Ω, ΤΙ ΚΟΣΜΟΣ ΜΠΑΜΠΑ!
Η Όλγα έφυγε διακοπές στην καρδιά της Σαρακοστής. Ο Παναγιώτης αναχώρησε για άλλη γη, άλλα μέρη. Η Βαρβάρα δεν με πήρε τηλέφωνο. Ο Βασίλης βαριέται να τρέχει για μια ταινία ντοκιμαντέρ στο Λιμάνι. Ξαφνικά άρχισε να φυσάει δυνατά. Στις ειδήσεις είπε ότι θα βρέξει αύριο. 30ριζουμε και γερνάμε επιτυχώς...
ΚΛΩΝΙΣΜΕΝΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ
Πήγα από νωρίς στο λιμάνι για την σημερινή ημερίδα... Κάλά ψέματα. Πήγα όταν ήδη ξεκινησε αλλά όσα άκουσα μου σήκωσαν την τρίχα. Η Τζούλια Ράιχαρτ π.χ. ξεκίνησε την ομιλία της, μεταφέροντας λόγια αμερικανών γιατρών, οι οποίοι διαμηνύουν ότι «ένας από τους παράγοντες που επιτείνουν τον κίνδυνο του καρκίνου είναι να είσαι μαύρος». Με άλλα λόγια οι διακρίσεις λόγω φυλής αλλά και λόγω φτώχειας σε ζητήματα υγείας και συγκεκριμένα σε ό,τι αφορά στον παιδικό καρκίνο στις ΗΠΑ είναι τεράστιες: «Τα φτωχά παιδιά εντοπίζουν πολύ αργότερα τον καρκίνο και άρα έχουν λιγότερες ευκαιρίες να τον αντιμετωπίσουν. Υπάρχουν ιδιαίτερα υψηλές πιθανότητες να μην βρει ένας ασθενής πρόσβαση στις δομές υγείας και φροντίδας σε περίπτωση που είναι μετανάστης. Ο καρκίνος είναι η ασθένεια που σκοτώνει τα περισσότερα παιδιά στις ΗΠΑ, καθώς διάγνωση για καρκίνο γίνεται σε 12.500 παιδιά ετησίως. Δυστυχώς, όμως, η έρευνα για τον παιδικό καρκίνο δεν προχωρά αφού δεν διατίθενται τα κονδύλια, τα οποία ισοδυναμούν με το κόστος ενός πολεμικού αεροσκάφους. Στις ΗΠΑ δεν υφίσταται Εθνικό Σύστημα Υγείας και Ασφάλισης. Μια κοινωνία που αποτυγχάνει να φροντίσει το ίδιο της το μέλλον, τα παιδιά, είναι μια σκληρή κοινωνία, αλλά μια δημοκρατία που δεν καταφέρνει να θέσει τα παιδιά στο επίκεντρο της ανθρώπινης οικογένειας και να τα προστατεύσει δεν μπορεί να λέγεται δημοκρατία». Σκληρή ακούστηκε η Ραιχαρτ σε σχέση με την πατρίδα της.
Ο ανταποκριτής της ΕΡΤ στη Μ. Ανατολή, Πάνος Χαρίτος μίλησε για όσα βλέπει σε σχέση με την Κλωνισμένη Αθώοτητα στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ, μια περιοχή που οι άνθρωποι δεν έχουν καν την πολυτέλεια να μεγαλώσουν τα παιδιά τους έστω και με τον λάθος τρόπο. Μια από τις ιστορίες που παράθεσε αφορούσε έναν πατέρα από τα Κατεχόμενα: "Όταν ρώτησα έναν πατέρα 12 παιδιών και σύζυγο δύο γυναικών για ποιο λόγο συνεχίζει να κάνει παιδιά αφού δεν μπορεί να τα θρέψει και να τα μεγαλώσει, εκείνος μου απάντησε ότι «τα 12 είναι για το σπίτι και τα άλλα 12 είναι για το δρόμο», εννοώντας ότι τα υπόλοιπα 12 παιδιά του θα «αξιοποιηθούν» είτε στην παλαιστινιακή Ιντιφάντα είτε στις βεντέτες με τις άλλες οικογένειες». Κλείνοντας ο Πάνος Χαρίτος σημείωσε ότι το 29% των θυμάτων της παλαιστινιακής Ιντιφάντα (Σεπτέμβριος 2000 – μέσα 2004) ήταν κάτω των 18 ετών.
Τον λόγο πήρε στη συνέχεια η Βούλα Παπαγιάννη, εκπρόσωπος της Action Aid Hellas. Στάθηκε κυρίως στην ανάγκη να η νέα γενιά να ξεφύγει από τα συνήθη στερεότυπα και πως η εκπάιδευση μπορεί να αλλάξει τα πράματα : «Να δώσουμε στα παιδιά αντιστερεοτυπική γνώση, να τα κάνουμε δυνατά, ώστε να είναι ικανά να αντιμετωπίσουν το σύγχρονο κόσμο, να τους δώσουμε ένα πολυδύναμο όπλο – την εκπαίδευση – για να κάνουμε τη νέα γενιά να νιώσουν συγκάτοικοι σ’ αυτόν τον πλανήτη και ν’ αναπτύξουν νέες αντιλήψεις και νέες στάσεις, αφήνοντας κατά μέρος την απάθεια». Και εδώ τα στοιχεία που παρατέθηκαν ήταν καταπέλτης. 100 εκατομμύρια παιδιά ανά τον κόσμο – στην πλειοψηφία τους κορίτσια - δεν πηγαίνουν σχολείο και περισσότεροι από 140 εκατομμύρια νέοι ηλικίας 15-25 ετών είναι αναλφάβητοι. Πολύ πιο δραματική η πραγματικότητα που θέλει μόνο 2 σεντς από κάθε δολλάριο που επενδύεται για την ανάπτυξη της Αφρικής και όλων των αντίστοιχων περιοχών να κατατίθεται στην εκπάιδευση.
Ο Βασίλης Βαμβακάς, διδάσκων Πολιτικής Επικοινωνίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, ξεκίνησε επισημαίνοντας τον διττό ρόλο των ΜΜΕ και συνέχισε αναλύοντας 3 στερεότυπα που διέπουν την σύγχρονη ελληνική κοινωνία ως προς την παιδική αθώοτητα. Το πρώτο έχει να κάνει με τον τεχνολογικό και μαζικό πολιτισμό που θεωρείται δαίμονας, το δεύτερο αφορά την ανεξήγητη παρελθοντολαγνεία, σύμφωνα με την οποία η οικογένεια του παρελθόντος ήταν ιδανική, και το τρίτο σχετίζεται με τη συνεχή αναζήτηση μιας ιδεατής αγνότητας και ποιότητας εκτός του σύγχρνου κοινωνικού συνόλου. «Για μένα, αυτή η αθωότητα εκφράζεται ‘στην κερκίδα που είναι η μόνη σου ελπίδα’, όπως λέει και το τραγούδι του Πορτοκάλογλου και μ’ αυτήν την έννοια μάλλον πρέπει να αναπροσδιορίσουμε τι σημαίνει παιδική αθωότητα», είπε ο κ. Βαμβακάς.
Παιδική εργασία, σεξουαλική παιδική εκμετάλλευση, εμπόριο οργάνων ή και ανθρώπων, σεξουαλικός τουρισμός είναι φαινόμενα που δεν ανήκουν σε μια χώρα ή σε μια γωνιά του πλανήτη αλλά σε όλη την υφήλιο που τα ανέχεται και τα συντηρεί. Με αυτά τα φαινόμενα ασχολήθηκε εν τάχει ο Λάμπρος Κανελλόπουλος, πρόεδρος της UNICEF Hellas, σημειώνοντας ότι περίπου 250 εκατομμύρια παιδιά στον κοσμό, πέφτουν θύματα σκληρής εκμετάλλευσης. Γεγονός που αποκομίζει στους διαχειριστές αυτής της απαράδεκτης ειδεχθούς κατάστασης κέρδη της τάξης των 12,5 δις δολαρίων ετησίως. Η πιο επικερδής παράνομη επιχείρηση μετά το εμπόριο ναρκωτικών και οργάνων! Και εδώ τα ερευνητικά στοιχεία είναι σοκαριστικά. Στην ελληνική κοινωνία υπάρχει η αντίληψη ότι 1 στους 2 κάνει τα στραβά μάτια με κάποιο τρόπο σε τέτοιου είδους συμπεριφορές και νοοτροπίες. Συγκλονιστικό επίσης το γεγονός ότι μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων πιστεύουν ότι ούτε τα κόμματα, ολυτε η Πολιτεία, ούτε η Εκκλησία, ούτε κανένας αρμόδιος φορέας δεν μπορεί να στηρίξει τέτοιες περιπτώσεις βασανισμένων παιδιών.
Έχοντας αυτά υπόψη μου έφυγα από το Λιμάνι προβληματισμένος. Τελειώνοντας με τις υποχρεώσεις μου πήγα στο σπίτι και σκεφτόμουν σε τι κόσμο μεγαλώνουν τα παιδιά... (Τώρα μεταξύ μας σήμερα πλην της κινεζικης οσκαρικής μικρού μήκους δεν υπήρχε κάτι που να με τραβούσε στο λιμάνι και έτσι κάθησα σπίτι να ξεκουραστώ λίγο. Το επόμενο 4ημερο αναμένεται αρκούντως πιεστικό γεμάτο κυνήγι ταινιών, ειδήσεων, συνεντεύξεων. Έχω και μια εκπομπή ενδιάμεσα να βγάλω οπότε...)
Υ.Γ. - Πέτυχα τυχαία γυρίσματα της μοναδικής τηλεόρασης που ασχολείται με το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Είναι η ΕΤ1. Κάνενα άλλο κανάλι δεν συγκίνηθηκε να βρει κάποια είδηση ανάμεσα στα τόσα που δείχνουν οι προβολές του ΟΛΥΜΠΙΟΝ, του ΖΑΝΝΑ, του λιμανιού και των άλλων αιθουσών. Μόνο εφημερίδες και ιντερνετ καλύπτουν αξιοπρεπώς την γιορτή. Κι όμως φάγανε το Φλεβάρη με τους γαμπρούς της Ζαχάρως, που ένα ντοκιμαντέρ ξαναέφερε στην επικαιρότητα. Επομενως δεν αξίζουν ούτε οι ταινίες, ούτε τα πρόσωπα?
Υ.Γ. 1 - Εκ των υστέρων μαθαίνω από φίλους και γνωστούς ότι το "Κοκκινο χωρίς μπλε" των Τοντ Σιλντ και Μπρουκ Σιπολντ ήταν το γεγονός του Σαββατοκύριακου. Οπως και ο "Συναγερμός του χταποδιού" της Ελιζαμπεθ Σκαρανγκ. Εγώ τα εχασα πάντως...
ΚΛΩΝΙΣΜΕΝΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ
Πήγα από νωρίς στο λιμάνι για την σημερινή ημερίδα... Κάλά ψέματα. Πήγα όταν ήδη ξεκινησε αλλά όσα άκουσα μου σήκωσαν την τρίχα. Η Τζούλια Ράιχαρτ π.χ. ξεκίνησε την ομιλία της, μεταφέροντας λόγια αμερικανών γιατρών, οι οποίοι διαμηνύουν ότι «ένας από τους παράγοντες που επιτείνουν τον κίνδυνο του καρκίνου είναι να είσαι μαύρος». Με άλλα λόγια οι διακρίσεις λόγω φυλής αλλά και λόγω φτώχειας σε ζητήματα υγείας και συγκεκριμένα σε ό,τι αφορά στον παιδικό καρκίνο στις ΗΠΑ είναι τεράστιες: «Τα φτωχά παιδιά εντοπίζουν πολύ αργότερα τον καρκίνο και άρα έχουν λιγότερες ευκαιρίες να τον αντιμετωπίσουν. Υπάρχουν ιδιαίτερα υψηλές πιθανότητες να μην βρει ένας ασθενής πρόσβαση στις δομές υγείας και φροντίδας σε περίπτωση που είναι μετανάστης. Ο καρκίνος είναι η ασθένεια που σκοτώνει τα περισσότερα παιδιά στις ΗΠΑ, καθώς διάγνωση για καρκίνο γίνεται σε 12.500 παιδιά ετησίως. Δυστυχώς, όμως, η έρευνα για τον παιδικό καρκίνο δεν προχωρά αφού δεν διατίθενται τα κονδύλια, τα οποία ισοδυναμούν με το κόστος ενός πολεμικού αεροσκάφους. Στις ΗΠΑ δεν υφίσταται Εθνικό Σύστημα Υγείας και Ασφάλισης. Μια κοινωνία που αποτυγχάνει να φροντίσει το ίδιο της το μέλλον, τα παιδιά, είναι μια σκληρή κοινωνία, αλλά μια δημοκρατία που δεν καταφέρνει να θέσει τα παιδιά στο επίκεντρο της ανθρώπινης οικογένειας και να τα προστατεύσει δεν μπορεί να λέγεται δημοκρατία». Σκληρή ακούστηκε η Ραιχαρτ σε σχέση με την πατρίδα της.Ο ανταποκριτής της ΕΡΤ στη Μ. Ανατολή, Πάνος Χαρίτος μίλησε για όσα βλέπει σε σχέση με την Κλωνισμένη Αθώοτητα στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ, μια περιοχή που οι άνθρωποι δεν έχουν καν την πολυτέλεια να μεγαλώσουν τα παιδιά τους έστω και με τον λάθος τρόπο. Μια από τις ιστορίες που παράθεσε αφορούσε έναν πατέρα από τα Κατεχόμενα: "Όταν ρώτησα έναν πατέρα 12 παιδιών και σύζυγο δύο γυναικών για ποιο λόγο συνεχίζει να κάνει παιδιά αφού δεν μπορεί να τα θρέψει και να τα μεγαλώσει, εκείνος μου απάντησε ότι «τα 12 είναι για το σπίτι και τα άλλα 12 είναι για το δρόμο», εννοώντας ότι τα υπόλοιπα 12 παιδιά του θα «αξιοποιηθούν» είτε στην παλαιστινιακή Ιντιφάντα είτε στις βεντέτες με τις άλλες οικογένειες». Κλείνοντας ο Πάνος Χαρίτος σημείωσε ότι το 29% των θυμάτων της παλαιστινιακής Ιντιφάντα (Σεπτέμβριος 2000 – μέσα 2004) ήταν κάτω των 18 ετών.
Τον λόγο πήρε στη συνέχεια η Βούλα Παπαγιάννη, εκπρόσωπος της Action Aid Hellas. Στάθηκε κυρίως στην ανάγκη να η νέα γενιά να ξεφύγει από τα συνήθη στερεότυπα και πως η εκπάιδευση μπορεί να αλλάξει τα πράματα : «Να δώσουμε στα παιδιά αντιστερεοτυπική γνώση, να τα κάνουμε δυνατά, ώστε να είναι ικανά να αντιμετωπίσουν το σύγχρονο κόσμο, να τους δώσουμε ένα πολυδύναμο όπλο – την εκπαίδευση – για να κάνουμε τη νέα γενιά να νιώσουν συγκάτοικοι σ’ αυτόν τον πλανήτη και ν’ αναπτύξουν νέες αντιλήψεις και νέες στάσεις, αφήνοντας κατά μέρος την απάθεια». Και εδώ τα στοιχεία που παρατέθηκαν ήταν καταπέλτης. 100 εκατομμύρια παιδιά ανά τον κόσμο – στην πλειοψηφία τους κορίτσια - δεν πηγαίνουν σχολείο και περισσότεροι από 140 εκατομμύρια νέοι ηλικίας 15-25 ετών είναι αναλφάβητοι. Πολύ πιο δραματική η πραγματικότητα που θέλει μόνο 2 σεντς από κάθε δολλάριο που επενδύεται για την ανάπτυξη της Αφρικής και όλων των αντίστοιχων περιοχών να κατατίθεται στην εκπάιδευση.
Ο Βασίλης Βαμβακάς, διδάσκων Πολιτικής Επικοινωνίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, ξεκίνησε επισημαίνοντας τον διττό ρόλο των ΜΜΕ και συνέχισε αναλύοντας 3 στερεότυπα που διέπουν την σύγχρονη ελληνική κοινωνία ως προς την παιδική αθώοτητα. Το πρώτο έχει να κάνει με τον τεχνολογικό και μαζικό πολιτισμό που θεωρείται δαίμονας, το δεύτερο αφορά την ανεξήγητη παρελθοντολαγνεία, σύμφωνα με την οποία η οικογένεια του παρελθόντος ήταν ιδανική, και το τρίτο σχετίζεται με τη συνεχή αναζήτηση μιας ιδεατής αγνότητας και ποιότητας εκτός του σύγχρνου κοινωνικού συνόλου. «Για μένα, αυτή η αθωότητα εκφράζεται ‘στην κερκίδα που είναι η μόνη σου ελπίδα’, όπως λέει και το τραγούδι του Πορτοκάλογλου και μ’ αυτήν την έννοια μάλλον πρέπει να αναπροσδιορίσουμε τι σημαίνει παιδική αθωότητα», είπε ο κ. Βαμβακάς.
Παιδική εργασία, σεξουαλική παιδική εκμετάλλευση, εμπόριο οργάνων ή και ανθρώπων, σεξουαλικός τουρισμός είναι φαινόμενα που δεν ανήκουν σε μια χώρα ή σε μια γωνιά του πλανήτη αλλά σε όλη την υφήλιο που τα ανέχεται και τα συντηρεί. Με αυτά τα φαινόμενα ασχολήθηκε εν τάχει ο Λάμπρος Κανελλόπουλος, πρόεδρος της UNICEF Hellas, σημειώνοντας ότι περίπου 250 εκατομμύρια παιδιά στον κοσμό, πέφτουν θύματα σκληρής εκμετάλλευσης. Γεγονός που αποκομίζει στους διαχειριστές αυτής της απαράδεκτης ειδεχθούς κατάστασης κέρδη της τάξης των 12,5 δις δολαρίων ετησίως. Η πιο επικερδής παράνομη επιχείρηση μετά το εμπόριο ναρκωτικών και οργάνων! Και εδώ τα ερευνητικά στοιχεία είναι σοκαριστικά. Στην ελληνική κοινωνία υπάρχει η αντίληψη ότι 1 στους 2 κάνει τα στραβά μάτια με κάποιο τρόπο σε τέτοιου είδους συμπεριφορές και νοοτροπίες. Συγκλονιστικό επίσης το γεγονός ότι μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων πιστεύουν ότι ούτε τα κόμματα, ολυτε η Πολιτεία, ούτε η Εκκλησία, ούτε κανένας αρμόδιος φορέας δεν μπορεί να στηρίξει τέτοιες περιπτώσεις βασανισμένων παιδιών.
Έχοντας αυτά υπόψη μου έφυγα από το Λιμάνι προβληματισμένος. Τελειώνοντας με τις υποχρεώσεις μου πήγα στο σπίτι και σκεφτόμουν σε τι κόσμο μεγαλώνουν τα παιδιά... (Τώρα μεταξύ μας σήμερα πλην της κινεζικης οσκαρικής μικρού μήκους δεν υπήρχε κάτι που να με τραβούσε στο λιμάνι και έτσι κάθησα σπίτι να ξεκουραστώ λίγο. Το επόμενο 4ημερο αναμένεται αρκούντως πιεστικό γεμάτο κυνήγι ταινιών, ειδήσεων, συνεντεύξεων. Έχω και μια εκπομπή ενδιάμεσα να βγάλω οπότε...)
Υ.Γ. - Πέτυχα τυχαία γυρίσματα της μοναδικής τηλεόρασης που ασχολείται με το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Είναι η ΕΤ1. Κάνενα άλλο κανάλι δεν συγκίνηθηκε να βρει κάποια είδηση ανάμεσα στα τόσα που δείχνουν οι προβολές του ΟΛΥΜΠΙΟΝ, του ΖΑΝΝΑ, του λιμανιού και των άλλων αιθουσών. Μόνο εφημερίδες και ιντερνετ καλύπτουν αξιοπρεπώς την γιορτή. Κι όμως φάγανε το Φλεβάρη με τους γαμπρούς της Ζαχάρως, που ένα ντοκιμαντέρ ξαναέφερε στην επικαιρότητα. Επομενως δεν αξίζουν ούτε οι ταινίες, ούτε τα πρόσωπα?
Υ.Γ. 1 - Εκ των υστέρων μαθαίνω από φίλους και γνωστούς ότι το "Κοκκινο χωρίς μπλε" των Τοντ Σιλντ και Μπρουκ Σιπολντ ήταν το γεγονός του Σαββατοκύριακου. Οπως και ο "Συναγερμός του χταποδιού" της Ελιζαμπεθ Σκαρανγκ. Εγώ τα εχασα πάντως...
Σχόλια