ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ - ΝΕΑ ΖΩΗ 705 (ΤΟ ΣΑΟΥΝΤΡΑΚ ΜΙΑΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΕΡΘΕΙ ΠΟΤΕ)
Ένα χειμωνιάτικο πρωι στην Αγίου Δημητρίου. Η ώρα είναι 8 παρα δεκα. Το κρύο έχει τσαλακώσει τα χέρια μου σε μια μάζα που απλώς κουνιέται πέρα δώθε. Δεν φοράω γάντια αλλά έχω μαζί μου ένα πράσινο γουωκμαν. Σήμερα που το βλέπω να σκονίζεται σε ένα ράφι του σπιτιού μου φαίνεται ογκόλιθος. Τότε το παραχωνα στην τσέπη του μπουφαν και τα ακουστικά ήταν μονίμως στα αυτιά μου. Η κασέτα εκείνο το πρωί είχε ένα περιέργο συγκρότημα που άκουσα το προηγούμενο βράδυ σε ένα συμμαθητή μου. Θυμάμαι το πρώτο κομμάτι και δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ. Ο τίτλος του ήταν σαν να έδινε μια υπόσχεση για κάτι καλύτερο στο μέλλον. Το πιανάκι στην αρχή άνοιγε γοητευτικά το ηλεκτρονικό μουσικό θέμα της συνέχειας. ΝΕΑ ΖΩΗ 705 από τους Στερεο Νοβα, το σάουντρακ της δεκαετίας του 90 στα ηχεία του ραδιοφώνου σας για την επόμενη μια ώρα
Τίποτα δεν υπήρξε πιο πρωτότυπο αυτή την εποχή από τα ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ, τις ΤΡΥΠΕΣ και τους ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ στη ζωή μου. Η χώρα πέρναγε δημιουργικά από τον παπανδρεου στον Σημ
Σχόλια
Μέχρι χθες έβλεπα με ενδιαφέρον την πρωτοβουλία τους.
Αλλά διάβασα το παρακάτω άρθρο στη σημερινή "Μακεδονία τής Κυριακής" και μού'ρθε ο διάολος καβάλα:
http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=46823
Μπήκα στο σάιτ των "Κινηματογραφιστών στην ομίχλη" και άφησα το παρακάτω σχόλιο:
Είμαι από τη Θεσσαλονίκη και διαβάζω αυτή τη στιγμή στη σημερινή “Μακεδονία τής Κυριακής”:
“Κάποιοι εκλαμβάνουν αυτή την κίνηση ως αντιφεστιβάλ, άποψη την οποία ο Σωτήρης Γκορίτσας σχολιάζει “όπως σχολιάζω τον παρφουμαρισμένο Μακεδοελληνάρα που έχει βγει να πάει για θαλασσινά στο Μοδιάνο και εκνευρίζεται από έναν απελπισμένο ξυπόλητο Αθηναίο που πνίγεται στο Θερμαϊκό και του χαλάει τη βραδινή έξοδο!” ”
‘Ωστε έτσι, κύριε Γκορίτσα… Αν ερχόσασταν στη Θεσσαλονίκη θα ερχόσασταν στους “παρφουμαρισμένους Μακεδοελληνάρες”; Αυτοί είναι το κοινό τού Φεστιβάλ; Οι δεκάδες χιλιάδες κόσμου που γεμίζουν δέκα αίθουσες (και όχι μία) ταυτόχρονα, είμαστε “Μακεδοελληνάρες”;
Γιατί προσβάλλετε τον κόσμο τής Θεσσαλονίκης όταν ξέρετε ότι μπορεί το Φεστιβάλ να γίνεται στη Θεσσαλονίκη, αλλά εξαρτάται απολύτως από την κρατική, βλέπε αθηναϊκή χρηματοδότηση;
Το μόνο που προσφέρει η Θεσσαλονίκη στο Φεστιβάλ, αλλά και σε όλους εσάς τους Έλληνες κινηματογραφιστές, είναι αγάπη και στήριξη.
Το ζήτημα είναι η σχέση που προσπαθούν κάποιοι να δημιουργήσουν προς όφελος τους με το φεστιβάλ και την Θεσσαλονίκη δημιουργώντας πρόλημα στην σχέση των ελληνων δημιουργών με το φεστιβάλ. όλοι ξέρουνπως η πόλη αυτή έχει κοινό και αγαπάει το φεστιβάλ καιόσους τιμάνε με τις ταινίες τους τη διοργάνωση. Επίσης όλοι πρέπει να σκεφτούν τι αντίκτυπο έχει στο φεστιβάλ αυτή η κόντρα και η αποχή. επομένως οι μακεδοελληνάρες δεν είναι η ζημιά. η αποχή και η απαξίωση μιας σπουδαίας διοργάνωσης είναι η ζημιά.