ΟΣΚΑΡ Α ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ

ΑΝ ΧΑΘΑΓΟΥΕΙ (Η ΡΕΙΤΣΕΛ ΠΑΝΤΡΕΥΕΤΑΙ) : Η φατσούλα των φετινών Όσκαρ και η νεαρότερη υποψήφια της χρονιάς. Η ερμηνεία της ως νευρωτική, ανασφαλής, πρώην αλκοολική αδερφή της Ρειτσελ που ανάμεσα σε οικογενειακούς καυγάδες κάνει και έναν μουλτι κουλτι γάμο άρεσε από την προβολή της ταινίας στη Βενετία. Έτσι κι αλλιώς η Αν θεωρείται από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις της γένιας της με αρκετές επιτυχίες στο box-office. Μια γυναίκα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης? Γοητευτικό το προφιλ αυτό για την Ακαδημία αλλά μέχρι εκεί. Τουτέστιν η φατσούλα Αν μπορεί να ξαναπροταθεί και στο μέλλον










ΑΝΤΖΕΛΙΝΑ ΤΖΟΛΙ (Η ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ) : Η δεύτερη υποψηφιότητα για την Αντζελίνα. Η πρώτη της είχε χαρίσει και το βραβείο Β΄ γυναικείου ρόλου για τον ομολογουμένως πολύ ωραίο ρόλο της στην ταινία "Το κορίτσι που άφησα πίσω μου". Αυτό πριν δέκα χρόνια. Στο μεσοδιάστημα η Αντζελίνα γυρίζει από στούντιο σε εφημερίδα και από εξώφυλλο περιοδικών σε ταμπλοιντ μιλώντας για ότιδηποτε άλλο πλην σινεμά. ¨Οσο για την πορεία. Ελάτε τώρα, η πιο αξιομνημόνευτη ερμηνεία της ήταν η αποκαλυπτική φωτογράφηση που έκανε για Vanity Fair και σίγουρα όχι η Λάρα Κροφτ. Έπρεπε να έρθει ο Κλιντ Ιστγουντ ώστε η Τζολί να μεταμορφωθεί στην εκρηκτική Κριστιν Κόλινς, την γυναίκα που έρχονται τα πάνω κάτω στη ζωή της όταν εξαφανίζεται μυστηριωδώς ο 8χρονος γιος της. Και ως Κριστιν Κολινς η Αντζελίνα πραγματικά σκίζει. Σε στυλ, σε φιγούρα, σε ύφος και πάνω απ' όλα σε έκφραση και ψυχολογία. Βλέποντας την ταινία δεν βλέπεις την Τζολί, βλέπεις μια μάνα που περνάει την προσωπική της Οδύσσεια. Βλέπεις το πάθος και την πίστη στην ελπίδα ενός ανθρώπου. Τον αγώνα για αλήθεια και δικαιοσύνη. Και με κλειστά μάτια αν δεν υπήρχε το ιερό τέρας ονόματι Στριπ ή το Γουινσλετ Εξπρες θα άνοιγα το φάκελο και θα διάβαζα "...and the Oscar goes to Angelina..."



ΜΕΛΙΣΑ ΛΙΟ (ΠΑΓΩΜΕΝΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ) : Είναι συνήθεια πλέον το Σαντανς να στέλνει το κάτιτις του στα Όσκαρ. Αυτή τη φορά το πεσκέσι λέγεται Μελίσα Λίο. Στα αλήθεια βέβαια δεν κατάλαβα τι ακριβώς άρεσε σε όσους την αναφέρουν. Ο ρόλος πάει ως εξής. Φτωχή, βιοπαλαίστρια μητέρα με δύο παιδιά (και κόπανο σύζυγο που εγκαταλείπει την οικογένεια τζογάροντας τις οικονομίες τους) ζει στα σύνορα ΗΠΑ - Καναδά και αγωνίζεται για το καλύτερο και για την επιβίωση. Στον δρόμο της συναντά μια Ινδιάνα Μωχωκ και μαζί στήνουν τσαντίρι με Ασιάτες λαθρομετανάστες τους οποίους περνάνε - παράνομα φυσικά- από τον Καναδά στις ΗΠΑ. Για το όνομα του Θεού δηλαδή! Η ταινία μπορεί να συγκίνησε τα αμερικανάκια αλλά ο υπόλοιπος κόσμος, που βλέπει ταινίες με υπότιτλους, έχουμε δει αριστουργήματα για το ζήτημα της (λαθρο)μετανάστευσης. Μελοδραματικό το υπόβαθρο της Λιο άρα πάρτε τηλέφωνο και ρωτήστε τι ώρα φεύγει το παπόρι για Αυστραλία! Όχι για μένα για την φουκαριάρα την μάνα μου!



ΜΕΡΥΛ ΣΤΡΙΠ (ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ) : Τώρα εδώ χρειάζεται να αναφέρω κάτι? Να μιλήσω για το ρεκορ των 15 υποψηφιοτήτων και τα 2 Όσκαρ? Για τις εκπληκτικές ερμηνείες που έχει δώσει τα τελευταία 30 χρόνια? Στην θεατρικής υφής Αμφιβολία η Στριπ είναι ότι και σε όλες τις άλλες ταινίες που έχει παίξει. Εκπληκτική! Είναι πράγματι μεγκαλίσιους ως η αυστηρή συντηρητική Αδερφή Αλοίσιους που έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τον ιερέα (και υποτιθέμενο παιδόφιλο) Σέιμουρ Χοφμαν. Ένα πινγκ πονγκ τακτικής και επιδεξιότητας ανάμεσα στους δύο ρόλους και ακόμη περισσότερο στους δύο ηθοποιούς. Οι εκτιμήσεις λένε ότι είναι η μόνη που απειλεί την Κειτ Γουινσλετ, το φαβορί της κατηγορίας. Έχασε την Χρυσή Σφαίρα αλλά πήρε το SAG Award (που αποτελεί το βαρόμετρο στις οσκαρικές ερμηνείες). Αν κερδίσει φτάνει στα 3 όσκαρ και ουσιαστικά επιβεβαιώνει πως η αλυσίδα στο Χόλυγουντ πάει κάπως έτσι Κάθριν Χεπμπορν(4 Όσκαρ) - Μεριλ Στριπ - Χάος(?)!





ΚΕΙΤ ΓΟΥΙΝΣΛΕΤ (ΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΑ ΧΕΙΛΗ) : Υποψήφια έξι (αριθμός 06) φορές. Μεταξύ μας τώρα αλλά η ερμηνεία της ως Χάνα Σμιτς (μια γυναίκα με πάθος αλλά στερημένη από ζωή, θύμα του πεπρωμενου της με πικρό ρόλο επί Κατοχής) είναι υπέροχη αλλά δεν σκίζω τα ιμάτια μου από θαυμασμό. Αν με ρωτάς που θα της έδινα το τιμημένο θα προτιμούσα σίγουρα το μοντέρνο σουρεαλιστικό παίξιμο της στην "Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού" ή την μελοδραματική νιότη της "Αϊρις" Μέρντοκ ή την φρεσκάδα και την αθώοτητα του "Λογική και ευασιθησία". Όπως και να έχει η Ακαδημία αναγνωρίζει πως μόλις στα 34 της η Γουινσλετ είναι από τα σπουδαιότερα ερμηνευτικά κεφάλαια που διαθέτει το αγγλοσαξωνικό κινηματογραφικό σύστημα. Και πολύ περισσότερο νομίζω όλοι μπορούμε να εκτιμήσουμε ότι δεν φοβήθηκε ουδέποτε να ρισκάρει ακόμη κι αν το ρίσκο αποδείχτηκε φόλα (Λέγε με Holy Smoke π.χ.). Υπόψηφια έξι φορές. Το 1994 η Ντέμπορα Καρ (ένας μύθος του Χόλυγουντ) ανέβηκε στην σκηνή της Ακαδημίας για να παραλάβει το τιμητικό Όσκαρ. Μέσα στην δεκαετία του '50 η Καρ προτάθηκε έξι (αριθμός 06) φορές αλλά δεν κέρδισε ποτέ το πολυπόθητο χρυσάφι και γκλαμ του θείου Όσκαρ. Αν η Κάθριν Χεπμπορν συμβολίζει το ζενιθ η Καρ είναι το ναδιρ στην στατιστική των βραβείων. Και αν η Γουινσλετ χάσει σε 10 βράδια τότε θα ισοφαρίσει και θα γίνει μαζί με την Καρ η ηθοποιός με τις περισσότερες ήττες σε αντίστοιχες υποψηφιότητες στον θεσμό. Θεωρώ αδύνατο κάτι τέτοιο βέβαια γιατί η Κειτ είναι τρένο ασταμάτητο. Δύο Σφαίρες, ένα BAFTA και πλήθος άλλων παραβραβείων αναγνωρίζουν την αξία της. Και μάλιστα αυτό θα γίνει με έναν ιδιαίτερο ρόλο. Ή όπως είπε η ίδια η Κειτ σαρκαστικά "για να κερδίσεις το όσκαρ πρέπει να παίξεις σε μια ταινία σχετική με το Όλοκαύτωμα". Ουδέν σχόλιον!




-------------
ΕΚΤΙΜΗΣΗ
-------------
1. ΚΕΙΤ ΓΟΥΙΝΣΛΕΤ
2. ΜΕΡΙΛ ΣΤΡΙΠ
3. ΜΕΛΙΣΑ ΛΙΟ
4. ΑΝ ΧΑΘΑΓΟΥΕΙ
5. ΑΝΤΖΕΛΙΝΑ ΤΖΟΛΙ