ΦΕΣΤΙΒΑΛΙΣΤΕΣ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΝΕΥΡΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Τρεις και σήμερα. Κεντέρης έχω γίνει από το τρέξιμο. φέρτε μου την μηχανή του Σταρ Τρεκ να διακτινίζομαι χωρίς κούραση από τον Ζάννα στο λιμάνι και από εκεί στην Αγγελάκη! και ξαφνικά θυμήθηκε ότι είναι φθινοπορο. όλη μέρα έβρεχε αλλά κρύο δεν είχε και τόσο. και αυτό ήταν μια καλή αφορμή για να κλειστείς σε μια σκοτεινή αίθουσα...

ΚΟΝΒΟΙ

το λιμάνι αρχίζει να γεμίζει επικίνδυνα κόσμο. είναι οι πολλοί καλέσμενοι και οι υποψήφιοι των κρατικών βραβείων αλλά και το κοινό που πλέον το Σαββατοκύριακο θα πλυμμηρίσει την προβλήτα. ήδη οι διοργανωτές πανηγυρίζουν για άυξηση των εισητηρίων και των σινεκαρτών. βέβαια δεν μας διευκρινίζουν πόσες ήταν οι προσκλήσεις που έτφασαν στα ταμεία. το τζάμπα πάντα έχει άλλη γλύκα....

ΠΑΡΤΥ ΑΝΙΜΑΛ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΑΛΛΑΣΙΑ

και για άλλη μια φορά η Θεσσαλονίκη έγινε η πόλη της νύχτας, του έρωτα και του καλού φαγητού. για τους ξενους και τους Αθηναίους καλεσμένους όμως που βρήκαν την θαυμάσια ευκαιρία για ξεπορτίσματα. την ίδια στιγμή που κάποιοι προσπαθούσαν με το΄ζόρι να ξυπνήσουν από ένα ακόμα μεγάλο ξενύχτι σε γνωστό ξενοδοχείο (δεν είμαι υπέροχος όταν χρησιμοποιώ ορολογία δημοσιογραφική!) ο ΥΠΕΧΩΔΕ μιστερ Σουφλιάς ενημέρωνε για το πόσο καλή θα είναι η τρύπα της υποθαλλάσιας για την πόλη. εγώ δύο απορίες εκφράζω ('οχι απαραίτητα μόνο δικές μου) : Η προβλήτα Α, που εξελίσσεται το φεστιβάλ τα τελευταία 7 χρόνια θα επηρεαστεί καθόλου από τις τρύπες, τα εργοτάξια και τις τσιμινιέρες που θα υψωθούν? Εμάς θα μας ρωτήσει ποτέ κανείς για το τι θέλουμε για την πόλη μας? Μάλλον θα περιμένουμε πολύ ακόμα....Μέχρι τότε θα κάνουμε φεστιβαλικά πάρτυ στα λαγούμια της υποθαλάσσιας...

ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ, ΣΚΗΝΕΣ ΡΟΚ

φέτος για τα ντοκιμαντέρ είναι πολύ ειδική χρονιά. είναι 4 όλα κι όλα αλλά όλα τους διαμάντια. τα περισσότερα τα είδα τον Μάρτιο στο φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. ίσως εκείνο που αγάπησα πιο πολύ ήταν του Αντώνη Μποσκοίτη "Ζωντανοί στο Κύτταρο, σκηνές ροκ". μουσικό ντοκιμαντέρ που αφορά την ιστορική ροκ σκηνή της Αθήνας. "Σήμερα όμως είναι σκυλάδικο γ διαλόγης" με προσγειώνει ο Αντώνης. όλα τα καλά κάποια στιγμή τελειώνουν σκέφτομαι. στην ταινία του πάντως πρωταγωνιστούν όλες οι δόξες των 70'ς (όσοι ζουν δηλαδή) με τον Δημήτρη Πουλικακο να ξεχωρίζει. ροκ μουσική, αφηγήσεις της εποχής, ασπρόμαυρη φωτογραφία με κόκκους, αγάπη για το σινεμά είναι τα στοιχεία που σε κάνουν να λατρεψεις τη δουλειά του Μποσκοίτη, για τον οποίο έυχομαι καλή συνέχεια (έχει ήδη άλλο ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για την ονειρική Φλέρυ Νταντωνάκη) και ετοιμάζεται να κάνει κάτι ανάλογο για άλλο ένα μυθικό πρόσωπο της ελληνικής μουσικής. περισσότερα προσεχώς...Καλή τύχη σε ότι κι αν δοκιμάσει να κάνει γιατί σίγουρα θα είναι καλό το αποτέλεσμα!

NO PELICULAS, NO PARTY

Δεν πήγα στο πάρτυ του ID 06. είχα διάβασμα. μεθάυριο δίνω εξετάσεις. να δω τι θα κάνω πάλι. ες αύριον τα σπουδαία...