ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΡΕΙΣ ΛΙΣΤΕΣ
Υπάρχουν πολλές λίστες για τα καλύτερα της δεκαετίας που αφήνουμε πίσω. Προσπαθώ να βρω βέβαια και μια λίστα για τα χειρότερα της χρονιάς όποτε αν έχετε κάτι υπόψη δώστε το link για να το απολαύσουμε! Για την ώρα σας δίνω τρεις πολύ ενδιαφέρουσες λίστες που δημοσιεύτηκαν τις τελευταίες ημέρες. Ο φίλος, συνάδελφος και blogger Πάνος Χρυσοστόμου στο προσωπικό του ιστολόγιο καταθέτει την προσωπική του λίστα με τα καλύτερα της χρόνιας. Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί υπολογίζει ωραίες ταινίες που πράγματι έδωσαν μια νέα ώθηση σε ιστορίες παλιές όπως το Ζωντανοί στο Κύτταρο του Αντώνη Μποσκοϊτη (που ανανέωσε το είδος του μουσικού ντοκιμαντέρ αλλά και της έρευνας στο είδος της ταινίας τεκμηρίωσης) ενώ και η λίστα του στα σάουντρακ έχει ωραίες επιλογές που δεν τις σκέφτεσαι με την πρώτη και σηκώνουν κουβέντα, όπως το Νο2 στο οποίο τοποθετει την Άπιστη του Γιαν Κασμάρεκ (θεωρώ π.χ. το οσκαρικό Ψάχνοντας τη Χώρα του Ποτέ πιο δυνατή επιλογή από το έργου του συγκεκριμένου συνθέτη). Ο Χρήστ
Σχόλια
Μέχρι χθες έβλεπα με ενδιαφέρον την πρωτοβουλία τους.
Αλλά διάβασα το παρακάτω άρθρο στη σημερινή "Μακεδονία τής Κυριακής" και μού'ρθε ο διάολος καβάλα:
http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=46823
Μπήκα στο σάιτ των "Κινηματογραφιστών στην ομίχλη" και άφησα το παρακάτω σχόλιο:
Είμαι από τη Θεσσαλονίκη και διαβάζω αυτή τη στιγμή στη σημερινή “Μακεδονία τής Κυριακής”:
“Κάποιοι εκλαμβάνουν αυτή την κίνηση ως αντιφεστιβάλ, άποψη την οποία ο Σωτήρης Γκορίτσας σχολιάζει “όπως σχολιάζω τον παρφουμαρισμένο Μακεδοελληνάρα που έχει βγει να πάει για θαλασσινά στο Μοδιάνο και εκνευρίζεται από έναν απελπισμένο ξυπόλητο Αθηναίο που πνίγεται στο Θερμαϊκό και του χαλάει τη βραδινή έξοδο!” ”
‘Ωστε έτσι, κύριε Γκορίτσα… Αν ερχόσασταν στη Θεσσαλονίκη θα ερχόσασταν στους “παρφουμαρισμένους Μακεδοελληνάρες”; Αυτοί είναι το κοινό τού Φεστιβάλ; Οι δεκάδες χιλιάδες κόσμου που γεμίζουν δέκα αίθουσες (και όχι μία) ταυτόχρονα, είμαστε “Μακεδοελληνάρες”;
Γιατί προσβάλλετε τον κόσμο τής Θεσσαλονίκης όταν ξέρετε ότι μπορεί το Φεστιβάλ να γίνεται στη Θεσσαλονίκη, αλλά εξαρτάται απολύτως από την κρατική, βλέπε αθηναϊκή χρηματοδότηση;
Το μόνο που προσφέρει η Θεσσαλονίκη στο Φεστιβάλ, αλλά και σε όλους εσάς τους Έλληνες κινηματογραφιστές, είναι αγάπη και στήριξη.
Το ζήτημα είναι η σχέση που προσπαθούν κάποιοι να δημιουργήσουν προς όφελος τους με το φεστιβάλ και την Θεσσαλονίκη δημιουργώντας πρόλημα στην σχέση των ελληνων δημιουργών με το φεστιβάλ. όλοι ξέρουνπως η πόλη αυτή έχει κοινό και αγαπάει το φεστιβάλ καιόσους τιμάνε με τις ταινίες τους τη διοργάνωση. Επίσης όλοι πρέπει να σκεφτούν τι αντίκτυπο έχει στο φεστιβάλ αυτή η κόντρα και η αποχή. επομένως οι μακεδοελληνάρες δεν είναι η ζημιά. η αποχή και η απαξίωση μιας σπουδαίας διοργάνωσης είναι η ζημιά.