ΤΑΞΙΔΙΑΡΑ ΨΥΧΗ - ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ(ΑΘΗΝΑ) ΚΑΙ Π. ΖΑΝΝΑΣ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)

Με το βραβείο της Fipresci στα μπαγκάζια της (και την αγάπη του κοινού του 12ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης) η ταινία της Αγγελικής Αριστομενοπούλου βγαίνει σήμερα στις αίθουσες και ελπίζει για το καλύτερο, μέσα σε μια εβδομάδα με πλήθος προτάσεων σε ότι αφορά τουλάχιστον τα κινηματογραφικά. Ένα πορτραίτο του Γιάννη Αγγελάκα με την κάμερα να τον ακολουθεί σε βόλτες, συναυλίες, πρόβες (με τους Επισκέπτες). Θα δείτε πως σκέφτεται την ιστορία του θρυλικού συγκροτήματος (των Τρυπών) που ανανέωσε το ελληνικό ροκ, πως δουλεύει την σύνθεση και ενορχήστρωση των τραγουδιών του με τους Επισκέπτες, την σχέση του με τον Ψαραντώνη και την Κρήτη αλλά και με το Νίκο Νικολαϊδη, την ηχογράφηση του σκορ της Ψυχής Βαθιάς του Παντελή Βούλγαρη, το πως βλέπει την Ελλάδα μετά τον Δεκέμβρη του 2008 (σημείο εκκίνησης μιας νέας εποχής για όλους μας κι αυτό δεν χωρά παραπάνω ανάλυση).

Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια η νέα γενιά σκηνοθετών διασώζει την μουσική ιστορία μας. Θυμηθείτε το ντοκιμαντέρ για το ελληνικό των 70ς (Ζωντανοί στο Κύτταρο - Σκηνές ροκ του Α>Μποσκοϊτη) αλλά και τους Raining Pleasure (στο Approaching of the Hour της Γκρατσιέλας Κανέλλου). Και τώρα έχουμε ένα πολύ καλό ντοκουμέντο για έναν σπουδαίο καλλιτέχνη του ελληνικού ροκ. Η σκηνοθέτις δυστυχώς δεν παίρνει την απαιτούμενη απόσταση από το υποκείμενο μελέτης και παρουσίασης , που στην προκειμένη περίπτωση είναι ένας από τους πιο συνεπείς, ανήσυχους και δημιουργικούς καλλιτέχνες στην Ελλάδα. Ο θαυμασμός και αγάπη της για τον Αγγελάκα είναι κάτι παραπάνω από εμφανής και έτσι το φιλμ κινδυνέυει να μετατραπεί από απλό πορτραίτο σε αγιογραφία. Αν όμως είσαι φαν του Αγγελάκα δεν θα σε ενοχλήσει καθόλου κάτι τέτοιο. Άλλωστε όπως ήδη επισημάναμε πιο πάνω η συνέπεια του καλλιτέχνη απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό πρώτα απ' όλα είναι αυτή που σε κάνει να γουστάρεις τόσο τον ίδιο όσο και την ταινία της Αριστομενοπούλου.