THE ALAMO - MΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΣΥΓΚΙΝΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ 50 ΧΡΟΝΙΑ! (ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΙΟΜΚΙΝ ΣΤΗΝ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ)

Συμπληρώνονται φέτος 50 χρόνια από το γύρισμα και την παρουσίαση μιας ιστορικής, επικής ιστορίας για τον αμερικάνικο κινηματογράφο. Βγαλμένο μέσα από τις σελίδες της ιστορίας το ΑΛΑΜΟ του Τζον Γουεϊν γυρίστηκε για να θυμήσει στους Αμερικάνους την πολιορκία και την σύγκρουση που διεξήχθη το 1836 στο Άλαμο του Τέξας με την πλάστιγγα να γέρνει τελικά υπέρ των Μεξικανών. Παρά την δραματική έκβαση της ιστορίας αυτό δεν εμπόδισε τον Τζον Γουεϊν να αναλάβει και να γυρίσει μια ταινία που δεν έχει και μεγάλη σχέση ιστορική με το θέμα παρ' όλα αυτά έγραψε την δική του ιστορία σε ότι αφορά τις ταινίες γουέστερν και μάχης (πολεμικές).

Πέρα από την σκηνοθεσία ο Γουεϊν πρωταγωιστεί και ως Ντειβιντ Κρόκετ, μια από τις περσόνες της αμερικάνικης νεότερης μυθολογίας - ιστορίας, που ενέπνευσαν φυσικά με πάμπολους τρόπους το Χόλυγουντ. Στα θετικά στοιχεία της ταινίας δεν μπορώ να παραβλέψω φυσικά την εξαίσια μουσική του Ντιμίτρι Τιομκιν.

Ο Τιομκιν ανήκει σε αυτή την φουρνιά σπουδαίων μυθικών καλλιτεχνών που άφησαν την Ευρώπη (Κεντρική ή Ανατολική) σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας της την περίοδο του μεσοπολέμου και στην διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου για να εγκατασταθούν στις ΗΠΑ και τελικά να διακριθούν και να αναγνωριστούν για το έργο τους. Κερδισε 16 υποψηφιότητες για Όσκαρ (εκ των οποίων τέσσερις ανταμήφθικαν και με το πολυτιμο επίχρυσο αγαλματάκι) και συνεργάστηκε με σπουδαίους δημιουργούς του αμερικάνικου κινηματογράφου όπως οι Αλφρεντ Χιτσκοκ, Τζον Χιούστον, Χάουαρντ Χοκς. Από τα σημαντικότερα σκορ του αυτό για τo γουέστερν ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ του Κινγκ Βίντορ (1946). Και φυσικά άλλη μια σημαντική εργασία του αφορά το ΆΛΑΜΟ του Γουεϊν που γυρίστηκε το 1960. Ήταν μια πολύ καλή χρονιά το 1960. Το έχω ξαναγράψει αυτό σε παλιότερο post και ειχα κάνει ένα ραδιοφωνικό αφιέρωμα όταν ήμουν στον 9.58.

Ανάμεσα στους κινηματογραφικούς θησαυρούς εκείνης της χρονιάς ανήκει και αυτό το έργο και ιδιαίτερα αυτό το μουσικό σκορ και το σάουντρακ. Πρωτοκυκλοφόρησε μαζί με την διανομή της ταινίας το 1960 και από τότε ακολούθησε σειρά επανεκδόσεων αφού όλα αυτά τα χρόνια η εργασία αυτή του Τιομκιν απέκτησε ανάμεσα στους συλλέκτες των κινηματογραφικής μουσικής - σάουντρακ μυθικές διαστάσεις.

Ο Τιομκιν στο μεταξύ έφυγε από κοντά μας όμως ο μύθος του ΆΛΑΜΟ παραμένει και να που φέτος με αφορμή την συμπλήρωση μισού αιώνα από την πρώτη κυκλοφορία του σκορ και της ταινίας η Φιλαρμονική της Πόλης της Πράγας, μια εξαιρετική ορχήστρα που έχει αφιερωθεί εδώ και χρόνια στην διάσωση, επανεκτέλεση και παρουσίαση της ιστορίας της κινηματογραφικής μουσικής, αφιέρωσε ένα τριπλό άλμπουμ για μια νέα ηχογράφηση του ΆΛΑΜΟ.

Κινηματογραφημένα αποσπάσματα από την ηχογράφηση

που έγινε στην Πράγα πριν μερικούς μήνες για τα 50χρονα του Άλαμο

Στην ηχογράφηση αυτή, που διαρκεί περίπου 160 λεπτά (ή αν προτιμάτε κάτι περισσότερο από 2,5 ώρες) αποκαλύπτεται για πρώτη φορά σπάνιο και μέχρι τώρα ανέκδοτο υλικό από την πρωτότυπη μουσική του Τιομκιν που φτάνει τα 100 λεπτά μουσικής! Και όλα αυτά χρησιμοποιόντας όλα τα πρόσφατα τεχνολογικά μέσα που αναδυκνύουν την μαγεία του ήχου και της μουσικής. Πρόκειται σαφώς για ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα σε ότι αφορά τον κινηματογράφο και ειδικότερα την κινηματογραφική μουσική για το 2010 και φυσικά πάω στοίχημα πως εδώ και λίγο καιρό που κυκλοφόρησε το τριπλό αυτό άλμπουμ οι απανταχού λάτρεις του Τιομκιν και των σάουντρακ, της ταινίας και γενικότερα οι ενημερωμένοι σινεφιλ θα έχουν συγκινηθεί αφάνταστα.

Ανακάλυψα την υπέροχη μουσική του Τιομκιν πριν 10-15 χρόνια αλλά ομολογώ πως την αγάπησα πραγματικά χάρη σε ένα περίεργο παιχνίδι που έστησε ο Κουέντιν Ταραντίνο μόλις πέρυσι επιλέγοντας σαν εισαγωγικό θέμα της τελευταίας του ταινίας μια ορχηστρική βερσιόν ενός τραγουδιού που ακούγεται στο ΑΛΑΜΟ. Αναφέρομαι στο Green Leaves of Summer ένα υπέροχο τραγούδι, που αγαπήθηκε πολύ στην Αμερική και γνώρισε πλήθος διασκεύων.



Ο Τιόμκιν ήταν υποψήφιος για Όσκαρ τόσο για το σκορ όσο και για αυτό το τραγούδι. Δεν έχει σημασία να σας πω από ποιον έχασε το Όσκαρ μουσικής αλλά για την γοητεία του πράγματος θα σας θυμήσω πως το Όσκαρ τραγουδιού το έχασε χορεύοντας συρτάκι και τραγουδώντας τους ελληνικούς στιχους του Μάνου Χατζιδάκι από τα Παιδιά του Πειραιά!