ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (ΕΝΑ ΚΟΥΙΖ, ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ,ΔΥΟ ΜΑΣΤΕΡΚΛΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ)

Από που είναι η εικόνα που βλέπετε?

α) από εκδήλωση του πολιτιστικού συλλόγου Μελισσοχωρίου για την γιορτή μελιού, το κατεξοχήν προϊον της περιοχής όπως λέει και το όνομα του χωριού

β) από ημερίδα του ΑΠΘ με θέμα "Υπάρχει ζωή μετά τον ιό Η1Ν1" ?

γ) από εκδήλωση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου

Βρείτε την απάντηση (αν και την θεώρω πανεύκολη) και κερδίστε 12 μανταλάκια, μια μπανάνα τσικίτα και 1 πρόσκληση τζαμπαντάν για το πρόγραμμα της Στέλλας Μπεζαντάκου όπου τραγουδάει

ΕΟΥΧΕΝΙΟ ΚΑΜΠΑΓΕΡΟ

Είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Λαβυρίνθου του Πάνα και έχει το ένα από τα τρια Όσκαρ της ταινίας για την καλ. διεύθυνση. Αυτό ήταν και το θέμα του μαστερκλας του το Σάββατο πρωί. Ο Καμπαγέρο είπε όλα αυτά που φανερώνουν την μαγεία μιας ταινίας σε τέτοιες απαιτητικές παραγωγές και φυσικά το κοινό απόλυασε αποσπάσματα από το συγκεκριμένο έργο. Μπήκα για λίγο στην αίθουσα για να ακούσω κάτι από αυτά που έλεγε στο μαστερκλας ο Καμπαγέρο και μου άρεσε πολύ η παρουσίαση

ΦΑΤΙΧ ΑΚΙΝ

"Τι ακριβώς είναι η Φραγκοσυριανή για σας?" ρώτησα τον Φατίχ Ακίν στην συνέντευξη για την παρουσίαση του Soul Kitchen.

"Το πιστεύεις ότι δεν έχω ιδέα τι ακριβώς σημαίνουν οι στίχοι του τραγουδιού? Μήπως μπορείς να με βοηθήσεις σε αυτό? Τι ακριβώς λένε?"

Στάθηκα μια στιγμή αποσβολωμένος. Τι ακριβώς εξηγείς για ένα κλασσικό τραγούδι του Βαμβακάρη?

"Είναι ένα τραγούδι για έναν έρωτα, για μια αγάπη", του είπα και έδειξε να ενθουσιάζεται απίστευτα

"Οκ! Είμαι λοιπόν και εγώμια Φραγκοσυριανή!" απάντησε και μου έσφιξε το χέρι ευχαριστώντας με για την περήφημη εξήγηση που του έδωσα

ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Σας μίλησα και σε άλλο post για αυτή την δεύτερη ταινία του Κ. Πορομποϊου. Ο σκηνοθέτης που μαζί με τον Λάνθιμο πήραν βραβεία και θετικές εντυπώσεις στις Κάννες καισ το "Ένα κάποιο βλέμμα". Σπουδαίος σκηνοθέτης, πανέξυπνος, ευρηματικός. Η στατική κάμερα διώχνει τους ανίδεους θεατές από την αίθουσα. Μέσα σε 5 σκηνές (με τους λιγοστούς διαλόγους της ταινίας μέσα) παρουσιάζεται όλη η ιστορία της ταινίας. Σχέση και δομή της γλώσσας και εξουσιας, ήθους και νόμου, άγραφου και γραπτού δικαίου. Τα υπόλοιπα αργά πλάνα απλώς χτίζουν τον κύριο χαρακτήρα της ιστορίας (καιόχι μόνο). Δικαια το ρουμάνικο σινεμά ανεβαίνει επίπεδα και συζητίεται. Δικαια και ο Πορομποιου αποκαλείται ένα απο τα σπουδαία νέα πρόσωπα του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.

Ε.Ε.Σ.

Δεν είναι τα αρχικά του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού αλλά της Ελληνικής Ερυθράς Σκηνοθετών! Ή αλλιώς της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών που πήρε πατριωτικά το θέμα της εκπροσώπησης των ελληνικών ταινιών και το έκανε σταυροφορία. Στην χτεσινή συνέντευξη τύπου μοίρασαν φυλλάδια, φώναξαν, γκρίνιαξαν, είπαν πολλά χαριτωμένα που καταλήγουν όλα σε μια εσωστρέφεια και τελικά εξέθεσαν τα (περισσότερα) αιτήματα που εκθετουν και οι ομιχλιστές εδώ και μήνες. Οι οποίοι δεν έχουν ακόμα εμφανιστεί στο Φεστιβάλ. Μόνο ράδιο - αρβύλα ακούμε ότι έρχονται έρχονται και τίποτα ακόμα! Δεν θα έπρεπε να εξηγήσουν στο κοινό του Φεστιβάλ γιατί φέτος απέχουν? Μια ερώτηση θέτω και τίποτα παραπάνω.

Παντως είναι μεγάλη η απορία μου τι εννοούν οι φίλοι σκηνοθέτες όταν μιλάνε για κινηματογραφική εκπαίδευση στην Ελλάδα που περιμένουν να νομοθετηθεί και να υλοποιηθεί. Πρι από καμιά 5ετία ο κος Βενιζέλος με πολλές φιλοδοξίες και μεγαλοστομίες είχε παρουσιάσει το ΑΕΙ Κινηματογράφου στο ΑΠΘ. Το οποίο φέτος βγάζει τους πρώτους απόφοιτους, παιδια που παρουσιάζουν τις ταινίες τους ήδη σε φεστιβάλ μικρού μήκους όπως της Δράμας και της Νάουσας και φέτος για πρώτη φορά σε ένα ειδικό τμήμα και στην Θεσσαλονίκη. Δεν έχω ακούσει κουβέντα για αυτό το τμήμα Κινηματογράφου. Θα μιλήσει κάποιος ή να το αφήσουμε στην τύχη του το θέμα κι ότι κάτσει?

ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΝΤΕΠΛΑ

Ήταν η μέρα της κινηματογραφικής μουσικής η χτεσινή. Και του Γάλλου Α. Ντεπλά. Δύο φορές υποψήφιος για Όσκαρ, με μια Χρυσή Σφαίρα στη συλλογή του, με πλήθος βραβείων και τιμητικών αναφορών για ταινίες όπως Συριάνα, Γέννηση, Μπέντζαμιν Μπάτον, Βασίλισσα, κ.α. Μαγευτήκαμε χτες το πρωί από την παρουσία του και τον τρόπο με τον οποίο εξηγούσε πως το έγραφε τη μουσική του για τις ταινίες και τι λειτουργία εξυπερτούν οι μελωδίες του σε κάποια πλάνα που είδαμε. Αληθινό μαστερκλας. Δείτε στο βίντεο το πως εξηγεί κάπια πράματα σε σχέση με την μουσική της "Γέννησης":



ΤΣΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΝΤΕΠΛΑ

Αργότερα συνάντησα τον σπουδαίο συνθέτη για μια συνέντευξη στο ξενοδοχείο του. Φιλικός, λίγο κουρασμένος αλλά ευδιάθετος μου εξήγησε τι εννοούσε στο μαστερκλας όταν μιλούσε για την σχέση εικόνας - ήχου και για το ποιοι είναι οι δάσκαλοι του. Πολύ καλός γνώστης της κινηματογραφικής μουσικής ιστορίας μου μίλησε για την λατρεία του για τον Γκολντσμιθ, τον Χερμαν, το Τζον Γουίλιαμς (ένας δείνοσαυρος της κινηματογραφικής μουσικής, όπως είπε χαρακτηριστικά) και τον Νίνο Ρότα. Και επειδή το αίμα νερό δεν γίνεται και η καταγωγή του από την πλευρά της μητέρας του είναι ελληνική ο Ντεπλά λατρευει τον Χατζιδάκι και μεγάλωσε με Βαμβακάρη. Τα υπόλοιπα ραδιοφωνικά ακούγωντας την μετάδοση της συνέντευξης προσεχώς.

ΥΓ: Αν ακόμη δεν βρήκατε από που είναι η αρχική φώτο του post να σας πω ότι σε αυτό το Φεστιβάλ έχουμε ζήσει σπουδαία κινηματογραφικά γεγονότα κατά καιρούς. Φέτος ένα τέτοιο είναι η εμφάνιση του Traffic Quintet με το κοντσέρτο τους "Divine Feminine" βασισμένο σε κινηματογραφικές σουίτες των Χερμάν, Γκλας, Νορθ, Γκολντισμιθ, Γιαρέντ, Air και φυσικά Αλεξάντερ Ντεπλά.

Ήταν η τρίτη φορά που αυτό το κοντέρτο εμφανίζεται προς τιμήν πάντοτε και υπό την διεύθυνση του συνθέτη. Στις Κάννες και στη Γάνδη το εισητήριο κόστιζε 50 ευρώ και δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο (πατείς με πατώ σε κανονικά όπως μας έλεγαν οι ίδιοι οι μουσικοί του συγκροτήματος).

Εδώ επειδή είμαστε πολύ large τύποι πετάξαμε την εκδήλωση στην Αίθουσα Τελετών του Α.Π.Θ., δεν τη διαφημήσαμε καθόλου, δεν ειπώθηκε απολύτως τίποτα από τα Μέσα(αφού κανένας δεν ήταν χορηγός επικοινωνίας κι αν ειπώθηκε ήταν αυτά τα λόγια του σωρού που λένε όλοι για το πλούσιο πρόγραμμα του φεστιβάλ με εκφράσεις του τύπου "εχει και αυτό και αυτό και αυτό" και στο τέλος δεν σου μένει τίποτα). Την ίδια ώρα δύο πορείες (κυρικάτικα!) έκοβαν την Αγίου Δημητρίου στα δύο όποτε αν κάποιος ταλαίπωρος είχε την διάθεση να πάει του κοβόταν αμέσως η διάθεση. Επίσης γινόταν το αδιαχώρητο στο Αριστοτέλειο στην "μεγάλη" πρεμιέρα της δεύτερης κινηματογραφικής παρουσίας του Σάκη Ρουβά που γίνεται στα πλαίσια του Φεστιβάλ!

Του φεστιβάλ που αδιαφόρησε για το Κοντσέρτο του Ντεπλά και των συνεργατών του. Δεν ειπώθηκε λέξη ξαναλέω. Κανένας από την διεύθυνση της διοργάνωσης δεν ήρθε να τιμήσει το συνθέτη. 18 θεατές οι περισσότεροι υπάλληλοι του Γαλλικού Ινστιτούτου περιχαρείς που είδαν στην Ελλάδα έναν δικό τους άνθρωπο να παρουσιάζει ένα σπουδαίο κοντσέρτο. Ο ίδιος ο Ντεπλά και οι συνεργάτες αμήχανοι μας παρουσίασαν σε παγκόσμια πρώτη μια νέα εκτέλεση του "Αγάπη που έγινες δίκοπο μαχαίρι" του Χατζιδάκι κι αυτό γιατί οι άνθρωποι χάρηκαν που ήρθαν στην Ελλάδα! Που να 'ξεραν όμως!

Δεν είναι η πρώτη φορά που το Φεστιβάλ εκτίθεται και εκθέτει τόσο άσχημα. Αν οι άνθρωποι του νιώθουν πως δεν μπορούν να στηρίξουν μια εκδήλωση ας μην την κάνουν. Πόσα αντέχει η Θεσσαλονίκη πια? Σήμερα έχει δύο συναυλίες (Μπιρκιν, Τερσέν) και έναν σκασμό ταινιών. ποιος θα πάει σε όλα αυτά? Ας μην φορτώνουν το πρόγραμμα με εκδηλώσεις που δεν μπορούν να στηρίξουν. Ή ας βρουν τον κατάλληλο άνθρωπο για να τρέξει να τα στηρίξει επικοινωνικά. Τα έχω πει και θα τα λέω μέχρι να κουραστώ αυτά τα πράγματα. Ο κόσμος θέλει λίγη βοήθεια (πληροφόρηση, κίνητρο) για να πάει σε ένα τέτοιο γεγονός. Δεν τα αφήνεις στην τύχη τους. Αν ήταν μπουζούκια θα τρέχανε μόνοι τους. Και δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία πως η σπουδαία συναυλία που παρακολούθησα (ήμουν και εγώ εκεί!) αν παρουσιαζόταν στη Σάνη ή σε κάποιο άλλο σοβαρό φεστιβάλ μουσικής ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ θα έσκιζε!