ΤΑΚΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ : 20 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ?

...τι μπορει να μετρηθει με τον καιρο

ποιος μπορει να ξέρει πως αυτο το "κατι" που μας εδωσε η τυχη δεν ητανε "μεγάλο"

τωρα που το όνειρο πέρασε μέσα μας, εγινε πραγματικότητα

μη τρέξεις να το προφτάσεις

μη το αποχαιρετάς...

Στην οδό Εθνικής Αμύνης, απέναντι από την ΕΜΣ και λίγο πιο πέρα από τον κινηματογράφο Αλέξανδρο υπάρχει ένα γλυπτό μνημείο που θυμίζει στους περαστικούς την ύπαρξη του Τάκη Κανελλόπουλου. Ήταν εκεί που αυτός, ένας από τους πιο τρυφερούς και ανθρώπινους κινηματογραφιστές του ελληνικού κινηματογράφου, έζησε τις μεγαλύτερες και αντικρουόμενες μεταξύ τους συγκινήσεις.

Μια ιδιαίτερη παρουσία που δεν στηρίχτηκε σε "παρέες" και διεκδίκησε αυτή ακριβώς την ελεύθερη ματιά που φανερώνεται στις ταινίες του. Από το ντοκουμέντο του "Μακεδονικού Γάμου", αυτό που θα κάνει σε εκείνη την πρώτη Εβδομάδα ελληνικού κινηματογράφου τον κριτικό Κώστα Σταματίου να γράψει στην επιφυλλίδα του με αυθόρμητο ενθουσιασμό "Εγενήθη ημίν σκηνοθέτης" μέχρι την αποχαιρετιστήρια "Σόνια", όποτε ο ετερόκλητος και αλλοπρόσαλος στις αντιδράσεις του Β΄ εξώστης τον έχει ήδη αποκαθηλώσει για να βρει νέα πιο μοντέρνα και πιο πολιτικοποιημένα, όπως νομίζει, ινδάλματα. Ακολούθησαν δέκα χρόνια σιωπής. Και μετά το τέλος.

Το 1997 η Θεσσαλονίκη τίμησε τον Τάκη Κανελλόπουλο με το φεστιβάλ Κινηματογράφου να παρουσιάζει για πρώτη φορά μια ολοκληρωμένη ρετροσπεκτίβα και ένα λεύκωμα στο έργο του. Συμπληρώνονται φέτος 20 χρόνια από αυτή την απουσία, αυτή την απώλεια. Μήπως ήρθε η ώρα η Θεσσαλονίκη να ξαναβρει την ποίηση και τον ρομαντισμό του Κανελλόπουλου με κάποιο τρόπο?

ΥΓ: Περίμενα πως κάποιος θα θυμόταν αυτή την θλιβερή αποχή. Αυτή την απουσία που φέτος κλείνει 20 χρόνια. Στην Θεσσαλονίκη αυτές τις μέρες τρέχει ένα πλήθος εκδηλώσεων με τα ΔΗΜΗΤΡΙΑ να θυμούνται τα 200 χρόνια του Σοπέν, τα 30 του Λένον και ένα σωρό άλλες ανάλογες επετείους γεννεθλίων ή θανάτων. Για τον Σαλονικιό Κανελλόπουλο όμως κανένα αφιέρωμα δεν θα τρέξει όπως φαίνεται.


ΥΓ1: Ευτυχώς που υπάρχουν μπλογκερς σαν τον Στράτο Κερσανίδη και αφιερώνουν πολύτιμο χώρο στο διαδίκτυο σε πρόσωπα σαν τον Τακη Κανελλόπουλο. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να επισκεφτείτε το πλούσιο υλικό που έχει στο αρχείο του μπλογκ του ο Στράτος με κείμενα πάνω στον άνθρωπο και δημιουργό Κανελλόπουλο.

ΥΓ2: Το παρόν κείμενο αποτελεί προσχέδιο ενός πιο ολοκληρωμένου που θα ακολουθήσει προσεχώς και φυσικά θα αναρτηθεί και στο ιστολόγιο.