BEING DEMIS Ή ΝΤΡΙΓΚΙ ΝΤΡΙΓΚΙ 70s ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΟΥ ΝΤΕΜΗ ΡΟΥΣΣΟΥ (ΜΕ ΦΩΤΟ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ)

Αν πιστέψουμε το βιογραφικό του μόλις που ξεπερνάει τα 60. Τι κάνει όμως τον Ντέμη Ρούσσο να επιμένει να ξεπεράσει το φράγμα του χρόνου?
Είναι διττό το ερώτημα που θέτω. Τα τραγούδια του ομολογώ πως τα ξέρω καλά. Θυμάμαι αρκετά από αυτά, σκόρπια τις μελωδίες και στίχους, καθώς είχαν στοιχειώσει την μητέρα μου στα νιάτα της. Ζωντανά τον είχα δει άλλη μια φορά πριν από 20 χρόνια να κάνει το μπάνιο του οικογενειακά σε μια ωραία παραλία της Σκιάθου. Αυτό όμως δεν λέει τίποτα. Ζωντανά επί σκηνής να τραγουδάει αυτές τις μεγάλες επιτυχίες που τον έχουν αναγάγει σε έναν από τους μύθους των 60ς και 70ς τον είδα για πρώτη φορά χτες το βράδυ στο Θέατρο Γης.

Πέρασαν 37 χρόνια από την προηγούμενη εμφανισή του στην Θεσσαλονίκη. Αυτό έλεγε και στην παρουσίαση που έγινε για τις ανάγκες προβολής της συναυλίας προχτές και ο Λευτέρης Κογκαλίδης(φώτο), ο άνθρωπος που ξέρει καλά να ζωντανεύει νοσταλγικά τις αναμνήσεις μας ραδιοφωνικά: "Ήταν 1973 όταν η νεολαία της εποχής είχε μαζευτεί στο Παλέ ντε Σπορ για ένα πάρτυ χωρίς προηγούμενο χορεύοντας και τραγουδώντας τις επιτυχίες του Ντέμη Ρούσσου." Για του λόγου το αληθές μας φανέρωσε ένα κομματάκι από το σπουδαίο αρχείο του δείχνοντας μας ένα ντοκουμέντο εκείνου του πάρτυ στο οποίο μια ομάδα φοιτητών και ο Ρούσσος βγήκαν μια αναμνηστική φωτογραφία. Ο δημοσιογραφικός χαβαλές έγινε όταν ανακαλύψαμε πως ανάμεσα στους τότε μαλλιάδες φοιτητές της φώτο ήταν και ο πρώην υπουργός της ΝΔ Σάββας Τσιτουρίδης!

Ο Ντέμης Ρούσσος επιβεβαιώνοντας την αφήγηση του Κογκαλίδη θυμήθηκε τα πάρτυ της εποχής, τότε που ερχόνταν με τον Βαγγέλη (εννοεί τον Παπαθανασίου) στο Παλέ ή στο Μεντιτερανέ (το ξακουστό σαλονικιώτικο ξενοδοχείο της εποχής) ή αργότερα αυτή η μεγάλη συναυλία στο Παλέ που τάραξε τα νερά. Κι από τότε πέρασαν 37 χρονιά...

Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ

Φτάνοντας στο σήμερα ο Ντέμης Ρούσσος φαίνεται να διασκεδάζει με τις αναμνήσεις του χτες. Ο ίδιος βέβαια μας δήλωνε στην συν. τύπου πως αυτά τα τραγούδια δεν αποτελεούν και κάτι σημαντικό για τον ίδιο, νιώθει όμως χαρούμενος που έκανε μέσα από αυτά εκατομύρια κόσμου να χαρεί να τραγουδήσει, να χορέψει και να ερωτευτεί. Δεν έχει άδικο. Ανεβάινοντας χτες το βράδυ στο Θέατρο Γης η φθορά του χρόνου ήταν εμφανής σε μεγάλο κομμάτι του κοινού που το δήλωνε ευθύς εξαρχής το παρουσιαστικό του. Άσπρα μαλλιά, ρυτίδες, γυαλιά οράσεως, μπαστουνάκι και όλα τα συναφή.

Το ίδιο ισχύει βέβαια και για τον πρωταγωνιστή της βραδιάς. Η φωνή του αλαφροπατάει πάνω στους στίχους έχοντας χάσει κάτι από το μέταλλο και το βάρος μιας αλλοτινής εποχής που τον είχε κάνει σταρ διεθνούς βεληνεκούς. Ωστόσο η φήμη παραμένει. Και για όλους αυτούς τους ανθρώπους που ανέβηκαν στο Θέατρο Γης ο Ντέμης Ρούσσος ήταν, είναι και θα είναι το Νο1 στην καρδιά τους. Του το έδειξαν άλλωστε τραγουδώντας a capella όλες τις αγαπημένες επιτυχίες του, όπως και το Can't Help Falling in love του μυθικού Έλβις Πρίσλεϊ. Του το έδειξαν επίσης φωνάζοντας του (συχνά πυκνά) πόσο τον αγάπανε και φυσικά με πανό και αναπτήρες έφτιαξαν μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα για την βραδιά, "τη νοσταλγική βραδιά" όπως την αποκάλεσε και ο Ρούσσος αφού όλοι γύρισαν το χρόνο στο 1973.

Το πρόγραμμα περιελάμβανε κυρίως τραγούδια από την ποπ και ροκ διαδρομή του Ρούσσου των Aphrodites Child αλλά και αργότερα όταν δέσποζε ως διεθνής ποπ σταρ, υπήρχαν βέβαια και αγαπημένα τραγούδια άλλων καλλιτεχνών της εποχής εκείνης (Έλβις, Προκολ Χάρουμ, κλπ) ενώ δεν έλειψε και μια μικρή παρουσίαση του νέου άλμπουμ, η αφορμή βέβαια για τον ίδιο να ξαναβγει επί σκηνής και να τραγουδήσει όλα τα σουξέ σε μια τουρνέ με τον τίτλο Being Demis.

Η παραγωγή ήταν αρκετά επιμελημένη με ήχο καθαρό και φωτισμούς ατμοσφαιρικούς για τις ανάγκες του κάθε τραγουδιού. Αυτό βέβαια δεν έκρυψε τις μικρές παραφωνίες της όπως ένα τεχνικό ζήτημα που προέκυψε στα μίσα του προγράμματος με την επιστροφή που λάμβανε στο ακουστικό του ο ερμηνευτής, το οποίο λύθηκε στην διάρκεια ενός διαλλείματος που κράτησε 10 λεπτά. Το ίδιο ισχύει και με τις συνεχείς κουραστικές ερωτήσεις του καλλιτέχνη προς το κοινό άλλοτε σε ελληνικά και άλλοτε σε αγγλικά για το αν περνάνε καλά και αν διασκεδάζουν (δηλώνοντας την όποια αμηχανία του) αλλά και τα αμέτρητα τσατσα - τσιριμπιμ τσιριμπομ - λαλαλα που ερμήνευε όπου δεν κολλούσαν ή δεν υπήρχαν στίχοι.

Η αποθέωση βέβαια ήταν στο τέλος όταν για το encore ανέβηκε και πάλι επί σκηνής μαζί με δύο μπουζούκια και έκλεισε την βραδιά με το Velvet Mornings (Ντρίγκι Ντρίγκι μάνα μου) φωνάζοντας και αποχαιρετίζοντας το κοινό με ένα θεαματικό "Ζήτω η Ελλάς, ζήτω η Μακεδονία, ζήτω το μπουζούκι μας, ζήτω moi!" και εκεί πλέον λύθηκα από το σφίξιμο που ένιωθα από την αρχή της βραδιάς και δέχτηκα όλο αυτό το νοσταλγικό αλλά τρυφερό ταξίδι της βραδιάς χειροκρότώντας τον Ντέμη με γέλια. Δεν θα ήθελα να το χοντρύνω. Όπως και να το δεις είχε το γούστο του. Ζήτω του αφού το θέλει και έφυγα βολτάροντας στην υπερβολική δροσιά της Αγ. Δημητρίου.

- Η διεθνής τουρνέ Being Demis του Ντέμη Ρούσσου συνεχίζεται το φθινόπωρο με δύο συναυλίες σε Βουκουρέστι και Μόσχα.