50ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Και το 50ο Φεστιβάλ είναι πλέον μπροστά μας. Μαζί με το μέγα ερώτημα του: Why Cinema Now? Κι όμως άλλο είναι το μέιζον ερώτημα αγαπητέ αναγνώστη. Εχω την αίσθηση πως το Why Thessaloniki's Film Festival Press Conference in Athens? ταιριάζει πιο πολύ στην προκειμένη περίπτωση. Για το επετειακό Νο 50 λοιπόν, όπως και τα προηγούμενα χρόνια η επίσημη παρουσίαση έγινε στην Αθήνα. Στο Υπουργείο Πολιτισμού. Χωρίς τον Υπουργό? Γιατί απ' ότι έμαθα ο αρμόδιος Υπουργός δεν έδωσε το λαμπρό παρόν στην μεγαλειώδη εκδήλωση. Και αθηναϊκή εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας μαζί με αθηναϊκό free press (βρίσκω εδώ άσκοπο το ερώτημα πως ένα αθηναϊκό δωρεάν έντυπο αποτελεί χορηγό επικοινωνίας μιας εκδήλωσης που αφορά την Θεσσαλονίκη) τις προηγούμενες μέρες είχαν "διαρρεύσει" τα 3/4 του προγράμματος. Πάλι καλά εκεί στο φεστιβάλ που φρόντισαν να κρατήσουν και κάμια έκπληξη για σήμερα.

Στο πρόγραμμα της εκδήλωσης τώρα τα πράγματα δεν δείχνουν να θυμίζουν επετειακό φεστιβάλ. Το διεθνές διαγωνιστικό για άλλη μια φορά θα μετρήσει δυνάμεις και αυτή τη φορά ελλείψει των ελληνικών ταινιών μάλλον θα δοκιμάσει το πιο σκληρό crush test του όντας πλέον το κυρίως πιάτο για τους δημοσιογράφους και κριτικούς κινηματογράφου. Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής ο Θόδωρος Αγγελόπουλος (που πλέον εξελίσσεται σε μεγάλο έρωτα και της τωρινής διοίκησης του φεστιβάλ με τις τόσες παρουσίες του: 2007 - τιμητική Βέντερς, 2008- Ειδική πρεμιέρα για την "Σκόνη" και 2009 - Πρόεδρος του jury).

Ο Βέρνερ Χέρτζογκ απολαμβάνει επίσης μεγάλες τιμές στο πρόγραμμα αφού πληρέστερο αφιέρωμα δεν θα μπορούσε να γίνει. 52 ταινίες (μικρού, μεσαίου και μεγάλου μήκους) δηλαδή το σύνολο της φιλμογραφίας του θα παρουσιαστεί στη Θεσσαλονίκη. Το 1/5 του φετινού πρόγραμματος (αν δεχτούμε και τα μικρού μήκους του πειραματικού τμήματος βγαίνει σούμα 250 ταινίες) είναι Χέρτζογκ! Αμά δεν βγούμε τρελαμένοι σαν τον Κίνσκι από τη φετινή διοργάνωση...

Μεγάλο κομμάτι και της φετινής διοργάνωσης η "Θεία από το Σικάγο" με άλλα λόγια οι αγαπημένοι φίλοι μας από το Χολιγουντ. Σιντ Γκανίς (πρώην Πρόεδρος της Ακαδημίας των Όσκαρ), Τζέρεμι Τόμας (οσκαρικός παραγωγός του Τελευταίου Αυτοκράτορα), Τζιμ Γιαννόπουλος (τώρα που έμαθε το δρόμο και του άρεσε και το καλντερίμι της προβλήτας να τον χάσουμε τον θείο Τζιμ?).

Την κορδέλα της διοργάνωσης θα κόψει ο Φατιχ Ακιν ( κι αυτός γνώριμος της Θεσσαλονίκης από παλιά) με το Soul Kitchen ενώ τη φετινή διοργάνωση κλείνει ο Αλέν Ρενέ και τα Αγριόχορτα.

Στα υπόλοιπα του προγράμματος ξεχωρίζουν ο Εουχένιο Καμπαγέρο που κέρδισε Όσκαρ καλ. διεύθυνσης για τον Λαβύρινθο του Πάνα (κι αφού μαζεύουμε όλο το team του Ντελ Τόρο δεν φωνάζουμε και τον ίδιο τον δημιουργό να καταλάβουμε ότι όντως αξίζει η προσπάθεια?), ο Γκιόργκι Πάλφι, που η Ταχιδέρμια του είχε αναγουλιάσει κόσμο (είναι από τους λόγους που δεν αγγίζω πλέον χαβιάρι), Μιριάνα Καράνοβιτς (πρωταγωνίστρια του Κουστουρίτσα), Σαμουέλ Μαόζ (ο νικητής του Χρυσού Λέοντα 2009), ο Κότζι Γουακαμάτσου (παραγωγός της Αυτοκρατορίας των αισθήσεων).

Το σπουδαίο ραντεβού μας με το 50ο φεστιβάλ έρχεται όταν φτάνει στην πόλη ο σπουδαιότερος συνθέτης (σύμφωνα με τα φετινά WSA) της χρονιάς, ο Γάλλος ελληνικής καταγωγής Αλεξάντερ Ντεπλά για τον οποίο έχουμε μιλήσει αρκετές φορές και φυσικά θα ξαναπούμε όταν έρθει στην Θεσσαλονίκη. Μια θετική κίνηση του φεστιβάλ να καλεί έναν άνθρωπο από τον χώρο της μουσικής. Ακόμη καλύτερο βέβαια θα ήταν αν οργανώναν και κάποια συναυλία του αλλλά ας μην γκρινιάζω και για αυτό.

Για τις ελληνικές ταινίες δεν χρειάζεται να ξαναπούμε. Έξι κέρδισαν το πάσο της απλής προβολής και άλλοι δύο θα εκπροσωπήσουν τη χώρα και στο διεθνές διαγωνιστικό ( ο Κυριάκος Κατζουράκης και ο Σταύρος Ιωάννου). Τα υπόλοιπα ελληνικά αφορούν το Digitalwave(που σημειώθηκαν και εδώ διαρροές προς ομιχλη μεριά) και τις φοιτητικές ταινίες του Α.Π.Θ. Οι Ομιχλιστές πάντως αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να ανηφορήσουν προς Πλατεία Αριστοτέλους μεριά με τις ταινίες τους ή έστω κάποιο χαριτωμένο happening. Προς το παρόν έχουν να ασχοληθούν με την δική τους διοργάνωση στην Αθήνα...

ΥΓ: Φυσικά ο σχολιασμός δεν τελειώνει εδώ. Εκ πρώτης όψεως φτώχια καταραμένη είναι το πρόγραμμα και δεν θυμίζει σε τίποτα το φεστιβάλ του μισού αιώνα ζωής. Αλλά ας αφήσουμε το χρόνο να κυλήσει και θα τα πούμε όλα στην ώρα τους