To Wasted Youth άνοιξε το 40ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρόττερνταμ!

Τελείωσε! Μέσα στην απόλυτη κρίση που ζεί η χώρα, με μειωμένα μπάτζετ και απίστευτες δυσκολίες για να βρεις χρηματοδότηση, καστ, συντελεστές με κατανόηση (οικονομική), με ένα νέο νόμο που ακόμη καλά, καλά δεν ξεκίνησε να εφαρμόζεται, με χίλια μύρια κύματα! Κι όμως ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος ανεβαίνει στην πιο ψηλή κορφή του Ρόττερνταμ και φωνάζει: "Είναι υπέροχο να κάνεις κινηματογράφο αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα"! Cut!

Χτες ήταν η επίσημη πρώτη του Φεστιβάλ του Ρόττερνταμ, το οποίο φέτος κλείνει 40 χρόνια διαδρομής. Η κορδέλα αυτού του επετειακού φεστιβάλ είχε χρώμα γαλανόλευκο! Η ταινία "Wasted Youth" των Αργ. Παπαδημητρόπουλου και Γιάν Βόγκελ άνοιξε το Φεστιβάλ : "Είναι μια ταινία για το σήμερα, γυρισμένη στο σήμερα" έλεγε στους Ολλανδούς δημοσιογράφους στην χτεσινή παρουσίαση του ο Έλληνας σκηνοθέτης. Γυρισμένη στους δρόμους της Αθήνας λίγο μετά την κρίση το "Wasted Youth" ήθελε να δει την μεγάλη πόλη και την καθημερινότητα της λίγο μετά την δραματική ανακοίνωση της ένταξης μας στον μηχανισμό στήριξης. Καλοκαίρι στην Αθήνα του 2010 λοιπόν με μια παραγωγή που στήθηκε πολύ γρήγορα και ένα σενάριο που ήθελε δύο εκ διαμέτρου αντίθετες γενιές απέναντι στην ίδια κρίση. Είπα παραγωγή? Είπα σενάριο? Γελάστε άφοβα. Τίποτα από τα δύο δεν υπήρξε πραγματικά! "Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα σενάριο. Θέλαμε να κινηθούμε πάνω σε έναν άξονα που αναφέρεται σε δύο χαρακτήρες". Δύο χαρακτήρες για δύο γενιές: Ο ένας 16αρης σκεϊτάς (Χάρης Μάρκου), ο άλλος 40αρης αστυνομικός (Ιερώνυμος Καλετσάνος) με μια στιβα υποχρεώσεις και προβλήματα στο σπίτι, στη δουλειά, στη ζωή.

Αφού δεν υπήρξε σενάριο, πραγματικότητα, φαντασία και αυτοσχεδιασμός, μπερδεύονται γλυκά στην ταινία. Και αν αυτό για τους επαγγελματίες ηθοποιούς ήταν ένα θέμα προσαρμογής, οι ερασιτέχνες (σκεϊτάδες) έφηβοι ηθοποιοί δεν είχαν κανένα πρόβλημα να ακολουθήσουν αυτό το πλάνο.

Το Φεστιβάλ του Ρόντερνταμ γιορτάζει όπως είπαμε τα 40 του και έχει κάνει αρκετά για να αναδείξει αυτό τον συμβολισμό. Όπως πχ οι 40 τοποθεσίες της πόλης στις οποίες τρέχει φέτος το Φεστιβάλ. Οι επιλογές και η φιλοσοφία του Ρόττερνταμ έχουν σαν βασική αρχή να ανακαλύπτουν ότι νεό τρέχει στον χώρο του κινηματογράφου. Παράλληλα προτείνει άγνωστα ονόματα από κάθε γωνιά του πλανήτη. Το φετινό πρόγραμμα εστιάζει πάρα πολύ στα πολλά πρόσωπα του ασιατικού σινεμά. Σρι Λάνκα, Μπαγκλαντές, Πακιστάν είναι μερικές χώρες που έχουν ταινίες στο Ρόττερνταμ. Μάλιστα για πρώτη φορά φιλοξενείται στο επίσημο διαγωνιστικό, το οποιο έχει συνολικά 14 συμμετοχές, μια ταινία του ινδικού κινηματογράφου. Φυσικά δεν λείπει και ο αφρός δηλ. ταινίες όπως το Blue Valentine, το Fighter, το καναδέζικο Incendies, το μεξικάνικο Biutiful ταινίες που μόλις κέρδισαν υποψηφιότητες και συμμετοχή στην οσκαρική κούρσα. Μοιραιά λοιπόν, αφού φτάσαμε στα Όσκαρ και οι Ολλανδοί έιχαν μπροστά τους έναν Έλληνα σκηνοθέτη, η κουβέντα ήρθε και στην διάκριση του Κυνόδοντα. Ο Αργ. Παπαδημητρόπουλος σχολίασε πως ο ελληνικός κινηματογράφος είναι στα καλύτερα του:

"Είναι η καλύτερη εποχή για να κάνεις κινηματογράφο στην Ελλάδα. Πριν ξεκινήσω την δική μου ταινία συμμετείχα στην παραγωγή της ταινίας του Σύλλα Τζουμέρκα (Χώρα προέλευσης) η οποία ήταν στο πανόραμα της τελευταίας Μόστρα. Είμαστε αρκετοί νέοι άνθρωποι που έχουμε ξεκινήσει δικά μας πράγματα και βοηθάμε ο ένας τον άλλο. Αν εγώ, λόγου χάρη, βοήθησα τον Σύλλα στην παραγωγή της ταινίας του, εκείνος παίζει τώρα στην δική μου σαν ηθοποιός". Και τελείωσε την αφήγηση του λέγοντας με νόημα επιγραμματικά : "Σίγουρα η οικονομική κατάσταση είναι απελπιστική. Αυτό όμως με κάνει να μην περιμένω στην ουρά κάποιου δημόσιου Κέντρου Κινηματογράφου τρία χρόνια για να επιχορηγηθώ με ένα ποσό. Και το να μην περιμένω τίποτα από κανένα με ωθεί στο να κάνω ότι μπορώ μόνος μου. Αν θέλω λοιπόν θα πάρω την κάμερα και να πω κάτι τώρα, θα κάνω μια ταινία!"