ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΡΧΗ

Ένα τραγούδι για όλους εσάς που αγαπηθήκαμε
και για όσους στήριξαν τα τελευταία πέντε χρόνια
την ραδιοφωνική παρούσια της εκπομπής στον 9.58
(ένα από τα τραγούδια του θεατρικού του 9.58
που χαρήκαμε πριν ένα μήνα στη Μονή Λαζαριστών)

Δεν το επιδιώκουμε συνήθως αλλά τελικά συνέβη. Κάθε τέλος βέβαια σηματοδοτεί και μια αρχή ή μια νέα ευκαιρία. Τελοσπάντων θα δούμε τι θα γίνει. Για την ώρα μετά από 5 χρόνια συνεχούς παρουσίας στα ερτζιανά ξαφνικά μια διακοπή. Ας ελπίσουμε ότι θα είναι για λίγο και ότι όντως θα υπάρξει και δρόμος επιστροφής. Ο τελευταίος μήνας πάντως ήταν πραγματικά γεμάτος πίεση και άγχος για αυτό το τέλος που ερχοταν. Δεν αξίζει να επιμένω σε περιγραφές της ιστορίας.

Η ουσία είναι πως σε αυτές τις καταστάσεις δοκιμάζεται η ποιότητα των ανθρώπων. Και αυτών που φεύγουν και δυστυχώς οφείλω να πω ότι δεν έφυγαν ενωμένοι ή με συντεταγμένη και συντονισμένη αντίδραση για πολλούς και διάφορους λόγους αλλά και αυτών που μένουν πίσω (και νομίζουν ότι αυτό αποτελεί μια παράπλευρη απώλεια και τίποτα άλλο). Χαίρομαι μόνο για την συμπαράσταση κάποιων (αρκετών ευτυχώς) καλών συναδέλφων και κάποιων ακροατών και φίλων, που με τον δικό τους τρόπο καθημερινά, με τα τηλεφωνήματα τους και τα sms τους αλλά και τα e-mail τους με στήριξαν σημαντικά. Κάποιοι μάλιστα οργάνωσαν και στήριξαν έναν πρώτοτυπο τρόπο διαμαρτυρίας στο facebook. Ειλικρινά δεν περίμενα τίποτα απ' όλα αυτά και έτσι τα θεωρώ κέρδος και ευχαρίστηση που ευτυχώς δεν ανταλλάσεται με τίποτα.

Όπως και όλα όσα έγιναν από τη συχνότητα του 9.58 όλα αυτά τα πέντε χρόνια. Συνεντεύξεις, έρευνες, σχόλια, ρεπορταζ και παρουσιάσεις κινηματογραφικές, μουσικές και όλες οι άλλες. Η εκπομπή αυτή ήταν η μοναδική κινηματογραφική εκπομπή στη Β. Ελλάδα (για τον κινηματογράφο και τα σάουντρακς), όπως και μια μοναδική περίπτωση που ερευνούσε την ιστορία της τέχνης συνολικά.

Συμβολική διαμαρτυρία - αποχαιρετισμός συμβασιούχων της ΕΡΤ3

Διευκρινίζω και απο εδώ ότι οι άνθρωποι που έφυγαν χτες δεν έφυγαν με δική τους απόφαση αλλά με απόφαση της ΕΡΤ και ότι δεν ήταν οι παχυλές συμβάσεις των χιλιάδων ευρώ αλλά των 700 και 900 ευρώ με μπλοκάκι υπηρεσιών. Και ότι 1200 άτομα στην άνεργια είναι σαν να κλείνει ένα μεγάλο εργοστάσιο. Και ότι αν τις προηγούμενες ημέρες υπήρξαν αντιδράσεις (απεργίες) είναι γιατί οι άνθρωποι που δουλεύουν στην ΕΡΤ είναι πρωτίστως επαγγελματίες εργαζόμενοι και μετά χομπίστες ερασιτέχνες (γιατί ναι στην ΕΡΤ υπάρχει κόσμος, και είναι ευτυχώς πολύς, που αγαπάει την δουλειά του). Ας είναι όμως. Τα υπόλοιπα θα απαντηθούν εν καιρώ και μέσα στη ζωή.

Και τώρα τι? Η επικοινωνία μας πλέον θα είναι διαδικτυακή για κάποιο διάστημα. Το μπλογκ αυτό αποδεσμέυεται από την ραδιοφωνική του ιστορία και αναβαθμίζεται. Για την ακρίβεια μέσα στις επόμενες μέρες θα ρετουσαριστεί, θα ανακαινιστεί και φυσικά θα τρέξει την δική του αυτόνομη παρουσία με πλήθος post για τον κινηματογράφο, την μουσική και ότι άλλο μας κάνει να νιώθουμε όμορφα (και φυσικά να κριτικάρει ότι μας κάνει να νιώθουμε άσχημα). Και εφόσον ο Μπαμπάς επιστρέψει στο ραδιόφωνο για να ακούσει και πάλι Νίνο Ρότα θα υπάρξει νέα ενημέρωση. Για την ώρα περιμένω τα σχόλια σας στα post αυτού του μπλογκ. Καλή ανάγνωση!