ME LLAMA WALTER...WALTER SALLES

ομολογώ πως τέτοιες μέρες το φεστιβάλ δύσκολα τις έχει ξαναζήσει. τέτοια σκυταλοδρομία κινηματογραφική δεν έχει ξαναγίνει.φεύγει ο ένας, έρχεται ο άλλος.χθες Γαβράς, σήμερα Σάλλες και αύριο Σάλλες και Βεντερς και δεν ξέρω εγώ τι άλλο μας επιφυλλάσει το πρόγραμμα! και κάπου εκεί στη μέση ταινίες, όμορφες παρουσίες, βόλτες στο καλντερίμι της προβλήτας, κουβέντες και νέες γνωριμίες στο καφέ της Αποθήκης αλλά και στα γκισέ των εισητηρίων. c' est la vie (στο φεστιβάλ)!

ξεκίνησα την μέρα μου με ένα παραδοσιακό τζοκινγκ σπίτι - λιμάνι. γιατί νους υγειής εν σώματι... δεν είμαι γυμναστικός αθλητικός τύπος αλλά το τραφικ της Θεσσαλονίκης είναι εφάμιλλο μιας ευρωπαικής μεγαλούπολης (να και κάτι...καλό που πήραμε από τους ευρωπαίους!). για να κατέβει το αστικό από την Λαγκαδά στο βαρδάρι θέλει ένα τέταρτο ασυζητητί. δεν σκέφτομαι καν να φτάσει στο τέρμα της Πλατείας Ελευθερίας. βάζω λοιπόν τα πόδια στο κεφάλι και τρέχω. το πρόγραμμα μου είναι σαφές : masterclass Γαβρά, ταινίες, Βαλτερ Σάλες και λοιπά...

ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΒΡΑΣ (τριτο και τελευταίο μέρος)

"Δεν έχει σημασία τι κάμερα κουβαλάς στο γύρισμα, σημασία έχει τι πλάνο τραβάς με αυτήν". την αμαρτία μου την λέω αλλά ο μεσιέ Γαβράς μου γαργαλάει το μυαλό και την φαντασία με τέτοια συνθήματα. είπε βέβαια και άλλα πολλά και όμορφα για το ψηφιακό σινεμά, την πρωτοκαθεδρία της Αμερικής και εδώ, για την φροντίδα του γαλλικού κράτους προς την κινηματογραφική βιομηχανία (ειδικός νόμος απαγορεύει την προβολή ταινιών στην τηλεόραση τα Σάββατα ώστε ο κόσμος να έχει κίνητρο για να πηγαίνει Σάββατο στο σινεμά). ώραια όσα είπε ο Costa Gavras, αλλά τέτοιο λαικό προσκύνημα σε masterclass δεν έχω ξαναματαδεί. Λαικό προσκύνημα στην Τήνο θυμιζε, παρά κινηματγοραφικό σεμινάριο στον Κασαβέτη! και να σκεφτείς ότι ο Καβουκίδης ήταν μισογεμάτος και ο Δανός ο Ρουκοφ με 100 ψυχές. φαντάσου τι έχει να γίνει αύριο στο road movie των Βεντερς και Σάλλες. Είπα Σάλλες?

ME LLAMA WALTER SALLES (με γιάμα Βαλτερ Σάλες)

Δεν χρειάστηκε να μου συστηθεί ο βραζιλιάνος σκηνοθέτης των Ημερολογίων μοτοσυκλέτας. τον ήξερα πολύ καλά. τον κρέμασα όμως φώτο για να τον καμαρώσετε και εσείς. είχαμε ραντεβού για μια συνομιλία περί σινεμά και ότι ήθελε προκύψει (στην κουβέντα μας) και ομολογώ πως χάρηκα πολύ για όσα άκουσα αν και θα προτιμούσα να γίνει το μπλα μπλα στα ισπανικά και όχι στα αγγλικά αλλά δεν ήμουν μόνος στο ραντεβού μου...

Ο Βαλτερ είναι ένα κινητό λινγκουαφόν αφού μιλάει 4 γλώσσες παρακαλώ. πορτογαλικά (η μητρική), αγγλικά, γαλλικά και εσχάτως ισπανικά. τα ισπανικά μου αποκάλυψε ότι δεν τον δυσκόλεψαν αλλά ήταν ανάγκη να τα μάθει για το γύρισμα των "Ημερολογίων μοτοσυκλέτας". Κάπως έτσι πρόεκυψε και η αγάπη για την Αργεντινή. Στο τελευταίο μουντιάλ μάλιστα ήταν φαν των μπιανκοτσελέστε και λυπήθηκε που χάσανε τόσο ηλίθια από την Γερμανία (σε αυτό συμφωνώ και εγώ). Τα αγγλικά και τα γαλλικά βέβαια πρόεκυψαν γιατί ο Μπαμπάς Βάλτερ Σάλλες (συνονόματος) ήταν στο διπλωματικό σώμα της Βραζίλιας σε Γαλλία και ΗΠΑ. για αυτό και τα αγγλικά τα μιλάει σαν αηδόνι. πιστεύει πάντως ότι το ρίσκο και οι δυσκολίες που αντιμέτώπησε πέρυσι στα γυρίσματα του "Dark Water", της πρώτης αγγλόφωνης ταινίας του με την Τζένιφερ Κόνολι ήταν μεγάλες και μου το αιτιολόγησε αυτό με ένα στιχάκι του Φερνάντο Πεσόα, το οποίο όμως τώρα δεν θυμάμαι για να ειμαι ειλικρινής. Με τον Βαλτερ είπαμε πολλά. Άλλωστε ειμασταν και μεγάλη παρέα. σχόλιασε την πολιτική στην Βραζίλια, και την Λατινίκη Αμερική (με τις τόσες αριστέρες κυβερνήσεις για πρώτη φορά), για την μουσική των ταινιών του, το πολιτικό σινεμά, τον Κεν Λόουτς, τους Ιρανούς σκηνοθέτες, το Χόλυγουντ και άλλα πολλά που θα έπαιρνε ώρα για να τα γράψω. ίσως κάποια άλλη στιγμή όμως γιατί τώρα έχω να πω κι άλλα.

ΜΕΡΑ ΝΥΧΤΑ ΜΕΡΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΟΛΥΜΠΙΟΝ

ο τίτλος εν πρώτοις με τράβηξε προς την αίθουσα. όταν διάβασα και το στορυ κάτι έκανε κλικ μέσα μου. οι πληροφορίες μου από την δημοσιογραφική προβολή της ταινίας "Μέρα Νύχτα, Μέρα Νύχτα" ήταν ενθουσιώδεις. έσπευσα και εγώ και βρέθηκα μπροστά σε δυνατές συγκινήσεις που πρωτοεμφανιζόμενος δεν πίστευα ότι μπορεί να προσφέρει. κι ομως... Η τζούλια Λοκτεφ, γεννήθηκε στη Ρωσία και σπούδασε την τέχνη του σινεμά στην Αμερική (Τορόντο και Νέα Υόρκη). το θέμα της ταινίας της είχε να κάνει με την τρομοκρατία. η 11η Σεπτεμβρίου έχει επηρεάσει κόσμο και κοσμάκη, που γυρνάει με μια κάμερα και ένα σενάριο ανά χείρας ιστορίες γύρω άπό το θέμα. Η Τζούλια όμως κάνει κάτι μοναδικό. Η ηρωίδα της είναι ένα νεαρό κορίτσι, αγνωστου εθνικότητας και διαμονής, η οποία αποφασίζει να παραδόσει την ψυχή της στο όνομα της τρομοκρατίας. μέχρι εδώ όλα καλά (ή μάλλον όλα κακά) γιατι από εδώ και πέρα αρχίζει η μαγκιά. 1) σε κανένα σημείο της ταινίας δεν φανερώνεται το κίνητρο της θυσίας της. Γιατί καλό μου κορίτσι βάζεις σώνει και καλά το κεφαλάκι σου το όμορφο στον τορβά? κάμια απάντηση αυτή. 2) οι άνθρωπο που την βοηθάνε να ολοκληρώσει το σχεδιό της είναι οτίδηποτε άλλο εκτός από... κακοί μουσουλμάνοι. Κινέζοι, μάυροι, Λευκοί αμερικάνοι και ότι άλλο βάζει ο νους σας από όλες τις φυλές του κόσμου. η μόνη στιγμή που παραπέμπει έστω και λίγο σε μουσουλμανική τρομοκρατία είναι το βίντεο μαρτυρία της μελλοθάνατης αλλά και εκεί κάμια απάντηση για το τι θα γίνει και γιατί το κάνει.

είναι φανερό ότι η Λοκτεφ έφτιαξε ένα μικρό υπέροχο διαμαντάκι με πολλές εκρηκτικές σιωπές. σιωπές όμως που λένε τόσα για τον κόσμο της μετά 11ης Σεπτεμβρίου και για την ανάγκη μας να ζήσουμε, να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε πριν φυλλοσκορπίσουμε στο κενό. Πάντως πρωτάρα και άβγαλτη δεν είναι στη σκηνοθεσία. Ο σκηνοθέτης Ηλίας Γιαννακάκης (Αλεμάγια) μου έλεγε μετά το πέρας της προβολής ότι η κόπελα είναι άπαιχτη και στο ντοκιμαντέρ. και εέκι κατάλαωβα ακόμα πι πολλά για την Τζούλια Λοκτεφ και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να ψάξω να την βρω και της δώσω συγχαρητήρια, αν είναι βέβαια εδώ)

ΠΕΚΚ - ΟΙ 10 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ EVER

με κοιτάς με βλέμμα αλλήθωρο και δεν ξέρω το λόγο. επείδη θα σου πω για ελληνικές ταινίες? ησυχασε. θα σου πω για τα κλασσικά άπαντα όπως τα διάλεξαν οι Έλληνες κριτικοί γιατί μέχρι στιγμής η φετινή σοδειά δεν δείχνει ανθηρή (υπομονή όμως γιατί ΄τα καλύτερα δεν παίχτηκαν ακόμα). έχουμε λοιπόν και λέμεεεε... Θέμα της συνάντησης μας στον Παύλο Ζάννα: Η παρουσίαση των 10 καλύτερων ταινιών στην ιστορία του ελληνικού σινεμά. Έλαβον: Γκόρτσος 0 ψήφους, Μαντάς 10 ψήφ...ούπς! αυτό είναι άπο άλλη ταινία, συγνώμη! να η λίστα με τις ταινίες:

1. ΔΡΑΚΟΣ, 1956, ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ

2.ΕΥΔΟΚΙΑ, 1971, ΑΛΕΞΗΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ

3.ΘΙΑΣΟΣ, 1975, ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

4.ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, 1985, ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΤΑΚΗΣ

5.ΣΤΕΛΛΑ, 1955, ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

6.ΚΑΛΠΙΚΗ ΛΙΡΑ, 1955, ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΖΑΒΕΛΛΑΣ

7.ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ, 1984, ΚΩΣΤΑΣ ΦΕΡΡΗΣ

8.ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ, 1970, ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

9.ΚΑΡΚΑΛΟΥ, 1984, ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΡΝΕΣ

10.ΓΛΥΚΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ, 1985, ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ

11.ΕΑΡΙΝΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΑΓΡΟΦΥΛΑΚΩΝ, 2003, ΔΗΜΟΣ ΑΒΔΕΛΙΩΔΗΣ

οι 3 τελευταίες ισοψήφισαν και για αυτό η 10αδα έγινε 11αδα αλά Ρεχάγκελ!

παρατηρήσεις: 2 Αγγελόπουλοι μέσα, κάνενας Βούλγαρης, κάνενας Κανελόπουλος, κάνενας Παναγιωτόπουλος και φυσικά εκτός και οι 4 τανίες που έφτασαν μέχρι την 5αδα του Όσκαρ ξένης ταινίας (Κόκκινα φαναρια, το χώμα βάφτηκε κόκκινο, Ιφιγένεια και Ηλέκτρα). κάθε άλλο σχόλιο περιττό. η επόμενη αντίστοιχη ψηφοφρία της ΠΕΚΚ σε 10 χρόνια (την υγεία μας να έχουμε και ταινίες να βλέπουμε)

υστερόγραφα:

Νο1 : αυτή η πατέντα με τους εθελοντές έχει γλιτώσει άπειρες φορές το φεστιβάλ από το ρεζίλεμα των άδειων καθισμάτων σε μια τιμητική εκδήλωση. ίσως επειδή δεν έχουν καλή επικοινωνιακή πολιτική και ίσως γιατί η κυνηγετική περίοδος στην Ελλάδα ξεκινάει Φλεβάρη για να πιάσουν κανέναν θεατή με το τουφέκι τους. το ίδιο συνέβη και χτες και σήμερα. την ίδια ώρα στο λιμάνι γινόταν ο κακός χαμός και έπεφτε μαλλιοτράβηγμα για να βολευτούν όλοι στις αίθουσες. τα συμπεράσματα δικά σας...

νο2: όταν το διάβασα έφτιαξα συκώτι. Ο Τεό (λέγε με Θόδωρο Αγγελόπουλο) αύριο στη Θεσσαλονίκη για να δώσει τον Χρυσό Αλέξανδρο στον φίλο του τον Βιμ Βέντερς. και περιμένω άυριο την στιγμή της οικογενειακής φώτο επί σκηνής Ολυμπιον με Τεό, Βιμ και Δέσποινα για να την κάνω wallpaper! ρε μπας και η κα Μουζάκη μας φυλάει και κανέναν Μισέλ στο τέλος που θα δώσει κάνενα βραβείο σε Σαντριν Μπονερ και Εμανουέλ Μπεάρ? κακίες... άντε καληνύχτα και αύριο καλές μας ταινίες!