ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΚΟΥΩ, ΖΩΗ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ...

Μετά από έξι εβδομάδες πλήρους αφοσίωσης και εντατικής παρακολούθησης όλης της θεματογραφίας γύρω από τα Όσκαρ ήταν λογικό και επόμενο να υπάρξει κάποιου είδους κόπωση. Πάλι καλά που η Ακαδημία αποφάσισε να μεταφέρει την τελετή από Μάρτιο σε Φλεβάρη! Ένιωθα την ανάγκη να προσέξω λίγο μουσικές και πρόσωπα που βρίσκονται πολύ πιο κοντά στην ελληνική πραγματικότητα. Και ευτυχώς την βρήκα την αφορμή και το κίνητρο για να παρουσιάσω έναν από τους πιο ταλαντούχους και πολύπλευρους Έλληνες συνθέτες. Έναν συνθέτη που κατάφερε να δημιουργήσει απλές μουσικές και ευχάριστα τραγούδια την εποχή του εμπορικού σινεμά της Φινος Φιλμς και αργότερα όταν πλέον εδραιώθηκε ο Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος (βοήθεια μας!) κατάφερε να αφήσει και εκεί το ηχητικό στίγμα του με πιο προχωρημένες μελωδίες και ακούσματα.

Το πρόσωπο για το οποίο μιλώ είναι ο Νίκος Μαμαγκάκης, μια απίστευτα πολυσχιδής φιγούρα όχι μόνο για τα ελληνικά δεδομένα αλλά γενικότερα για την κινηματογραφική μουσική της Ευρώπης. Η θητεία του στον γερμανικό κινηματογράφο αποτελεί το πιο λαμπρό παράδειγμα Έλληνα μουσικοσυνθέτη με αναγνώριση και βραβεία εκτός Ελλάδος.

Πως όμως έπιασα την περίπτωση Μαμαγκάκη? Αιτία στάθηκε η κυκλοφορία πρόσφατα της βιογραφίας του συνθέτη που την επιμελήθηκε ο δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός Πάνος Χρυσοστόμου. Τίτλος του βιβλίου, που αποτελεί ελεύθερη αφήγηση του Μαμαγκάκη πανω σε θέματα που αφορούν την ζωή του, την μουσική θητεία του και τις σπουδές του στην Γερμανία, την πορεία του εν Ελλάδι και βέβαια πλούσιο σχολιασμό σε σχέση με άλλα πρόσωπα που (δεν) γνώρισε ή (δεν) θεωρεί αξιοπρόσεκτη την δουλειά τους. Το δεν μπαίνει σε παρένθεση γιατί ο Μαμαγκάκης αποδεικνύεται χείμαρρος όσο προχωράει η ανάγνωση και φτάνει να μιλήσει ακόμα και για τους Μετάλικα, τους U2, τους Ρολινγκ Στοουνς και τους Μπιτλς. Και φυσικά για τον Σκαλκώτα, το Νίνο Ρότα, τον Ελμερ Μπερνσταιν, τον Έννιο Μορρικόνε και άλλα πάρα πολλά πρόσωπα.

Περισσότερη αξία βέβαια έχουν οι μνήμες και οι περιγραφές του για τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Φιλοποίμενα Φίνο, τον Ντίνο Δημόπουλο, το Νίκο Πέράκη, το Νίκο Φώσκολο και τις φωνές που είχε την χαρά να συνεργαστεί μαζί τους. Φωνές όπως αυτές των Πόπη Αστεριάδη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Σαββίνα Γιαννάτου, Τζένη Βάνου, κ.α.

Αν και το βιβλίο παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον καθαρά και μόνο λόγω του προσώπου που παρουσιάζει ωστόσο έχω και κάποιες ενστάσεις σε σχέση με την διαχείρηση του υλικού. Δεν θα είχε αξία να μιλήσει ο συνθέτης για την συνεργασία του με τον Τάκη Κανελλόπουλο, για τς ταινίες του οποίου έχει γράψει υπέροχη μουσική? Μήπως θα έπρεπε να εμβαθύνει το βιβλίο σε κάποιες λεπτομέρειες για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ο συνθέτης δημιούργησε πλήθος εργασιών του για την δισκογραφία, το σινεμά αλλά και για κοντσέρτα? Αυτά έτσι επιγραμματικά ίσως γιατί αποτελούν αβίαστα απόρίες κατά την ανάγνωση.

Κατά τ' αλλα η έκδοση είναι φροντισμένη και πολύ καλά επιμελημένη και φυσικά το βιβλίο αποτελεί πρόταση καθώς στην ελληνική αγορά δεν έχουμε δυστυχώς πολλά βιβλία για την περίπτωση αυτού του σπουδαίου μουσικού.

Ο Νίκος Μαμαγκάκης έχει γραψει μουσική σε 75 περίπου ταινίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει συνεγαστεί (στον ελληνικό κινηματογράφο) με το Ντίνο Δημόπουλο (Η ωραία του κουρέα, Η Αρχοντισσα και ο αλήτης, Μια Ιταλίδα στην Κυψέλη), Νίκο Φώσκολο, (Λεωφόρο του μίσους), Ροβήρο Μανθούλη (Lilly's Story), Ι. & Γ. Καμπανελη (Το κανόνι και το αηδόνι), Τάκη Κανελλόπουλο (Εκδρομή, Παρένθεση), Γιώργο Σταμπουλόπουλο (Ανοιχτή επιστολή), Νίκο Κούνδουρο (Μπορντέλο), Δημήτρη Γιατζουζάκη (Φανουρόπιτα, Μη μου άπτου) και φυσικά με το Νίκο Περάκη σε 8 ταινίες (Μιλο Μιλο, Αρπα Κόλα, Λούφα και παραλλαγή, Βίος και Πολιτεία, Προστάτης οικογένειας, Θηλυκή εταιρία, κ.α.). Αυτές οι μουσικές ήταν σε γενικές γραμμές το σαουντρακ της σημερινής εκπομπής.

Για το βιβλίο - βιογραφία του Νίκου Μαμαγκάκη κανε κλικ στις Εκδόσεις Άγκυρα