ΤΕΟ, ΖΟΥΜΕ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΝΟΥΜΕ...

Και ενώ στη Θεσσαλονίκη ο κινηματογράφος γιορτάζει στην Αμερική πενθεί μια μεγάλη απώλεια ενός καθαρού μυαλού...

ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ

το ότι δεν θα μπορέσω να παρακολουθήσω το μαστερκλας των Βιμ και Βαλτερ το θεωρούσα δεδομένο από την χτεσινή εμπειρία μου για την αντίστοιχη εκδήλωση του Κώστα Γαβρά. και επειδή νιώθω ότι έχει παρέλθει ο καιρός που θα σπρώχνομαι και θα σπρώχνω για να δω μια εκδήλωση δεν κατέβαλλα την παραμικρή προσπάθεια για να μπω μέσα στον Κασσαβέτη. Για να είμαι απόλυτα καθαρός δεν καιγόμουνα κιόλας να δω τον Βεντερς. Τον Σάλλες του είχα κλέψει χτες 45 λεπτά από την ζωή του. Άρα τις λεπτομέρειες θα τις μάθαινα μετά. πρότιμησα λοιπόν να κόψω τα εισητηριάκια μου, να κάνω άλλη μια βολτούλα στο λιμάνι, να δω κανένα γνωστό και να περιμένω την συνέντευξη τύπου της Κριτικής επιτροπής.

ΕΠΕΡΑΣΑΜΕ ΟΜΟΡΦΑ, ΟΜΟΡΦΑ ΠΑΙΔΙΑ

Κριτική επιτροπή ή χαρούμενοι επισκέπτες ήταν αυτοί? λέξη δεν ακούστηκε από τα στοματά τους για την ουσία της παρουσίας τους. εντάξει κάτι θεωρίες περί ανεξάρτητου σινεμά και έκφρασης της ψυχής τις είπανε αλλά τίποτα παραπάνω. μάλλον κρατάνε ασφάλειες γιατί το έργο τους αποδεικνύεται μέχρι στιγμής δύσκολο. ακόμα και ο Λευτέρης Βογιατζής που στο μεταξύ έχει το μυαλό του και στη δουλειά που άφησε στην Αθήνα για το ανέβασμα μιας νέας παράστασης.

ΤΖΟΥΛΙΑ ΛΟΚΤΕΦ

Για το Day night, day night μίλησα χτες αλλά ένιωθα ότι δεν τα είπα όλα και είπα να επανέλθω. όχι μόνος μου. Βρήκα την ίδια την Τζούλια και είχα λίγο από τον χρόνο της για μια σύντομη κουβέντα. Η ίδια δείχνει να μην ενδιαφέρεται τόσο για μια ταινία γύρω από την τρομοκρατία αλλά για μια ανθρώπινη ιστορία που καταλήγει εκεί. της είπα για την απουσία μουσικής στη διάρκεια του φιλμ και μου είπε ότι στην περίπτωση της ηρίδας της μοναδική μουσική θα μπορούσε να είναι απλά οι ήχοι και οι φωνές στην Ταιμς Σκουεαρ της Ν. Υόρκης. της τόνισα επίσης ότι αυτή η κοπέλα είναι μια καμικάζι χωρίς ίχνος μουσουλμανισμού και επέμεινε ότι δεν είναι ανάγκη να υπάρχει θρησκεία ή πιστεύω για να φτάσεις σε αυτό το σημείο. Μου είπε ακόμα ότι οι αντιδράσεις των ανθρώπων που έχουν δει το έργο είναι κάθε φορά διαφορετικές και πάντα ενδιαφέρουσες. το ταξίδι της ξεκίνησε στις Κάννες, συνεχίστηκε στο Τορόντο και μετά την Θεσσαλονίκη έφευγε για Στοκχόλμη ενώ το πρόγραμμα προβολών της θα περνουσε από δεκάδες φεστιβάλ ακόμα στα 4 σημεία του ορίζοντα. της ευχήθηκα καλή τύχη και (γιατί όχι?) και ένα βραβείο στη Θεσσαλονίκη

ΗΤΑΝ Ή ΔΕΝ ΗΤΑΝ?

Ο Δ. Κερκινός ήταν επίμονος : "αν θες να δεις μια ταινία εκτός από το αφιέρωμα Τσειλάν στο Βαλκανικό Πανόραμα τότε σίγουρα δεν θα χάσεις το "Ηταν ή δεν ήταν?". δεν είχε άδικο. 16 χρόνια μετά την πτώση του Νικολάε Τσαουσέσκου η Ρουμανία ακόμα έχει μια κρίση συνείδησης για τα γεγονότα της 22ης Δεκεμβρίου 1989 που οδήγησαν στην καταρρευση του κομμουνισμού και στην επιστροφή της δημοκρατίας. Η ιστορία της ταινίας πολύ απλή: Σε μια μικρή πόλη ανατολικά του Βουκουρεστίου, ένας τηλεδημοσιογράφος οργανώνει μια συζήτηση ανήμερα της επαναστατικής επετείου με θέμα "Υπήρξε ή όχι επανάσταση στο χώριο μας?". καλεί μάλιστα σε πάνελ δύο από τους υποτιθέμενους πρωταγωνιστές της περιοχής εκείνη την εποχή στα ιστορικά γεγονότα. Η εκπομπή ξεκινά σαν ένας θρίαβος της ρουμανικής δημοκρατίας αλλά καταλήγει σε απρόβλεπτες καταστάσεις, που δεν διαφέρουν όμως και πολύ από την δική μας περίπτωση. ένα εθνικό τηλεδικείο, μια κοινωνία που μέσα σε 16 χρόνια μεταμορφώθηκε ριζικά και δείχνει να περνάει σημάδια κρίσης, μια πολιτικη κατάσταση που δεν έδωσε σε όλους τις ευκαιρίες που περίμεναν, μια αλήθεια που τυλίγεται επιμελώς γύρω από πολλά όμορφα ψέμματα. Δίκαια νικητής της Χρυσής Κάμερας στις φετινές Κάννες.

Ο ΤΕΟ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

Και να μου το έλεγαν δεν θα το πίστεύα αλλά μετά από αυτό η Δέσποινα Μουζάκη είναι ικανή για όλα. την έχω ικανή να φέρει ξανά τον Κόπολα για να δώσει τον Χρυσό Αλέξανδρο στον Σπηλμπεργκ και άλλα τέτοια παλαβά σκηνικά. η επιτυχία πιστώνεται στο ενεργητικό της, όπως και το γεγονός ότι ο Βιμ και η Ντονάτα δείχνουν ξετρελλαμένοι με την φιλοξενία τους. η είδηση όμως είναι ότι ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ήρθε για πρώτη φορά στην Θεσσαλονίκη μετά τις ομηρικές μάχες που δόθηκαν πέρυσι όταν άλλαξε η διέυθυνση του φεστιβάλ. έστω κι αν ήταν ξεκάθαρος : "Ήρθα για τον φίλο μου τον κο Βέντερς". ο οποίος κος Βεντερς μάλλον ξέρει τα γεγονότα από πρώτο χέρι και αστειεύομενος είπε "Του πήρε μια αιωνιότητα και μια μέρα αλλά γύρισε!". η αίθουσα του Ολυμπιον πάντως υποδέχτηκε τον Τεό θερμά (γιατί ο φεστιβαλικός λαός δεν ξεχνά και επιμένει αγγελουπουλικά).

υ.γ. νο1 : το ημερολόγιο του φεστιβάλ που κρατάω είναι οι προσωπικές σκέψεις της καθημερινής μου ασχολείας με το φεστιβάλ. αν ήθελα καταγγελίες δεν χρειαζόμουνα μπλογκ. δημοσιογράφος εργαζομαι στο κάτω κάτω και η δουλειά μου είναι να ελέγχω και να κρίνω γεγονότα, παραλήψεις και πράξεις

Υ.γ. νο2 : Ο Ρομπερτ Αλτμαν έφυγε. τουλάχιστον πήρε την χαρά ενός Όσκαρ. το φεστιβάλ τον τίμησε με ενός λεπτού σιγή στην εκδήλωση προς τιμήν του Βιμ