Για μια Κυριακή των Βαϊων που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ (Αντίο Νίκο Παπάζογλου)

Είναι τόσες πολλές οι ιστορίες που μπορείς να αφηγηθείς για το Νίκο Παπάζογλου. Είναι τόσες οι θύμησες και τα βιώματα που έχεις συνδέσει με τα τραγούδια του. Θυμάμαι πως εκείνος ο "Αύγουστος" έγινε σάουντρακ για έναν φίλο που είχε ερωτευτεί ένα καλοκαίρι μια κοπελιά. Θυμάμαι πως γυρνούσα με τα τραγούδια του στα αυτιά μου την Θεσσαλονίκη, τα Κάστρα, το Καραμπουρνού...

Χτες από την ώρα που έσκασε η θλιβερή είδηση ξέσπασε μια φοβερή καταιγίδα στα social media. Στο twitter απο νωρίς "ακουγόταν" πως το πρωί πέθανε ο Νίκος. Κάποιοι λίγο πιο ψυλλιασμένοι και καχύποπτοι, βάζω μέσα και μένα, κρατήσαν πισινές. Πως να πιστέψεις άραγε πως ένας άνθρωπος που έχει συνδεθεί τόσο με τη ζωή, με τη ζωή σου, μπορεί να φύγει για πάντα? Δεκάδες μπλογκς στην αρχή και ένα-ένα τα portals και τα συμβατικά μέσα με αντανακλαστικά και ζωντανό πρόγραμμα (γιατί υπήρχαν και εκείνα που κοιμήθηκαν ύπνο βαθύ) άρχισαν να βγάζουν την είδηση προς τα έξω μέχρι πια να το χωνέψεις και να το πάρεις απόφαση.

Την ίδια στιγμή δεκάδες κόσμου έμπαινε συνεχώς στα δίκτυα για να γράψει μια κουβέντα, να αναρτήσει ένα link με ένα τραγούδι του. Πάνω από 100 χιλιάδες μπήκαν σε facebook, twitter και όλα τα συναφή δίκτυα για να "ανάψει" ένα ιντερνετικό κεράκι στην μνήμη του Νίκου Παπάζογλου. Και η εκτίμηση αυτή βγαίνει μέσα από τα αναρίθμητα γκρουπάκια που βγήκαν σε χρόνο μηδενικό με τίτλους "Αντίο Νίκο Παπάζογλου", "Στον μεγάλο τραγουδοποιό Νίκο Παπάζογλου" και άλλα σχετικά και έκαναν τον κόσμο να συμμετέχει ακόμα πιο ενεργά.

100 χιλιάδες και βάλε είναι ένα τιγκαρισμένο στάδιο. Μια συναυλία όπως δεν έχει ξαναγίνει ποτέ. Δεν είναι τυχαία όλα αυτά σε μια εποχή που χάνουμε τη γη κάτω απο τα πόδια μας. Που οι ήρωες μας φεύγουν ένας ένας για την απέναντι όχθη. Που η εθνική μας μοναξιά γίνεται χειρότερη και η παραδοξολογία της επικαιρότητας γίνεται άκομψη πραγματικότητα της καθημερινότητας μας. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε αυτή η εκδήλωση και η έκφραση του κόσμου συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό. Και αυτό κάτι σημείνει για έναν άνθρωπο χαμηλών τόνων όπως ο Νίκος Παπάζογλου. Όπως είπε και ο Διονύσης Σαββόπουλος "Αυτή τη Κυριακή των Βαϊων δεν θα τη ξεχάσουμε". Καλό ταξίδι Νίκο!