ΤΑΙΝΙΕΣ...ΤΑΙΝΙΕΣ...ΤΑΙΝΙΕΣ...(απο το Φεστιβάλ Ντοκιμαντερ)




I Would Like to Give You Μy Heart forever ΖΗΤΑ-ΜΙ : ή αλλιώς ένα χειροποίητο, τρυφερό ντοκιμαντέρ του Αντώνη Κιούκα για μια ιστορική γωνιά της Θεσσαλονίκης, που υπήρξε η μήτρα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και όχι μόνο. Σήμειο αναφοράς για την πνευματική, καλλιτεχνική και αστική Θεσσαλονίκη από το 1955 μέχρι το 2010.


Οργισμένος Δεκέμβρης : Σημαντικό τεκμήριο - μαρτυρία για το πως βίωσε η Θεσσαλονίκη τα Δεκεμβριανά του 2008. Ειλικρινής προσπάθεια με συγκεκριμένη πολιτική τοποθέτηση και παράλληλα μια ενδιαφέρουσα αποτίμηση των γεγονότων 3 χρόνια μετά. Τι είναι όμως ο Δεκέμβρης? Το τέλος μιας εποχής ή το προοίμιο μιας νέας?


Στον κήπο των ήχων : Δυνατό ντοκιμαντέρ για έναν τυφλό δάσκαλο - μουσικοθεραπευτή παιδιών ΑμΕΑ. Η ταινία δημιουργεί ωραίες εικονες και στηρίζεται αρκετά στην σχέση μουσικής - θεραπείας - ΑμΕΑ. Ο ήχος των μουσικών οργάνων και η προσωπικότητα του δασκάλου ειναι ισότιμοι πρωταγωνιστές και αφηγητές της ταινίας.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΡΕΙΣ ΛΙΣΤΕΣ

Ο Ιρλανδός του Μ. Σκορτσέζε είναι η ταινία της χρονιάς για το National Board of Review

ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ - ΝΕΑ ΖΩΗ 705 (ΤΟ ΣΑΟΥΝΤΡΑΚ ΜΙΑΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΕΡΘΕΙ ΠΟΤΕ)