ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝ...
όνειρο ήταν δεν θα πει τίποτα...Μάλλον ήμουν υπερβολικά αισιόδοξος φέτος. Η Κριστιν Βασόν όμως και η υπόλοιπη παρέα της επιτροπής είχαν αντίθετη άποψη και δεν φάνηκε να πρωτοτυπούν.
ΣΑΝ ΠΑΣ ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ...
Να εύχεσαι να μην ταλαιπωρηθεις και να απολαύσεις τον απόλυτο χαβαλέ και χάος που επικρατεί μέσα και έξω από το Ολύμπιον. Τις τσιτωμένες ταξιθέτριες - υπαλλήλους του φεστιβάλ μην φοβηθείς. να εύχεσαι να είναι σύντομη η τελετή. και τα βραβεία, οι ευχαριστήριοι λόγοι και οι χαριτωμενίες των παρουσιαστών να μην σε πρήξουν πολύ. έτσι μόνο θα καταλάβεις τελετή λήξης στο φεστιβάλ κινηματογράφου τι σημαίνει...
δεν ξέρω αν πέτυχα διάνα με το διασκευασμένο ποιηματάκι μου αλλά η τελετή λήξης δεν ήταν ποτέ το φόρτε αυτού του φεστιβάλ. πάντα λίγο χαμένα τα έχουν όλοι, πάντα επικρατεί μια χαοτική κατάσταση, πάντα ο εκνευρισμός και το μπλα μπλα επί σκηνής κουράζει. φέτος απλά είχε λίγο γκλάμουρ όλο αυτό αφού τα βραβεία έδωσαν η Σαντριν Μπονέρ, η Τζουλιέτ Λιουις, ο Παντελής Βούλγαρης, η Λίλι Τειλορ, ο Τσεν Καιγκε, ο Βιμ Βέντερς. μιλάω για αυτά του διεθνούς διαγωνιστικού. γιατί έχουν αρχίσει να θεσμοθετούνται απίστευτα βραβεία που σίγουρα θα μπορούσαν να μείνουν εκτός τελετής ή να έχουν την δική τους τελετή ένα μεσημερι στην προβλήτα και απλώς να γίνει μια συνοπτική βιντεοπαρουσίαση επί της οθόνης για να μάθουμε όλοι ότι γίνεται δουλειά και βραβεύονται δημιουργοί και με άλλους τρόπους.
πίστευα ότι φέτος οι 2 Έλληνες θα τα κατάφερναν αλλά τζίφος! κάνενας τους δεν συγκίνησε αρκετά την επιτροπή και έτσι πάμε για τα Κρατικά Βραβεία. και το πίστεψα τόσο πολύ ώστε να ρισκάρω ανοιχτή πρόβλεψη υπέρ τους. αυτά έχει αν παθιάζεσαι με αυτο που ασχολείσαι. η επιτροπή πάντως έδειξε να μην πρωτοτυπεί αφού η κορεάτικη "Οικογενειακοί Δεσμοί" πήρε πολλά και διάφορα βραβεία και μεταξύ τους και τον Golden Alexander.
14 χρόνια μετά η Άπω Ανατολή έχει πάρει σχεδόν τους μισούς Χρυσούς Αλέξανδρους. δώστε βάση: 1) 1995 - Χονγκ Κόνγκ, 2) 1996 - Κίνα, 3) 1998 - Ιαπωνία και Κορέα, 4) 1999 - Κίνα, 5) 2001 - Ιαπωνία. Αυτή η τεράστια σχολή του νέου ασιατικού σινεμά κλέβει την προσοχή μας σε φεστιβάλ όπως αυτά των Καννών, της Βενετίας και του Βερολίνου, εδω θα κολλήσουμε τώρα? Η επιτροπή του φεστιβάλ πάντα είχε μια δική της λογική που δεν ακολουθούσε απόλυτα το κριτήριο και την αισθητική του κοινού. και δεν έχει και τόσα πολλά να μοιράσει αφού μιλάμε για νέους άγνωστους δημιουργούς και όχι για φτασμένους.
Η τελετη αυτή καθεαυτή ήταν τόσο κουραστική, η οργάνωση και το στήσιμο ξαναζεσταμένα, ενώ τα σημάδια νεοπλουτισμού (και οι ακραίες συμπεριφορές που φέρνει αυτό) δεν κρύβονται με τίποτα. Δεν μπορώ να περιγράψω το τι συνέβη γιατί απλά δεν περιγράφεται. απλά το βιώνεις και προσέυχεσαι να τελειώσει ανώδυνα για σένα. την ταινία του Ρενέ πάντως δεν μπόρεσα να την δω γιατί είχα ήδη εξαντληθεί από την τελετή που κράτησε 100 λεπτά! Δηλαδή όσο μια ταινία!
Συνοπτική αναδρομή και λοιπές εντυπώσεις από το 10ημερο και τα Κρατικά Βραβεία αύριο.
ΣΑΝ ΠΑΣ ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ...
Να εύχεσαι να μην ταλαιπωρηθεις και να απολαύσεις τον απόλυτο χαβαλέ και χάος που επικρατεί μέσα και έξω από το Ολύμπιον. Τις τσιτωμένες ταξιθέτριες - υπαλλήλους του φεστιβάλ μην φοβηθείς. να εύχεσαι να είναι σύντομη η τελετή. και τα βραβεία, οι ευχαριστήριοι λόγοι και οι χαριτωμενίες των παρουσιαστών να μην σε πρήξουν πολύ. έτσι μόνο θα καταλάβεις τελετή λήξης στο φεστιβάλ κινηματογράφου τι σημαίνει...
δεν ξέρω αν πέτυχα διάνα με το διασκευασμένο ποιηματάκι μου αλλά η τελετή λήξης δεν ήταν ποτέ το φόρτε αυτού του φεστιβάλ. πάντα λίγο χαμένα τα έχουν όλοι, πάντα επικρατεί μια χαοτική κατάσταση, πάντα ο εκνευρισμός και το μπλα μπλα επί σκηνής κουράζει. φέτος απλά είχε λίγο γκλάμουρ όλο αυτό αφού τα βραβεία έδωσαν η Σαντριν Μπονέρ, η Τζουλιέτ Λιουις, ο Παντελής Βούλγαρης, η Λίλι Τειλορ, ο Τσεν Καιγκε, ο Βιμ Βέντερς. μιλάω για αυτά του διεθνούς διαγωνιστικού. γιατί έχουν αρχίσει να θεσμοθετούνται απίστευτα βραβεία που σίγουρα θα μπορούσαν να μείνουν εκτός τελετής ή να έχουν την δική τους τελετή ένα μεσημερι στην προβλήτα και απλώς να γίνει μια συνοπτική βιντεοπαρουσίαση επί της οθόνης για να μάθουμε όλοι ότι γίνεται δουλειά και βραβεύονται δημιουργοί και με άλλους τρόπους.
πίστευα ότι φέτος οι 2 Έλληνες θα τα κατάφερναν αλλά τζίφος! κάνενας τους δεν συγκίνησε αρκετά την επιτροπή και έτσι πάμε για τα Κρατικά Βραβεία. και το πίστεψα τόσο πολύ ώστε να ρισκάρω ανοιχτή πρόβλεψη υπέρ τους. αυτά έχει αν παθιάζεσαι με αυτο που ασχολείσαι. η επιτροπή πάντως έδειξε να μην πρωτοτυπεί αφού η κορεάτικη "Οικογενειακοί Δεσμοί" πήρε πολλά και διάφορα βραβεία και μεταξύ τους και τον Golden Alexander.
14 χρόνια μετά η Άπω Ανατολή έχει πάρει σχεδόν τους μισούς Χρυσούς Αλέξανδρους. δώστε βάση: 1) 1995 - Χονγκ Κόνγκ, 2) 1996 - Κίνα, 3) 1998 - Ιαπωνία και Κορέα, 4) 1999 - Κίνα, 5) 2001 - Ιαπωνία. Αυτή η τεράστια σχολή του νέου ασιατικού σινεμά κλέβει την προσοχή μας σε φεστιβάλ όπως αυτά των Καννών, της Βενετίας και του Βερολίνου, εδω θα κολλήσουμε τώρα? Η επιτροπή του φεστιβάλ πάντα είχε μια δική της λογική που δεν ακολουθούσε απόλυτα το κριτήριο και την αισθητική του κοινού. και δεν έχει και τόσα πολλά να μοιράσει αφού μιλάμε για νέους άγνωστους δημιουργούς και όχι για φτασμένους.
Η τελετη αυτή καθεαυτή ήταν τόσο κουραστική, η οργάνωση και το στήσιμο ξαναζεσταμένα, ενώ τα σημάδια νεοπλουτισμού (και οι ακραίες συμπεριφορές που φέρνει αυτό) δεν κρύβονται με τίποτα. Δεν μπορώ να περιγράψω το τι συνέβη γιατί απλά δεν περιγράφεται. απλά το βιώνεις και προσέυχεσαι να τελειώσει ανώδυνα για σένα. την ταινία του Ρενέ πάντως δεν μπόρεσα να την δω γιατί είχα ήδη εξαντληθεί από την τελετή που κράτησε 100 λεπτά! Δηλαδή όσο μια ταινία!
Συνοπτική αναδρομή και λοιπές εντυπώσεις από το 10ημερο και τα Κρατικά Βραβεία αύριο.
Σχόλια