ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ - ΤΡΕΧΩ, ΤΡΕΧΕΙΣ, ΤΡΕΧΕΙ, ΤΡΕΧΟΥΜΕ, ΤΡΕΧΕΤΕ, ΤΡΕΧΟΥΝ

Έρχεται μια στιγμή που η φεστιβαλική κούραση σε καταρρέει...


Κάπως έτσι μάλλον έγινε και σε αυτή την περίπτωση και για 2 μέρες δεν ενημέρωσα το μπλογκ. Ταινίες σε αυτό το φεστιβάλ δεν έχω δει ακόμα αρκετές (όσες θα ήθελα δηλαδή) αλλά το τι περιστροφή έχω κάνει γύρω γύρω από το λιμάνι δεν φαντάζεσαι.

ΣΙΝΤ ΓΚΑΝΙΣ

Για τον θείο Σιντ σου είχα πει και σε περασμένο ποστ. Ωστόσο στο μαστερκλας που είχε για τις ανάγκες του φεστιβάλ οι λίγοι, καλοί και μετρημένοι που παραβρεθήκαμε θαμπωθήκαμε από την παρουσίαση της πλήρους δραστηριότητας της Οσκαρικής Ακαδημίας.

Με μια πλούσια βιβλιοθήκη, ένα τρομερό αρχείο με 26 άτομα που αλωνίζουν την υφήλιο ψάχνωντας και συντηρώντας οτιδήποτε σχετίζεται με την τέχνη του σινεμά. Πάνω από 10 εκ. φωτογραφίες, ποστέρ, σενάρια, στορυμπορντς, παρτιτούρες (ο αθεόφοβος ο Γκάνις μας έδειξε την πάρτιτούρα του Άλεξ Νόρθ από το Λεωφορείον ο Πόθος!) καιότι άλλο μπορείς να φανταστείς που σχετίζεται με το γύρισμα μιας ταινίας. Οι 26 αρχειοθέτες και συντηρητές που ανέφερα πριν έχουν επίσης το ιερό καθήκον να συντηρούν και να αναπαλαιώνουν τις κόπιες ταινιών όπως το Ρασομόν του Κουροσάουα για το οποίο η χάρη τους έφτασε μέχρι το Τόκιο ώστε να βρουν κομμάτια της μπομπίνας που έλειπαν και έτσι να φτάσουν στο αρτιότερο ιστορικά αποτέλεσμα.

Φυσικά ο Γκάνις μίλησε και για την χρυσή βιτρίνα του μαγαζιού, τα Όσκαρ για τα οποία εξήγησε τον τρόπο με τον οποίο τα 6000 μέλη της Ακαδημίας ψηφίζουν και αποφασίζουν για τους καλύτερους της χρονιάς. Και για το πως η τηλεοπτική μετάδοση σχετίζεται με τις εντυπώσεις και τα οικονομικά οφέλη της Ακαδημίας. Φυσικά όταν η κουβέντα πήγε στα Ελληνικά Κρατικά Βραβεία ο Σιντ φάνηκε να παραξενέυεται λέγοντας πως η δημιουργία Ακαδημίας Τεχνών μάλλον είναι απαραίτητη. Το ίδιο ανέφερε και ο Περ Χολστ, που για λογαριασμό της EFA παρουσίασε με έναν πιο σεμνό και σύντομο τρόπο την λειτουργία της Ευρωπαικής Ακαδημίας και τα διαδικαστικά της ψηφοφορίας της για τα Φέλιξ.

ΕΙΣΗΤΗΡΙΑ

Ο μόνιμος πονοκέφαλος του Φεστιβάλ επέστρεψε όπως έπρεπε να συμβεί. Αυτός που κάθε φορά πας στα γκισέ για να κόψεις εισητήρια και δεν βρίσκεις ούτε σκόνη. Είναι ωραίο που και φέτος θα σημειωθει άνοδος στη ζήτηση των πολυπόθητων εισητήριων του Φεστιβάλ. Άσχετα αν μέσα χώνουν και τα μηδενικά εισητήρια από προσκλήσεις και κάρτες. Τον κόσμο που αγόρασε Σινεκάρτα σκέφτομαι. Είναι άσχημο να νιώθεις βλάκας και ότι μένεις στην απέξω αν και πλήρωσες ήδη 60, 80 ή 200 ευρώπουλα για να είσαι μέσα.

ΓΕΝΝΕΘΛΙΑ

Και τελικά δεν είμαι ο μόνος που διακρίνει μια αμηχανία του Φεστιβάλ να θυμηθεί το λατρεμένο παρελθόν του. Μόλις μια εκδήλωση με το ζόρι και σε αυτή πάλι κατάφεραν να σχολιαστούν αρνητικά. Και όχι μόνο για αυτό. Όπως φάινεται το Φεστιβάλ φτάνοντας στο Νο50 φτάνει και σε ένα όριο που πιθανότατα να αλλάξουν τον χαρακτήρα και την ταυτότητα του. Λες? Εγώ δεν λέω τίποτα. Οι άλλοι σχολιάζουν και εγώ σου μεταφέρω ως ωτακουστής τι λέγεται.

ΥΓ: Έχω κι άλλα να γράψω αλλά θα τα πούμε και αργότερα. Το φεστιβάλ μπήκε στην τελική τροχιά...