ΟΣΚΑΡΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ: Ο ΝΟΝΟΣ - 1972

Συμβολικό για πολλούς λόγους το άνοιγμα του μπλογκ για τα φετινά 80α Όσκαρ. Μαζί με τις υποψηφιότητες θα θυμηθούμε και ορισμένες από τις στιγμές τους στο διάβα του χρόνου. Για την ώρα η μηχανή του χρόνου μας κατεβάζει για στάση στο 1972.

ΝΟΝΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΑΜΠΑΡΕ

Δεν μπορούσε να το φανταστεί τότε ο πολύς Φράνσις Κόπολα ότι κάτι που συνέβη μισό αβαρία, μισό από γούστο τελικά εξελίχθηκε στην ιστορία που τον καθιέρωσε στον χώρο του παγκόσμιου κινηματογράφου. Εϊχε ήδη φανερώσει δείγματα του ταλέντου του αλλά εδώ ξεδιπλώνει σε βάθος τα περισσότερα από τα μυστικά του όπλα. Ενώ ο τρομερός και αέρινος Μπομπ Φόσι σάρωνε τα Όσκαρ (πήρε συνολικά 8) με το θεαματικό "Καμπαρέ" ο "Νονός" έφυγε με 3 από τα σπουδαιότερα αγαλματάκια της βραδιάς κλέβοντας την παράσταση. Αναδείχτηκε καλύτερη ταινία της χρονιάς (και απλώς να προσθέσω ότι οι σινεφιλ του imdb την κατατάσσουν στην κορυφή των προτιμήσεων τους) ενώ πήρε και το βραβείο διασκευασμένου σεναρίου.

ΜΑΡΛΟΝ ΜΠΡΑΝΤΟ

Το έλα να δεις όμως έγινε όταν ανακοινώθηκε ότι το Όσκαρ Α ανδρικού ρόλου πηγαίνει στον "Padre" Μάρλον Μπράντο και αντ' αυτού ανέβηκε στην σκηνή μια άγνωστη ηθοποιός που προσποιήθηκε μια Ινδιάνα ιθαγενή. Ο Ρότζερ Μουρ, που βρισκόταν επίσης επί σκηνής, θυμόταν εμφατικά πως στο πάρτυ των Όσκαρ λίγο αργότερα ποζάριζε με καμάρι κρατώντας το "φτυσμένο" βραβείο και δελέαζε τον γυναικείο πληθυσμό για μια "αναμνηστική φώτο".

ΝΙΝΟ ΡΟΤΑ

Η αδικία της βραδιάς ήταν η ακύρωση της υποψηφιότητας για το Όσκαρ μουσικής του Νίνο Ρότα. Η Ακαδημία τον είχε τοποθετήσει κανονικά στις 5αδες της και αρκετοί τον υπολόγιζαν ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Όπως αποδείχθηκε όμως το βασικό μουσικό θέμα της ταινίας ο Ρότα το είχε χρησιμοποιήσει και παλιότερα για την σύνθεση μουσικής επένδυσης σε μια ιταλική ταινία του '50 (η Φορτουνέλα του Ντε Φιλίπο). Έτσι λοιπόν ο Ρότα έχασε την υποψηφιότητα και την μεγάλη ευκαιρία. Στην θέση του η Ακαδημία τοποθέτησε τον Τζον Άντισον, που είχε γράψει την μουσική του ΣΛΟΥΘ και βράβευσε τον Τσάρλι Τσάπλιν για μια μουσική που είχε 20 χρόνια ζωής ήδη αλλά η ταινία στην οποία ακούγεται (ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΡΑΜΠΑΣ) παίχτηκε στο Λος Άντζελες όχι το 1952, οπότε γυρίστηκε, αλλά το 1972! Οσκαρικά τερτίπια για να επιδιορθώσουν μια ιστορική αδικία!

Όσο για το Νίνο Ρότα αυτός με την πραότητα και την αθωότητα του χαρακτήρα του είχε μάλλον προβλέψει τι θα γίνει. Σε μια στιγμή κουβέντας με τον Κόπολα μεταξύ αστείου και σοβαρού είχε πει "Μην στενοχωριέσαι Φράνσις, θα το πάρω το Όσκαρ όταν γυρίσεις το Νονό 2". Ο Κόπολα τον κοίταξε απορημένα καθώς δεν είχε καμία ιδιαίτερη όρεξη να ασχοληθεί ξανά με τους μαφιόζους του Πούτζο αλλά η ατάκα επιβεβαιώθηκε μόλις 2 χρόνια μετά. Το 1974 ο "ΝΟΝΟΣ 2" έγινε η πρώτη ταινία σίκουελ που σάρωνε στα Όσκαρ ενώ ο θεϊκός Νίνο έφυγε από το Λος Άντζελες αγκαλιά με το χρυσό αγαλματάκι, που δύο χρόνια πριν είχε χάσει από μια διασκεύη, που έμελλε τελικά να γίνει ένα από τα κλασσικά μουσικά θέματα στην ιστορία του κινηματογράφου