Ο μπαμπας τρελαινοταν να ακουει Νινο Ροτα!

Δεν ήταν γιορτή, δεν ήταν επέτειος. Ήταν απλά και τυχαία η 50η διοργάνωση μιας ιστορίας που κρατάει 50 χρόνια. Διεκπαιρεωτικά και τραγελαφικά. Η απουσία των Ελλήνων κινηματογραφιστών ήταν εμφανής όπως και να το κάνουμε. Σε μια χρονιά με πλούσιο υλικό παλιών και νέων δημιουργών οι 8 συμμετοχές που ήρθαν στην Θεσσαλονίκη ήταν απλά ένας κούκος που δεν έφερε την άνοιξη. Στο ρόλο του κούκου ο Κολλάτος (Τους φάγαμε τους ορθόδοξους 4-2!) και ο Ανδρέου. Ο Περικλής Χούρσογλου και η Σοφία Παπαχρήστου σώσανε την παρτίδα με τα βραβεία τους. Θα φύγουν όμως τα Κρατικά Βραβεία από την Θεσσαλονίκη? Θα γίνει νέο ελληνικό διαγωνιστικό? Θα αλλάξει κάτι στην σχέση ελληνικού κινηματογράφου- φεστιβάλ? Υποτονικό, χαμηλών τόνων, χωρις λαμπρούς προσκεκλημένους, λύσεις εκ των ενόντων και σαν ξαναζεσταμένο φαι. Όταν έχεις "κακομάθει" με Μάλκοβιτς, Βέντερς, Κόπολα οι Τζέρεμι Τόμας, Βέρνερ Χέρτζογκ δεν σε βολεύουν ούτε για πρόγευμα! Ανυπαρξία της συμβολικής επετειακής σημασίας του φεστιβάλ. Με το ζόρι εί

Τζέρεμι Τόμας, Τζιμ Γιαννόπουλος και Βέρνερ Χέρτζογκ για την τελική στροφή του Φεστιβάλ. Και μετά χαλαρώνουμε! Την περίπτωση του Τζέρεμι Τόμας ακόμα και να μην την ξέρεις όταν έρχεται μπροστά σου αξίζει τον κόπο να την ψάξεις λίγο παραπάνω. Παραγωγός σε μερικές από τις σπουδαιότερες ταινίες της τελευταίας 25ετίας ανάμεσα τους ο οσκαρικός Τελευταίος Αυτοκράτορας. Στο μαστερκλας βέβαια δεν είπε και πολλά συγκλονιστικά πράγματα. Το ξέραμε μίστερ Τόμας ότι τα 3/4 της ετήσιας παραγωγής στο σινεμά είναι ριμεικ και εφετζίδικα μπιχλιμπίδια για ιθαγενείς. Εσύ σαν παραγωγός τι κάνεις για να αλλάξει το στάτους? Στην απονομή του Αλέξανδρου πάντως υπήρξε θερμότατη υποδοχή από το κοινό. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ Πρέπει να σχολιάσω τώρα αυτό που είδα? Σαν να βλέπεις σε ριμεικ τον Υπέροχο Άνθρωπο. Άρα μίστερ Τόμας την πάτησες. Η Τζένιφερ Κόνελι σε γνωστά μονοπάτια, ο Πολ Μπέτανι ως Κάρολος Δαρβίνος (μεταξύ τρέλας και λογικής) αξιοπρεπής και η μουσική του Κρις Γιάνγκ διαμάντι! ΧΕΡΤΖΟΓΚ Φέτος το Φεστιβάλ είχε τον Γερμ

Έρχεται μια στιγμή που η φεστιβαλική κούραση σε καταρρέει... Κάπως έτσι μάλλον έγινε και σε αυτή την περίπτωση και για 2 μέρες δεν ενημέρωσα το μπλογκ. Ταινίες σε αυτό το φεστιβάλ δεν έχω δει ακόμα αρκετές (όσες θα ήθελα δηλαδή) αλλά το τι περιστροφή έχω κάνει γύρω γύρω από το λιμάνι δεν φαντάζεσαι. ΣΙΝΤ ΓΚΑΝΙΣ Για τον θείο Σιντ σου είχα πει και σε περασμένο ποστ. Ωστόσο στο μαστερκλας που είχε για τις ανάγκες του φεστιβάλ οι λίγοι, καλοί και μετρημένοι που παραβρεθήκαμε θαμπωθήκαμε από την παρουσίαση της πλήρους δραστηριότητας της Οσκαρικής Ακαδημίας. Με μια πλούσια βιβλιοθήκη, ένα τρομερό αρχείο με 26 άτομα που αλωνίζουν την υφήλιο ψάχνωντας και συντηρώντας οτιδήποτε σχετίζεται με την τέχνη του σινεμά. Πάνω από 10 εκ. φωτογραφίες, ποστέρ, σενάρια, στορυμπορντς, παρτιτούρες (ο αθεόφοβος ο Γκάνις μας έδειξε την πάρτιτούρα του Άλεξ Νόρθ από το Λεωφορείον ο Πόθος!) καιότι άλλο μπορείς να φανταστείς που σχετίζεται με το γύρισμα μιας ταινίας. Οι 26 αρχειοθέτες και συντηρητές που ανέφερα πρ

Θα έδινα πολλά για να βρεθώ το βράδυ του Σαββάτου στην τιμητική αυτή βραβευση. Η Λωρίν Μπακόλ , μια γυναίκα με αρχοντική κορμοστασιά και ύφος, από τα γοητευτικότερα κορίτσια του Χολυγουντ την δεκαετία του '40 και του '50 πήρε αυτό που έλειπε από μια εξαιρετική διαδρομή με πάνω από 30 ταινίες: ένα Όσκαρ! Η φιλμοφραφία της πλούσια, η σχέση της με τον Μπόγκι (Χαμφρει Μπόγκαρτ) μυθική, η θέση της στο ζήτημα του Μακαρθισμού ενδιαφέρουσα. Μόλις το 1997 προτάθηκε στην κατηγορία του β γυναικείου ρόλου αλλά η διαστροφική Ακαδημία απένειμε τότε το αγαλματάκι στο αουτσαίντερ Ζυλιέτ Μπινός για τον Αγγλο Ασθενή. "Έπρεπε να την δείτε πως έκανε όταν το πήρε στα χέρια της. Ήταν το κορίτσι που όλοι αγαπήσαμε στις ταινίες του '40 και του '50"! μου ανέφερε ο Σιντ Γκάνις, πρώην πρόεδρος της Ακαδημίας. Δείτε την είδηση εδώ ενώ στο site της Ακαδημίας υπάρχει το βίντεο της απονομής , πλήρες βιογραφικό και φιλμογραφία.

Ήταν όλοι εκεί. Ζώντες και τεθνεώτες όπως είπε η Μίνα Ζάννα. Μια συγκινητική βραδιά που γύρισε το ημερολόγιο σε εκείνον τον υπέροχο Σεπτέμβρη του 1960. Όταν ο Ζάννας, ο Σαλτιέλ και ο Πόλιτης, λαμπρά μυαλά και διαννοούμενοι της Θεσσαλονίκης πρότειναν την δημιουργία μιας εβδομάδας ελληνικού κινηματογράφου και άνθρωποι όπως ο Νίκος Μπακόλας, ο μάριος Πλωρίτης, ο Νίκος Μάρτης πίστεψαν στην ιδέα και την έκαναν ο καθένας με τον τρόπο του πράξη. Και μετά ήρθε η Μανταλένα, ήρθε το Εγκλημα στα παρασκήνια, ήρθε το Μια του κλέφτη ήρθε το Ποτάμι. "Ειναί ένας χώρος γεμάτος φαντάσματα", φώναξε ο Νίκος Κούνδουρος μπαίνοντας στην αίθουσα του Ολύμπιον, στην ίδια αίθουσα που 50 χρόνια νωρίτερα τιμήθηκε πρώτος των πρώτων για το Ποτάμι του. Ο καθένας από τους τιμώμενους είχε να πει και μια ιστορία για εκείνα τα χρόνια. Η Μίνα Ζάννα, χήρα του εκλειπόντος Παύλου, θυμήθηκε πως όταν η Μελίνα έκανε το λάθος να προτείνει τη μεταφορά του φεστιβάλ στην Αθήνα ο Ζάννας της είπε με βροντερή φωνή "Πάνω

Τόσες μέρες δεν σας είπα τίποτα και για άλλη απασχόληση που υπήρχε στο πρόγραμμα τον τελευταίο καιρό. Η ΕΡΤ3 και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου ετοίμασαν από κοινού 2 ειδικές εκπομπές που παρουσιάζουν την 50χρονη διαδρομή αυτού του σπουδαίου θεσμού. Ήμουν μέρος της δημιουργικής ομάδας (με σκηνοθέτη τον Αλέξανδρο Κάντερ Μπαξ και μοντέρ την Σόνια Μπρέλλου ενώ παραγωγοί ήταν ο Δημήτρης Βέττας και ο Θοδωρής Τσέπος και κάνανε όλοι φοβερή δουλειά και τους ευχαριστώ πολύ για την συνεργασία) που δούλεψε σκληρά για δύο μήνες προκειμένου να βγει ένα ακριβές ιστορικά και άρτιο αποτέλεσμα σε σχέση με τα γεγονότα αυτής της πορείας του Φεστιβάλ. Η δουλειά μας έχει να κάνει με την αφήγηση και την διαχείρηση ενός μεγάλου αρχειακού υλικού ενώ μεγάλη ήταν και η έρευνα για την εξέυρεση επιπλέον πληροφοριών. Σκοπός μας ήταν να ξεναγήσουμε σινεφιλ αλλά και κοινό που ενδεχομένως να μην είχε μέχρι τώρα όλες τις απαιτούμενες πληροφορίες για να μάθει κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία και λεπτομέρειες για την ιστορία κα

Θα σε πάω στο Φεστιβάλ μια ταινία για να δεις θα σε πάω και στο Σάκη για να τρελαθείς! Μη νομίζεις πως αυτό εδώ είναι οφθαλμαπάτη είναι ο Σάκης ο Ρουβάς μετά την ώρα δωδεκάτη Κανάλια και μίντια αναντάμ απλες μικρές ρουβίτσες δώσαν στο Φεστιβάλ το γκλαμ ανάψανε φωτίτσες Η Δέσποινα ήταν φοβερή με αυτή της την ιδέα αφού δεν έφερε τον Ντεπ να κάνουμε παρέα Στα άκρα έφτασε η γιορτή που κλείνει τα πενήντα ο Σάκης έφερε τιμή άντε και στα εξήντα! ΥΓ: Αν αυτό συνέβαινε πριν μερικά χρόνια θα μας έπαιρναν όλους με τις λεμονόκουπες. Τώρα πέρασε απαρατήρητο και έφερε στους χώρους του Φεστιβάλ κόσμο που σε άλλη περίπτωση δεν θα πατούσε ποδάρι. Δεν το λέω για καλό. Οι εικόνες που είδαμε χτες στο λιμάνι ήταν πέρα για πέρα σουρεάλ. Έτυχε να συναντήσω χτες 2-3 γνωστούς και φίλους που γούρλωσαν τα μάτια τους όταν τους έλεγα ότι σε λίγο είναι η συνέντευξη τύπου Ρουβά στο Φεστιβάλ. Ειδικά ο ένας που είναι σκηνοθέτης χάζεψε. Μια ακόμα κοσμική αβάντα λοιπόν στην φιλοσοφία του κόκκινου χαλ

Από που είναι η εικόνα που βλέπετε? α) από εκδήλωση του πολιτιστικού συλλόγου Μελισσοχωρίου για την γιορτή μελιού, το κατεξοχήν προϊον της περιοχής όπως λέει και το όνομα του χωριού β) από ημερίδα του ΑΠΘ με θέμα "Υπάρχει ζωή μετά τον ιό Η1Ν1" ? γ) από εκδήλωση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βρείτε την απάντηση (αν και την θεώρω πανεύκολη) και κερδίστε 12 μανταλάκια, μια μπανάνα τσικίτα και 1 πρόσκληση τζαμπαντάν για το πρόγραμμα της Στέλλας Μπεζαντάκου όπου τραγουδάει ΕΟΥΧΕΝΙΟ ΚΑΜΠΑΓΕΡΟ Είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Λαβυρίνθου του Πάνα και έχει το ένα από τα τρια Όσκαρ της ταινίας για την καλ. διεύθυνση. Αυτό ήταν και το θέμα του μαστερκλας του το Σάββατο πρωί. Ο Καμπαγέρο είπε όλα αυτά που φανερώνουν την μαγεία μιας ταινίας σε τέτοιες απαιτητικές παραγωγές και φυσικά το κοινό απόλυασε αποσπάσματα από το συγκεκριμένο έργο. Μπήκα για λίγο στην αίθουσα για να ακούσω κάτι από αυτά που έλεγε στο μαστερκλας ο Καμπαγέρο και μου άρεσε πολύ η παρουσίαση ΦΑΤΙΧ ΑΚΙΝ "Τι ακριβ

Ο Κορνέλιου Πορομπόιου είναι στην ομάδα των νέων Ρουμάνων κινηματογραφιστών που ταράζουν τα νερά τα τελευταία χρόνια. Φέτος στις Κάννες μαζί με τον Κυνόδοντα του Λάνθιμου μοιράτηκαν τη δόξα στο "Ένα κάποιο βλέμμα". Η προηγούμενη ταινία του "Ήταν ή δεν ήταν" μου είχε αρέσει πάρα πού παράτην εμμονή με την στατικότητα της κάμερας. Στο Αστυνομία, Ταυτότητα λέγεται ότι κοιτάει την Ρουμναία 20 χρόνια μετά τον Τσαουσέσκου, όπως διαμορφώθηκε ως χώρα του σύγχρονου καπιταλισμού και κάνει θάυματα. θα το διαπιστώσουμε αυτό το Σαββατοκύριακο στος προβολές της στο φεστιβάλ . ΕΠΙΣΗΣ Μην ξεχάσετε τον "Διαχειριστή"του Περικλή Χούρσογλου . Σήμερα 23.00 στοΟΛΥΜΠΙΟΝ και Δεύτερα 15.30 στην Μαρκετάκη. Ο Περικλής στηρίζει το Φεστιβάλ και εμείς στήριζουμε έναν από τους καλούς κινηματογραφιστές που αναδείχτηκαν στην Ελλάδα από τις αρχές των 90ς. Έναν σκηνοθέτη που κοιτάει με τρυφερότητα τον άνθρωπο, τα βλέμματα, τις λάθος επιλογές τους,την διαδρομή τους.

Η πιο κεφάτη ταινία του Φεστιβάλ είναι ελληνική και έχει Τούρκο σκηνοθέτη! Δεν είναι η πρώτη φορά που το φεστιβάλ ξεκινάει αγχωμένο από υποχρεώσεις. Απλά αυτή τη φορά παραπήγε το κακό. Επίσης δεν είναι η πρώτη φορά που το φεστιβάλ βγάζει τόση φτώχεια στην οργάνωση. Συνηθισμένοι είμαστε όμως γιατί γκρινιάζουμε? Η γιορτή πάντως κουρδίστηκε και πλέον βρίσκεται στην 50η διοργάνωση του. Την έναρξη της οποίας τίμησε το άπαν σύμπαν από τους τοπικούς βουλευτές και υπουργούς και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Μεταξυ τους και ο Υπουργός Πολιτισμού, που μπορεί ευθύς να μην ήταν ξεκάθαρος αλλά το μήνυμα που έπρεπε το έστειλε. Μήνυμα που στην ουσία κοιτάει με συμπάθεια την κινητοποίηση των σκηνοθετών αλλά από εδώ και πέρα ο κος Γερουλάνος θέλησε να κάνει παιχνίδι αυτός. "Είναι δύσκολο σε καιρούς κρίση να μιλάς για τέχνη και για κρατική ενίσχυση. Οι πολίτες θα περάσουν δύσκολα τα επόμενα χρόνια, το ίδιο και η τέχνη." είπε ο δημοφιλής υπουργός και μας προιδέασε για όσα μάλλον θα δούμε στο νο

Στην Όλγα που φέτος θα λείπει... Είναι αυτές οι μέρες που η νοσταλγία αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση στο στόμα σου... Θυμάμαι τα πρώτα μου φεστιβάλ. Πιτσιρικάς που ανακάλυπτε με περιέργεια τα πάντα και προσπαθούσε να καταλάβει τι θα πει Τεριρεμ και Δοξόμπους. Αργότερα στα πρώτα χρόνια του Μισέλ, έφηβος πάλι αδηφάγο τέρας περιέργειας έκανα κοπάνες από φροντιστήρια και εξετάσεις για να δω τον Δημακόπουλο, το Μεταίχμιο και το Τέλος Εποχής. Στην Σφαγή του Κόκορα, στο σινεμά Ανατόλια, πήρα 2-3 φίλους για να δουν τι είναι επιτέλους αυτότο φεστιβάλ μα έφυγαν τρέχοντας. Τους τρόμαξε το πράσινο άλογο στα κάδρα της ταινίας. Στα 18 έβγαλα την πρώτη δημοσιογραφική διαπίστευση. Πήρα συνέντευξη τον Γουόλτερ Λάσαλυ και χάζευα τον σοφό παππού Τονίνο Γκουέρα και τις ιστορίες που έλεγε για τον Φελίνι. Είναι ηλίθιο αλλά ως φαντάρος δεν έβαλα βύσμα για να γλυτώσω τα σύνορα αλλά για να πάρω μια βδομάδα άδεια και να παρακολουθήσω την Απίστη της Λιβ Ούλμαν και το Ένας και ένας του Ζαπατίνα. Τελικά με στείλανε

Μετά από την στάση εργασίας επιστρόφη στο στούντιο για την ολοκλήρωση του αφιερώματος για τα 50χρονα του Φεστιβάλ. Κεφάλαιο τελευταίο η δεκαετία του 80 και η πορεία προς την διεθνοποίηση. Με τον Βασίλη Κεχαγιά, κριτικό κινηματογράφο και διευθυντή του Μουσείου Κινηματογράφου. Που θυμάται τα άστατα χρόνια του β εξώστη, την υψωμένη γροθιά του Σταυρού Τορνέ, τα τελευταία χρόνια της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών. Η πορεία προς το μέλλον του Φεστιβάλ έχει ξεκινήσει...

Η σημερινή εκπομπή δεν θα μεταδοθεί μετά την απόφαση της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Μακεδονίας - Θράκης να κηρύξει στάση εργασίας στην ΕΡΤ3 μεταξύ άλλων στις 17.00 - 18.00 ως κίνηση συμπαράστασης στην 24ώρη απεργία των συμβασιούχων και δημοσιογράφων της ΕΡΤ και της Ε.Σ.Η.Ε.Α.

Ο Λευτέρης Κογκαλίδης θυμήθηκε πολλά χτες το απόγευμα στην εκπομπή. Φώτισε τη διεθνή όψη του φεστιβάλ. Μας μίλησε για τη Ρίτα Χειγουορθ και τη Λέσλι Κάρον που τους πήρε συνέντευξη. Δεν είναι και λίγο να έχεις απέναντι σου τη θεά Τζίλντα και να την ρωτάς όσα περισσότερα μπορείς! Μίλησε ακόμη για τον Τζέημς Πάρις, τα φασολάδα πάρτι, τα μικροσκάνδαλα της Ελένης Ανουσάκη και τον τότε πολυμήχανο εκδότη της Μακεδονίας και εκ των οργανωτών του φεστιβάλ Γιάννη Βελλίδη και για τα βραβεία του Φεστιβάλ που ως έναν βαθμό υπαγορεύτηκαν - όχι όλα αλλά σίγουρα κάποια - από πολιτικές ντιρεκτίβες της εποχής. Βέβαια η κουβέντα μας τελειωσε κάπως γλυκόπικρα μιλώντας για τις χαμένες ευκαιρίες της Θεσσαλονίκης (αν αγαπάς αυτή την πόλη τα σκέφτεσαι αυτά!) και για το πόσο η Θεσσαλονίκη διοργανώνει η ίδια αυτό το Φεστιβάλ (μια μόνιμη κουβέντα τα τελευταία χρόνια). Σειρά έχουν τρεις σκηνοθέτες που θα μας μιλήσουν για την εποχή της χούντας, μια εποχή που οι χωροφυλάκες βλέπαν τις ταινίες μαζί με τους θεατές, το

Ένας σπουδαίος των γραμμάτων και των τεχνών έφυγε σήμερα από κοντά μας. Ο Νότης Περγιάλης μπορεί να μην είχε μεγάλους ρόλους κινηματογραφικά αλλά υπήρξε σπουδαία μορφή στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στην λογοτεχνία, στο τραγούδι. Το βιογραφικό του πλούσιο και φυσικά εκεί που πάει θα έχει μεγάλη παρέα... ΥΓ: Κινηματογραφικά εκτός από τους μικρής διάρκειας ρόλους υπήρξε και εξαιρετικός σεναριογράφος. Μιλώντας για το φεστιβάλ τις τελεύταίες μέρες αξίζει να θυμηθούμε πως κομμάτι από το σενάριο της βραβευμένης στην Πρώτη Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου ταινίας "Το Ποτάμι" του Νίκου Κούνδουρου είναι δικό του. Η τιμητική προβολή της ταινίας την επόμενη εβδομάδα στο ΟΛΥΜΠΙΟΝ αποκτά επιπλέον νόημα... ΥΓ1: Στο τραγούδι της ανάρτησης οι στίχοι υπογεγραμένοι από τον Νότη Περγιάλη.

Η Ροζίτα Σώκου μας πήγε αρκετά πίσω. Σχεδόν 50 χρόνια αφού μαζί μας θυμήθηκε πως ήταν η πρώτη Εβδομάδα ελληνικού κινηματογράφου, πως η Ηλέκτρα του Κακογιάννη κέρδισε τον Ουρανό του Κανελλόπουλου, πόσο εύαισθητη ψυχή υπήρξε ο Τάκης Κανελλόπουλοςκαι πόσο σπουδαία ήταν η ιστορία που έγραψε στο Φεστιβάλ (όταν οι κριτικοί γράφουν για την πρώτη του ταινία Μακεδονικός Γάμος το 1960 "Εγενήθη ημίν σκηνοθέτης" τα λόγια μάλλον περιτεύουν) και τι συνέβη σε αυτό που ονομάστηκε το σκάνδαλο του 1966 όταν μια επιτροπή dream team (με Χατζιδάκι, Τσαρούχη, Λαμπέτη, Μπακογιαννόπουλο, Βαφόπουλο κ.α.) ανέδειξε ως καλύτερη την πιο χλιαρή ταινία της διοργάνωσης ενώ την ίδια στιγμή το κοινό χειροκρότησε θερμά Κανελλόπουλο, Μανθούλη και Γλυκοφρύδη για τις δημιουργίες τους. Φυσικά το αποτέλεσμα της επιτροπής απασχόλησε εφημερίδας Αθηνών και Θεσσαλονίκης αφού οι αποκαλυπτικές λεπτομέρειες του αποτελέσματος και οι κατηγορίες έδιναν και έπαιρναν. Την σκυτάλη σήμερα παίρνει ένας άνθρωπος που έζησε πολύ κ

Δεν του έφτανε του Άγγελου Θεοδώρου το κείμενο - πορτραίτο της Δέσποινας Μουζάκη, ήθελε και σύνεντευξη με ερωτήσεις - μπετονοκάρφα! Για να συμπληρώσω και εγώ το ερώτημα για τον ετήσιο προγραμματισμό η αλήθεια είναι πως κάτι αφιερώματα σε Μιγιαζάκι, Αλτμαν και άλλους κλασσικούς που μας υποσχέθηκε η κα Μουζάκη και παλιά τα αγαπούσαμε καθώς μας γνώρισαν σπουδαίες στιγμές του παγκόσμιου κινηματογράφου δεν τα βλέπουμε πλέον. Όπως επίσης δεν βλέπουμε πολλές σινεφιλ εκδηλώσεις στο Ολύμπιον τα τελευταία χρόνια. Αντιθέτως κάτι ημερίδες, σεμινάρια και διάφορα κοσμικά event από ανθρώπους που βγαίνουν από το χώρο σαν Ούνοι αφού αφήνουν ότι μπορεί να φανταστεί κανείς από σκουπίδια... Η Θεσσαλονίκη βέβαια με τα κείμενα της στο πολιτιστικό έχει αποφασίσει να γίνει αυτό που δεν κάνουν οι άλλοι: πολύ σκληρή για να πεθάνει... Εγώ συμφωνω με τους συναδέλφους γιατί έτσι κι αλλιώς κάθε χρόνο έχω κουραστεί να τα γράφω και να τα λέω. Ας γίνουμε πιο πολύ μπας και ακουστεί τίποτα! Και εδώ ένα κείμενο καταπέ

Οι λίστες της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα είναι πλέον γεγονός. Αν και η δεκαετία ουσιαστικά έχει διάρκεια από 2001 μέχρι 2010 οι περισσότεροι νομίζω πως τώρα θα σκεφτούν πως πέρασαν αυτά τα δέκα πρώτα χρόνια (2000-2009) της νέας εποχής. Οι Λονδρέζικοι Times έφτιαξαν μια λίστα με τις κορυφαίες 100 ταινίες της δεκαετίας αυτής. Με αρκετό βρετανικό φλέγμα και σοβαρές παραλείψεις αλλά μια άποψη είναι πάντα μια άποψη και πρέπει να είναι σεβαστή. Προσωπικά εντύπωση μου προκάλεσε πως διάλεξαν το Νο1 της λίστας και πως τόσες ταινίες δράσης είναι εντός αλλά ο Σκοτεινός Ιππότης παραμελήθηκε τόσο χαμηλά. Και δεν είναι η μόνη ταινία που παραμελήθηκε ή αγνοήθηκε. Κάποια άλλα διαμαντάκια όπως π.χ. κάποια από τις ταινίες της Pixar που πλέον έχουν αναδείξει την ταινία animation σε κάτι ανώτερα από μια ταινία που αφορά απλά τα παιδιά. Η λίστα μπροστά στα μάτια σας και τα σχόλια σας ευπρόσδεκτα για μια υπέροχη κουβέντα

Μια ενδιαφέρουσα κόντρα έβγαλαν τα Ευρωπαϊκά Κινηματογραφικά Όσκαρ , τα λεγόμενα και EFA ή εν συντομία Φέλιξ. Ο Προφήτης του Οντιάρ κοντράρει στα ίσια το Slumdog του Ντάνι Μπόιλ με 6 υποψηφιότητες για την κάθε ταινία. Την εξάδα των καλύτερων ταινιών της χρονιάς συμπληρώνουν τα Σφραγισμένα χείλη του Στ. Ντάλντρι, το Fish Tank της Αντρέα Άρνολντ, το Άσε το κακό να μπεί του Τόμας Αλφρεντσόν και η Λευκή Κορδέλα του Μικάελ Χάνεκε. Δύσκολη η επιλογή στο παιχνίδι αυτό για τα περίπου 2000 μέλη της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας. Ο Αντίχριστος έχει επίσης κερδίσει 3 υποψηφιότητες για Α γυναικείο, σκηνοθεσία και φωτογραφία ενώ και η τελευταία ταινία του Αλμοδόβαρ Ραγισμένες αγκαλιές πήρε το κατιτις της από υποψηφιότητες (4 συνολικά). Στην κατηγορία καλύτερου Ευρωπαϊου Συνθέτη της χρονιάς η EFA έχει να αναδείξει έναν εκ των Αλεξάντερ Ντεπλά, Αλμπέρτο Ιγκλέσιας, Γιόχαν Σοντερκβιστ και Γιακομπ Γκροθ. Προσωπικά δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη αλλά με μια πρώτη ματιά θα διάλεγα έναν από τους Ντεπλά και Σόντερ

ξεκίνησε η Εβδομάδα των Κινηματογραφιστών στην ομίχλη. Και οι πρώτες εντυπώσεις έχουν αρχίσει να αποτυπώνονται στο χαρτί: ΠΡΟ-ΒΟΛΕΣ και ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ (αλήθεια αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει στην Θεσσαλονίκη και να συνδυαστεί με τα 50χρονα του Φεστιβάλ? Μα τι σκέφτομαι τώρα...)

ΣΤΟ ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΜΕ ΤΟ ΝΙΚΟ ΚΥΠΟΥΡΓΟ Το πρώτο μέρος πήγε καλά. Ο Νίκος Κυπουργός μας μίλησε για κινηματογραφικές μουσικές και για το πως ο ίδιος συνθέτει κάθε φορά αυτές τις υπέροχες μελωδίες του για τις εικόνες του κινηματογράφου και θεάτρου. Θυμήθηκε τις εποχές των πρώτων του συμμετοχών στο Φεστιβάλ και τα βραβεία που έχει λάβει στη Θεσσαλονίκη. Μας είπε ακόμα για την Sweet Suite , την μεγάλη σουίτα με τις μουσικές του Μάνου Χατζιδάκι από τον κινηματογράφο, που παρουσίασε πριν από 3 χρόνια στο Φεστιβάλ Αθηνών και στα Δημήτρια και την ηχογραφεί αυτές τις μέρες με την υπέροχη Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης και τον Μύρωνα Μιχαηλίδη και το χρέος του απέναντι στο Μάνο. Δεν το ζήσατε τόσο έντονα αλλά την ώρα που ακούγαμε το σάουντρακ της Ελεύθερης Κατάδυσης του Γ. Πανουσόπουλου ο Νίκος Κυπουργός συγκινήθηκε και θυμήθηκε λεπτομέρειες από αυτή την πρώτη... μετά θάνατον Μάνου συνεργασία τους. Αν μπορούσα θα τον είχα κι άλλες ώρες στο στούντιο αλλά έτσι κι αλλιώς όλα τα καλά κάποια στιγμή τελειώνο

βίντεο: Η Ελευθερία Αρβανιτάκη στο τραγούδι που κλείνει την ταινία "Οξυγόνο" των Ρέππα - Παπαθανασίου. Μουσική : Ν. Κυπουργός, Στίχοι: Αφροδίτη Μάνου Σήμερα στο πρώτο μέρος του αφιερώματος για τα 50χρονα του φεστιβάλ εφόσον δεν στραβώσει τίποτα ο μουσικοσυνθέτης Νίκος Κυπουργός , ένας από τους πρωταγωνιστές του ελληνικού κινηματογράφου και του φεστιβάλ, έρχεται στο στούντιο και θυμάται μια μεγάλη διαδρομή γεμάτη μουσικές και βραβεία. Από το Μεμέντ γεράκι μου και την σχέση ζωής με τον Μάνο Χατζιδάκι μέχρι το ROM, το Μεταίχμιο, το Πεθαμένο Λικέρ, τους Ακροβάτες του Κήπου, το Fugitive Pieces και τη Νύχτα που ο Κ. Καβάφη συνάντησε τον Φ. Πεσόα.

Μια διαδρομή 50 χρόνων. Αμέτρητα καρέ στην μεγάλη οθόνη του Ολύμπιον και της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών. Κόντρες και ατέλειωτες δημιουργικές συζητήσεις για τον κινηματογράφο (πρωτίστως). Από το Όλυμπος Νάουσα στο Ντορέ και από εκεί στο Μεντιτερανέ και στο Μακεδονία Παλάς. Ο Τζέημς Πάρις, η Ελένη Ανουσάκη, ο β΄εξώστης, η γέννηση του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, ο Δοξόμπους και η μεγάλη στροφή της Διεθνοποίσης. Από τον Κιαροστάμι και τον Ιοσελιάνι στο Τεό, τον Στοούν και τον Χέρτζογκ. Από το Ποτάμι του Κούνδουρο στο Without του Αβρανά. Ο Μισέλ Δημόπουλος και ο Δημήτρης Είπίδης και εν συνεχεία η Δέσποινα Μουζάκη και ο Γιώργος Χωραφάς. Οι Νέοι Ορίζοντες και οι Ημέρες Ανεξαρτησίας. Εδώ είναι Βαλκάνια και τα όμορφα φεστιβάλ, όμορφα καίγονται! Μνήμες, ταινίες,μουσικές και αμέτρητες φωτογραφίες. Αφηγήσεις, ιστορίες, σενάρια, βραβεία, χειροκροτήματα. Όλα αυτά θα γίνουν θέαμα ραδιοφωνικό για μια βδομάδα στον 9.58. Από την Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009 17.00 - 18.00 καθημερινά και για μια εβδομάδα

Και ενώ εδώ μας έχει πιάσει φεστιβαλική πρεμούρα στο Χόλυγουντ ανακοινώθηκε ποιος θα παρουσιάσει την επόμενη τελετή των Όσκαρ. Είπα ποιος? Διόρθωση: Ποιοι! Γιατί δύο θα είναι οι παρουσιαστές και τα ονοματά τους Στήβ Μάρτιν και Άλεκ Μπάλντουιν. Μετά την άρνηση του Χιου Τζάκμαν να συνδράμει την Ακαδημία για δεύτερη φορά στο δύσκολο έργο του οικοδεσπότη της τελετής οι παραγωγοί του σώου προέκριναν τη λύση ενός καλού κωμικού και ενός ηθοποιού που βρίσκεται στα πάνω του αυτή την περίοδο, προφανώς περικλείοντας τις δύο φιλοσοφίες που επικράτησαν στην παρουσίαση των όσκαρ την τελευταία δεκαετία. Και σοφιστικέ χιούμορ με καρφάκια και χαριτωμένα αστεία και θέαμα για όλη την οικογένεια. Για τον Μάρτιν δεν είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζει τα Όσκαρ οπότε ξέρει τις κακοτοπίες και πως να τις αποφύγει ενώ για τον Μπάλντουιν ο ενθουσιασμός του πρωτάρη περισσεύει. Άλλωστε η πρώτη τους επίσημη δήλωση φανερώνει και το χιούμορ που λατρεύουν οι Αμερικάνοι να βγάζουν σε αυτές τις περιπτώσεις. "Εϊμαι

Και το 50ο Φεστιβάλ είναι πλέον μπροστά μας. Μαζί με το μέγα ερώτημα του: Why Cinema Now? Κι όμως άλλο είναι το μέιζον ερώτημα αγαπητέ αναγνώστη. Εχω την αίσθηση πως το Why Thessaloniki's Film Festival Press Conference in Athens? ταιριάζει πιο πολύ στην προκειμένη περίπτωση. Για το επετειακό Νο 50 λοιπόν, όπως και τα προηγούμενα χρόνια η επίσημη παρουσίαση έγινε στην Αθήνα. Στο Υπουργείο Πολιτισμού. Χωρίς τον Υπουργό? Γιατί απ' ότι έμαθα ο αρμόδιος Υπουργός δεν έδωσε το λαμπρό παρόν στην μεγαλειώδη εκδήλωση. Και αθηναϊκή εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας μαζί με αθηναϊκό free press (βρίσκω εδώ άσκοπο το ερώτημα πως ένα αθηναϊκό δωρεάν έντυπο αποτελεί χορηγό επικοινωνίας μιας εκδήλωσης που αφορά την Θεσσαλονίκη) τις προηγούμενες μέρες είχαν "διαρρεύσει" τα 3/4 του προγράμματος. Πάλι καλά εκεί στο φεστιβάλ που φρόντισαν να κρατήσουν και κάμια έκπληξη για σήμερα. Στο πρόγραμμα της εκδήλωσης τώρα τα πράγματα δεν δείχνουν να θυμίζουν επετειακό φεστιβάλ. Το διεθνές διαγωνιστικ

Μέρα ευτυχίας η σημερινή καθώς δημοσιεύτηκε το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Κινηαμτογράφου. και δεν είναι η χαρά για το πρόγραμμα γενικώς αλλά για μια συγκεκριμένη πληροφορία που θα μας απασχολήσει εκτενώς τις επόμενες ημέρες. Ο Αλεξάντερ Ντεπλά, ο σπουδαίος Γάλλος συνθέτης για τον οποίο έχουμε πει και γράψει πολλά στο μπλογκ και ραδιοφωνικά έρχεται στο Φεστιβάλ! Περισσότερα σε λίγο και στην εκπομπή. ΥΓ: επίσης συνέντευξη με τους Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη που θα παρουσιάσουν το πρόγραμμα της Εβδομάδα΅ς Ελληνικού Κινηματογράφου στην Αθήνα. ¨Ολα αυτά σε λίγο...

Ξεκίνησα την ανάγνωση τελείως αδιάφορα αλλά στην πέμπτη αράδα κόντεψα να πέσω από το κάθισμα. Καλά δεν είμαι τόσο ονειροπαρμένος αλλά θαμπώθηκα από την κινηματογραφική πένα του συναδέλφου αρθογράφου της εφημερίδας Θεσσαλονίκης . Πέρα από το χαριτωμένο του πράγματος το κείμενο του Άγγελου Θεοδώρου είναι πλούσιο σε παρασκηνιακές λεπτομέρειες και καταγγελίες γύρω από τα ταλαίπωρα οικονομικά και οργανωτικά του φεστιβάλ για όσους θέλουν ένα σύντομο φροντιστήριο όσων θα ακολουθήσουν τις επόμενες μέρες και βδομάδες. Δεν φλυαρώ περισσότερο γιατί στο κάτω κάτω τα γραπτά μένουν. Παραθέτω το link και σας εύχομαι καλή διασκέδαση: Η ΜΟΙΡΑΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Ο Μιχάλης Κακογιάννης μιλάει για μια σπουδαία διαδρομή γεμάτη ταινίες και όχι μόνο. Φτάνωντας μέχρι τα Όσκαρ, κερδίζοντας μια Χρυσή Σφαίρα, αποτελώντας ένα από τα περιζήτητα ονόματα του Φεστιβάλ Κανών για χρόνια. Από το Κορίτσι με τα μαύρα μέχρι το Ζορμπά και από την Ηλέκτρα μέχρι την Ιφογένεια και από τον Αττίλα μέχρι το Βυσσινόκηπο το έργο του Κακογιάννη διακρίνεται για την ελληνικότητα του. Ακόμη και ο Τσέχωφ του ήταν ένα επίτευγμα βγαλμένο από έναν Έλληνα. Για όλα αυτά, όπως και για τα όνειρα, τους έρωτες του, την ζωή στην Κύπρο με την οικογένεια, τα πρώτα βήματα του ως ηθοποιός και...τενόρος, λεπτομέρειες και παραλειπόμενα από αυτή τη πλούσια διαδρομή μπορείτε να τα διαβάσετε στην αυτοβιογραφία του με τίτλο ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ : ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΛΑΝΟ, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Το βιβλίο επιμελήθηκε ο δημοσιογράφος Χρήστος Σιάφκος με τον οποίο σήμερα θα έχουμε μια κουβέντα γύρω από την θαυμαστή περίπτωση που ακούει στο όνομα Μιχάλης Κακογιάννης