ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΣΟΥΑΧΙΑ ΣΤΗΝ ΚΙΑΚΑ - ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΙΚΗ ΓΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΟΥ ΓΟΥΣΤΑΒΟ ΣΑΝΤΑΟΛΑΓΙΑ

Το άκουσα στο τελευταίο cd της Χάρουλας Αλεξίου που έδωσε χτες μεγάλη αθηναϊκή εφημερίδα. Δεν είμαι σίγουρος αν μου άρεσε κι αυτό γιατί ξέρω το πρωτότυπο μουσικό θέμα. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που έκανε την Χάρις Αλεξίου, όπως λίγο πιο πριν έκανε και την Δήμητρα Γαλάνη, να συνεργαστεί με τον Γουστάβο Σανταολάγια και τους Bajofondo. Το μουσικό θέμα πάντως του τραγουδιού αποτελεί ένα από τα καλύτερα του συνθέτη. Το ενέταξε το 1998 στον σπουδαίο δίσκο του με τίτλο Ronroco και το 2004 αποτέλεσε κομμάτι του σάουντρακ για την ταινία του Βάλτερ Σάλλες Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας. Σας δίνω και το πρωτότυπο για να κρίνετε ιδίοις ώσι το αποτέλeσμα αυτής της "ελληνικής διασκεύης".



Δεν είναι φυσικά η πρώτη διασκεύη πάνω στο ίδιο θέμα. Οι Σκανδιναβοί Royksopp λάτρεψαν επίσης την μελωδία του Σανταολάγια και ετοίμασαν μια δική τους πειραγμένη εκτέλεση πιο διακριτική αλλά και ελαφρώς πιο ποπ και μπιτάτη.



Σε μια συνέντευξη που είχα κάνει το Νοέμβριο του 2008, όταν ο συνθέτης είχε έρθει στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ως επίσημος καλεσμένος, μου είχε αναφέρει πως αυτό το μουσικό θέμα είναι κομμάτι μιας μουσικής - κινηματογραφικής συνεργασίας που είχε το 1985 με τον Λέον Γκιέκο, σπουδαίος τραγουδοποιός της Αργεντινής που αποκαλέιται και ως ο Μπομπ Ντύλαν της Νότιας Αμερικής καθώς συνδέει μουσικά το φολκλορ της πατρίδας του με αρκετά ροκ στοιχεία αλλά και κοινωνικές και πολιτικές αναφορές στους στίχους του. Η συνεργασία αυτή δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα οδοιπορικό στην πατρίδα τους με σκοπό να παρουσίασουν τον μοναδικό μουσικό πλούτο και την κουλτούρα της Αργεντινής. Οι δύο καλλιτέχνες μαζί με μια ομάδα ικανών τεχνικών διέσχισαν με ένα φορητό στούντιο ηχογραφήσεων όλη την Αργεντινή και διέσωσαν ερμηνείες, μελωδίες και δικές τους μουσικές συναντήσεις με κατά τόπους μουσικούς και οργανοπαίχτες.

Όπως χαρακτηριστικά μου είχε πει ο Σανταολάγια στην κουβέντα μας "Πρώτα κάναμε εμείς αυτή την προσπάθεια και μετά από 20 και βάλε χρόνια ο Βιμ Βέντερς ξανατόλμησε κάτι ανάλογο με το Buena Vista Social Club". Δεν έχει και πολύ άδικο εδώπου τα λέμε.

Η Κιάκα (Quiaca) που αναφέρεται στον τίτλο του μουσικού θέματος είναι μια μικρή πόλη στο βορειότερο άκρο της Αργεντινής και πήρε το όνομα της από τον τοπικό ποταμό. Με αυτό το φυσικό σύνορο η Αργεντινή συναντά και ταυτόχρονα χωρίζει την περιοχή με τη Βολιβία.

Αντιθέτως η Ουσουάχια (Usuahia) είναι μια μικρή πόλη στο νότιο άκρο της χώρας, στη Γη του Πυρός. Λέγεται μάλιστα πως αποτελεί τη νοτιότερη πόλη του πλανήτη Γη. Όλα αυτά τα στοιχεία, τα τοπωνύμια, η φολκ, το ροκ αλλά και η μίνιμαλ, λιτή όψη της τόσο εκφραστικής μουσικής του, η αίσθηση ενός νοερού ταξιδιύ από τη μια άκρη της Γης στην άλλη ήταν που με τράβηξαν κάποτε κοντά στη μουσική του Σανταολάγια. Και συνεχίζουν ακόμα να με τραβάνε...