Ο μπαμπας τρελαινοταν να ακουει Νινο Ροτα!

Με το βραβείο της Fipresci στα μπαγκάζια της (και την αγάπη του κοινού του 12ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης) η ταινία της Αγγελικής Αριστομενοπούλου βγαίνει σήμερα στις αίθουσες και ελπίζει για το καλύτερο, μέσα σε μια εβδομάδα με πλήθος προτάσεων σε ότι αφορά τουλάχιστον τα κινηματογραφικά. Ένα πορτραίτο του Γιάννη Αγγελάκα με την κάμερα να τον ακολουθεί σε βόλτες, συναυλίες, πρόβες (με τους Επισκέπτες). Θα δείτε πως σκέφτεται την ιστορία του θρυλικού συγκροτήματος (των Τρυπών) που ανανέωσε το ελληνικό ροκ, πως δουλεύει την σύνθεση και ενορχήστρωση των τραγουδιών του με τους Επισκέπτες, την σχέση του με τον Ψαραντώνη και την Κρήτη αλλά και με το Νίκο Νικολαϊδη, την ηχογράφηση του σκορ της Ψυχής Βαθιάς του Παντελή Βούλγαρη, το πως βλέπει την Ελλάδα μετά τον Δεκέμβρη του 2008 (σημείο εκκίνησης μιας νέας εποχής για όλους μας κι αυτό δεν χωρά παραπάνω ανάλυση). Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια η νέα γενιά σκηνοθετών διασώζει την μουσική ιστορία μας. Θυμηθείτε το ντοκιμαντέρ για το ελληνι

Υπήρξε ο άνθρωπος που άνοιξε τον δρόμο για την περίφημη γενιά της αμφισβήτησης στον αμερικάνικο κινηματογράφο. Πολύ περισσότερο είναι ο άνθρωπος που ανέδειξε σε σταρ την γυναικάρα που ακούει στο όνομα Φει Ντάναγουει. όλα αυτά συνέβησαν μέσα από την ταινία του Μπόνι και Κλαϊντ, έργο που ταρακούνησε τον αμερικάνικο κινηματογράφο δίνοντας του την ζωντάνια που υπήρχε σε σπουδαίους ευρωπαίους δημιουργούς της εποχής. Δεν ήταν η μόνη σημαντική ταινία του όμως αυτή. Το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν, Το Μεγάλο Ανθρωπάκι, Το Εστιατόριο της Αλίκης, Οι Φυγάδες του Μιζούρι είναι μερικοί μόνο τίτλοι από το σύνολο μιας πλούσιας φιλμογραφίας που τον οδήγησε τρεις φορές στα Όσκαρ χωρίς ωστόσο να κατορθώσει να κερδίσει έστω και μια. Ήταν ένα από τα σπουδαιότερα ονόματα σε κινηματογράφο και τηλεόραση την περίοδο '60-'70, μια εποχή που έζησε με ιδιαίτερα έντονο τρόπο. Ο ίδιος άλλωστε υποστήριζε πως η γενιά του '60 ήταν περισσότερο μια πνευματική κατάσταση παρά οτιδήποτε άλλο. Και όλα αυτά συνοψίζουν

Εκθεση του Δήμου Τσορμπατζόγλου στο De Facto Οκτώβριος 2010 De Facto Παύλου Μελα 19 Θεσσαλονίκη

Αυτό το Δεκέμβριο θα γίνει χαμός! Μετά την πετυχημένη παρουσίαση στο Stage της Θεσσαλονίκης και στο Ελληνικό Φεστιβάλ και στην Μικρή Επίδαυρο η Λένα Πλάτωνος εμφανίζεται τον Δεκέμβριο του 2010 στο Παλλάς με τη νέα εργασία της πάνω σε μελοποιημένη ποίηση του Κωνσταντίνου Καβάφη. 13 Ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη σε μουσική Λένας Πλάτωνος και σκηνοθεσία Δημήτρη Παπαιωάννου. Ερμηνεύει ο Γιάννης Παλαμίδας.

Ήταν μια μαγική βραδιά η χτεσινή στο νέο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης. Δεν θα σας γράψω για το Δημαρχείο. Εϊναι ένα έργο που στην Θεσσαλονίκη αγαπάμε να το μισούμε. Όχι όλοι αλλά αρκετοί. Εν πάσει περιπτώση οι Θεσσαλονικείς θα τα λύσουν τα υπαρξιακά τους με το νέο Δημαρχείο. Θες, δεν θες κάποια στιγμή συνήθίζεις και στην ασχήμια. Η βραδιά ήταν υπέροχη χτες κυρίως χάρη στο Δημήτρη Μαραμή και την Κορίνα Λεγάκη. Είχαν περάσει δύο χρόνια σχεδόν από την περασμένη ζωντανή εμφάνιση του Μαραμή στην Θεσσαλονίκη. Τότε ήταν η " Δέσμη από Τριαντάφυλλα" . Τον Μαϊο του 2009 μάλιστα θα έλεγε κανείς πως άφησε πίσω του αυτή την "περίοδο της Θεσσαλονίκης" με την μουσική που είχε γράψει για τον "Ματωμένο Γάμο" του Λόρκα σε σκηνοθεσία Γ. Ιορδανίδη (ΚΘΒΕ). Από τότε άλλαξαν πάρα πολλά. Ο Δήμητρης έγραψε μια εξαίσια μουσική για ταινία μεγάλου μήκους (Μάυρο Λιβάδι), για θεατρικές παραστάσεις σε σκηνές των Αθηνών, εμφανίστηκε σε μικρούς συναυλιαούς χώρους δοκιμάζοντας φωνές τραγουδιστών

Το καλοκαίρι που μας πέρασε πρόλαβε και πάτησε τα 100. Για την Γκλόρια Στιούαρτ ο λόγος, την εμβληματική γιαγιά του Τιτανικού του Τζειμς Κάμερον, που έφτασε μάλιστα μέχρι τα όσκαρ για αυτό τον ρόλο της Ροοουζ Μπιουκέτερ το 1997. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Σωματείου Ηθοποιών στις ΗΠΑ και χωρίς αμφιβολία έφαγε την ζωή με το κουτάλι βιώνοντας τον 20ο αιώνα. Πιο συγκλονιστική εμπειρία πραγματικά δεν έχω! Δείτε και το γέννεθλιο κείμενο που υπάρχει στο μπλογκ και θυμίζει μερικές από τις ιστορίες της Στιουάρτ, μεταξύ των οποίων και αυτή για την Μεγάλη μεσοπολεμική Ύφεση.

. ..τι μπορει να μετρηθει με τον καιρο ποιος μπορει να ξέρει πως αυτο το "κατι" που μας εδωσε η τυχη δεν ητανε "μεγάλο" τωρα που το όνειρο πέρασε μέσα μας, εγινε πραγματικότητα μη τρέξεις να το προφτάσεις μη το αποχαιρετάς... Στην οδό Εθνικής Αμύνης, απέναντι από την ΕΜΣ και λίγο πιο πέρα από τον κινηματογράφο Αλέξανδρο υπάρχει ένα γλυπτό μνημείο που θυμίζει στους περαστικούς την ύπαρξη του Τάκη Κανελλόπουλου. Ήταν εκεί που αυτός, ένας από τους πιο τρυφερούς και ανθρώπινους κινηματογραφιστές του ελληνικού κινηματογράφου, έζησε τις μεγαλύτερες και αντικρουόμενες μεταξύ τους συγκινήσεις. Μια ιδιαίτερη παρουσία που δεν στηρίχτηκε σε "παρέες" και διεκδίκησε αυτή ακριβώς την ελεύθερη ματιά που φανερώνεται στις ταινίες του. Από το ντοκουμέντο του "Μακεδονικού Γάμου", αυτό που θα κάνει σε εκείνη την πρώτη Εβδομάδα ελληνικού κινηματογράφου τον κριτικό Κώστα Σταματίου να γράψει στην επιφυλλίδα του με αυθόρμητο ενθουσιασμό "Εγενήθη ημίν σκηνοθέτης&qu

Συμπληρώνονται φέτος 50 χρόνια από το γύρισμα και την παρουσίαση μιας ιστορικής, επικής ιστορίας για τον αμερικάνικο κινηματογράφο. Βγαλμένο μέσα από τις σελίδες της ιστορίας το ΑΛΑΜΟ του Τζον Γουεϊν γυρίστηκε για να θυμήσει στους Αμερικάνους την πολιορκία και την σύγκρουση που διεξήχθη το 1836 στο Άλαμο του Τέξας με την πλάστιγγα να γέρνει τελικά υπέρ των Μεξικανών. Παρά την δραματική έκβαση της ιστορίας αυτό δεν εμπόδισε τον Τζον Γουεϊν να αναλάβει και να γυρίσει μια ταινία που δεν έχει και μεγάλη σχέση ιστορική με το θέμα παρ' όλα αυτά έγραψε την δική του ιστορία σε ότι αφορά τις ταινίες γουέστερν και μάχης (πολεμικές). Πέρα από την σκηνοθεσία ο Γουεϊν πρωταγωιστεί και ως Ντειβιντ Κρόκετ, μια από τις περσόνες της αμερικάνικης νεότερης μυθολογίας - ιστορίας, που ενέπνευσαν φυσικά με πάμπολους τρόπους το Χόλυγουντ. Στα θετικά στοιχεία της ταινίας δεν μπορώ να παραβλέψω φυσικά την εξαίσια μουσική του Ντιμίτρι Τιομκιν. Ο Τιομκιν ανήκει σε αυτή την φουρνιά σπουδαίων μυθικών καλλιτεχν

Καθώς μου είναι αδύνατον να σχολιάσω μια τελετή και το υλικό ενός φεστιβάλ στο οποίο δεν είχα την δυνατότητα να παρεβρεθώ, σας παραθέτω απλώς τα βραβεία που δόθηκαν χτες το βράδυ. Στο δελτίο τύπου βέβαια διαβάζω πως όλοι οι αρμόδιοι του φεστιβάλ χαίρονται και περιφανεύονται για την μεγάλη επιτυχία της φετινής διοργάνωσης. Τι να σας πω ,δεν ήμουν εκεί, αλλά και στην διάρκεια όλης της βδομάδας με το ζόρι διάβασα δύο κείμενα στον Τύπο για το σουξέ της Δράμας. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα λοιπόν και πάμε στα βραβεία (ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα μπορέσω να δω την φετινή εθνική παραγωγή για να έχω και προσωπική άποψη) 1 ο Βραβείο Μυθοπλασίας Απονέμεται στην ταινία «Casus Belli» του Γιώργου Ζώη Το βραβείο συνοδεύεται από το ποσό των 4.500 € 2 ο Βραβείο Μυθοπλασίας Απονέμεται στην ταινία «13 ½» του Χάρη Βαφειάδη To βραβείο συνοδεύεται από το ποσό των 2.000€ Επίσης συνοδεύεται από 8 ρολά κινηματογραφικού φιλμ Kodak 16 mm αξίας 1.600€ και έκπτωση 50% στις εργασίες επεξε

Τους 100 ανθρώπους στον χώρο του κινηματογράφου με την μεγαλύτερη επιρροή παρουσιάσε σήμερα με μια δική της φιλοσοφία στην επιλογή η βρετανική εφημερίδα Guardian. Η επιλογή είχε σαν βασικό κριτήριο όχι ποιοι είναι οι πιο πλούσιοι ή πιο ισχυροί άνθρωποι στον χώρο της κινηματογραφικής βιομηχανίας αλλά ποιοι είναι αυτοί οι 100 άνθρωποι που σε πείθουν να βγεις από το σπίτι σου Σάββατο βράδυ για να απολαύσεις μια νέα κινηματογραφική εμπειρία. Δεν εκπλήσσει φυσικά ότι η λίστα έχει αρκετά βρετανικό χαρακτήρα, άλλωστε μιλάει και απευθύνεται σε ανάλογο κοινό κατά κύριο λόγο. Στην θέση Νο1 ο Mr Avatar Τζιμ Κάμερον, που σαφώς η 3D τεχνολογία και γενικώς η προσήλωση στην τεχνολογία αλλά και η απόλυτη επιτυχία Τιτανικού και Άβαταρ στο ταμείο τον οδηγούν στην κορυφή της λίστας. Αντίστοιχα στο Νο2 συναντάμε τον μεγαλοπαραμυθα και πλέον ισχυρό εδώ και χρόνια άνδρα του Χόλυγουντ Στήβεν Σπήλμπέργκ ενώ στη θέση Νο3 έναν αληθινό σταρ και πραγματικά ταλαντούχο ηθοποιό της τελευταίας 15ετίας, τον Λεονάρντο

Η πολυτέλεια που μου δίνει η ελευθερία χρόνου αυτών των ημερών με διευκολυνε στο να τακτοποιήσω και να ταξινομήσω όλο το αρχειακό υλικό μου αλλά και να ξεμπερδέψω με μια σειρά από μικρουποχρεώσεις που χρόνιζαν και δεν έβρισκα χρόνο, τρόπο ή αφορμή για να τις ξεδιαλύνω. Μέσα σε αυτή την τακτοποίηση έπεσα πάνω σε μια κασέτα ήχου με μια ωραία κουβέντα που είχα με έναν άνθρωπο που θαυμάζω πολύ και αγαπώ τις μουσικές συνθέσεις του. Το καλοκαίρι του 2004 ο Αμερικανός συνθέτης Φίλιπ Γκλας έλαβε μια πρόσκληση από την περίφημη Πολιτιστική Ολυμπιάδα (μια διοργάνωση που στήθηκε με σκοπό την προβολή της Ελλάδας και των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 με αμφίβολα κέρδη τόσο σε επίπεδο εντυπώσεων όσο και οικονομικής διαχείρησης, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων). Η πρόσκληση αφορούσε την σύνθεση ενός έργου που να σχετίζεται με την Ελλάδα και ο Γκλας απεδέχθει την ιδέα και έτσι παρουσίασε σε δύο ειδικές εμφανίσεις του σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αλλά και στο σύνολο της παγκόμιας τουρ που είχε την περίοδο 2004

Υπήρξε μια από τις πιο δυνατές στιγμές της περσινής τηλεοπτικής χρονιάς. Ο Γιοάκιν Φίνιξ πήγε τον Φεβρουάριο του 2009 στην εκπομπή του Ντειβ Λέτερμαν με ένα μούσι καλογερικό και με το πιο απλανές βλέμμα του κόσμου και είχε φέρει τα πάνω κάτω με την εμφάνιση του. Οι φήμες και οι πληροφορίες τότε έλεγαν από τη μια πως ο Φίνιξ σχεδιάζει να εγκαταλείψει το Χόλυγουντ για μια νέα καριέρα στο χώρο της χιπ χοπ μουσικής σκηνής και από την άλλη πως ετοιμάζει μαζί με τον Κέισι Άφλεκ (τον αδερφό του Μπεν Αφλεκ) μια ταινία που κινούνταν μεταξύ ντοκιμαντέρ και fiction. Εναμισυ χρόνο μετά όλα αυτά αποδείχτηκαν μια καλοστημένη φάρσα για τις ανάγκες μιας ταινίας και ο Φίνιξ αφού πλέον ολοκληρώθηκε η πλάκα γύρισε στον τόπο του εγκλήματος, στο Late Show του Λέτερμαν για να βάλει κάποια πράγματα στη θέση τους. Κουρεμένος και καλοβαλμένος (όπως θα έλεγαν και οι παλιότεροι) ζήτησε συγνώμη από τον δημοφιλή στις ΗΠΑ τηλέπαρουσιαστη για την όποια αναστάτωση προκάλεσε ενώ διαβεβαίωσε το τηλεοπτικό κοινό πως δε

Ο Γ. Λάνθιμος με το βραβείο της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Ας ευχηθούμε ολόψυχα να τον δούμε τον επόμενο Φεβρουάριο σε μια αντίστοιχη φώτο με το Όσκαρ ανά χείρας Ο Κυνόδοντας του Γιώργου Λάνθιμου, σύμφωνα με το Variety, θα είναι η επίσημη πρόταση της Ελλάδας στα Όσκαρ 2011 στην κατηγορία της ξενόγλωσσης ταινίας. Να υπενθυμίσουμε πως με βάση βέβαια το ισχύον νομικό πλαίσιο η ταινία που θα εκπροσωπούσε την Ελλάδα σε αυτό τον σπουδαίο θεσμό είναι αυτή που θα κέρδιζε το Βραβείο καλύτερης ταινίας στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας 2009. Επειδή όμως ουσιαστικά τα Κρατικά Βραβεία μας τελείωσαν, το ρόλο αυτό ανέλαβε η Ακαδημία Ελληνικού Κινηματογράφου η οποία στην πρώτη απονομη, που έκανε τον περασμένο Μαϊο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, πρότεινε για τα Όσκαρ 2011 τον Κυνόδοντα, ταινία που είχε διακριθεί κιόλας σε αυτή την ιστορική πρώτη απονομή. Αυτή η κίνηση θεωρητικά σημαίνει άλλο ένα βήμα πιο κοντά στις θέσεις των κινηματογραφιστών για το Υπουργείο, το οποίο ακόμη δεν έχει παρουσιάσει το

T α ακριβά αρώματα λένε μπαίνουν σε μικρά μπουκάλια. Με αυτό το σκεπτικό το TISFF επιβεβαιώνει τη φράση με ένα πλούσιο πρόγραμμα ταινιών μικρού μήκους από όλο τον κόσμο. Έτσι, φέτος συμμετέχουν πάρα πολλές ταινίες με πολλά βραβεία ( ΟΣΚΑΡ, ΣΕΖΑΡ, Παρίσι, Μαδρίτη, Δράμα κτλ) Για τρίτη φορά, ο μοναδικός Γιάννης Οικονομίδης, σκηνοθέτης τού ΣΠΡΤΟΚΟΥΤΟ, ΨΥΧΗ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ λίγο πριν την πρεμιέρα της νέας του ταινίας ΜΑΧΑΙΡΟΒΓΑΛΤΗΣ στις αίθουσες, μαζί με τον βραβευμένο ηθοποιό μας Βαγγέλη Μουρίκη, θα κάνουν μια ανοιχτή, τολμηρή και έξω από τα δόντια συζήτηση με τούς θεατές, το Σάββατο 2 Οκτώβρη . Και μετά τα περσινά MANHATTAN SHORTS & FUTURE SHORTS, φέτος ακόμη μία πανελλαδική πρωτιά από το TISFF. Μετά την Μελβούρνη, Λος Αντζελες και Παρίσι, τώρα στην Θεσσαλονίκη, η συνεργασία τού TISFF με το SEXY INTERNATIONAL PARIS FILM FESTIVAL, σε δύο μεταμεσονύχτιες προβολές 2:30 ωρών. Προσέξτε, ΣΕΞΥ...όχι ερωτικά ούτε σέξ ούτε soft...SEXY...βραβευμένες δουλειές!!! Να σημειωθ

Όταν λέγαμε ότι η 22α Σεπτεμβρίου είναι Ημέρα χωρίς Αυτοκίνητο τι ακριβώς κατάλαβαν όσοι κατέβηκαν στο κέντρο της πόλης με το αυτοκίνητο τους? Δεκάδες οδηγοί εγκλωβίστηκαν πέριξ των οδών Σβώλου - Ερμού - Τσιμισκή - Μητροπόλεως - Κορομηλά και φυσικά ταλαιπωρήθηκαν χωρίς κανένα λόγο. Άλλοι πάλι (μετρημένοι είναι η αλήθεια) θέλησαν να το παίξουν πιο μάγκες και δύεισδυσαν στην Τσιμισκή, όπως και τα ταξί που σπάω το κεφάλι μου να καταλάβω γιατί πήραν άδεια να μπουν στην Τσιμισκή. Όπως επίσης με λύπη πήρε το αυτί μου πως ο ΟΑΣΘ τελικά μείωσε τα οχήματα που κατέβηκαν στις "πεζοδρομημένες" οδούς αντί να κάνει δυναμικό μπάσιμο στην γιορτή δείχοντας την πρακτική λειτουργία (τελικά με τα δωράκια και τους χαζοδιαγωνισμούς τους νομίζουν πως επιτελούν και έργο αυτοί!) Θα τα δείτε όλα αυτά στις φωτογραφίες που παραθέτω στο post αυτό. Όπως θα δείτε και την μικρή γιορτή που στήθηκε στην Αριστοτέλους και σε όλους αυτούς τους κεντρικούς οδικούς άξονες με τους πεζούς και τους ποδηλάτες να καταλα