Η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών του Λονδίνου




Η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών του Λονδίνου ολοκληρώθηκε αν και μας άφησε κάπως μπερδεμένους με αυτά που είδαμε. Θα έπρεπε φυσικά να περιμένουμε πως ο  Ντάνι Μποϊλ, ο εμπνευστής του θεάματος, θα έκανε μια γενναία βουτιά στην λαϊκή και μοντέρνα κουλτούρα της Αγγλίας. Και όντως αυτό έκανε. Αν και η Μεγάλη Βρετανία έχει μια πλούσια ιστορία και πολιτιστική παράδοση η επιλογή ωστόσο αφορούσε κυρίως επιμέρους πτυχές των τελευταίων 50 ετών. Η ποπ - ροκ μουσική ήταν στο επίκεντρο, οπως και ο μοντέρνος τρόπος ζωής των Βρετανών με αποθέωση των νέων τεχνολογιών και την τηλεοπτική αισθητική μιας μουσικοχορευτικής παράστασης που σίγουρα θα μπoρούσε να αποτελεί ένα απλό θεατρικό θέαμα σε κάποιο μεγάλο θέατρο του Λονδίνου αλλά όχι την Έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Βέβαια υπήρχαν και λογοτεχνικές αναφορές στον Μπλεϊκ, στον Σέξπηρ, στην Μαίρυ Πόππινς, στον Πήτερ Παν, την συγγραφέα του Χαρυ Πότερ. Όμως στο επίκεντρο της προσοχής ήταν ο καθημερινός τρόπος ζωής των Βρετανών, η νεολαία, η ποπ κουλτούρα και οι νέες τεχνολογίες. Μετά την Ελλάδα και την Κίνα που θέλησαν να αναδείξουν την πλούσια ιστορία τους ίσως αυτή η στροφή σε πιο απτά και μοντέρνα θέματα να είναι μια ανανέωση για την φιλοσοφία των Ολυμπιακών Αγώνων.

Συνοπτικά πάντως ήταν ένα θέαμα χωρίς ιδίαιτερη συγκίνηση (με πιθανή εξαίρεση τους Βρετανούς που πάω στοίχημα πως ξετρελάθηκαν), με αρκετή ταχύτητα και εναλλαγές εικόνων. Ίσως να αφορά περισσότερο τους ίδιους τους Αγγλοσάξωνες παρά τον υπόλοιπο κόσμο. Αν και άνισο το τελικό αποτέλεσμα, ωστόσο η τελετή είχε αρκετές καλές και χιουμοριστικές στιγμές όπως την πτήση του Τζειμς Μποντ και της Βασίλισσας Ελισάβετ με ελικόπτερο, τον Μίστερ Μπιν να εκτελεί κανονικά τους Δρόμους της Φωτιάς, την πιο κλασική ολυμπιακή κινηματογραφική ιστορία και το γνωστό μουσικό θέμα του Βαγγέλη Παπαθανασίου και φυσικά το άναμα του ολυμπιακού βωμού από μια ομάδα νέων αθλητών. Η κατασκεύη του βωμού αρκετά εντυπωσιακή. Προσωπικά θεωρώ αξεπέραστο το τελετουργικό και το φλεγόμενο βέλος της Βαρκελώνης αλλά και το χτεσινό τελετουργικό μου άρεσε πολύ.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΡΕΙΣ ΛΙΣΤΕΣ

Ο Ιρλανδός του Μ. Σκορτσέζε είναι η ταινία της χρονιάς για το National Board of Review

ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ - ΝΕΑ ΖΩΗ 705 (ΤΟ ΣΑΟΥΝΤΡΑΚ ΜΙΑΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΕΡΘΕΙ ΠΟΤΕ)