ΧΑΠΙ ΜΠΕΡΘΝΤΕΙ ΜΕΡΥΛ ΣΤΡΙΠ!



Και για όσους δεν το καταλάβαν η Μέρυλ Στριπ προχτές έκλεισε τα 60! Μπαίνοντας σε αυτά τα δεύτερα -ήντα κάποιοι ίσως πουν ότι μέχρι εδώ ήταν και πάμε για άλλα.

Κι όμως η Μέριλ σε αυτά τα 30 και βάλε χρόνια διαδρομής ξέρει να μας εντυπωσιάζει με τις επιλογές και τις ερμηνείες της. Ξέρει να ισσοροπεί ανάμεσα σε δράμα και κωμωδία και επίσης ξέρει να δίνει στο καθένα το καλύτερο. Μπορεί να μπει στην ίδια οσκαρικη πεντάδα με άλλες τέσσερις Αγγλίδες ηθοποιούς και να κερδίζει 15 υποψηφιότητες, αριθμός ρεκορ ο οποίος σίγουρα θα σπάσει προσεχώς, και μπορεί αν θεωρείται ισότιμη με άλλα ιερά τοτέμ της κινηματογραφικής θρησκείας, όπως η Κάθριν Χεπμπορν και η Μπέτι Ντέιβις.

Η Νταϊαν Κήτον κάποτε την χαρακτήρισε "το θαύμα της γενιάς μου". Δεν έχει άδικο όμως υπάρχει κάτι παραπάνω από αυτό. Έγκυροι δημοσιογράφοι, κριτικοί, άνθρωποι της βιομηχανίας του κινηματογράφου αλλά και κοινοί θνητοί που ξέρουν από την μαγεία μιας ερμηνείας την θεωρούν την καλύτερη ηθοποιό εν ζωή και αυτό με βρίσκει απολυτα σύμφωνο.

Από την Σόφι και την εκλογή της, την μαχητική "Κάρεν Σιλκγουντ" και την μαμά "Κράμερ" μέχρι την γοητευτική Κάρεν Μπλίξεν του "Πέρα από την Αφρική", την ερωτική και συνάμα τρυφερή Φραντσέσκα στις "Γέφυρες του Μάντισον" μέχρι την ψυχαναλιτική απελευθερωμένη Κλαρίσα στις "Ώρες" και την σατανική Αδελφή Αλοϊσιους στην "Αμφιβολία" η διαδρομή υπήρξε μεγάλη αλλά θριαμβευτική. Το ίδιο και όταν ήξερε να μεταμορφώνεται σε κωμική καρικατούρα σε ταινίες όπως η "Διαβολογυναίκα", "Λέμονι Σνίκετ", "Ο διάβολος φορούσε πράντα".

Το 2006 ο Ρόμπερτ Άλτμαν λίγο πριν μας αποχαιρετήσει με το "A Prairie home companion" έγραφε στο περιοδικό Time πως υπάρχει κάτι που οι περισσότεροι δεν ξέραμε για την Μέρυλ και είναι εκπληκτικό: "Ξέρει να τραγουδάει και μάλιστα καταπληκτικά σε σημείο που ένα ολόκληρο συνεργείο να κλαίει από συγκίνηση την ώρα που τραγουδούσε!" Σήμερα μπορούμε να πιστέψουμε τον Αλτμαν γιατί έχουμε γίνει κοινωνοί ενός θαύματος που συντελέστηκε πέρυσι το καλοκαίρι. Η Στριπ όχι μόνο ξέρει να τραγουδάει αλλά και να χορεύει και μάλιστα στον ρυθμό της γκλαμ ποπ της δεκαετίας του '70! Και όλα αυτά για τις ανάγκες ενός μιουζικαλ όπως το Μαμμα Μια λίγο ρπιν πατήσει ολότελα τα εξήντα!

Δεδομένου ότι πλέον έχετε κατανοήσει τον απεριόριστο θαυμασμό μου για την κυρία Μέρυλ Στριπ καταλαβαίνεται πως σήμερα θα σβήσουμε ένα μικρό κεικ με πολύχρωμο κεράκι που θα λέει Happy Birthday Meryl! Και όλα αυτά ακούγωντας μουσικές και τραγούδια από μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία μιας ωραίας διαδρομής. Ο Στάνλει Μάγιερ, ο Τζον Μπάρι, ο Μάρβιν Χαμλις και οι Αμπα με τις μελωδίες τους έχουν το λόγο...

Στον βίντεο: Η Μέριλ Στριπ σε έναν από τους δυνατότερους ρόλους της πορείας στην "Εξαφάνιση της Κάρεν Σιλκγουντ" φανερώνει το φωνητικό της ταλέντο (με σπουδές φωνητικής που θα την οδηγούσαν στην όπερα αλλά ευτυχώς για μας διάλεξε την υποκριτική) πολύ πριν τα A Prairie Home Companion και Mamma mia

Σχόλια

Ο χρήστης W. είπε…
Ο θηλυκός Ρομπερτ Ντε Νίρο. Έτσι απλά.
Ο χρήστης igkros είπε…
Τα 70ς γεννησαν μια σειρά από κινηματογραφικά διαμάντια που ακόμη μας απασχολούν. Δεν θα έλεγα ο θηλυκός Ντε Νίρο γιατί πολύ απλά η Στριπ είναι αυτόφωτη και δημιουργεί δική της σχολή. Η Έμιλι Μπλάντ και η Αν Χάθαγουει ενδεικτικά την έχουν ως πρότυπο
Ο χρήστης Ελένη Μπέη είπε…
Την παρακολουθώ από τα πρώτα βήματά της ανελλιπώς. Από το τηλεοπτικό "Holocaust", τη "Julia" στο πλευρό της Vanessa Redgrave, τον "Deer Hunter" και πάει λέγοντας.

Είναι και κάποιες ταινίες που θα προτιμούσα να μην τις είχε κάνει ποτέ, ωστόσο ό,τι και να παίξει του δίνει αξία.

Περηφανεύομαι να την έχω ανακαλύψει και λατρέψει από τότε ακόμη που πολλοί την χαρακτήριζαν υποτιμητικά Μάρθα Βούρτση του αμερικανικού κινηματογράφου λόγω του κλάματος που υπήρχε στους ρόλους της.

Όσο για τη φωνή της έχει χρησιμοποιηθεί και παλιότερα σε ταινίες όπως : "Ironweed" (Ξένοι στην ίδια πόλη), "Postcards from the edge" (Φλερτάροντας τη ζωή) και "Silkwood" (Η εξαφάνιση της Κάρεν Σίλκγουντ), όπου τραγουδάει το Amazing Grace.

Καλημέρες!
Ο χρήστης igkros είπε…
@ Νερένια

Φυσικά κάποιοι ρόλοι θα μπορούσαν να λείπουν αλλά από την άλλη δεν μπορούμε να είμαστε συνέχεια τέλειοι και εύστοχοι στις επιλογές μας.

Το βίντεο πιστοποιεί αυτό που λες για την Σιλκγουντ.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΡΕΙΣ ΛΙΣΤΕΣ

Ο Ιρλανδός του Μ. Σκορτσέζε είναι η ταινία της χρονιάς για το National Board of Review

ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ - ΝΕΑ ΖΩΗ 705 (ΤΟ ΣΑΟΥΝΤΡΑΚ ΜΙΑΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΕΡΘΕΙ ΠΟΤΕ)