ΡΕΣΙΤΑΛ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ 2000-2010 : ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΡΑΜΗΣ ΚΑΙ ΚΟΡΙΝΑ ΛΕΓΑΚΗ ΣΕ ΕΝΑ ΜΑΓΙΚΟ ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ήταν μια μαγική βραδιά η χτεσινή στο νέο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης. Δεν θα σας γράψω για το Δημαρχείο. Εϊναι ένα έργο που στην Θεσσαλονίκη αγαπάμε να το μισούμε. Όχι όλοι αλλά αρκετοί. Εν πάσει περιπτώση οι Θεσσαλονικείς θα τα λύσουν τα υπαρξιακά τους με το νέο Δημαρχείο. Θες, δεν θες κάποια στιγμή συνήθίζεις και στην ασχήμια. Η βραδιά ήταν υπέροχη χτες κυρίως χάρη στο Δημήτρη Μαραμή και την Κορίνα Λεγάκη.

Είχαν περάσει δύο χρόνια σχεδόν από την περασμένη ζωντανή εμφάνιση του Μαραμή στην Θεσσαλονίκη. Τότε ήταν η "Δέσμη από Τριαντάφυλλα". Τον Μαϊο του 2009 μάλιστα θα έλεγε κανείς πως άφησε πίσω του αυτή την "περίοδο της Θεσσαλονίκης" με την μουσική που είχε γράψει για τον "Ματωμένο Γάμο" του Λόρκα σε σκηνοθεσία Γ. Ιορδανίδη (ΚΘΒΕ). Από τότε άλλαξαν πάρα πολλά. Ο Δήμητρης έγραψε μια εξαίσια μουσική για ταινία μεγάλου μήκους (Μάυρο Λιβάδι), για θεατρικές παραστάσεις σε σκηνές των Αθηνών, εμφανίστηκε σε μικρούς συναυλιαούς χώρους δοκιμάζοντας φωνές τραγουδιστών, στίχους και μουσικά σχήματα. Χάρη στα Δημήτρια αυτή η περίοδος αποχής από την Θεσσαλονίκη διακόπηκε έστω και προσωρινά για μια εμφάνιση. Το γράφω σαν είναι Σαλονικιός. Νομίζω πως επειδή έζησε την Θεσσαλονίκη αρκετά ο Δημήτρης Μαραμής είναι Σαλονικιός. Έχει αρκετούς φίλους εδώ.


Αυτή η νέα προσωρινή επιστροφή στη Θεσσαλονίκη φανέρωσε και την εξέλιξη του μουσικοσυνθέτη. Αναφερόμαστε πλέον σε έναν ταλαντούχο καλλιτέχνη που βρίσκεται σε διαρκή άνοδο χωρίς αμφιβολία. Στο "Ρεσιτάλ Τραγουδιών 2000-2010" που παρουσίασε χτες απολαύσαμε αποσπάσματα από μια δεκαετή διαδρομή που περιέχει μελοποιημένη ποίηση, κύκλους τραγουδιών, ορχηστρικά θέματα στο πιάνο και έναν νέο ανέκδοτο κύκλο τραγουδιών σε στίχους Μιχάλη Γκανά. Αυτός ο τελευταίος κύκλος δείχνει και μια αλλαγή για τον συνθέτη που πλέον δεν φοβάται να δοκιμάσει τις δυνάμεις του σε έναν πιο στρωτό και ώριμο στίχο.

Ο πιανίστας Μαραμής είναι επίσης εξαιρετικός. Το ίδιο και οι μουσικοί που τον συνόδεψαν στο φλάουτο και το βιολί (η Ελευθερία Παπάζογλου και η Ανδρονίκη Δονουκαρά). Η αποκάλυψη της βραδιάς ήταν αυτή η μαγική φωνή της Κορίνας Λεγάκη, μια νέα ερμηνεύτρια που θεωρώ πως θα μας απασχολήσει αρκετά τα επόμενα χρόνια. Η Κορίνα έδωσε μια διαφορετική χροιά, μια διαφορετική ευαισθησία στα τραγούδια του Μαραμή ενθουσιάζοντας όσους βρέθηκαν χτες το βράδυ στο Φουαγιέ του Δημαρχείου, το όποιο όχι μόνο ήταν κατάμεστο αλλά είχε και ορθίους που παρά την ορθοστασία τους δεν εγκατέλειψαν τον χώρο παρά μόνο στο τέλος.

Το αποτέλεσμα της βραδιάς δουλέμενο στην λεπτομέρεια δείχνει πως αυτή η συνεργασία θα μας δώσει και άλλα απτά θετικά αποτελέσματα που τα περιμένουμε με πολύ ενδιαφέρον και ανυπομονησία. Ελπίζω βέβαια η Θεσσαλονίκη να ξανασυναντήσει τα τραγούδια και τις ορχηστρικές συνθέσεις του πολύ σύντομα γιατί τα έχουμε ανάγκη. Δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο γιατί θα επιμείνω σε όσα έγραψα και πριν από δύο χρόνια.

Τανγκό για τρεις : Ένα εκπληκτικό τραγούδι
από τον Ανέκδοτο Κύκλο σε στίχους Μιχ. Γκανά
(σε πρώτη μετάδοση στην Θεσσαλονίκη)

Ο Δ. Μαραμής είναι ένας πολύ καλός συνθέτης και δεν χωρά αμφιβολία για αυτό. Στο υλικό του βρίσκουμε έναν εξαρετικό νέο συνθέτη της λεγόμενης σοβαρής μουσικής, ο όποίος ωστόσο ξέρει να μεταμορφώνεται και να εκπλήσσει τον ακροατή με ευχάριστο τρόπο. Και συνεχίζω να πηγαίνω στοίχημα πως αυτή η εξέλιξη και η διαρκής δοκιμή, αναζήτηση, μελέτη, προσοχή που δίνει στο αποτέλεσμα της δουλειάς του τον έχουν ήδη οδηγήσει σε φλέβα χρυσού.