκεια της προβολής άκουγες από τα γύρω καθίσματα τους θεατές να σιγοψυθιρίζουν τους στίχους και να χτυπάνε παλαμάκια ή να κρατανε το ρυθμό με το πόδι!


Η επαναληπτική προβολή της ταινίας του Ροϊ Σερ γίνεται την Τρίτη 15/03 στις 20.00 στο ΟΛΥΜΠΙΟΝ

Σημείωση: Οφείλουμε εδώ να σχολιάσουμε κάτι σημαντικό που συνέβη χτες για πρώτη φορά. Η δημοτική TV100, παρά τις ατέλειες και την αμηχανία του εγχειρήματος, χτες για πρώτη φορά στα χρονικά (τα δικά της και της διοργάνωσης) κάλυψε ζωντανά την Τελετή Έναρξης του 13ου ΦΝΘ. Το βίντεο - σύνοψη της μετάδοσης αυτής το πιστοποιεί. Και όχι μόνο αυτό αλλά μετέδωσε και ειδικό ντοκιμαντέρ με αρχειακό υλικό της και συνεντεύξεις Θεσσαλονικιών σκηνοθετών, που ετοίμασε με αφορμή τα 13 χρόνια του Φεστιβάλ. Για όσους ενδιαφέρονται το τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ του Ζ. Σαμολαδά επαναπροβάλλεται σήμερα.

Σχόλια

Πώς σου φάνηκαν τα φιλαράκια μου, οι Golfo?
Δεν ήταν τέλειοι;
Δεν ήταν οι καλύτεροι;
Αντικειμενικά πάντα...
Ο χρήστης igkros είπε…
@ Σ.Π.Ρ.

Πολύ καλοί. Αν και αυτή η σύνδεση δημοτικού -ρεμπέτικου ήταν too much για την τελετή έναρξης. έχουν κάποια σελίδα στο ιντερνετ τα παιδιά?
Δεν έχουν, όχι. Κανονικά, τραγουδάνε μόνο πολυφωνικά. Η σκηνοθέτης αποφάσισε να κάνει τη σύνδεση με το Rambi.
Χαίρομαι που σου άρεσαν.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ - ΝΕΑ ΖΩΗ 705 (ΤΟ ΣΑΟΥΝΤΡΑΚ ΜΙΑΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΕΡΘΕΙ ΠΟΤΕ)

ΟΙ 100 ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ

ΑΡΜΑΝΤ ΑΜΑΡ - Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ