ΔΡΑΜΑ 2008 - Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΣΟΥΜΑ
Το καλύτερο τσιζμπέργκερ το έφαγα προχτές στην Δράμα. Το ψωμάκι από μέσα ήταν ξεροψημένο, το μπιφτέκι ζουμερό, η σαλάτα γευστικότατη. Να μην ξεχάσω βέβαια τα παστάκια, τα σιροπιαστά και τα ταρτάκια που σαβούρωσα σε τρελές ποσότητες από την Τετάρτη...
Φυσικά καταλαβαίνετε ότι στην Δράμα όποτε και να πας περνάς καλά. Θα μπορούσα να σας μιλήσω για τα υπέροχα φυσικά τοπία της περιοχής, για τα κορίτσια της Δράμας (σούπερ ουαου!) αλλά αυτό δεν είναι ένα post για το ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ και το Υπουργείο Τουρισμού. Είναι για το Φεστιβάλ μικρού μήκους και τις εντυπώσεις μου από αυτό. Το ζήτημα είναι ότι δυσκολεύομαι να ξεκινήσω...
DIGI 2008
Και πως να μην δυσκολευτώ όταν έφυγα χτες το βράδυ από τη Δράμα τρεμάμενος από συγκίνηση για την Θεοφανία Παπαθωμά, το νέο μεγάλο αστέρι που μας χάρισε το Φεστιβάλ και πολύ περισσότερο η κριτική επιτροπή του digi (του ψηφιακού διαγωνιστικού τμήματος) που το αναγνώρισε και το τίμησε χαρίζοντας του μια εύφ(θ)ημο μνεία "για την χιουμοριστική ματιά, που διαθέτει" όπως μας είπε.
Και μπορεί να ακούγεται αστείο αλλά όχι δεν είναι και τόσο αστείο. Εδώ και χρόνια ακούμε τους κριτικούς και τους πάσης φύσεως κινηματογραφιστές να γκρινιάζουν για την τηλεοπτική αισθητική κάποιων νέων σκηνοθετών όμως η φετινή επιτροπή του digi (του ψηφιακού διαγωνιστικού τμήματος) βράβευσε ακριβώς αυτή την τηλεοπτική φτώχια με όποιον τρόπο μπορούσε!
Το digi ξεκίνησε πέρυσι στη Δράμα με περισσή καχυποψία για το επίπεδο των ταινιών που ενδεχομένως θα φιλοξενούσε όμως έκρυβε μερικές καλές στιγμές. Ιδού:
BOMBING :Σπιντάτο ντοκιμαντέρ από 2 μέλη της ομάδας του Εξάντα του Γ. Αυγερόπουλου για μια παρέα που γουστάρει το χιπ χοπ και τα γκράφιτι
ΝΤΑΜΟ ΣΟΥΖΟΥΚΙ - ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΩΝΗ, ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΗΓΑΝΙΑ ΜΠΑΜΙΕΣ : Για άλλη μια φορά ο Αντ. Μποσκοϊτης μας εκπλήσσει ευχάριστα. Σκάβει στο ψυχεδελικό πειραματικό παρελθόν των 60ς-70ς για να μας θυμίσει το krautrock και έναν από τους βασικούς εκπροσώπους του.
ΤΟ ΚΟΥΡΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ : τα μπλουζ και τα ρεμπέτικα των Εξαρχείων με πρωταγωνιστές τους θαμώνες ενός μπαρμπέρικου
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΦΑΤΣΕΑΣ - Ο ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ : Πορτραίτο ενός σπουδαίου λαϊκού φωτογράφου του μεσοπολέμου, που έζησε στην ελληνική επαρχία.
ΑΚΥΜΑΝΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ : Από τις λίγες πλήρεις σεναριακά ιστορίες που παρακόλουθησα στο digi.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ - ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΟΠ-
I AM GAY : Μια τόσο δύσκολη ιστορία με εκπληκτικό χειρισμό από πλευράς σκηνοθέτη. Αφοπλιστικό χιούμορ και προτότυπη προσέγγιση. Ο ίδιος πάντως ως στρειτ εντυπωσιάστηκε από τις Δραμινές!
ΔΕΝΤΡΟΛΙΒΑΝΟΣ Ο ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΗΣ : Και εδώ μια ολοκληρωμένη ιστορία με έξυπνο σενάριο και πολύ καλές ερμηνείες. Δυστυχώς δεν ήταν μέσα στα βραβεία
ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΩΣ :(φώτο) Ίσως η ταινία του Φεστιβάλ. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα νέου κινηματογραφιστή που αποτυπώνει την μοναξιά και την έλλειψη επικοινωνίας στην σύγχρονη εποχή.
ΧΗΡΑ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ : Κι άλλο απτό παράδειγμα μοναξιάς σε αστικό περιβάλλον. Συγκινητική η Τζένη Ρουσσέα. Πολυ καλό και ευρηματικό φινάλε
Partners : Δεν είναι τύχαια η Ζοζεφίνα Μαρκαριάν. Θα μας απασχολήσει και στο μέλλον με το ταλέντο της και φυσικά το εύχομαι ολόψυχα! Η ταινία με το μεγάλο βραβείο της Δράμας και μπράβο της! Η μοναδική προσωπική μου ένσταση είναι στο απότομο κλείσιμο της ταινίας.
ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ : Με αρκετό χιούμορ και καλή ερμηνεία της Μαρκέλλας Γιαννάτου πάνω σε ένα δύσκολο ευαίσθητο θέμα όπως είναι ο καρκίνος του στήθους και η ψυχολογία ενός (υποψήφιου?) ασθενούς
ΟΔΟΜΑΧΙΑ : Από τις ελάχιστες αυθεντικές κωμωδίες του φετινού φεστιβάλ. Ο πρωταγωνιστής Γιάννης Βουλγαράκης στήριξε πολύ το σενάριο
ΝΕΜΠΡΑΣΚΑ : Ο Αχ. Κυριακίδης παρουσίασε μια αρκετά γεμάτη ιστορία με 2 ηθοποιούς που λατρεύω, τον Τάκη Σπυριδάκη και την Γιώτα Φέστα. Ζευγάρι προσπαθεί να ξεπεράσει την κρίση υποδυόμενο κάποιους άλλους παράνομους εραστές που συναντιούνται όποτε μπορούν σε γαμιστρώνα της Αθήνας ονόματι Νεμπράσκα. Δυνατή ιστορία και στέρεη σκηνοθεσία. Όμως γιατί δεν δοκιμάζει να γυρίσει και καμιά μεγάλου μήκους?
ΑΠΘ
Άφησα για το τέλος τα παιδιά της Σχολής Κινηματογράφου του ΑΠΘ. Είχαμε 3 στο digi και 1 στο σπουδαστικό και νομίζω πως το δείγμα μας ήταν θετικό. Η Κατερίνα Γκιουλμιχαλάκη στην Επίσκεψη μας αφηγήται μια ιστορία τρυφερή και συνάμα πικρή. Η Κατερίνα Γραμματικοπούλου στην Απαστράπτουσα μπλέκει τον Τένεσι Ουίλλιαμς και την Αλεξάνδρα ντε Λάγκο με το πρόβλημα κώφωσης της πρωταγωνίστριας της.
Η Νάνσυ Σπετσιώτη με τον Αποχαιρετισμό στα όπλα στο σπουδαστικό χειρίστηκε την πικρή ιστορία της με πολύ χιούμορ (και ο Θύμιος Καρακατσάνης απλά υπέροχος και με αυτοβιογραφικές αναφορές ο χαρακτήρας του). Τέλος ο Γαβριήλ Τζάφκας στο ATTIMO FUGENTE πιστοποιεί αυτό που είδαμε πέρυσι και πάλι στη Δράμα. Ένα νέο παιδί με έντονες καλλιτεχνικές ανησυχίες που σαφώς περιμένουμε με ανυπονησία να δούμε τα επόμενα βήματα του.
Βέβαια δεν καταλαβαίνω γιατί τόση γκρίνια και μουρμούρα για την σχολή του ΑΠΘ από μερικούς μερικούς?
Φυσικά καταλαβαίνετε ότι στην Δράμα όποτε και να πας περνάς καλά. Θα μπορούσα να σας μιλήσω για τα υπέροχα φυσικά τοπία της περιοχής, για τα κορίτσια της Δράμας (σούπερ ουαου!) αλλά αυτό δεν είναι ένα post για το ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ και το Υπουργείο Τουρισμού. Είναι για το Φεστιβάλ μικρού μήκους και τις εντυπώσεις μου από αυτό. Το ζήτημα είναι ότι δυσκολεύομαι να ξεκινήσω...
DIGI 2008
Και πως να μην δυσκολευτώ όταν έφυγα χτες το βράδυ από τη Δράμα τρεμάμενος από συγκίνηση για την Θεοφανία Παπαθωμά, το νέο μεγάλο αστέρι που μας χάρισε το Φεστιβάλ και πολύ περισσότερο η κριτική επιτροπή του digi (του ψηφιακού διαγωνιστικού τμήματος) που το αναγνώρισε και το τίμησε χαρίζοντας του μια εύφ(θ)ημο μνεία "για την χιουμοριστική ματιά, που διαθέτει" όπως μας είπε.
Και μπορεί να ακούγεται αστείο αλλά όχι δεν είναι και τόσο αστείο. Εδώ και χρόνια ακούμε τους κριτικούς και τους πάσης φύσεως κινηματογραφιστές να γκρινιάζουν για την τηλεοπτική αισθητική κάποιων νέων σκηνοθετών όμως η φετινή επιτροπή του digi (του ψηφιακού διαγωνιστικού τμήματος) βράβευσε ακριβώς αυτή την τηλεοπτική φτώχια με όποιον τρόπο μπορούσε!
Το digi ξεκίνησε πέρυσι στη Δράμα με περισσή καχυποψία για το επίπεδο των ταινιών που ενδεχομένως θα φιλοξενούσε όμως έκρυβε μερικές καλές στιγμές. Ιδού:
BOMBING :Σπιντάτο ντοκιμαντέρ από 2 μέλη της ομάδας του Εξάντα του Γ. Αυγερόπουλου για μια παρέα που γουστάρει το χιπ χοπ και τα γκράφιτι
ΝΤΑΜΟ ΣΟΥΖΟΥΚΙ - ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΩΝΗ, ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΗΓΑΝΙΑ ΜΠΑΜΙΕΣ : Για άλλη μια φορά ο Αντ. Μποσκοϊτης μας εκπλήσσει ευχάριστα. Σκάβει στο ψυχεδελικό πειραματικό παρελθόν των 60ς-70ς για να μας θυμίσει το krautrock και έναν από τους βασικούς εκπροσώπους του.
ΤΟ ΚΟΥΡΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ : τα μπλουζ και τα ρεμπέτικα των Εξαρχείων με πρωταγωνιστές τους θαμώνες ενός μπαρμπέρικου
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΦΑΤΣΕΑΣ - Ο ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ : Πορτραίτο ενός σπουδαίου λαϊκού φωτογράφου του μεσοπολέμου, που έζησε στην ελληνική επαρχία.
ΑΚΥΜΑΝΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ : Από τις λίγες πλήρεις σεναριακά ιστορίες που παρακόλουθησα στο digi.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ - ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΟΠ-
I AM GAY : Μια τόσο δύσκολη ιστορία με εκπληκτικό χειρισμό από πλευράς σκηνοθέτη. Αφοπλιστικό χιούμορ και προτότυπη προσέγγιση. Ο ίδιος πάντως ως στρειτ εντυπωσιάστηκε από τις Δραμινές!
ΔΕΝΤΡΟΛΙΒΑΝΟΣ Ο ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΗΣ : Και εδώ μια ολοκληρωμένη ιστορία με έξυπνο σενάριο και πολύ καλές ερμηνείες. Δυστυχώς δεν ήταν μέσα στα βραβεία
ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΩΣ :(φώτο) Ίσως η ταινία του Φεστιβάλ. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα νέου κινηματογραφιστή που αποτυπώνει την μοναξιά και την έλλειψη επικοινωνίας στην σύγχρονη εποχή.
ΧΗΡΑ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ : Κι άλλο απτό παράδειγμα μοναξιάς σε αστικό περιβάλλον. Συγκινητική η Τζένη Ρουσσέα. Πολυ καλό και ευρηματικό φινάλε
Partners : Δεν είναι τύχαια η Ζοζεφίνα Μαρκαριάν. Θα μας απασχολήσει και στο μέλλον με το ταλέντο της και φυσικά το εύχομαι ολόψυχα! Η ταινία με το μεγάλο βραβείο της Δράμας και μπράβο της! Η μοναδική προσωπική μου ένσταση είναι στο απότομο κλείσιμο της ταινίας.
ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ : Με αρκετό χιούμορ και καλή ερμηνεία της Μαρκέλλας Γιαννάτου πάνω σε ένα δύσκολο ευαίσθητο θέμα όπως είναι ο καρκίνος του στήθους και η ψυχολογία ενός (υποψήφιου?) ασθενούς
ΟΔΟΜΑΧΙΑ : Από τις ελάχιστες αυθεντικές κωμωδίες του φετινού φεστιβάλ. Ο πρωταγωνιστής Γιάννης Βουλγαράκης στήριξε πολύ το σενάριο
ΝΕΜΠΡΑΣΚΑ : Ο Αχ. Κυριακίδης παρουσίασε μια αρκετά γεμάτη ιστορία με 2 ηθοποιούς που λατρεύω, τον Τάκη Σπυριδάκη και την Γιώτα Φέστα. Ζευγάρι προσπαθεί να ξεπεράσει την κρίση υποδυόμενο κάποιους άλλους παράνομους εραστές που συναντιούνται όποτε μπορούν σε γαμιστρώνα της Αθήνας ονόματι Νεμπράσκα. Δυνατή ιστορία και στέρεη σκηνοθεσία. Όμως γιατί δεν δοκιμάζει να γυρίσει και καμιά μεγάλου μήκους?
ΑΠΘ
Άφησα για το τέλος τα παιδιά της Σχολής Κινηματογράφου του ΑΠΘ. Είχαμε 3 στο digi και 1 στο σπουδαστικό και νομίζω πως το δείγμα μας ήταν θετικό. Η Κατερίνα Γκιουλμιχαλάκη στην Επίσκεψη μας αφηγήται μια ιστορία τρυφερή και συνάμα πικρή. Η Κατερίνα Γραμματικοπούλου στην Απαστράπτουσα μπλέκει τον Τένεσι Ουίλλιαμς και την Αλεξάνδρα ντε Λάγκο με το πρόβλημα κώφωσης της πρωταγωνίστριας της.
Η Νάνσυ Σπετσιώτη με τον Αποχαιρετισμό στα όπλα στο σπουδαστικό χειρίστηκε την πικρή ιστορία της με πολύ χιούμορ (και ο Θύμιος Καρακατσάνης απλά υπέροχος και με αυτοβιογραφικές αναφορές ο χαρακτήρας του). Τέλος ο Γαβριήλ Τζάφκας στο ATTIMO FUGENTE πιστοποιεί αυτό που είδαμε πέρυσι και πάλι στη Δράμα. Ένα νέο παιδί με έντονες καλλιτεχνικές ανησυχίες που σαφώς περιμένουμε με ανυπονησία να δούμε τα επόμενα βήματα του.
Βέβαια δεν καταλαβαίνω γιατί τόση γκρίνια και μουρμούρα για την σχολή του ΑΠΘ από μερικούς μερικούς?
Σχόλια