Οι Ακτές Αλλιώς - Σάββατο πρωί στην οδό Γεωργικής Σχολής

Είχα πάντα την απορία πως η Θεσσαλονίκη θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί το παράκτιο μέτωπο της για μοιάσει έστω και λίγο στην Βαρκελώνη (όπως όλοι οξύμωρα λένε). Την απορία αυτή μου έλυσε εν μέρει η δράση της Parallaxi και το Θεσσαλονίκη Αλλιώς με τίτλο "Οι Ακτές Αλλιώς". Θα ήταν δύσκολο να παρακολουθήσω όλο το πρόγραμμα αλλά αυτό το πρωινό του Σαββάτου ήταν μια καλή ευκαιρία.


Με τα πόλλα και με τα λίγα πήρα την φωτογραφική μου και ένα καπέλο και τράβηξα για τον ταρσανά στο Βιαμύλ. Χρόνια τώρα περνούσα από αυτό το σημείο, στην αρχή της Γεωργ. Σχολής και πάντα αναρωτιόμουν τι κρύβεται από πίσω. Η αφορμή λοιπόν ήταν ιδανική και δεν έπρεπε να χαθεί. Η  μας οδήγησε στον οικογενειακό ταρσανά της οικογένειας Ιωαννίδη. Εκεί αποκαλύφθηκε μπροστά μας ένας άλλος κόσμος, που δεν συνηθίζουμε να βλέπουμε μέσα στην πόλη. Σκάφη κάθε λογής που περιμέναν την φροντίδα και την επισκεύη τους από το προσωπικό του καρνάγιου.

Η ξενάγηση μας από ένα μέλος της οικογένειας μας αποκάλυψε πολλά περισσότερα κι ας κράτησε μόλις 10 λεπτά. Όπως ας πούμε την ανυπαρξία της δημόσιας υποστήριξης σε ένα επάγγελμα δύσκολο και απαιτητικό που ζητά να είσαι εκεί άσχετα με τα καιρικά φαινόμενα αλλά αργοσβήνει. Η κρίση επηρέασε σε απίστευτο βαθμό την απασχόληση στο καρνάγιο, τόσο ώστε απαραίτητο προσωπικό έφυγε για να καλυφθούν κόστη και υποχρεώσεις. Βέβαια το πιο εκπληκτικό είναι πως αν τελικά η οικογένεια Ιωάννιδη σταματήσει την δουλειά της οι άμεσα ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να μεταφέρουν τα σκάφη τους είτε στη Θάσο, είτε στο Βόλο, δηλ χλμ μακριά! Τα όσα εκπληκτικά μάθαμε βέβαια τα περιγράφει πολύ ωραία ο Νέστορας του ναυπηγείου στην συνέντευξη που έδωσε στην Parallaxi προ ημερών.

Δεν ήταν όμως μόνο η ξενάγηση και τα τεράστια σκάφη γύρω μας. Ήταν και η ηθοποιός και σκηνοθέτις Νόπη Ράντη, που ετοίμασε ένα μικρό θεατρικό δρώμενο για το καρνάγιο. Με την αρμύρα της θάλασσας και τα τραγούδια μιας άλλης εποχής.



Λίγο αργοτερα κατευθυνθήκαμε στην Απολλώνεια Πολιτεία. Εκεί εθελοντές και μέλη της ομάδας Θεσ. Αλλιώς καθάρισαν μια ακτή και χάρηκαν το τοπίο. Η πρώτη καλοκαιρινή βόλτα είχε κατασκεύες δίπλα στο κύμα, ανάγνωση βιβλίων και παιχνίδια στην αμμουδιά. Μια αρκετά χαλαρωτική και ευχάριστη στιγμή για όλους όσους ήταν εκεί.

Δείτε τις φωτος από το πρώτο σκέλος του 2ήμερου "Οι Ακτές Αλλιώς"



Η απορία μου φεύγοντας από αυτή την πρωινή βόλτα παραμένει. Πως ακριβώς η πόλη θα εκμεταλλευτεί το παράκτιο μέτωπο, ένα σημείο που προσφέρει δεκάδες ευκαιρίες για τους κατοίκους της αλλά και τους επισκέπτες?