Ο Έρωτας κρατάει 3 χρόνια - Εξώστης Θήτα

Ο Έρωτας κρατάει 3 χρόνια (L'amour dure trois ans) ***

Ρομαντική κομεντί, 2011, Γαλλία, 98 λεπτά

Σκηνοθεσία: Φρεντερίκ Μπεγκμπεντέρ

Παίζουν: Γκασπάρ Προυστ, Ελίζα Σεντναουί, Λουίζ Μπουργκουάν, Τζόι Σταρ, Τζόναθαν Λάμπερτ, Φρέντερικ Μπελ

Ο Μάρκ Μαρονιέ, κριτικός λογοτεχνίας το πρωί και κοσμικογράφος το βράδυ, έχει μόλις χωρίσει με την Αν, τελειώνοντας ένα φαινομενικά τέλειο γάμο. Είναι πλέον σίγουρος ότι ο έρωτας διαρκεί μόνο τρία χρόνια. Έχει μάλιστα γράψει και ένα λιβελογράφημα για να το αποδείξει. Ωστόσο, η συνάντησή του με τη παράξενα σαγηνευτική Αλίς θα κλονίσει αυτές του τις πεποιθήσεις.

Οκ, ο έρωτας χτυπάει εκεί που δεν το περιμένεις. Οκ, ακόμα και ο πιο κυνικός γίνεται αλοιφή στα βέλη του φτερωτού σαδιστή. Ο Μάρκ ας πούμε έχει την δική του εμπειρική θεωρία μετά από ένα διαζύγιο σχετικά με το τι είναι ο έρωτας και πολύ περισσότερο πόσο διαρκεί. Η άποψη του δεν απέχει και πολύ από τις διαπιστώσεις του μπιτνικ Μπουκόφσκι, κι αυτό είναι η εισαγωγή της ταινίας. Δεν απέχει παρασαγγάς ούτε από τον διασκεδαστικό σαρκασμό του Γούντι Άλεν αφού διακυρήττει με πάθος πως ένα ζευγάρι τον πρώτο χρόνο αγοράζει έπιπλα, τον δεύτερο τα μετακινεί και τον τρίτο τα μοιράζει 50-50 λίγο πριν το διαζύγιο.

Στο μεσοδιάστημα όμως, από έρωτα σε έρωτα, υπάρχουν διαστήματα μοναξιάς και για αυτά μάλλον νοιάζεται ο Μαρκ. Ίσως γιατί βρίσκει χρόνο για να χαζολογάει μπροστά στη νέα πλάσμα τηλεόραση του, ίσως γιατί μεθοκοπάει δίπλα σε αέρινες καλλονές, ίσως γιατί ξεδίνει την μελαγχολία του γράφοντας έναν εκδοτικό λίβελλο που αναλύει την “εμπεριστατωμένη” θεωρία του, ίσως γιατί αυτή η μοναξιά είναι κενά αέρος λίγο πριν γνωρίσει τον επόμενο έρωτα. Όπως συμβαίνει με την Αλίς, η οποία δείχνει να τον τρελαίνει τόσο ώστε να τον κάνει να απαρνειται τα τρία χρόνια της θεωρίας του.

Το καστ και δη το ντουέτο των πρωταγωνιστών είναι γοητευτικά διασκεδαστικό. Ο Γκασπάρ Προύστ δεν λογίζεται για το ωραίο αγόρι των ερωτικών ιστοριών αλλά έχει την δική του προσωπική γοητεία ως Μαρκ, όπως όλοι μας λίγο πολύ. Η Λουίζ Μπουργκουάν είναι η ονειρεμένη Αλίς που σίγουρα ψάχνεις εκεί έξω για να σπάσεις την βασανιστική μοναξιά κι ας έχει την λόξα μέσα της.

Ημιαυτοβιογραφική η ταινία του Φρεντερίκ Μπεγκμπεντέρ, που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του. Κάποιοι ίσως να θυμάστε το 15.99 € (ή 99 Francs) του Γιαν Κούνεν, που βασίστηκε σε ένα άλλο εξίσου σαρκαστικό βιβλίο του Μπεγκμπεντέρ. Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του συγγραφέα πάντως είναι αρκετά διασκεδαστικό, τόσο που σε χαλαρώνει για μιάμιση ώρα με το σαρκαστικό χιούμορ του. Παρά όμως την καλή πρόθεση και την διάθεση του σκηνοθέτη-σεναριογράφου-συγγραφέα Μπεγκμπεντέρ αλλά και του καστ να καυτηριάσει το θέμα των ανθρώπινων σχέσεων κάπου όλο αυτό το στόρι μοιάζει ανοικονόμητο και ασυμάζευτο σε δράση και φλυαρία. Και όχι μόνο αυτό αλλά από την αρχή νιώθεις πως θέλει να κλείσει το μάτι σε αντίστοιχες αμερικάνικες προσπάθειες (είπαμε Γούντι Άλεν). Φυσικά γλυτώνει τα χειρότερα χάρη στην γαλλική μενταλιτέ του. Η ταινία είναι γαλλική και το γουστάρει αυτό. Το βλέπεις άλλωστε σε αρκετά παιχνίδια που κάνει σε σχέση με την γαλλική ποπ κουλτούρα (και αν έχω τον πειρασμό να γράψω σχετικά σημεία και πρόσωπα αυτής της κουλτούρας δεν θα το κάνω για να μην χαλάσω την ευχαρίστηση σου ως θεατής να τα ανακαλύψεις μόνο σου). Ωστόσο όσο σαρκαστικοί κι αν είναι οι Γάλλοι μένουν πάντα αθεράπευτα ερωτόπληκτοι και ονειροπόλοι. Τόσο όσο χρειάζεται να παρασυρθούν από ένα παθιασμένο φιλί (γαλλικό!) και από ένα ερωτικό τραγούδι όπως το Windmills of your mind του Μισέλ Λεγκράν. Κι αυτή θετική διάθεση απέναντι στα πράματα κάνει τη διαφορά.